Induite vos Armaturam Dei !

Kardinaal John Henry Newman voorzag kennelijk onze tijd waarin wij nu leven: de vijand zowel binnen als buiten de Kerk. En dan schoot mij in deze vakantietijd de woorden van de Apostel Paulus in: "Bekleed u met de wapenrusting Gods, om weerstand te bieden tegen de listen van de Duivel". (Brief aan de Kerk van Efese 6, 11-13)   Dat is wat de huidige Christen van de Katholieke Kerk nodig heeft: gewapend met het zwaard en de bepantsering van het Geloof die nodig is om weerstand te bieden. De tijden in de Kerk zijn namelijk nog nooit zo slecht geweest. Je hoort overal van verraad, hoe er figuren rond lopen die allerlei valse berichten over de Kerk in de media rondstrooien, je hoort van geloofsafval, van 'gelovigen' die de Leer van de Kerk op belangrijke punten verwerpen, je hoort van de vijand, de tegenstander van God die zich vrolijk in de Kerk op hoge posten heeft genesteld. Ja, dan kan ik mij voorstellen dat men al gauw de moed kwijt raakt. 

 

Maar gelukkig zal er verandering komen!

Ik verwacht namelijk een nieuwe Paus die schoon schip gaat maken en de vijand met zijn aanhang letterlijk uit de Hemel zal verwijderen, zoals God dat ook deed in het begin van de tijd met de afvallige engelen. Eens komt die dag dat de Tempel van God op Aarde gereinigd zal worden en Satan met zijn aanhang buiten geworpen. Ook zullen de nog bestaande gelovigen meewerken om het kwaad uit de Kerk te verwijderen. Hoe lang moeten we nog wachten? Ik weet het niet, maar komen zal die dag zeker! Daar ben ik van overtuigd.

Strickland: Zwijgende herders verraden Christus

Verraad is de weg van de lafaard – het komt voort uit een zwakte, een gebrek aan ruggengraat, een verlangen naar een gemakkelijkere weg. In de kern is verraad uitverkoop – willens en wetens iets van grotere waarde inruilen voor iets van mindere waarde voor persoonlijk gewin – bijvoorbeeld de Zoon van God inruilen voor 30 zilverlingen. Verraad is een deelname aan het kwaad, omdat het iemand verandert van een onbaatzuchtige liefde die gericht is op het welzijn van anderen, in een egoïstisch verlangen dat anderen negeert en de verrader boven alles verheft. Het veracht wat goed is.

In Dantes Inferno plaatst de auteur verraad in het bevroren centrum van de hel. In plaats van vuur stelt hij zich verraad voor als ijs – een plek waar volledig gebrek is aan trouw, liefde en warmte – met in het midden de duivel als de grootste verrader uit de geschiedenis.

Ook Judas is de ultieme menselijke verrader. Hij verraadde onze Heer en deed dat met een kus. Wat een pijn moet dit Christus Jesus hebben gedaan, die zoveel van hem hield! De overweldigende consensus door de afgelopen twee millennia heen is dat Judas tot de verdoemden behoorde, behoort en zal blijven behoren vanwege zijn verraad en zijn falen om berouw te tonen over dat verraad voordat hij zichzelf van het leven beroofde. Jesus sprak een oordeel over hem uit: “Wee degene door wie de Mensenzoon verraden wordt. Het ware beter voor hem, dat hij niet geboren was” (Mt. 26, 24).

Judas was één van de twaalf – hij had een intieme relatie met Onze Heer Jesus Christus. Dat is de essentie van zijn verraad – hij verraadde Degene die hem het meest intiem kende en die meer van hem hield dan wie dan ook. Judas wees de trouwe, onbaatzuchtige en levendgevende liefde van Christus af voor een schamele financiële beloning. Helaas gaat dit verraad van Onze Heer zelfs vandaag de dag nog door. En waar is dit duidelijker te zien dan in het verraad van zovelen in de hiërarchie van de Kerk van Onze Heer.

In de afgelopen eeuw is de katholieke kerk stilletjes maar methodisch geïnfiltreerd en deze aanval heeft geresulteerd in tientallen jaren van zwakke, gecompromitteerde en zwijgende geestelijken – verraders. Hebt u gemerkt dat we in de tijd van de zwijgende herders zijn – want ze spreken nooit een woord. Voor velen bestaat hun verraad in de vorm van stille apathie, omdat het lijkt alsof er niets is waar ze genoeg van houden om te handelen – of niets waar ze genoeg van houden om te roepen of te proberen het verraad te stoppen.

We kunnen duidelijk de vingerafdrukken van Satan zien in het massale verraad van de Heer en zijn Kerk in de seksueel misbruik crisis die de Kerk zo op zijn grondvesten heeft doen schudden sinds tenminste het begin van de jaren 2000. Nergens was het verraad in de vorm van het beschermen en promoten van misbruikers duidelijker dan in het geval van de voormalige kardinaal Theodore McCarrick. Zijn verhaal is een voorbeeld van verraad op een ongekende schaal. De mensen in machtsposities in de hiërarchie van de kerk leefden het leven aan de top, misbruikten seminaristen en betaalden zwijggeld. Het is nu duidelijk dat het Vaticaan al in de jaren negentig berichten ontving over McCarrick en zijn ongewone interesse in seminaristen en zijn misbruikend gedrag. Maar degenen die dit kwaad hadden kunnen stoppen, knepen een oogje dicht en McCarrick ging door met het misbruiken van meer slachtoffers, terwijl hij tegelijkertijd steeds meer gezag kreeg in de Kerk.

