Gestraft omdat je Katholiek bent

Zelf heb ik het inmiddels verschillende keren meegemaakt dat ik gestraft werd wegens mijn katholiciteit. Ik werd geweigerd voor een betrekking omdat ik op Zondag niet wilde werken. Op een andere keer werd ik publiekelijk vervolgd omdat ik het als katholiek mijn plicht beschouw om het Pauselijk Leergezag te gehoorzamen in de encycliek Humanae Vitae van Paus Paulus VI. Dit zijn wel erg vervelende dingen, maar niet om je ergens zorgen over te maken. De wereld is nu eenmaal zo, dat als je Christus Godvruchtig na wilt navolgen, je dan ook vervolgd wordt, zoals de Heilige Apostel Paulus in zijn brief aan Timoteüs schrijft. (zie 2 Timoteüs 3;12) (zie ook daarvoor Mattheus 5;10).

 

Iets soortgelijks is nu ook de Blauwe Zusters overkomen. Via de website van pastoor Mennen heb ik gisteren vernomen dat de Blauwe Zusters onder gezag staan van een of andere Commissaris (link). De Zusters mogen drie jaar lang geen nieuwe postulanten meer aannemen. Hun fout? Ze zijn katholiek en hebben veel roepingen. Als dat gebeurt dan ben je meteen de gebeten hond. Dan schop je tegen bepaalde liberale schenen in het Vaticaan die dan meteen een onderzoek naar je gelasten. De Blauwe Zusters zijn overigens niet de enigen: al vanaf 2013 werden een veelheid van katholieke groepen in de wereldkerk op volstrekt onrechtvaardige manier behandeld of in duizend stukjes over de wereld verspreid. Het waren juist die groepen die veel roepingen hebben. Dan krijg je een of andere Commissaris in je nek hangen die dan een onderzoek instelt naar 'fouten' en vervolgens alles doet om de organisatie te vernietigen.

 

Een Commissaris aanstellen ging niet altijd zonder slag of stoot. Sommigen orden of congregaties zagen de bui al hangen en lieten die Commissaris buiten de poort in de kou staan. De zusters deden gewoon niet open. Ja, dat is natuurlijk ook een manier om een ontmanteling van je orde of congregatie te voorkomen. Maar een ding is wel zeker: ordinair machtsmisbruik wordt vanuit Rome niet geschuwd, want hoe vaak hoor je niet dat de aangeklaagde partij geen weerwoord mag hebben en zich niet verdedigen mag, zelfs geen beroep kan doen op procedures in het Wetboek van Canoniek Recht? Noemen ze dat normaal in het Vaticaan of zo?

 

Voor de Zusters breken nu moeilijke tijden aan, zij het dat vervolging omwille van je geloof veel vruchten kan opleveren. Intussen roep ik iedere katholiek op ze te ondersteunen met het gebed. Want geduld en gebed moeten nu de methoden zijn om deze aanval te kunnen pareren. 

God in het Oude en Nieuwe Testament

Laatst viel het mij op dat sommigen onder de Christenen het maar wat moeilijk hebben als zij het Oude Testament lezen en daarna het Nieuwe Testament. Vooral de Wet van Moses en haar bepalingen bij overtredingen en bestraffingen als er werd gezondigd. Hoe verhoudt zich dat met de God van liefde in het Nieuwe Testament? Er is echter geen tegenspraak in beide Boeken aangaande God en er is geen verdeeldheid tussen Gods Rechtvaardigheid en Gods Barmhartigheid. Zou er immers verdeeldheid bestaan, dan zou het Rijk Gods kunnen worden verwoest. Zo heeft Jesus gesproken over de verwoesting van elk rijk dat verdeeld zou zijn. Dus nee, er is geen verdeeldheid in God als we spreken over zijn Rechtvaardigheid en zijn Barmhartigheid. Beiden zijn dus niet in tegenspraak met elkaar.

Dat er in het Oude Testament vaak harde oordelen staan, heeft niet zozeer met God van doen, maar eerder met de hardheid van de harten bij de mensen. In de Eerste brief aan de Korinthiërs (hoofdstuk 10; 10-11) waarschuwt de Apostel Paulus om niet tegen God te morren, zoals sommigen bij de Israëlieten deden en daarom gedood werden in de woestijn door de verderver. We maaien immers wat we zaaien, zoals in de H.Schrift staat. 

De hardheid des harten bij de mensen komen we in het Nieuwe Testament tegen als Jesus over de scheidingsbrief van Moses spreekt. Mozes heeft om de hardheid van uw harten u toegestaan uw vrouwen te verstoten; van het begin af is het echter niet zo geweest. (Zie daarvoor Mattheus 19;3 tot 19;9). 

 

Vaak zie je dat er harde oordelen worden gegeven door Jesus, maar dan heeft hij het in de context bijvoorbeeld over de zondaars die zich niet wilden bekeren of slechte intenties hebben. Het is logisch dat God daarover verontwaardigd is. De fout ligt dus bij de mensen en niet bij God. Dat moeten wij vooral in het oog houden. De arme zondaars echter die Gods Barmhartigheid zoeken, zijn Wil doen, hun fouten ruiterlijk erkennen, berouw over hun zonden hebben, Hem vergiffenis komen vragen en Hem waarlijk in woord en daad lief hebben, die zich verre willen houden van elke vorm van kwaad, die zullen inderdaad Gods Barmhartigheid verkrijgen.

Maria-Lichtmis

Zowel in de Novus Ordo als in de Buitengewone Vorm van de Romeinse Liturgie wordt aanstaande Zondag 2 februari in de Kerk Maria-Lichtmis gevierd. 

We vieren het Mysterie dat de Zoon van God de wet van de voorafbeelding teniet heeft gedaan door haar in alles te vervullen. De Moeder van God volgt haar Zoon in gehoorzaamheid. Zij komt naar de Tempel om de voorschriften der wet te vervullen, hoewel zij in haar maagdelijkheid geen rituele zuivering behoeft te ondergaan. 

 

Dit feest van de ontmoeting des Heren met de grijsaard Simeon in de Tempel heeft men in het Oosten Hypapante (Ontmoeting) genoemd. Te Rome werd het feest in de 7e eeuw uit het Oosten overgenomen. De Liturgie werd gevierd in de grote Maria Basiliek op de Esquilijnse heuvel. Ook bij andere Maria feesten werd dit voorafgegaan door een plechtige processie. Zo is men deze viering als een Mariafeest gaan beschouwen, het feest van de zuivering van de Moeder Gods. Wegens de lichtprocessie is het volk die dag Maria-Lichtmis gaan noemen. Toch is in de meeste teksten van de liturgie de oorspronkelijke gedachte van het feest des Heren bewaard gebleven.

 

Het licht dat wij in processie meedragen na de kaarsenzegening, is het symbool van Christus, die immers door Simeon wordt genoemd. "Het Licht tot verlichting der heidenen en tot heerlijkheid van Israel". 

De gebeden bij de zegeningen van de kaarsen, die eerst gedurende de Middeleeuwen werden toegevoegd, geven nog andere betekenissen aan dit licht: het is het zinnebeeld van het heilig vuur van de liefde en van de klaarheid van de Heilige Geest.  

 

In het eerste gebed worden wij er aan herinnerd dat de kaarsen worden gezegend om ons tot een sacramentale te strekken: de priester bidt dat God alle gelovigen, die deze kaarsen zullen gebruiken, moge zegenen naar ziel en lichaam.

 

Ik wens u allen een Zalige Maria-Lichtmis toe.

Geen water bij de wijn doen!

Hoe vaak zie je niet dat de mensen water bij de wijn willen doen om daartoe bij de wereld en de mensen in het gevlei te komen? Maar er zijn gelukkig Apostelen die geen medewerking aan willen geven. Er was eens een bisschop die men voorstelde om qua Leer "water bij de wijn" te doen. Maar zijn directe antwoord daarop was "dat het dan ook geen wijn meer was." En zo doet Jesus het ook: Jesus doet geen water bij de wijn, maar verandert het water in wijn, zoals tijdens de bruiloft in Kana. Ook Jesus wilde geen compromissen met het Geloof. Want wat blijft er dan van het Geloof over als je compromissen sluit? Ik zeg u, dat na de eerste druppel water die gij toevoegt, de volgende zal volgen. Satan weet dat ook, en zal er persoonlijk op toezien dat je zoveel water in die wijn doet, dat de wijn in zijn geheel verdwijnt. Dat doet hij niet in één keer, maar bestormt iemand beetje bij beetje. De Duivel neemt namelijk de tijd als middel om te werken waardoor de zielen des te makkelijker in het verderf zijn te storten. Die kans moeten wij de Duivel niet geven!

We moeten staan voor ons H.Geloof en we moeten zeker geen compromissen sluiten als het over ons Geloof gaat. Dat is namelijk een heilloze weg die uiteindelijk naar de afgrond van de Hel leidt. 

In het Evangelie van de Buitengewone Vorm van de Romeinse Liturgie (en in de Novus Ordo) wordt op Zondag 19 januari de H.Mis gelezen van de bruiloft te Kana. Jesus laat hier zijn Goddelijke Macht zien door juist het water in wijn te veranderen. Ook wij moeten ervoor zorgen dat wij inderdaad als Christenen van de Katholieke Kerk echte en klare wijn zijn. Aan verwaterd geloof of verwaterd Christendom heeft nooit iemand iets gehad. Laten wij dus niet bang zijn, en ook daadwerkelijk voor ons Geloof uitkomen!

