Aan de verbreiding van dit feest zijn verschillende vormen van vieringen
voorafgegaan, waarbij de geestelijke raadslieden van Karel de Grote en
Lodewijk de Vrome de jaarlijkse viering propageerden van alle zielen in
de hemel. De kloosters hebben de laatst genoemde herdenking (op 1
november) overal in Europa verbreid. Onze viering van 1 november
Allerheiligen gaat daarop rechtstreeks terug.
Op Allerheiligen eren we allen die nu leven bij God, of zij nu heilig
zijn verklaard of niet. Zij vormen de ontelbare menigte die de heilige
Apostel Johannes zag rondom het Lam en voor de Troon van God. Zij zijn
de voorsprekers voor de Lijdende en Strijdende broeders en zusters.
Daarom is het gepast om hier op aarde te bidden en aflaten aan te bieden
voor de Lijdende Kerk in het Purgatorium (vagevuur).
Onze Heer Jesus Christus liet zuster Maria Faustina het volgende
daarover weten: "Al deze zielen (in het vagevuur) heb Ik zeer lief. Zij
schenken genoegdoening aan Mijn rechtvaardigheid. Het is in jouw macht
hen verlichting te brengen. Benut alle aflaten uit de schat van mijn
Kerk en bied die ten behoeve van hen aan. Oh, als je wist welke
kwellingen zij ondergaan, dan zou je voortdurend geestelijke aalmoezen
voor hen opdragen en hun schuld aan Mijn rechtvaardigheid willen
afbetalen." (uit: Boodschap van Jesus aan de wereld. Over de
Barmhartigheid van zijn Goddelijk Hart).
Op 2 november volgt de gedachtenis van Allerzielen, waarbij als
dag van gebed voor allen wordt gebeden die uit dit leven zijn heengegaan
en nog niet voor altijd bij de Heer zijn. Dit gebruik gaat terug op het
gebruik van de Middeleeuwse kloostergemeenschappen om de gestorven
dierbaren op bijzondere wijze Liturgisch te gedenken. In sommige landen
wordt er door de priester-religieuzen het Getijdengebed gebeden voor de
overledenen op de kerkhoven zelf. Wij kunnen deze zielen verlichting
schenken, door onze gebeden aan God op te dragen en aflaten voor hen te
verdienen. Vandaar ook dat de maand november in het teken staat van de
Lijdende Kerk. Het is een daad van naastenliefde die wij verschuldigd
zijn. Laten we deze zielen dus niet vergeten!