Tientallen jaren zijn voorbijgegaan en toch is er weinig veranderd. In feite leven we nu onder een pausschap waarin misbruikende geestelijken niet alleen gedijen, maar vaak worden beloond en zelfs gevierd. In feite zijn er veel gevallen van priesters die vandaag de dag nog steeds in functie zijn, ook al hebben ze ernstige immorele daden begaan – priesters zoals Marko Rupnik, een jezuïet die uit de orde werd gezet na tientallen jaren van seksueel misbruik van vrouwelijke religieuzen. Rupnik is beschuldigd van seksueel misbruik van ongeveer 30 religieuze zusters. Hij is momenteel echter nog steeds een actieve priester (nu opgenomen in het bisdom Koper, Slovenië na zijn ontslag bij de Jezuïeten), en hij woont en werkt in Rome als directeur kunst en decaan theologie in het Centro Aletti.

Sommige van de gruwelijke en heiligschennende beschuldigingen tegen Rupnik omvatten incidenten van seksueel misbruik die naar verluidt plaatsvonden terwijl hij kunstwerken ontwierp en creëerde, en toch sieren zijn kunstwerken nog steeds enkele van de meest heilige en eerbiedige locaties in de Kerk, zoals de Basiliek van de Onbevlekte Ontvangenis in Lourdes, Frankrijk – een plaats van genezing en geloof die eer zou moeten brengen aan onze Heilige Moeder. Die kunst is blijven staan, ook al hebben minstens vijf vrouwen die beweren misbruikt te zijn door Rupnik, en wiens beweringen de Jezuïeten geloofwaardig achtten, brieven gestuurd naar katholieke bisschoppen over de hele wereld met het verzoek om Rupniks kunstwerken uit deze kerken en heiligdommen te verwijderen. De hoogste communicatiefunctionaris van het Vaticaan verdedigde het gebruik van de afbeeldingen en hield vol dat ze geen schade toebrachten aan de slachtoffers. Het is ontmoedigend om te weten dat Rupnik slechts één voorbeeld is van vele “verraders” die de volledige bescherming van het Vaticaan blijven ontvangen terwijl vele andere trouwe priesters, bisschoppen en kardinalen het zwijgen wordt opgelegd, afgezet en verwijderd.

Hoe zit het met het verraad van ketterij? Er is op dit moment wijdverspreid verraad aan de gang in de Kerk, omdat de katholieke leer en de katholieke doctrine aan de kant worden geschoven om plaats te maken voor de leer van de wereld. Zo’n verraad betreft homoseksualiteit. Homoseksualiteit is tegenwoordig “de olifant in de kamer” in de Kerk. Hoewel we terecht erkennen dat we als trouwe katholieken altijd van onze naaste moeten houden (wat natuurlijk ook geldt voor mensen met aantrekkingskracht tot mensen van hetzelfde geslacht), leert de katholieke kerk dat homoseksuele handelingen intrinsiek ongeordend zijn en altijd een schending van de goddelijke en natuurlijke wet zijn. Daarom moeten we duidelijk zijn dat het nooit toelaatbaar is om aan deze handelingen deel te nemen, en geestelijken mogen hun volgelingen nooit misleiden door dergelijke handelingen goed te keuren of de ernstige aard ervan te bagatelliseren. In plaats daarvan moeten we mensen altijd wegroepen van de zonde en naar Christus leiden, en naar de vergeving die Hij biedt door berouw en bekering. We hebben nu echter een situatie waarin velen op hoge posities in de kerk deze levensstijl, die zielen wegleidt van Christus, vieren en zelfs verheerlijken. De hoofdredacteur van het jezuïetenblad America, pater James Martin, een voorstander van deze perversie, is een van de meest prominente woordvoerders in de Kerk van vandaag en hij wordt vaak gevraagd als adviseur voor het Vaticaan. Het document Fiducia Supplicans heeft de verwarring enorm vergroot door de deur open te zetten voor mogelijke zegeningen van homoseksuele relaties, een uitkomst die 50 jaar geleden nog ondenkbaar was. Het document is een open uitnodiging aan de duivel om achter zielen aan te gaan die verward zijn door een Kerk waarin veel geestelijken niet langer verankerd zijn in het de Heilige Geloofsschat, maar in plaats daarvan de leer proberen te moderniseren om moderne oren te paaien.

Te midden van dit klimaat van verraad begint het 10e Nationaal Eucharistisch Congres in Indianapolis, Indiana, ten koste van een bedrag van ongeveer 14 miljoen dollar. Als katholieken, weten we dat de Eucharistie het centrum is van het katholieke leven omdat de Eucharistie niets minder is dan Jezus Christus zelf. Onze Heer is aanwezig – lichaam en bloed, ziel en godheid – in de Heilige Eucharistie. Jezus liet de apostelen niet alleen achter met een boek of wat vage verzekeringen van zijn hulp – Hij liet hen, en ons, achter met Zichzelf! Hij bracht hen samen en veranderde gewoon brood en gewone wijn in zijn goddelijke, verheerlijkte lichaam en bloed, aanwezig in elke Heilige Mis. Zijn woorden, “Dit is mijn lichaam … Dit is mijn bloed … Doe dit om mij te gedenken” waren zijn bevestiging aan hen dat dit eeuwig zou duren en dat Hij altijd bij hen zou blijven. Zo hebben wij zijn verzekering dat de Eucharistie die we vandaag vieren dezelfde Jesus is die die nacht het brood brak met zijn apostelen, en dat Hij nog steeds volledig aanwezig is onder ons bij elke Heilige Mis. De teloorgang van het eucharistisch geloof in de Kerk is epidemisch en verwoestend geweest voor ons katholiek geloof; daarom is een eucharistisch congres een goede zaak.