Bisschop Strickland klaagt corruptie aan

Op maandag 6 januari 2025, heeft Bisschop Strickland, die om onterechte redenen werd verwijderd, een felle veroordeling uitgesproken op het Social Media platform X (twitter). Het gaat om Kardinaal McElroy die door de paus onlangs is benoemd in het Aartsbisdom Washington DC en door Strickland (foto links) een McCarrick-kloon wordt genoemd. De voormalige bisschop van Texas windt er geen doekjes om en gaat als een Johannes de Doper hevig tekeer tegen de corruptie, de wolven van de hiërarchie en het Vaticaan dat hij "addergebroed" noemt. 

Hieronder de tekst:

In november vroeg ik de bisschoppen van de Verenigde Staten: "Wat is er nodig?". Het is niet verrassend dat ik geen antwoord kreeg van de bisschoppen. De benoeming van de corrupte kardinaal McElroy tot het aartsbisdom Washington DC roept de vraag opnieuw op.

De flagrante corruptie van paus Franciscus en de Amerikaanse kardinalen is volledig zichtbaar met de benoeming van een McCarrick-kloon in hetzelfde aartsbisdom waar zijn kwaad twintig jaar geleden heerste. Wij allen die van Jesus Christus en Zijn Kerk houden, moeten ons uitspreken tegen deze wolven van de hiërarchie. We kunnen niet zwijgen in het aangezicht van deze flagrante corruptie.

Ik roep mijn broederbisschoppen nogmaals op om zich uit te spreken en NEE te zeggen tegen deze voortdurende ondermijning van de Waarheid die Jesus Christus is. We hebben allemaal de stem van Johannes de Doper nodig als we het addergebroed in het Vaticaan aanklagen: "Bekeer u en geloof in het Evangelie." We mogen niet stil blijven terwijl een andere kudde in de Kerk wordt belast met een corrupte huurling als herder.

Hieronder de Engelse tekst:

In November I asked the bishops of the United States, “What will it take?”. It’s not surprising that I received no response from the bishops. The appointment of the corrupt Cardinal McElroy to the Archdiocese of Washington DC raises the question again. 

The blatant corruption of Pope Francis and the US Cardinals is on full display with the appointment of a McCarrick clone to the same archdiocese where his evil reigned twenty years ago. All of us who love Jesus Christ and His Church must speak out against these wolves of the hierarchy. We cannot remain silent in the face of this blatant corruption.

Once again I call on my brother bishops to speak up and say NO to this constant undermining of the Truth that is Jesus Christ. We all need the voice of St John the Baptist as we call out the brood of vipers in the Vatican, “Repent and believe in the Gospel." We must not remain silent as another flock in the Church is burdened with a corrupt hireling for a shepherd. - Bishop Strickland.

Openbaring des Heren - Driekoningen

Uit een preek van de heilige paus Leo de Grote († 461)

De Heer heeft zijn heil geopenbaard aan heel de wereld.

In zijn voorzienigheid heeft de barmhartige God het zo beschikt dat Hij de wereld die te gronde ging, in de jongste tijden te hulp kwam en de redding van alle volken vooraf bepaalde in Christus. Met het oog op deze volken was eens aan de heilige aartsvader Abraham de belofte gedaan van een ontelbaar nageslacht, dat geboren zou worden, niet uit het zaad van zijn lichaam, maar uit de vruchtbaarheid van zijn geloof. Dit nageslacht werd vergeleken met de sterren aan de hemel, want van de vader van alle volken moest men geen aards, maar een hemels nakomelingschap verwachten. Binnentreden moeten alle volken, binnentreden in de familie van de aartsvader; als kinderen van de belofte moeten de volken in Abraham de zegen ontvangen waarvoor zijn ongelovige kinderen niet openstaan. In de persoon van de drie Wijzen moeten alle volken de Schepper van het heelal aanbidden. Niet alleen in Judea, maar over geheel de aarde moet God bekend zijn, opdat overal ‘in Israël zijn Naam geëerd wordt’ (Ps. 76 (75), 2).

Nu wij zijn ingewijd in dit mysterie van Gods genade, willen wij met geestelijke vreugde de dag vieren van onze geboorte en de aanvang van de roeping der heidenen. Brengen wij dank aan de barmhartige God die ons, zoals de Apostel zegt, ‘in staat stelde te delen in de erfenis van de heiligen in het licht. Hij heeft ons ontrukt aan het domein van de duisternis en overgebracht naar het rijk van zijn geliefde Zoon’ (Kol. 1, 12). Want, zoals Jesaja voorspeld heeft, ‘heeft het volk dat ronddwaalde in het donker, een helder licht gezien: over hen die woonden in een land vol duisternis, is een stralend licht opgegaan’ (Jes. 9, 2). Over hen zegt dezelfde profeet tot de Heer: ‘Volken die U niet kennen, zullen U aanroepen, en naties aan wie Gij onbekend zijt, zullen tot U hun toevlucht nemen’ (Jes. 55, 5 - Vulg.).

‘Abraham heeft deze dag gezien en van vreugde gejuicht’ (Joh. 8, 56), toen hij vernam dat de kinderen van zijn geloof gezegend zouden worden in zijn nageslacht dat Christus is, en toen hij voorzag dat hij door zijn geloof vader zou worden van alle volken. ‘Hij heeft God geëerd door zijn vaste overtuiging dat God bij machte is te volvoeren wat Hij heeft toegezegd’ (Rom. 4, 21).

Deze dag bezong David in zijn psalmen: ‘Eens komen de volken, uw schepselen, weer om U te aanbidden, uw Naam te loven’ (Ps. 86 (85), 9) en: ‘De Heer openbaarde zijn heil, gerechtigheid toonde Hij aan de volken’ (Ps. 98 (97), 2).

Inderdaad weten wij dat dit gebeurd is sinds drie Wijzen uit hun verre landstreek zijn vertrokken en, geleid door een ster, de Koning van hemel en aarde hebben gevonden en Hem hulde hebben gebracht. Welnu, deze ster roept door haar dienstbaarheid ook ons op om haar voorbeeld na te volgen. Ook wij moeten ons, zoveel als wij kunnen, laten leiden door deze genade die ons allen uitnodigt tot Christus te gaan.

Daarbij moet gij, geliefden, elkander behulpzaam zijn. Dan zult gij als kinderen van het licht schitteren in het rijk Gods dat men bereikt door een rechtzinnig geloof en door goede werken. Door onze Heer Jezus Christus, die met God de Vader en de heilige Geest leeft en heerst in de eeuwen der eeuwen. Amen.

Post Scriptum: Omdat in de liturgische kalender in de beide ritussen het Hoogfeest dicht bij elkaar ligt (Novus Ordo en Vetus Ordo) heb ik alvast het Hoogfeest nu al geplaatst. De lezing is afkomstig uit het Nederlands Brevier (Lezingendienst).

1 Januari, Heilige Moeder van God

Bede: Heilige Moeder van God,

Kom de Kerk van uw Zoon te hulp,

Hier op Aarde hier in Nederland,

De Kerk is stervende, en weinigen 

zijn er die God zoeken.

Weinigen die God echt lief hebben.

Velen haten de Kerk van uw Zoon

Velen gooien gloeiende gifpijlen

Naar de Troon van de Allerhoogste.

Moeder van God, keer het tij voor ons.

Dat God over ons ontfermen wil!

Amen.

Ja hoor, daar zijn ze weer!

Al tientallen jaren wordt de media in Nederland gebruikt om geloofafbrekende verhaaltjes rond te strooien. Je komt ze in menige krant tegen. En meestal gebeurt dat precies op het moment dat een Kerkelijk Hoogfeest wordt gevierd, vooral rond de tijd van Pasen en Kerstmis. Dan treedt er een of ander 'deskundoloog' op of iemand die zich 'theoloog' noemt, en ja, als dié het zegt, moet het wel waar zijn! Dat laatste wordt misschien stellig gedacht in de krantenredacties die met uitgebreide verhalen gericht tegen het geloof aan komen zetten. En elk jaar zie je weer het zelfde verschijnsel: geloofafbrekende verhalen rondstrooien rond Pasen en Kerstmis. Verwachten kun je dit wel van de krantenredacties, want de echt ingelezen journalisten die op de hoogte waren van het Katholiek geloof, werden al jaren terug wegbezuinigd. Het gevolg is dat een of andere journalist, zonder enige kennis van zaken, een artikel moet schrijven dat vooral bij het niet-geïnformeerde publiek pakkend moet overkomen. 

Zo werd jaren terug rond Pasen het verhaal gelanceerd in een Limburgse krant met als kop: "Werd Jesus begraven?" Het antwoord is duidelijk: volgens het Symbolum van de Apostelen (de 12 Artikelen van het Geloof) werd Jesus inderdaad begraven. Maar de kop van het artikel suggereerde iets anders: "dat Jesus nog steeds begraven was". Het antwoord is natuurlijk nee, want op de derde dag is Hij verrezen volgens de Schriften en 40 dagen na zijn Verrijzenis steeg de Heer op ten Hemel (zie eerste hoofdstuk Handelingen van de Apostelen). Ook hier waren de Apostelen zelf getuigen van dit feit en werd het opgetekend in de H.Schrift. 

Nu is er onlangs weer iets gebeurd, waarbij een of ander (voor mij) onbekende theoloog het Kerstverhaal even komt herschrijven. De H.Apostel Paulus waarschuwt in zijn brief aan de Galaten dat er geen ander Evangelie is dan die oorspronkelijk is verkondigd door de Apostelen. Wie toch een ander Evangelie verkondigt, wordt in de H.Schrift bestraft met een Anathema Sit, zoals de Apostel zegt (Galaten hoofdstuk 1, vers 8 en 9 volgens de Vulgaat). Dus al vanaf Apostolische tijden werd de banvloek toegepast aan diegenen die leugens over het geloof kwamen verkondigen. 

Voor de Katholiek is het daarom nog steeds oppassen geblazen als Pasen en Kerstmis naderbij komen, want dan moet men extra voorzichtig zijn. Pas op voor 'theologen' die opeens het 'licht' hebben gezien, maar de Goddelijke Openbaring, de Apostolische Traditie of de Geloofspunten komen ontkennen. Luister nooit naar deze mensen en werk ze subiet uw katholieke deur uit!

Zalig Kerstmis en een Voorspoedig Nieuwjaar!

 

Vierde Zondag van de Advent - Maria

In het evangelie van vandaag (Novus Ordo) horen we het bekende verhaal dat Maria, door liefde gedreven, haar nicht Elisabeth bezoekt. De inhoud van deze evangelietekst gaat om meer dan om een begroeting tussen twee verwanten. Het gaat om een ontmoeting op de breuklijn van het Oude en het Nieuwe Testament.

Johannes is, naar Jesus’ zeggen, de grootste profeet die Israël ooit gekend heeft. Tegelijk toch, zegt Jesus, is de kleinste in het rijk der hemelen groter dan hij. Hiermee maakt Christus ons opmerkzaam hoe hoog en belangrijk onze eigen roeping is. Hij verlangt en nodigt ons uit dat we Hem serieus volgen.

Johannes de Doper sluit de oude periode af, die beheerst werd door de wet en de profeten. Tot dan stond de Ark van het Verbond, met de tien geboden, symbool voor het fundament van 613 geboden, die de oude relatie tussen God en het volk Israël vormgaven. Maria werd de nieuwe Ark van het Verbond. Zij mocht door haar uitverkiezing en haar nederig jawoord, God onze Redder in haar schoot ontvangen en ter wereld brengen.

De rijkdom van het geloof van Maria was uitzien en verwachten, zonder te zien. In de blijde geheimen van de Rozenkrans gedenken en mediteren we de gebeurtenis die we vandaag gedenken: ieder prijst haar zalig. Zoals Maria uitziet naar haar kind, zo mogen wij uitzien naar Kerstmis, naar de Barmhartige God, omdat de klemtoon niet langer ligt op de straffende God. Schuld en boete maken plaats voor een liefdevolle relatie. Kerstmis betekent dat God in ons persoonlijk leven wil binnentreden. Hij wenst toegang tot ons hart. Zo vaak als we in stilte Gods Woord bezinnen, zal Hij in ons steeds opnieuw geboren kunnen worden.

Het liefdevolle voorbeeld van Maria’s bezoek aan haar nicht is ook een uitnodiging voor ons; het nodigt uit om een bezoekje te brengen aan een eenzaam, ziek of alleenstaand persoon. Ook zij zullen dan het Goddelijk licht van Kerstmis mogen ervaren. Zo kan het licht van God rondom ons schijnen. Het zal ons helpen om meer met de ogen van ons hart te kunnen zien, waardoor we weldra samen met de engelen kunnen zingen: “Eer aan God in den hoge en op aarde vrede onder de Mensen in wie Hij welbehagen heeft.”

Bron: Bezinning op het Woord. 

Derde Zondag van de Advent

GAUDETE in Domino semper: iterum dico gaudéte. Modéstia vestra nota sit ómnibus hominibus: Dominus enim prope est. Nihil solliciti sitis: sed in omni oratióne petitiones vestrae innotéscant apud Deum. 

VERBLIJD u altijd in de Heer: ik herhaal het verblijd u. Laat alle mensen uw goedheid zien, want de Heer is nabij. Maakt u over niets bezorgd, maar geeft uw wensen altijd door gebed aan God te kennen. 

Psalm 84: Gij hebt O Heer uw land gezegend, de gevangenschap van Jacob afgewend. Eer aan de Vader en de Zoon en de Heilige Geest, zoals het was in het begin, en nu, en altijd, en in de eeuwen der eeuwen Amen. VERBLIJD u altijd in de Heer!

Bron: Tridentijns Missaal voor de Zondagen.

Tweede Zondag van de Advent - Johannes de Doper

Zowel in de Novus Ordo als in de Buitengewone Vorm van de Romeinse Liturgie wordt op de Tweede Zondag van de Advent het Evangelie gelezen waarin Johannes de Doper optreedt. Hieronder een preek van de H.Augustinus die prachtig past bij deze Zondag.

Johannes is de stem, Christus het Woord.

Johannes was de stem, de Heer echter het ‘Woord van den beginne’. Johannes was de stem voor een beperkte tijd, Christus vanaf den beginne het eeuwig Woord. Denk het woord weg, wat is dan de stem nog? Waar een begrijpbare inhoud ontbreekt, is ze niet meer dan een zinloos geluid. Een stem zonder woord raakt het oor, maar leert niets aan het hart.

Bij het beleren van ons hart bemerken wij een opeenvolging van gebeurtenissen. Als ik bedenk wat ik moet zeggen, dan is het woord al in mijn hart. Maar als ik tot u wil spreken, zoek ik hoe datgene wat in mijn hart leeft, ook in het uwe kan binnenkomen. Wanneer ik dan zoek hoe het woord dat reeds in mijn innerlijk is, bij u kan aankomen en in uw innerlijk een plaats krijgen, gebruik ik mijn stem en door het gebruik van mijn stem spreek ik tot u: het geluid van mijn stem voert het begrip van het woord naar u toe. En wanneer het geluid van mijn stem het begrip van het woord naar u heeft overgebracht, is de klank zelf wel voorbij, maar het woord dat door het geluid wordt overgebracht naar u, is nu in uw innerlijk, terwijl het toch niet uit het mijne is weggegaan. Als het geluid het woord naar u heeft overgebracht, lijkt dit dan niet zelf tot u te zeggen: ‘Hij moet groter worden, maar ik kleiner’ (Joh. 3, 30)? Het geluid van de stem is verklonken, het heeft zijn dienst gedaan en is verdwenen, als het ware zeggend: ‘Dit is mijn vreugde en ze is volkomen’ (Joh. 3, 29).

Laten we het woord echter vasthouden, laten we het woord dat in ons binnenste is ontvangen, niet kwijtraken. Wilt u een bewijs dat de stem voorbijgaat en dat de godheid van het Woord blijft? - Waar is nu het doopsel van Johannes? Het heeft zijn dienst gedaan en is voorbij. De doop van Christus wordt echter nog overal gevierd. Allen geloven we in Christus, van Hem verhopen we het heil. Dit heeft de stem ons geboodschapt. Omdat het moeilijk is te onderscheiden tussen woord en stem, werd Johannes zelf voor de Christus aangezien.

De stem werd voor het Woord gehouden, maar hij besefte dat hij slechts stem was en wilde het Woord niet zijn eer ontnemen. Hij zei: ik ben de Christus niet, noch Elia, noch de profeet. Men antwoordde: wie zijt ge dan? Ik ben, zo sprak hij, de stem van iemand die roept in de woestijn: bereidt de weg voor de Heer! (vgl. Joh. 1, 20-23). De stem van iemand die roept in de woestijn, is de stem van iemand die het zwijgen verbreekt. Met de woorden: ‘bereidt de weg voor de Heer’, wilde hij zeggen: ik laat me slechts horen om Hem in uw hart binnen te leiden; maar de weg waarlangs ik Hem leiden moet, wil Hijzelf niet gaan, als u die zelf niet effent. Want wat betekent ‘Bereidt de weg’ anders dan: bidt op gepaste wijze? Wat betekent ‘bereidt de weg’ anders dan: weest nederig in uw gedachten?

Neemt voor de nederigheid een voorbeeld aan Johannes. Men denkt van hem dat hij Christus is, maar hij zegt dat hij niet is wat men van hem denkt. De vergissing van de ander gebruikt hij niet om zich te verheffen. Als hij gezegd had: Ik ben de Christus, hoe gemakkelijk zou men hem dan niet geloofd hebben! Men dacht dit al voordat hij het zei. Maar hij zei het niet; hij kende zijn plaats en beklemtoonde de afstand door zich te vernederen. Hij zag waar voor hem het heil lag. Hij begreep dat hij de lamp moest zijn en zorgde dat deze niet gedoofd werd door de wind van de hoogmoed.

Bron: Lezingendienst Nederlands Getijdengebed.

Eerste Zondag van de Advent

De ware vreugde van Kerstmis, is niet je alleen verheugen op die Kerstmaaltijd, maar je ook kunnen verheugen in een persoonlijke relatie met onze Heer Jesus Christus. Anders kijk je alleen maar naar het materiele of het stoffelijke in deze wereld. De ware vreugde begint, als Christus in je eigen hart wordt geboren, net zoals Hij geboren werd in Bethlehem. En als je dan afvraagt hoe armzalig je dan ook bent, bedenk dan dat Onze Heer ook als Kind geboren werd in een zeer armoedige stal in de tijd van duisternis en van koude. Jesus heeft toen ook gewoon: “ja” gezegd en Hij is voor ons gekomen. Laat Hem rustig toe in je hart, in alle eenvoud, en als je vindt dat je hart nog zo leeg is, zonder enige betekenis, bidt dan dat Hij je hart mag vullen met ware liefde tot Hem.