Toch vraag ik me af … als priesters die zich schuldig hebben gemaakt aan gruwelijke daden van immoraliteit nog steeds de Mis mogen opdragen en de heilige eucharistie in hun handen mogen houden … zegt Christus dan tegen niet hen …. “Judas verraadt gij de Mensenzoon met een kus? “ Lc 22, 47.

Wat mij misschien het meest verontrust in deze dagen van verwarring en verraad is dat ik vrees dat de tijd opraakt en dat we snel een tijd naderen waarin het koord van Barmhartigheid uit de Hemel wordt teruggetrokken en in plaats daarvan het koord van Gerechtigheid snel zal neerdalen. Het is noodzakelijk dat we ons in deze tijd voorbereiden met veel biechten, een frequente mis en het ontvangen van de Heilige Eucharistie, en veel liefdadigheid voor anderen, zodat we Onze Heer Jesus mogen begroeten met een kus van liefde, niet met een kus van verraad.

En zei hij tegen zijn leerlingen: Het is onmogelijk dat er geen schandalen komen. Wee degene door wie ze komen! Het was beter voor hem dat een molensteen om zijn nek werd gehangen en dat hij in zee werd geworpen, dan dat hij een van deze kleinen ergernis zou geven.” Lc. 17, 1-2

Onze Lieve Heer blijft u allen zegenen en moge Onze Heilige Moeder altijd voor u bemiddelen en u altijd naar haar Eeuwige Zoon leiden.

Joseph E. Strickland

Emeritus Bisschop

 

Bron: Fortes in fides

Post Scriptum: Toevalligerwijze viel de ontdekking van deze tekst van Bisschop Strickland samen met een opvallende lezing in de Novus Ordo van de Profeet Jeremia. Die waarschuwt de herders die hun schapen laten omkomen en verloren laten lopen (zie Jeremia 23; 1-6). Een duidelijke waarschuwing van de Heer dat de herders gewoon hun werk moeten doen. Helaas, zoals Mgr Strickland hier uitlegt, is de situatie buitengewoon ernstig geworden. Zo ernstig zelfs, dat de Barmhartigheid in deze wereld dreigt te worden weggenomen om plaats te gaan maken voor de Goddelijke Gerechtigheid. Een waarschuwing voor de Kerkleiding en de herders om onmiddellijk terug te keren van de heilloze weg die men nu heeft ingeslagen. En niet alleen geldt dit voor de herders, maar ook voor de leken die aan dit verraad hebben meegewerkt.

Juli-maand toegewijd aan het H.Bloed van de Heer

Pretiosissimi Sanguinis Domini nostri Iesu Christi

 
Op 1 juli aanstaande wordt volgens de kalender in de Buitengewone Vorm van de Romeinse Liturgie het Feest van het Heilig Bloed van onze Heer Jesus Christus gevierd.
Voor het ontstaan van dit feest moeten we terug naar de 16e eeuw waar het in Italië werd geïntroduceerd. 

 

Het feest werd later door Paus Pius IX ingevoerd voor de hele Kerk in 1849. En de introductie had wel een goede reden: er woedde toen in Italië een grote oorlog waar de Pauselijke staten veel van te lijden hadden. Op aandringen van Giovanni Merlini, de Derde Generaal Overste van de Priesters van het Meest Kostbaar Bloed van Christus, werd de Paus gevraagd dit feest in te voeren zodat de Heilige Vader dankzij het Kostbaar Bloed van Christus weer de Pauselijke Staten in bezit kon nemen. De Paus was namelijk in ballingschap gevlucht naar Gaeta in het Koninkrijk van de Twee Siciliën. Dat lag in het zuiden van Italië en stond onder gezag van een tak van de Bourbons.
Opvallend is wel dat na de acceptatie van de Paus aangaande het feest van het Heilig Bloed van onze Heer, de oorlog in Italië spoedig ophield te bestaan. Het feest werd voor 1 juli op de Romeinse Kalender geplaatst. Daarom wordt de maand juli gezien als de maand die toegewijd is aan het Kostbaar en Heilig Bloed van Onze Heer Jesus Christus. Vanaf 1849 tot in de vorige eeuw werd dat feest op 1 juli gevierd. 

 

Maar toen kwam het jaar 1969, waarin het feest plotseling van de Romeinse kalender werd verwijderd. Er werd toen gezegd dat het "Meest Kostbaar Bloed van Christus de Verlosser" al werd vereerd in "Goede Vrijdag, op het feest van de Kruisverheffing en op Sacramentsdag". Een totaal onbegrijpelijke ingreep, want als je dan zo veel last van het Heilig Bloed van Christus hebt, wat kom je dan in de Katholieke Kerk nog doen? Helaas is dit feest gesneuveld en wordt ze in de Novus Ordo alleen als Votiefmis gevierd.

De priesters vraag ik daarom om Onze Heer niet te vergeten en de Votiefmissen van zijn Kostbaar en Heilig Bloed op te dragen in de Novus Ordo deze maand.