Jesus werd geboren om ons mensen te verlossen van de zonde. Na het Laatste Oordeel zullen de rechtvaardigen een nieuw en verheerlijkt lichaam krijgen en gezamenlijk opstijgen naar de Heer, zoals Christus zelf opsteeg met een verheerlijkt Lichaam bij de Hemelvaart van de Heer. 

Onze vreugde is niet, dat wij onze zonden ontkennen of proberen goed te praten. Dan laten wij Jesus immers niet toe als Tuinman om de distels en de doornen weg te nemen. Hij moet immers zijn eigen bloemen in je hart kunnen planten. 

Onze vreugde is dus dat wij, met behulp van de Heer en zijn Sacramenten, zonder zonden leven, een heilig leven willen nastreven, waakzaam zijn als kinderen van het licht. 

Onze vreugde is ook niet dat wij alleen maar rijkdommen nastreven, want alles wat rijkdom heet kan immers niet naar de Hemel worden meegenomen. Met alle zekerheid zal een ander jouw rijkdommen overnemen en dan is al je uitputtend werk, waar je je leven lang voor hebt gezwoegd, voor niets geweest.

Ware vreugde is om onze Heer daadwerkelijk na te volgen, Hem lief te hebben met heel je hart en heel je ziel en met al je krachten. Ware vreugde is in volledig geloof het Kerkstkind te verwachten dat voor ons geboren werd om ons te komen verlossen van de zonde. Ware vreugde is om Jesus dieper te leren kennen via de Heilige Schrift om zo de persoonlijke band met Hem te verstevigen. Wie immers de Schriften niet kent, kent ook Christus niet. En niet alleen met de Schriften, maar ook via het dagelijks gebed en het ontvangen van de H.Sacramenten in de goede gesteltenis. Dat wij dus aan het eind van onze Apostolische reis kunnen zeggen: “Ja Heer, met heel mijn hart en met heel mijn ziel houd ik van u”. 

Kom Heer Jesus!

Willibrordvertaling..?

Bij het lezen van mijn Brevier op 28 november 2024 in het middaggebed, viel mij een tekst op van de Willibrordvertaling. Het gaat om een stukje Evangelie in de Galatenbrief (hoofdstuk 5, vers 16-17) van de H.Apostel Paulus. De tekst ben ik wel vaker in die Willibrordvertaling tegengekomen, maar ik heb na verloop van tijd steeds meer argwaan gekregen. Is die vertaling wel juist uitgevoerd? Dat is de hamvraag hier. 

De Willibrordvertaling zegt: 

Leef naar de Geest, dan zult gij de begeerte van de zelfzucht niet volvoeren. Want de zelfzucht begeert tegen de Geest en de Geest tegen de zelfzucht, want ze zijn elkaars tegenstanders, zodat ge niet doet wat ge zoudt willen doen.

Mijn argwaan groeide juist door het woordje “zelfzucht” dat in die vertaling gebruikt wordt. Het elektronisch woordenboek verklaart zelfzucht als: "neiging om zichzelf te bevoordelen, egoïsme, eigenbaat." Ik besloot daarom om de Grondtekst (de Latijnse tekst van de Vulgaat) te gaan raadplegen. 

Na enig zoekwerk bleek mijn argwaan juist, want in de Grondtekst staat het woord “vlees” en niet “zelfzucht”. In de Vulgaat staat op precies diezelfde plaats (Galaten 5; 16): Dico autem spiritu ambulate et desiderium carnis non perficietis. Vertaald is dat: "Maar ik zeg: wandel naar de Geest, en ge zult de verlangens van het vlees niet vervullen." Opmerkelijk is dat de Petrus Canisius Bijbel exact de Vulgaat volgt. Ook hier gebruikt de PC-Bijbel niet het woord “zelfzucht” maar “vlees”. 

Helemaal opmerkelijk is het commentaar in nummer 5 dat in de PC-Bijbel op die plaats (Galaten 5; 16-17) staat aangegeven: "De geest is de ziel in de bovennatuurlijke staat van genade die door de H.Geest is geschonken. Zeker, de ziel, gesterkt door de genade, kan de ongeregelde hartstochten van het vlees overwinnen: maar de droevige ondervinding leert, dat ze niet altijd overwinnaar blijft in deze strijd." 

Mijn vraag is: waarom is de Willibrordvertaling, die in de Liturgie en de Getijden wordt gebruikt, zo verschillend met de Grondtekst? Wie is precies die vertaler geweest, en wie heeft zijn goedkeuring hieraan gegeven? Of mogen gewone gelovigen niet weten wat er werkelijk in die teksten staat? Want het is fundamenteel om de juiste tekst te kennen voor een leven dat zo goed mogelijk gevrijwaard is van de zonde tegen het vlees. En dat is echt niet de enige keer dat ik “vertaal issues” vind in de Willibrordvertaling. Er zijn genoeg teksten die ik ben tegengekomen die in hoge mate discutabel blijken te zijn. 

Wat mij betreft mag er inderdaad een nieuwe Bijbelvertaling komen voor de Liturgie en het Getijdengebed in de RK-Kerk, maar dan wel één die de Grondtekst volgt en niet een vertaling die ik ervan verdenk de katholieke gelovige te bedriegen. En wie een goede vertaling van het Nieuwe Testament wil inzien, die verwijs ik naar de PC-Bijbel of de Vulgaat. Men kan ze wel ergens op het internet terugvinden.

Een hologram is geen Sacrament!

Vandaag las ik het in Nederlandse Algemeen Dagblad een nogal opmerkelijk artikel. De mensen in de Pieterskerk in Lucern gaan niet biechten, maar hun zonden voorleggen aan een hologram van Jesus dat met behulp van Artificial Intelligence (AI) uitspraken doet en goede raad geeft. Ook staat in het artikel dat de chatbot gemaakt is door theologen en computerwetenschappers aan de Lucerne University. Heel leuk allemaal, maar van een H.Sacrament door Christus ingesteld kun je niet spreken. 

In het artikel van het AD staat dat dergelijke chatbots in de toekomst de taken van pastoors kunnen overnemen. Een nogal merkwaardige opmerking. Jesus gaf namelijk aan de Apostelen de macht om zonden te vergeven, maar Hij gaf die macht niet aan AI of de theologen van het Lucerne University. De macht om zonden te vergeven is alleen voorbehouden aan diegenen die de priesterwijding geldig ontvangen hebben en met toestemming in de Diocees de biecht mogen afnemen. 

Uit het artikel (hier te lezen) blijkt maar weer eens hoe weinig de Nederlandse journalisten weet hebben over de Leer van de Kerk of enige Theologische bagage bezitten. In het begin van het artikel wordt immers gesteld dat je in het Zwitserse Luzern in de Pieterskerk door een kunstmatige intelligentie aangestuurde Jesus-hologram je zonden kunt kwijt raken. Nou ja, dat is nu het grote probleem. Je biecht misschien bij AI je zonden wel op, maar je krijgt zeker geen vergiffenis van zonden en je raakt ze daar ook niet kwijt, aangezien er geen priester is die je de Absolutie kan geven. Je kan je hart misschien wat opluchten, maar meer is het echt niet. 

Wanneer je het artikel leest, dan kom je tot de conclusie dat hier een nogal gevaarlijk precedent wordt geschapen, want als (volgens het artikel) de bedoeling is om in de toekomst de taken van de pastoors over te laten nemen door dit soort chatbots, dan houd ik mijn hart vast over de ontwikkelingen die kennelijk door deze 'theologen' al zijn uitgedacht en waarbij surrogaat de boventoon gaat voeren. Je kunt op je klompen aanvoelen dat liberale pastoors en bisschoppen chatbots zullen gaan oppakken. 

Mijn advies: blijf daar weg Rooms Katholiek, en ontvang het echte, door de Heer ingestelde H.Sacrament van Boete en Verzoening. 

Positieve ontwikkelingen in de Kerk

Al meer dan een halve eeuw kom ik negatieve verhalen tegen in de pers en de kranten als het over de Rooms Katholieke Kerk gaat. Hoe vaak kwam je deze verhalen niet tegen? Je zou een bibliotheek kunnen aanleggen over giftige opmerkingen die over de Kerk in Nederland werden uitgestort. Vanaf 2010 zien we aanvallen op Paus Benedictus XVI aangaande de misbruik crisis. Geen echte plaatselijke crisis weliswaar, want het was ongeveer 4% van de Nederlandse geestelijken die zich hadden misdragen. Zou je de valse claims er nog afhalen, dan houd je waarschijnlijk nog maar 2% over. Maar de Nederlandse media beschreef het op een dermate manier, waarop het leek alsof zowat iedereen zich aan misbruik schuldig gemaakt had. Wat natuurlijk een leugen is. 

Het zelfde geldt voor het kerkbezoek. Men doet voorkomen dat de Katholieke Kerk: 'zieltjes aan het verliezen was', en je kon dat zelfs op het Nederlandse Journaal horen. Maar ook hier zit de situatie anders in elkaar. Er is inderdaad een afname, maar men doet voorkomen alsof er alleen maar een afname van gelovigen is te melden, wat natuurlijk ook onzin is. Er komen wel degelijk meer gelovigen bij. Zowel in Nederland als in het buitenland. Het is misschien niet veel, maar het begin is er. Een paar voorbeelden:

Het Aartsbisdom Utrecht heeft op zijn eigen website geschreven dat er jaarlijks rond de 750 volwassenen toetreden tot de Rooms Katholieke Kerk. Meer is te lezen hier. Ook in het buitenland zie je vooral in de Paasnacht in de verschillende kerkprovincies veel nieuwe gelovigen toetreden. In de Paasnacht van 2024 werden in Frankrijk 7.135 nieuwe gelovigen gedoopt in de Kerk, waarvan 5% Moslim was. In het bisdom Lansing traden 650 nieuwe gelovigen toe in de Verenigde Staten. 

Maar dat is niet het enige: ook in de Orthodoxe Kerk in Nederland is een toename te zien. Vreemd genoeg las ik dat bericht vandaag op de website van de NOS, die al vaker betrokken was bij negatieve verhalen over de RK-Kerk. Misschien denken ze bij de NOS dat positieve ontwikkelingen alleen in de Orthodoxe Kerk plaatsvinden, maar dan hebben ze de situatie toch echt verkeerd ingeschat, zo denk ik maar.

Zoals ik al eerder zei op mijn blog: we moeten ons niets laten wijsmaken, en zeker niet als het van een onbetrouwbare bron als de pers afkomstig is. Helaas zijn er teveel kranten en journalisten in het verleden geweest die de zijde van de kerkelijke opstandelingen gekozen hebben en vooral daar hun informatie op hebben gebaseerd. Echte eerlijke pers kom je bijna niet tegen in Nederland. En als die al wél is te vinden, dan vrees ik dat dit tot een grote uitzondering zal behoren. 

Hoogfeest van Allerheiligen

Op 1 november vieren wij het Hoogfeest van Allerheiligen. In Nederland is het een verplichte feestdag waarbij de gelovigen de H.Mis bij dienen te wonen. Ze zijn op deze dag echter wel gedispenseerd voor werken en bezigheden. 

Aan de verbreiding van dit feest zijn verschillende vormen van vieringen voorafgegaan, waarbij de geestelijke raadslieden van Karel de Grote en Lodewijk de Vrome de jaarlijkse viering propageerden van alle zielen in de hemel. De kloosters hebben de laatst genoemde herdenking (op 1 november) overal in Europa verbreid. Onze viering van 1 november Allerheiligen gaat daarop rechtstreeks terug. 

Op Allerheiligen eren we allen die nu leven bij God, of zij nu heilig zijn verklaard of niet. Zij vormen de ontelbare menigte die de heilige Apostel Johannes zag rondom het Lam en voor de Troon van God. Zij zijn de voorsprekers voor de Lijdende en Strijdende broeders en zusters. Daarom is het gepast om hier op aarde te bidden en aflaten aan te bieden voor de Lijdende Kerk in het Purgatorium (vagevuur). 

Onze Heer Jesus Christus liet zuster Maria Faustina het volgende daarover weten: "Al deze zielen (in het vagevuur) heb Ik zeer lief. Zij schenken genoegdoening aan Mijn rechtvaardigheid. Het is in jouw macht hen verlichting te brengen. Benut alle aflaten uit de schat van mijn Kerk en bied die ten behoeve van hen aan. Oh, als je wist welke kwellingen zij ondergaan, dan zou je voortdurend geestelijke aalmoezen voor hen opdragen en hun schuld aan Mijn rechtvaardigheid willen afbetalen." (uit: Boodschap van Jesus aan de wereld. Over de Barmhartigheid van zijn Goddelijk Hart).

Op 2 november volgt de gedachtenis van Allerzielen, waarbij als dag van gebed voor allen wordt gebeden die uit dit leven zijn heengegaan en nog niet voor altijd bij de Heer zijn. Dit gebruik gaat terug op het gebruik van de Middeleeuwse kloostergemeenschappen om de gestorven dierbaren op bijzondere wijze Liturgisch te gedenken. In sommige landen wordt er door de priester-religieuzen het Getijdengebed gebeden voor de overledenen op de kerkhoven zelf. Wij kunnen deze zielen verlichting schenken, door onze gebeden aan God op te dragen en aflaten voor hen te verdienen. Vandaar ook dat de maand november in het teken staat van de Lijdende Kerk. Het is een daad van naastenliefde die wij verschuldigd zijn. Laten we deze zielen dus niet vergeten!

De Grote Gave van Gods Liefde

Nog niet zo lang geleden hoorde ik een bekeerling vertellen hoe hij het Heilig Sacrament van Boete en Verzoening had ontdekt en de onvoorstelbare genaden die hij ontvangen had. Het verrassende was dat niemand iets over dit H.Sacrament en de genaden verteld had. De persoon in kwestie had een generale biecht gesproken (dus het geweten werd nagetrokken over geheel zijn leven) en de vaste wil om zich te verbeteren met de hulp van Gods genade. Maar niemand, zelfs familieleden niet hadden hem dit verteld. De ontdekking werd wel gedaan door het lezen van een boek over dit H.Sacrament en het was toen, dat zijn ogen echt open gingen. De H.Communie ontving hij wel, maar er werd toch 'iets gemist'. Gelukkig heeft de Heer hem naar zijn Rechterstoel van Barmhartigheid geleid, want zo wordt dit H.Sacrament genoemd in de openbaringen van onze Heer Jesus Christus aan zuster Faustina, die de devotie van de Goddelijke Barmhartigheid heeft verspreid.

We moeten daarom die Grote Gave van Gods Liefde niet van ons wegwerpen, zoals velen tegenwoordig maar al te snel lijken te doen. De parochianen komen wel allemaal naar voren om de H.Communie te ontvangen (het Hoogheilig Lichaam en Bloed van onze Heer), maar de Biechtstoelen blijven leeg. Natuurlijk zullen de mensen beweren dat zij nooit zondigen. Maar één priester had daar een mooi antwoord op: "als je nooit hebt gezondigd, mag ik dan je Hagiografie even lezen?". Ja, dan vallen alle vullingen van je kiezen even uit de mond als dat gezegd wordt! Natuurlijk wordt dan geantwoord: "Nee, ik ben geen heilige!". Dan zal de priester antwoorden: "Oh, dan ben je dus tóch een zondaar die bekering nodig heeft!"

Kom mensen, laten wij ons niet zelf bedriegen door te beweren dat wij nooit hebben gezondigd! Waarom zou Jesus immers het H.Sacrament van de Biecht hebben ingesteld? Omdat wij nooit zondigen? (Zie daarvoor de instelling van dit H.Sacrament in het H.Evangelie naar Johannes hoofdstuk 20 vers 20-23) In de openbaringen aan zuster Faustina spreekt Jesus van de "Rechterstoel van Barmhartigheid" waar de grootste wonderen gebeuren. 

 

Ik noem het de Grote Gave van Gods Liefde die de Heer aan ons gegeven heeft.

Het bezoek van Maria aan Elisabeth

In de Novus Ordo wordt op de vierde Zondag van de Advent (C-jaar) het Evangelie van Maria bezoek aan Elisabeth gelezen. Ik kan mij de vraag goed voorstellen dat er katholieke Christenen zijn die zich afvragen waarom deze ontmoeting heeft plaatsgevonden, dus waarom dit gebeurd is. Daartoe moeten we even de Geloofsleer raadplegen zoals die is beschreven in de Katholieke Catechismus. 

 

De reden van het bezoek van Maria wordt in de Grote Catechismus van de Heilige Paus Pius X beschreven in nummer 179 van hoofdstuk 7. Het gaat dan om het feest van de geboorte van de heilige Johannes de Doper. In nummer 179 staat het volgende:

Is de heilige Johannes de Doper niet in zonde geboren zoals de andere mensen?

De heilige Johannes de Doper is niet in zonde geboren zoals de andere mensen omdat hij in de schoot van zijn moeder, de Heilige Elisabeth, geheiligd werd door de aanwezigheid van Jesus Christus en de Heilige Maagd.

Het bezoek van de Maagd Maria had dus een diepe zin en was belangrijk. Anders was het bezoek niet nodig geweest. In Lucas 1, 39-45 staat ook dat Maria met spoed reisde naar het bergland, naar een stad in Juda, om Elisabeth te ontmoeten. Tijdens dit bezoek werd Elisabeth vervuld van de Heilige Geest. 

 

Maar in de preek tijdens de H.Mis hoor je hier nooit iets over, zelfs niet als het Evangelie gelezen wordt. De gelovige zonder voldoende kennis over de Geloofsleer, blijft op deze manier onvoldoende geïnformeerd achter. Misschien dat de priesters hier meer aandacht aan kunnen besteden? Want ik weet uit ervaring dat de leken nog nauwelijks hun Catechismus raadplegen.

Ik hoop erop.

Petrusbroederschap koopt nieuw kerkgebouw

Ik wist werkelijk niet wat ik las: Petrusbroederschap koopt een nieuw kerkgebouw in de plaats Lobith in Nederland. Eerlijk gezegd hoop ik dat er meer kerkgebouwen - die nu op de nominatie staan om afgestoten of gesloopt te worden - aan Petrusbroederschap zullen worden toegekend. Er moet maar eens een einde komen aan het voortdurend in de hoek plaatsen van de Heilige Liturgie in de Buitengewone Vorm alsof we hier met een tegenstander van doen hebben. Er is namelijk steeds meer vraag naar, en ik merk vooral onder jonge mensen dat die vraag groot is.  