 

Wat de leken kunnen doen in deze juli-maand, is de Heilige Eucharistie devoot meevieren, zich te onthouden van zonden die de Heer beledigen, en in staat van Heiligmakende Genade deel te nemen aan de Heilige Eucharistie en deze te ontvangen. Laten wij ons toewijden in deze juli-maand aan Christus onze Heer!

Sacratissimi Cordis Iesu

Vandaag, vrijdag 7 juni 2024, vieren wij het Hoogfeest van het Heilig Hart van Jesus in de Buitengewone Vorm van de Romeinse Liturgie. De juni-maand is speciaal toegewijd aan het Heilig Hart van Jesus en er bestaan prachtige gebeden om ons aan de Heer toe te wijden aan zijn Heilig Hart. 

In het Katholiek Gebedenboek van uitgeverij Tabor (tweede druk) vinden wij op pagina 359 het gebed voor de Intronisatie, de toewijding van het huisgezin aan het Allerheiligst Hart van Jesus. De levende familieleden leggen zich dan toe op een deugdzaam leven en beloven zichzelf te onthouden van de geest van de wereld die tegenwoordig veel gezinnen in zijn greep houdt. Bijzonder is evenwel dat op pagina 382 de beloftes staan die Jesus wil geven aan een ieder die de vereerder is van zijn Heilig Hart. Hieronder staan ze.

1. Ik zal hun alle gunsten geven welke zij nodig hebben in hun levensstaat.

2. Ik zal vrede brengen in hun huisgezinnen.

3. Ik zal hun troosten in al hun noden.

4. Ik zal hun een veilige toevluchtsoord zijn gedurende het leven en in het bijzonder in het uur van de dood.

5. Ik zal hun overvloedig zegen schenken bij alles wat zij ondernemen.

6. De zondaars zullen in mijn Hart de bron en de onmetelijke oceaan van barmhartigheid vinden.

7. De lauwe zielen zullen vurig worden.

8. De ijverige zielen zullen spoedig tot grote volmaaktheid komen.

9. Ik zal de plaatsen zegenen waar de beeltenis van mijn Hart tot verering zal worden uitgesteld.

10. Aan de priesters zal Ik de gave verlenen om de harten van de meest verstokte zondaars te treffen.

11. De naam van degenen die deze devotie zullen verspreiden, zal in mijn Hart geschreven staan en daar nooit uit weggewist worden.

12. De Almachtige liefde van mijn Hart zal aan allen, die op de eerste vrijdagen van negen achtereenvolgende maanden te Heilige Communie gaan, de genade van de eindvolharding geven. Zij zullen niet in ongenade sterven. Evenmin zullen zij zonder Heilige Sacramenten sterven.

Het is daarom zeer aan te bevelen dat wij ons allemaal toewijden aan het Allerheiligst Hart van Jesus in deze juni-maand. Vooral belofte 9 is er een die wordt aanbevolen: we krijgen de zegen van Jesus zelf als wij doen wat Hij van ons vraagt. Daarom is het zo jammer dat nogal wat Heilig Hart beelden uit het straatbeeld zijn verdwenen. Maar in onze eigen huizen kunnen we die beelden zelf opstellen en laten zegenen door een priester.

Katholieken, keer terug naar de Kerk!

Het priestertekort is in het Bisdom Roermond (Nederlands Limburg) aangepakt door buitenlandse priesters naar Nederland te halen. Maar de zorgen van de parochies zijn daar niet minder op geworden. Veel parochies (en vooral de kleinere en minder rijke parochies) hebben te maken met onaanvaardbare lage aantallen (vooral oudere) gelovigen die steeds minder geld storten in de parochiekas zodat die overleven kan. Ook de jaarlijkse kerkbijdrage wordt door velen niet meer betaald. De verwachting is dat nogal wat parochiekerken daarom de deuren moeten gaan sluiten in de eerst komende zes tot tien jaar. En niet alleen in het Bisdom Roermond speelt deze zaak: ook andere bisdommen hebben er last van.

In de Verenigde Staten liep enige jaren geleden al een actie om daarom de gelovigen die de Kerk hadden verlaten weer terug te krijgen: men deed dat via een oproep om terug te keren met de actie: "Catholics come home". Er bestaan bisdommen in de wereldkerk die deze methode hebben gebruikt om de parochiekerken voor de ondergang te behoeden. En mijn vraag is daarom: waarom bestaat dit in Nederland niet?

Wat wel heel opvallend is dat uit verschillende bisdommen in de wereldkerk blijkt dat de aanwas van gelovigen geen tekorten laat zien indien de Buitengewone Vorm van de Romeinse Liturgie wordt opgedragen. Daar zijn de kerkgebouwen gewoon tjokvol, zoals bisschop Strickland nog onlangs zei. Dus waarom kan dat in Nederland niet?

Ik hoop er dan maar op dat ook in Nederland meer ruimte komt om de Romeinse Liturgie op te dragen zoals dat ook echt hoort. Maar in ieder geval moet er m.i. een actie worden gestart om de gelovigen die de Kerk verlaten hebben, weer te vragen om terug te keren. 

 

Wie neemt het voortouw met het bouwen van een website bijvoorbeeld?

Sanctissimae Trinitatis - Drievuldigheidszondag

Uit een brief van de heilige Athanasius, bisschop van Alexandrië († 373)
Licht, glans en genadegave in de Drieëenheid en voortkomend uit de Drieëenheid.

 

Bij de leer over de Drieëenheid moeten wij juist ook letten op de oudste traditie, de leer en het geloof van de katholieke kerk, zoals dit door de Heer gegeven, door de Apostelen verkondigd en door de Kerkvaders bewaard is. Hierop is de Kerk gegrondvest en wie hiervan afwijkt, kan geen christen zijn of genoemd worden.

Zo is er dan een Heilige en volmaakte Drieëenheid, waarin Vader, Zoon en Heilige Geest worden onderscheiden. Zij heeft niets aan een ander of van elders ontleend. Zij bestaat niet uit een schepper en iets dat geschapen is, maar is het gehele vermogen tot scheppen en vormen. Zij is aan zichzelf gelijk, ondeelbaar in haar natuur en één in haar werkende kracht. Zo brengt de Vader door het Woord in de Heilige Geest alles tot stand en zo blijft in de Drievuldigheid de eenheid bestaan en wordt in de Kerk één God verkondigd ‘die is boven allen en door allen en in allen’ (Ef. 4, 6); boven allen is God als Vader begin en bron, door allen is Hij door zijn Woord, en in allen is Hij in zijn Geest.

Wanneer Paulus aan de Korintiërs schrijft over de geestelijke gaven, herleidt hij alles tot de ene God, de Vader als het hoofd: ‘Er zijn verschillende gaven, maar slechts één Geest. Er zijn vele vormen van dienstverlening, maar slechts één Heer. Er zijn allerlei soorten werk, maar er is slechts één God die alles in allen tot stand brengt’ (1 Kor. 12, 4-6).
Wat de Geest ieder uitdeelt, dat alles komt van de Vader en door de Zoon. Want alles wat van de Vader is, is van de Zoon. Wat door de Zoon wordt geschonken in de Geest, zijn daarom de gaven van de Vader. Wanneer dan de Geest in ons is, is ook het Woord in ons dat de Geest schenkt, en in het Woord is ook de Vader aanwezig. En dan geldt het woord van de Schrift: ‘De Vader en Ik zullen tot hem komen en verblijf bij hem nemen’ (Joh. 14, 23). Waar immers het licht is, daar is ook de glans van het licht, en waar de glans is, daar is ook zijn werkende kracht en stralende genadegave.

 

Paulus komt hierop terug in zijn tweede brief aan de Korintiërs: ‘De genade van de Heer Jesus Christus, de liefde van God en de gemeenschap van de Heilige Geest zij met u allen’ (13, 13). De gaven van de genade die ons geschonken worden, ontvangen wij dus in de Drieëenheid van de Vader door de Zoon in de Heilige Geest. Want de genade wordt ons wel geschonken uit de Vader en door de Zoon, maar zij kan pas ons deel worden door de Heilige Geest. Als wij deelhebben aan de Heilige Geest, bezitten wij de liefde van de Vader, de genade van de Zoon en de gemeenschap van de Heilige Geest.

 

Bron: Lezingendienst Drievuldigheidszondag Nederlands Getijdengebed.

Dominica Pentecostes - Hoogfeest van Pinksteren

Uit de verhandeling van de heilige Ireneüs, bisschop van Lyon († ca. 202), ‘Tegen de ketterijen’ De zending van de heilige Geest.

 
Met de volgende woorden gaf de Heer aan zijn leerlingen de macht om mensen te doen herboren worden in God: ‘Gaat dus en maakt alle volkeren tot mijn leerlingen en doopt hen in de naam van de Vader en de Zoon en de heilige Geest’ (Matteüs. 28, 19).
God had immers via de profeten beloofd deze heilige Geest in de jongste tijden uit te storten over slaven en slavinnen, opdat zij zouden profeteren. Daarom ook daalde de heilige Geest neer op Gods Zoon, die de zoon van een mens was geworden; in Hem raakte de heilige Geest gewend in het menselijk geslacht te wonen, onder de mensen te rusten en te verblijven in het schepsel van God; hierdoor kon de heilige Geest in hen de wil van de Vader vervullen en het oude leven van hen vernieuwen tot het nieuwe leven van Christus (vgl. Romeinen. 7, 6; Ef. 4, 22-23).

Lucas zegt dat deze heilige Geest na de hemelvaart van de Heer met Pinksteren op de leerlingen is neergedaald; Hij heeft de macht om alle volkeren binnen te leiden in het leven en in de geheimen van het Nieuwe Testament. Vandaar ook dat de leerlingen eensgezind in alle talen een loflied ter ere van God zongen. Zo gebeurde het dat de heilige Geest de meest uiteenlopende stammen tot eenheid bracht en dat de eerstelingen die geofferd werden aan de Vader uit alle volkeren kwamen.
De Heer beloofde dat Hij de Trooster zou sturen opdat deze ons zou voorbereiden op de ontmoeting met God. Zoals immers zonder vocht uit droge tarwe niet één deeg kan ontstaan en niet één brood, zo konden wij met zijn allen niet één worden in Jesus Christus zonder het water dat uit de hemel komt. En zoals de droge aarde, wanneer ze geen vocht opneemt, geen vrucht draagt, zo zouden wij, die aanvankelijk slechts bestonden uit dor hout, het leven nooit vruchtbaar kunnen maken zonder de gave van de regen van boven.
Immers, zoals ons lichaam de eenheid die leidt tot onbevlektheid heeft verkregen door het waterbad van het doopsel, zo heeft onze ziel haar door de heilige Geest gekregen.