Verheugend is ook dat de paus aan Petrusbroederschap in een eerder stadium, de viering van de H.Sacramenten in de Buitengewone Vorm heeft toevertrouwd, inclusief het Brevier. Dus ik denk dat dit verder geen echte problemen zal opleveren. Overigens weet ik niet wat onze Vijand nog in petto heeft, want die gaat nu werkelijk als een razende tekeer om het Heilige uit de Liturgie gebroken te krijgen. Maar het gebed is een machtig wapen tegen dit kwaad. Dus iedereen is bij deze van harte uitgenodigd zijn of haar gebed daarvoor op te dragen.

Het artikel over deze nieuwe aanwinst vindt men hier.

Post Scriptum: Aanstaande zondag, 29 september, is In Dedicatione S. Michaëlis Archangeli, waarbij de teksten in de H.Liturgie betrekking hebben op de gedachtenis van de wijding van de Basiliek van de Heilige Aartsengel Michael aan de Via Salaria en die wij vinden op de kalender in de Buitengewone Vorm. Bidden wij tot onze machtige engelen en de Heilige Aartsengel Michael dat wij onder bescherming mogen staan. Hieronder een deel van het gebed van Paus Leo XIII.

Heilige Aartsengel Michael, verdedig ons in de strijd,

Wees onze bescherming tegen de boosheid en de listen van de Duivel.

Wij smeken ootmoedig, dat God hem zijn macht doe gevoelen,

En gij Vorst van de Hemelse Legerscharen, drijf Satan en de andere boze geesten, die tot verderf van de zielen over de wereld rondgaan, door de Goddelijke kracht in de hel terug, Amen.

Uit de grond van je hart vergiffenis schenken

Ik hoor het de afgelopen tijd veel op de Social Media zeggen dat er mensen zijn die niet kunnen vergeven wat een ander hen aangedaan heeft. We hoeven maar te denken aan de oorlog in Oekraïne en de talloze oorlogsmisdaden die door Rusland zijn begaan gedurende de tijd dat ze het land hebben bezet. Het is vanuit de luie stoel inderdaad heel erg makkelijk gezegd dat je iemand van harte moet vergeven, want mensen hebben een enorme wond in de menselijke natuur opgelopen door de Erfzonde. Toch is er wel degelijk een oplossing voor, zij het, dat het komt uit het Katholiek geloof. Hieronder een verhaal dat ik met u wil delen.

Er was een priester die door zijn overste was teruggezet, maar de priester bad wel altijd het Onze Vader met de bekende woorden: en vergeef ons onze schuld, zoals ook wij aan anderen hun schuld vergeven. Maar jaren later ontdekte de priester plotseling dat hij zijn overste niet kón vergeven. Die ontdekking was buitengewoon akelig en daarom bad de priester: "Heer, ik wil hem wel vergeven, maar ik kán het niet!" Opeens zag de priester Christus de Heer in de hemel de volgende woorden uitspreken: "Draag hem aan Mij op, dan kunt u hem vergeven met Mijn liefde". De priester deed dit, droeg de overste aan Christus op, en verkreeg de genade om zijn overste vanuit de grond van zijn hart vergiffenis te schenken. 

Dit is bovenstaande is waar gebeurd, en wij kunnen dus lering trekken uit dit verhaal om het zelfde te doen als wij niet in staat zijn een ander vergiffenis te schenken. Vergiffenis schenken is inderdaad makkelijk gezegd en soms wordt het heel moeilijk doordat wij zwak zijn en de genade van God ontberen. Maar we kunnen dit wel degelijk ombuigen met de hulp van Christus zoals hierboven vermeld.

Valse beschuldigingen tegen Oekraïne

Onlangs nog beweerde iemand op de Social Media dat er vragen gesteld moesten worden in het Nederlands parlement naar aanleiding van het verbod op bepaalde religieuze organisaties in Oekraïne. Daarbij werd valselijk gesteld dat de president (Zelenskyy) de godsdienst onmogelijk had gemaakt.

Maar de vork zit toch wel anders in de steel. Het Oekraïense parlement, de Verchovna Rada heeft op 20 augustus 2024 een nieuwe wet aangenomen met betrekking tot de activiteiten van religieuze organisaties. Het gaat om Wet nr. 8371. Deze werd op democratische wijze aangenomen met een meerderheid van 265 stemmen. 

 

Na ratificatie door de Oekraïense president, zou dat betekenen dat de activiteiten van bepaalde organisaties kunnen worden verboden. Het gaat echter om religieuze organisaties die banden hebben met Rusland, dus daarmee gelinieerd zijn. Dit is het geval bij de Russische Orthodoxe Kerk die ook in Oekraïne aanwezig is, en waarbij er verschillende incidenten hebben voorgedaan, waarbij geestelijken een iets te warme verhouding met Moskou onderhielden. Zeker in het geval van een oorlog wil je als land geen 5de Colonne binnen je landgrenzen hebben. En het is om die reden waarom deze wet door de Verchovna Rada is aangenomen. Een bijna gelijke situatie is het spreken van de Russische taal. Sommigen willen deze taal (die zij zien als de taal van de onderdrukker) in zijn geheel verbannen en Oekraïens als hoofdtaal instellen. 

Het heeft dus niets te maken met een anti-religieuze wetgeving, maar eerder het onder controle brengen van de situatie van een 5de Colonne die zich in het land na de oorlog bleek te manifesteren.

 

Dat mensen in Oekraïne Russisch spreken, is niet uit vrije wil geweest, maar omdat Rusland dit met dwang doorvoerde in de tijd dat Oekraïne nog niet onafhankelijk was. Overigens wordt in de Oblast Kursk (Rusland) naast het Russisch ook Oekraïens gesproken. Dat heeft te maken met de historische banden die er bestaan tussen Oekraïne en Kursk Oblast.

De nieuwe wetgeving werd overigens niet unaniem aangenomen, met name door de leden van de voormalige pro-Russische oppositiepartij "Platform voor Leven en Vrede" en verschillende aanhangers. Deze groep staat bekend om zijn steun aan de Oekraïense Orthodoxe Kerk, die ondergeschikt is aan het Patriarchaat van Moskou. Het gevolg van deze nieuwe wet was dat er sommigen in het Westen onmiddellijk riepen dat er een religieuze vervolging plaatsvond in Oekraïne. Maar daar is geen sprake van. Dat is een versimpeling van de de feiten en is op niets gebaseerd.

Historisch gezien behoren Kyiv en Oekraïne tot de jurisdictie van het Patriarchaat van Constantinopel vanaf 988 na Christus. Dit duurde voort tot 1685, toen het Tsarendom van Moskou, dat op dat moment het oostelijke deel van Oekraïne en Kyiv had veroverd, de patriarch van Constantinopel wist om te kopen en onder druk wist te zetten om de zetel van Kyiv over te dragen aan Moskou. Echter, slechts zes maanden later werd de omgekochte patriarch afgezet door de Raad van Bisschoppen van Constantinopel vanwege dit verraad. Moskou, die de controle had over de Oekraïense gebieden, weigerde echter de metropool Kyiv op te geven. Daardoor bleef de zetel in Kyiv deel uitmaken van het Patriarchaat van Moskou tijdens de periode onder het Russische Rijk en de Sovjet Unie. Op uiterst slinkse wijze ging de Oekraïense zetel van de Metropool over naar Moskou.

Na de Bolsjewistische revolutie creëerden de Oekraïners in 1921 een onafhankelijke Orthodoxe Kerk, die al snel door Rusland werd onderdrukt. Desondanks wist de Kerk te floreren in de diaspora als de Oekraïense Autocefale Orthodoxe Kerk. Tijdens het tijdperk van de Sovjet Unie was de Orthodoxie ondergeschikt aan het Patriarchaat van Moskou, dat nota bene zelf slachtoffer werd van Stalins terreur. Na verloop van tijd werd de Russische Orthodoxe Kerk een gehoorzame aanhangsel van de speciale (geheime) diensten van de Sovjet Unie.

Na de onafhankelijkheidsverklaring van Oekraïne in 1991 besloten enkele pro-Oekraïense geestelijken van het Patriarchaat Moskou zich af te scheiden en een onafhankelijke Kerk op te richten. Maar Moskou veroordeelde diegenen die het Patriarchaat van Moskou verlieten krachtig en legde zelfs een banvloek op. Tegelijkertijd creëerde het Patriarchaat van Moskou de Oekraïense Orthodoxe Kerk die (in schijn) autonoom was maar in feite bestuurd werd vanuit Moskou.

In het begin van de grootschalige invasie door Rusland in Oekraïne in 2022, werkten enkele pro-Russische geestelijken en bisschoppen van de Oekraïense Orthodoxe Kerk samen met de vijand of verspreidden Russische propaganda. Volgens de Oekraïense veiligheidsdienst de SBU worden meer dan 50 geestelijken van de Oekraïense Orthodoxe Kerk onderzocht wegens landverraad en collaboratie. Daaronder zijn ook 4 bisschoppen.

Al met al een gecompliceerde historische situatie waarbij de beschuldiging vanuit het Westen over godsdienstvervolging totaal geen hout snijdt. Het gaat dus niet om geloofsvervolging, het gaat om collaboratie en verraad door geestelijken van de aan Moskou gelinieerde Kerk. 