De Geest van God is over de Heer neergedaald, ‘de Geest van wijsheid en inzicht, de Geest van raad en sterkte, de Geest van kennis en ontzag voor de Heer, de Geest van vrees voor de Heer’ (vgl. Jesaja. 11, 2-3). De Heer heeft de Geest op zijn beurt aan de kerk gegeven. Vanuit de hemel vanwaar volgens de Heer ook ‘de duivel als een bliksemstraal is gevallen’ (Lucas. 10, 18), heeft Hij de Trooster over de hele aarde uitgezonden. Daarom is de dauw van God voor ons noodzakelijk, zodat wij niet verbranden en niet onvruchtbaar worden en ook dáár een Helper hebben waar wij een aanklager hebben. Met die bedoeling heeft de Heer de mens, die aan Hem behoort, toevertrouwd aan de heilige Geest, de mens, die in de handen van rovers was gevallen, maar over wie Hij zelf zich ontfermd had en wiens wonden Hij verbonden had. Hij gaf hem twee koninklijke munten, zodat wij die door de Geest het beeld en het opschrift van de Vader en de Zoon hebben ontvangen, het muntstuk dat ons is toevertrouwd rente laten opbrengen om het in veelvoud aan de Heer terug te betalen.

Bron: Lezingendienst Pinksteren, Nederlands Getijdengebed.

Dominica Post Ascensionem - Zondag na Hemelvaart

Uit een preek van de heilige Augustinus, bisschop van Hippo († 430) De verheerlijkte Christus: onze Rechter en Voorspreker.

 
Na in de geloofsbelijdenis het lijden van onze Heer te hebben genoemd, belijden wij ook zijn verrijzenis. Wat heeft Jesus Christus gedurende zijn lijden gedaan? Hij heeft ons geleerd wat wij moeten verduren. Wat heeft Hij bij zijn verrijzenis gedaan? Hij heeft ons getoond wat wij mogen verwachten. Hier ligt de opgave, daar de beloning: de opgave van het lijden, de beloning in de verrijzenis. Toch is Hij, na zijn verrijzenis uit de dood, niet hier gebleven: wat volgt immers?

‘Hij is opgegaan naar de hemel.’ Waar is Hij nu? ‘Hij is gezeten aan de rechterhand van de Vader.’ De rechterhand van God betekent het eeuwige geluk; de rechterhand van God betekent de onuitsprekelijke, onschatbare, onbegrijpelijke gelukzaligheid en voorspoed. Dat is de rechterhand van God waar Hij zetelt.
‘Vandaar zal Hij komen oordelen de levenden en de doden’. Belijden wij openlijk de Verlosser, om de Rechter niet te hoeven duchten: wie nu in Hem gelooft, zijn geboden naleeft en Hem bemint, zal niet vrezen als Hij komt oordelen de levenden en de doden; niet alleen zal men niet vrezen maar men zal verlangen naar zijn komst. Wat kan er gelukkiger zijn voor ons dan Hem te zien komen naar wie wij verlangen, dan Hem te zien komen van wie wij houden? Toch echter met de nodige vrees omdat Hij onze Rechter zal zijn; Hij zal dan onze Rechter zijn die nu onze Voorspreker is. Luister maar naar Johannes: ‘Als wij onze zonden belijden, is Hij zo getrouw en genadig, dat Hij onze zonden vergeeft en ons reinigt van alle kwaad’ (1 Joh. 1, 9). ‘Ook al zou iemand zonde bedrijven, wij hebben een voorspreker bij de Vader, Jesus Christus, die al onze zonden goed maakt’ (1 Joh. 2, 1-2).

Veronderstel: gij hebt een zaak te verdedigen voor een rechter, gij schakelt een advocaat in, gij wordt goed ontvangen door die advocaat, hij bepleit uw zaak naar beste vermogen en, nog voordat hij ze heeft beëindigd, verneemt gij dat die advocaat is aangesteld als uw rechter, welk een vreugde zou het zijn voor u hem als uw rechter te hebben die kort tevoren uw advocaat was! Nu is Jezus Christus het juist die voor ons bidt, Hij die voor ons ten beste spreekt; Hem hebben wij als voorspreker, en vrezen wij Hem dan als rechter? Ja, laten wij gerust ons vertrouwen in Hem stellen als Hij komt als rechter, nu wij Hem hebben vooruitgezonden als onze voorspreker.

 

Bron: Lezingendienst Nederlands Getijdengebed.

In Ascensione Domini - Hemelvaart van de Heer

Uit een preek van de Heilige Augustinus, bisschop van Hippo. 

 

Heden is onze Heer Jesus Christus ten hemel opgestegen. Laat ook ons hart met Hem opstijgen.
Luisteren wij naar de Apostel die zegt: ‘Als gij met Christus verrezen zijt, zoekt dan wat boven is, daar waar Christus zetelt aan de rechterhand Gods. Zint op het hemelse, niet op het aardse’ (Kol. 3, 1-2). Hij is opgestegen, maar niet van ons heengegaan. Zo zijn ook wij al daar met Hem, terwijl in ons lichaam nog niet gebeurd is wat ons beloofd wordt.

Hij is al boven de hemelen verheven, maar toch ondergaat Hij op aarde al het lijden dat wij als zijn ledematen te verduren hebben. Hiervan getuigde Hij toen Hij vanuit de hemel riep: ‘Saul, Saul, waarom vervolgt gij Mij?’ (Hand. 9, 4), en eveneens met de woorden: ‘Ik had honger, en gij hebt Mij te eten gegeven’ (Mt. 25, 35).

Waarom doen ook wij niet zó ons best op aarde, dat wij door geloof, hoop en liefde, waardoor wij met Hem verbonden zijn, ook reeds met Hem van de rust genieten in de hemel? Hoewel Hij daar is, is Hij ook met ons, en terwijl wij hier zijn, zijn wij ook met Hem. Hij is met ons door zijn godheid, zijn macht en zijn liefde. Wij kunnen niet bij Hem aanwezig zijn door de godheid zoals Hij bij ons, maar wij kunnen het door de liefde, door de liefde tot Hem.

Hij verliet de hemel niet toen Hij vandaar naar ons afdaalde, Hij verliet ons niet toen Hij weer naar de hemel opsteeg. Want dat Hij daar was, terwijl Hij toch bij ons was, dat getuigt Hijzelf. ‘Nooit is er iemand naar de hemel opgeklommen,’ zegt Hij, ‘tenzij Hij die uit de hemel is neergedaald, de Mensenzoon die in de hemel is’, (Joh. 3, 13). Hij zei niet: de Mensenzoon die in de hemel zal zijn, maar die in de hemel is.
Dit is gezegd vanwege de eenheid tussen Hem en ons, omdat Hij ons hoofd is en wij zijn lichaam zijn. Niemand anders dan Hij is naar de hemel opgestegen dan Hij die uit de hemel neergedaald is. Maar vergeet niet dat met ‘Hij’ ook wij bedoeld zijn, overeenkomstig het feit dat Hij de Mensenzoon is omwille van ons en dat wij kinderen van God zijn omwille van Hem.
Zo immers zegt de Apostel het: ‘Zoals het menselijk lichaam met zijn vele ledematen één geheel vormt; en alle ledematen, hoe vele ook, één lichaam zijn, zo ook de Christus’ (1 Kor. 12, 12). Hij zegt niet: ‘Zo is het ook met de Christus’, maar hij zegt: ‘Zo ook de Christus.’ Christus is dus vele ledematen, één lichaam. Hij daalde derhalve af uit de hemel uit medelijden, en niemand steeg op dan Hij alleen, terwijl ook wij in Hem opstegen door de genade.

En om deze reden is er niemand afgedaald dan Christus, en niemand opgestegen dan Christus: dit betekent niet dat de waardigheid van het hoofd mag gelijkgesteld worden met zijn lichaam, maar wel dat de eenheid van het lichaam niet mag gescheiden worden van het hoofd.

 

Bron: Lezingendienst Hemelvaartsdag, Nederlands Getijdengebed.

Aan de vruchten zult gij ze kennen

Nog niet zo lang geleden had ik met een aantal mensen een gesprek over het geloof en de Kerk. Maar gaandeweg het gesprek ontvouwde zich een wereldbeschouwing die toch duidelijk door het Pauselijk Leergezag werd veroordeeld. En dan denk je: hoever heeft dit toch zo kunnen komen? Hoe kun je een advocaat van het kwade zijn en wie heeft jou omgepraat? Waren deze mensen dan niet op de hoogte van de Leer van de Kerk, of zit daar misschien meer achter? 

De Heilige Apostel Paulus beschreef in zijn brieven hoe sommigen bij de vijanden van Christus waren ingedeeld. Je kunt van mening verschillen, maar feit is dat de Duivel binnen de kerkelijke muren niet heeft stil gezeten.

Ik zeg het nogmaals: je kunt niet bij mij beweren lid te zijn van de Katholieke Kerk als geheel of gedeeltelijk de Christelijke Leer wordt verworpen. Je kunt ook niet beweren dat je Katholiek bent als je beweert dat de Stoel van Petrus nog steeds vacant is of dat we geen Paus hebben. Dan deel je jezelf al heel snel in bij de Sedevacantisten. Nu moet ik er wel bij zeggen dat ik vooral bij die laatste groep een gebrek aan kennis over de Leer vaststel. Het zou kunnen dat zij slachtoffer zijn geworden door een gebrekkige c.q. verkeerde catechese of een combinatie ervan. Het zou ook kunnen dat er op pastoraal niveau iets gebeurd is wat niet juist was, of dat er sprake is dat ergens de zaak bij deze groep is doorgeschoten. Hoe het ook zij: we zitten er wel mee dat dit toch elke keer weer boven water komt.

Natuurlijk heb je ook katholieken die het niet zo nauw nemen met de Leer van de Kerk. En natuurlijk heb je ook kwaadwillenden bij dit soort groepen. En dan zeg ik: je hoeft dan maar naar de vruchten te kijken om te weten of de boom wel goed is. Een goede boom brengt immers geen slechte vruchten voort en evenzo zal een slechte boom goede vruchten voortbrengen. 