 

Dat is wel een heel ander verhaal dan je soms in de media leest.

Nieuwe bisschop voor bisdom Roermond

De installatie van de nieuwe bisschop (Ron van den Hout) in Nederlands Roermond is een feit, en bij het doorlezen van de berichten uit de pers vallen mij toch weer een paar zaken op. Er wordt (weer) gerept dat de nieuwe bisschop heel 'communicatief' is alsof dat de belangrijkste eigenschap van een bisschop moet zijn, maar het lijkt er meer op dat men is vergeten dat een bisdom gewoon een bisschop nodig heeft. De bisschop wijdt de nieuwe mannen tot het priesterschap bijvoorbeeld. Zonder priesters is er immers geen H.Eucharistie mogelijk en kan er niet geconsacreerd worden; zonder priesters kan er geen Biecht worden gehoord en de Absolutie worden gegeven. En dan hebben we het nog niet over de andere H.Sacramenten die wegvallen als je geen bisschop in je gebied hebt. Om een voorbeeld te geven: jaren geleden las ik een stuk over een ver land (de naam is mij ontschoten) waar men geen priesters had. De gelovigen kwamen elke zondag samen en legden de priesterlijke stola neer op het Altaar. Sommigen begonnen bitter te wenen tijdens het bidden en smeekten de Hemel om hun priesters te sturen! Ja, dan weet je pas wat je mist als je in zo'n situatie zit!

 

De Limburgse zender L1 meldt dat de nieuwe bisschop 'geen scherpslijper' is. Hadden wij bisschoppen die scherpslijpers waren dan? Of wordt dit woord gebruikt om je tot geloofsafval of ontrouw te dwingen? Het is maar een vraag hoor! Ik heb namelijk heel wat sluwe valkuilen gezien die voor de kerkelijke gelovigen waren gegraven door "loyaal" noemende katholieken. Ik ken voorbeelden genoeg!

Veel belangrijker vind ik het als een bisschop niet het geloof verraadt en dat verraad voorhoudt als katholiek. Daar heb ik namelijk ook wat voorbeelden van gezien! De katholieken die trouw aan het geloof zijn, willen namelijk trouwe bisschoppen die klare en zuivere wijn schenken en geen troebel water of bocht. Daar hebben wij namelijk niets aan! Christus is namelijk niet gekomen om ons te vertellen dat we voortdurend water bij de wijn moeten doen en ons aan de wereld moeten aanpassen zodat wij ons geloof kunnen verloochenen. Het is juist andersom: we moeten ons juist niet aan de wereld aanpassen, wat die wereld ook over ons zegt, zoals de Apostel Paulus ons voorhoudt in zijn brieven die wij in de H.Schrift lezen. Dat geldt niet alleen voor de gewone gelovigen, maar zeker ook voor de bisschoppen, en ja ook voor de kardinalen en de paus. Ook zij moeten trouw blijven aan het katholiek geloof!

In de woestijn, buiten het bereik van de slang

Door Cor Mennen, priester.

 
Ik sprak laatst een zuster van een nog jonge congregatie. Zij was op een bijeenkomst een zuster van een andere jonge congregatie tegengekomen die tegen haar zei: “Wij staan tegenwoordig onder het bewind van een Romeinse commissaris en we weten eigenlijk niet waarom”. “Proficiat”, had de eerste zuster gezegd, “dan zijn jullie zeker katholiek”. Dit is niet eens een grapje maar de harde werkelijkheid waarin veel enthousiaste jonge gemeenschappen zich bevinden. De willekeurig dictatoriale hand van Rome geselt iedere congregatie die geen gebrek aan roepingen heeft en zich bindt aan het traditionele katholieke geloof.

De tactiek is de volgende. Een bloeiende nieuwe gemeenschap is een doorn in het oog van liberale plaatselijke bisschoppen vooral ook omdat deze gemeenschappen wel roepingen hebben en hun eigen synodale todos-todos-todos- of fratelli-tutti-seminaries niet. Dat steekt en dat mag niet zijn. Ze vinden wel een aanklacht al dan niet via geruchten, communiceren dat met hun liberale vriendjes van het dicasterie in Rome. Dezen verordonneren een canonieke visitatie  en stellen de gemeenschap onder een pauselijke commissaris, soms jaren lang zonder enige canonieke rechtsgang. De eigen oversten mogen geen beslissingen nemen, en niemand voordragen voor de wijding zonder toestemming van de commissaris. Men lijkt erop te speculeren dat de gemeenschap dan wel vanzelf uit elkaar zal vallen.

De laatste gemeenschap die onder Romeinse aanval ligt, is de Gemeenschap St. Martin in Frankrijk. Het is bloeiende priestergemeenschap die gewoon de vernieuwde liturgie volgt maar verder wel traditioneel katholiek is. Ze hebben meer dan honderd seminaristen. Om onduidelijke redenen hebben zij nu een pauselijke assistent gekregen. Dat is weer eens wat anders als een commissaris maar het feitelijke verschil zal niet heel groot zijn.

De haat in Rome tegen alles en iedereen die traditioneel katholiek zijn is voor mij onbegrijpelijk maar duidelijk aanwezig. Kardinaal Müller vertelde laatste van een bezoek dat hij bracht aan het dicasterie voor de liturgie. Hij had daar verteld van de 20.000 enthousiaste, voornamelijk jonge, katholieken die van Parijs naar Chartres pelgrimeerden en gevoed werden door de traditionele liturgie. Een functionaris van het dicasterie had toen verzucht dat hij liever een lege kerk had dan een volle kerk met een traditionele Mis. Je zou het bijna niet geloven maar zo groot is de haat jegens te traditie en het vaste geloof dat men zich met “de geest van het concilie” en de “synodale kerk” ondanks alle debacles op de goede weg bevindt.

Voor iedereen die zijn ogen open heeft, is het duidelijk dat de Kerk die na het Concilie een liberale weg is opgegaan op het terrein van moraal, pastoraal en liturgie zich op een doodlopende weg bevindt. De kerken lopen leeg, de roepingen drogen op, het christendom verdampt. Men zou moeten toegeven dat dit experiment mislukt is en dat men een andere weg moet inslaan die wel succesvol is: de weg van een orthodox, traditioneel katholicisme. Dat kan met een vetus ordo liturgie maar ook met een traditioneel en plechtig gevierde novus ordo liturgie. Op die weg vinden we ook de bewuste nieuwe katholieken, de bewuste katholieke gezinnen. Daar kunnen we ook een christelijk antwoord geven aan de antichristelijke tijdgeest.

De conciliaire revolutie is dood. De toekomst van de Kerk ligt in de traditie. Het duurt jammer genoeg nog een tijdje voordat men dat in Rome heeft begrepen. Daar zet men nog vol in op de jaren zestig en zeventig van de vorige eeuw en dat was altijd al passé!

 

Post Scriptum: Het is vervelend om te moeten zeggen, maar Rome ziet de trouwe katholiek als een vijand die uitgeschakeld moet worden. De trouwe katholieken worden vervolgd door Rome omwille van hun katholiciteit. Dat blijkt wel dat de ene na de andere groep van traditionele katholieke organisaties werden vernietigd, zoals priester Cor Mennen in zijn stukje zegt. Eerst waren het vooral de katholieken die zich verbonden wisten aan de H.Mis in de Buitengewone Vorm van de Romeinse Liturgie, maar het ziet er naar uit dat ook degene die de Novus Ordo Mis bijwonen een doelwit kan zijn, vooral als men het Latijn in de H.Mis waardeert. Er zijn daar helaas voorbeelden van, waarbij er diocesane bisschoppen uitdrukkelijk (en in strijd met Vaticanum II) het Latijn in de H.Mis in de Novus Ordo verboden hebben in bepaalde landen. Hoe lang duurt het nog voordat deze waanzin ook in de Lage Landen toeslaat? En let wel: ook de Novus Ordo in het Latijn wordt altijd goed bezocht. Daar zijn voorbeelden van. Maar kennelijk willen bepaalde bisschoppen niet dat onze kerken weer volstromen met gelovigen. Er lijkt een beleid te zijn die de bedoeling heeft om de Kerk van de aardbodem weg te vagen en de gemeenschap naar de woestijn te dirigeren, buiten het bereik van de Slang overigens.

Hoogfeest Maria Ten Hemelopneming

Uit een preek van de heilige priester Johannes van Damascus († 750) Door u is het kleed van de onsterfelijkheid ter wereld gebracht.

 

Eertijds heeft God de eerste mensen, onze stamouders, uit het paradijs verbannen. Zij hadden zich aan de wijn van de ongehoorzaamheid bedronken, door de overtreding was hun geest beneveld en zij waren van een dodelijke slaap bevangen. God heeft hen uit Eden verjaagd. Maar hoe zou thans het paradijs niet openstaan voor haar die elke bekoring van de zonde heeft afgeslagen, die de vrucht heeft voortgebracht van de gehoorzaamheid aan onze God en Vader en voor alle stervelingen het leven opnieuw heeft doen beginnen? Hoe zou de dood een prooi kunnen vinden in deze zalig geprezen vrouw die, door de persoon van het Woord Gods, zelf geheel met God verbonden was? Hoe zou het dodenrijk haar kunnen opnemen? Waarom zou zij niet veeleer een woonstede krijgen bij Christus, de weg en de waarheid, die gezegd heeft: ‘Waar Ik ben, daar zal ook mijn dienaar zijn’ (Joh. 12, 26). Zeker, kostbaar is de dood van Gods heiligen. Maar kostbaarder is het heengaan van Gods moeder uit dit leven.

Toen riepen Adam en Eva, onze stamouders, luid en vol vreugde uit: ‘Zalig, dochter, die ons van de straf voor de overtreding van het gebod hebt bevrijd! Gij hebt van ons een sterfelijk lichaam ontvangen, door u is het kleed van de onsterfelijkheid ter wereld gebracht. Gij hebt uw mens-zijn aan ons te danken, aan u danken wij ons welzijn. Gij hebt ons uit de ballingschap teruggeroepen naar onze oude verblijfplaats; wij hadden het paradijs gesloten, gij hebt de weg geopend naar de boom van het leven. Door ons is droefheid gekomen na vreugde, door u daarentegen is er weer vreugde gekomen na droefheid. Hoe zoudt gij, onbevlekte, onderhevig kunnen zijn aan de dood? Gij zijt de brug naar het leven, de ladder naar de hemel: de dood zal voortaan de overgang zijn naar de onsterfelijkheid.’

En zelf sprak Maria, zonder vrees voor de werkelijkheid: ‘In uw handen, Zoon, beveel ik mijn geest. Ontvang dan mijn geest die U zo dierbaar is, ontvang mijn ziel die Gij voor schuld hebt gevrijwaard. Aan U, niet aan de aarde vertrouw ik mijn lichaam toe. Breng mij van hier over naar U. Waar Gij zijt, vrucht van mijn schoot, laat ook mij daar uw woning delen. Ik haast mij naar U, voor wie geen afstand te groot was om tot mij te komen.’
Toen zij dit gezegd had, hoorde zij op haar beurt: ‘Kom, gezegende Moeder, treed binnen in mijn rust. Sta op en kom, mijn vriendin, schoonste onder de vrouwen. De winter is nu voorbij. Schoon zijt gij, geheel en al, mijn geliefde; geen smet is er aan u. De geur van uw zalfolie gaat alle reukwerk te boven (vgl. Hoogl. 4, 10)!’

Bron: Lezingendienst Maria ten Hemelopneming, Nederlands Getijdengebed. 

 

Post Scriptum: In de Nederlandse Kerkprovincie is Maria Ten Hemelopneming een verplichte feestdag, waarbij de gelovigen zijn gedispenseerd in werken en bezigheden. Dat betekent dus dat men die dag wel de H.Mis moet bijwonen. Voor de overige Kerkprovincies in de EU, verwijs ik naar de besluiten van de bisschoppenconferenties in de betreffende landen en de voorwaarden die voldaan moeten worden door de gelovigen. 

 

Post Scriptum 2: Het is een Geloofspunt, dat Maria met ziel en lichaam ten hemel werd opgenomen. Dit dogma is in het Buitengewoon Leergezag verklaard door Paus Pius XII in 1950. Daarbij werd overigens niets nieuws ingevoerd, aangezien de Ten Hemelopneming van Maria met lichaam en ziel altijd in de Kerk is geloofd. Het feest werd al eind 6e eeuw in Byzantium ingevoerd. Ook Paus Sergius I (687-701) heeft dit feest overgenomen. Dit feest werd toen nog Dormitio Mariae (de ontslaping van Maria) genoemd.

De H.Eucharistie onder twee gedaanten

Ik ben die vraag nog niet bij de leken tegengekomen, waarom de H.Eucharistie door de Heer onder twee gedaanten heeft ingesteld. Misschien komt het omdat de katholieke leek zich dat niet afvraagt, maar het kan ook zijn dat men met die vraag blijft zitten. 

 

De Katholieke Leer daarover is duidelijk: Jesus heeft de H.Eucharistie onder twee gedaanten ingesteld, opdat in de H.Mis zijn bloedig offer aan het kruis wordt uitgebeeld, waar het bloed van zijn Lichaam wordt gescheiden. 

De H.Communie ontvangen onder EEN gedaante is voldoende omdat wij onder EEN gedaante Christus geheel ontvangen. In de oudste tijden hebben veel Christenen slechts onder EEN gedaante gecommuniceerd. Maar helaas is er in latere tijden een dwaling ontstaan (door de Hussieten) waarbij voor het deelnemen aan de H.Eucharistie de Communie onder twee gedaanten noodzakelijk werd gedacht. De Paus heeft in 1437 al geschreven dat: "de  priesters het volk erop moeten wijzen dat het ontvangen van de ene gedaante even goed is, en dat Christus onder beide gedaanten aanwezig is". Dit werd geschreven naar aanleiding van de affaire van de "lekenkelk" door de Hussieten, die later in de Katholieke Kerk (om onheil te voorkomen) werd ingevoerd, maar later weer werd opgeheven door Paus Gregorius XIII. Pas in 1628 heeft Paus Urbanus VII de lekenkelk definitief verboden. 

 

Na het Tweede Vaticaans Concilie is het onder bepaalde voorwaarden toegestaan dat er onder twee gedaanten wordt gecommuniceerd. In de Constitutie van de Heilige Liturgie van Vaticanum II staat: "De Communie onder beide gedaanten kan, zonder aantasting van de dogmatische beginselen, die door het Concilie van Trente zijn vastgesteld, in door de Apostolische Stoel nader aan te duiden gevallen, zowel aan geestelijken als religieuzen als aan leken, volgens het oordeel van de bisschoppen, worden toegestaan...(zie voor volledige tekst nr 55)"

Het is dus voldoende om de H.Communie onder EEN gedaante te ontvangen aangezien Christus onder EEN gedaante geheel aanwezig is.

Rechteloosheid in Rusland

Op de persconferentie, na zijn vrijlating, vertelde Vladimir Kara-Murza (foto links) dat het bijwonen van een kerkdienst hem werd geweigerd tijdens zijn gevangenschap in Rusland. En dan denk je: hoe kan het, dat de machthebbers in Rusland wel de prachtigste kerken laten bouwen, zelf deelnemen aan de Orthodoxe Liturgie met de prachtige gezangen, waarbij Vladimir Poetin ook nog zelf deelneemt, maar politieke gevangenen verbieden om een kerkdienst bij te wonen. Hoe rechteloos ben je dan in Rusland eigenlijk? 

En dat zijn echt niet de meest schrikwekkende berichten over mensenrechtenschendingen die je te horen krijgt.

Jaren terug zag ik eens op de televisie een reportage van een Communistische leider in Zuid-Amerika die op de boekenplank van zijn werkkamer een Crucifix had staan. De journalist, die een interview wilde afnemen, stond daarover verbaasd. Hoe kan iemand die Communist is, een Crucifix in zijn werkkamer hebben staan? Natuurlijk zou de 'conclusie' kunnen zijn geweest dat de man niet zo een erge Communist was, maar de gelovige toeschouwer die het zag, kreeg het rare gevoel bedrogen te worden. Wie zegt immers niet dat die Crucifix daar om tactische of politieke redenen was neergezet? Want met politici weet je het niet altijd zo zeker. Ze hebben immers het volk nodig en in andere landen waar de democratie heerst, mag men in sommige gevallen de Christenen niet over het hoofd zien wegens aankomende verkiezingen. 

 

Ik moet erbij zeggen dat ik wel altijd een slag om de arm houd. Maar wat je nu in Rusland ziet (en hoort) is ook iets dat je niet zou gauw vergeet: met grote pracht en praal immers nemen Poetin en de zijnen deel aan de Liturgie, maar in de kerkers van Rusland worden de meest basale religieuze mensenrechten gewoon vertrapt. Zei de Heer niet dat wij de boom aan zijn vruchten herkennen?

Induite vos Armaturam Dei !

Kardinaal John Henry Newman voorzag kennelijk onze tijd waarin wij nu leven: de vijand zowel binnen als buiten de Kerk. En dan schoot mij in deze vakantietijd de woorden van de Apostel Paulus in: "Bekleed u met de wapenrusting Gods, om weerstand te bieden tegen de listen van de Duivel". (Brief aan de Kerk van Efese 6, 11-13)   Dat is wat de huidige Christen van de Katholieke Kerk nodig heeft: gewapend met het zwaard en de bepantsering van het Geloof die nodig zijn om weerstand te bieden tegen het kwaad. 

De tijden in de Kerk zijn namelijk nog nooit zo slecht geweest. Je hoort overal van verraad, hoe er figuren rond lopen die allerlei valse berichten over de Kerk in de media rondstrooien, je hoort van geloofsafval, van 'gelovigen' die de Leer van de Kerk op belangrijke punten verwerpen, je hoort van de vijand, de tegenstander van God die zich vrolijk in de Kerk op hoge posten heeft genesteld. Ja, dan kan ik mij voorstellen dat men al gauw de moed kwijt raakt. 

 

Maar gelukkig zal er verandering komen!

Ik verwacht namelijk een nieuwe Paus die schoon schip gaat maken en de vijand met zijn aanhang letterlijk uit de Hemel zal verwijderen, zoals God dat ook deed in het begin van de tijd met de afvallige engelen. Eens komt die dag dat de Tempel van God op Aarde gereinigd zal worden en Satan met zijn aanhang buiten geworpen. Ook zullen de nog bestaande gelovigen meewerken om het kwaad uit de Kerk te verwijderen. Hoe lang moeten we nog wachten? Ik weet het niet, maar komen zal die dag zeker! Daar ben ik van overtuigd.