 

Aan de vruchten zult gij ze dus kennen. (Matteüs 7;16-20)

De voorspelling die (weer) niet uitkwam

Ja hoor, het is weer zo laat. De 'profeten' voorspelden de ondergang van de wereld op 24 april 2024 j.l. (had u er al iets van gemerkt?) en iedereen die erin geloofde zat op de Heer te wachten bij zijn terugkomst. Maar alles wat er gebeurde.....er gebeurde dus helemaal niets. Natuurlijk weten wij dat zulke voorspellingen nooit zullen uitkomen, aangezien de Wederkomst van Christus alleen bij God bekend is en bij niemand anders. De Heilige Apostel Paulus waarschuwt daarvoor in zijn eerste brief aan de Christenen van Tessalonica in hoofdstuk vijf. Daar staat duidelijk aangegeven dat het geen zin heeft om over de Wederkomst te praten. In de oude PC-vertaling staat het volgende:

 

Maar over tijden en stonden, broeders, behoeft u niet te worden geschreven. Want zelf weet gij goed, dat de Dag des Heren komt als een dief in de nacht. (1 Tess. 5).

 

Ook in de tweede brief aan de Christenen van Tessalonica lezen we iets soortgelijks in hoofdstuk twee, waarin Paulus duidelijk maakt dat de Wederkomst van Christus niet nabij is. Paulus geeft in datzelfde hoofdstuk aan dat er eerst een aantal dingen moeten gebeuren voordat de Wederkomst een feit is. Deze zijn: massale afval van het geloof en het optreden van de antichrist. Dat moet dus eerst gebeuren voordat de Wederkomst een feit zal zijn. Maar wanneer precies....dat weet niemand hier op aarde.

 

Voor de Christen is het daarom beter om een heilig leven te leiden en zonen van het licht te zijn (zie daarvoor 1Tess.5;1 en verder). Paulus zegt daarover dat we ons best moeten doen om ons te onthouden van "iedere vorm van kwaad". Dat is onze enige garantie om bij de Wederkomst van Christus door Hem te worden opgenomen in de Hemel. Maar het is volstrekt zinloos de verhalen van deze Wederkomst profeten serieus te nemen. Alle data die de afgelopen eeuwen zijn 'geprofeteerd' over de Wederkomst zijn tot nu toe waardeloos gebleken.

Doelbewuste ontheiliging

Er verschijnen wel eens stukken op het internet van personen die op zoek zijn naar de oorzaak van het ineenstorten van de Katholieke Kerk in een aantal landen, zoals in Nederland het geval is. Er wordt heel vaak verwezen naar de Novus Ordo en het Tweede Vaticaans Concilie. Maar het zit in feite veel ingewikkelder in elkaar.

 

Het Concilie gebeurde in een nogal ongelukkige tijd, een tijd van rebellie tegen het werelds en ook (later) kerkelijk gezag. Een tijd van rebellie, waar de laatste zieneres van Fatima (Lucia dos Santos) de Heilige Vader, Paus Paulus VI voor waarschuwde. Zij sprak zelfs van een 'demonische opstand'. Dat zag je vervolgens in bijna alle lagen van de Kerk in die tijd voorkomen, waar zelfs bisschoppen aan meededen. Het Leergezag van de Paus werd intussen in Nederland na Humanae Vitae in 1968 even persoonlijk afgewezen en afgerekend. 

 

Ongelukkig genoeg waren er Concilievaders aanwezig die ook nog vonden dat de Liturgische gewaden van de priester aan een grote 'schoonmaakbeurt' toe waren. De Latijnse beraadslagingen heb ik zelf gelezen en daar kwam ik tot mijn verbazing tegen hoe de Manipel voor de Priester tijdens de H.Mis het opeens moest ontgelden.

De Paus sprak op 29 juni 1972 na het Concilie de beroemde woorden uit dat de rook van Satan het Heiligdom was binnengedrongen. Ook de Paus kreeg door dat er krachten bezig waren in de Kerk die duidelijk niet van God kwamen. Anders zeg je zoiets niet.

In Rome werd de Liturgievernieuwing door de priesters voorbereid, waarvan we nu met grote waarschijnlijkheid kunnen zeggen dat sommige leden ook lid waren van de Loge van Vrijmetselaars. Deze zijn door Paus Paulus VI overigens na ontdekking direct verwijderd nadat er compromitterende documenten in een aktetas van die logeleden in Vaticaanstad werden aangetroffen. 

 

Maar voordat alle Liturgische boeken waren vertaald en goedgekeurd, verscheen in Nederland een soort vacuüm waar menige vijand van de Kerk gebruik van heeft gemaakt. Hierdoor verschenen kinderliedjes met zelfgebouwde Eucharistische gebeden en liefst allemaal in de volkstaal. Intussen werd er ook gesjoemeld met de Consecratiewoorden, want de vijanden van de Kerk geloofden niet in de Werkelijke Tegenwoordigheid van de Heer in het Heilig Sacrament. Maar gelukkig waren er katholieke leken aanwezig die deze veranderingen niet namen en lieten hun protesten zelfs op televisie horen. 

 

Alles moest natuurlijk in de volkstaal, want Latijn was immers door de vijanden van de Kerk in ongenade gevallen en dat had mogelijk een goede reden: je neemt heel makkelijk de Sacraliteit van de Liturgie weg door het Latijn en de Latijnse gezangen weg te nemen. Hierdoor werd de Sacraliteit van de H.Mis in sommige gevallen neergehaald en misschien ook wel doelbewust neergehaald. Intussen verdwenen ook de Communiebanken en de Biechtstoelen uit de kerkgebouwen, en werden de gelovigen staande gedwongen de H.Communie op de hand te accepteren. Wie dat niet deed, kreeg fiks commentaar. En dat commentaar werd op een zodanige manier geventileerd in de parochiebladen, dat andere parochianen meteen wisten over wie gesproken werd. 

Nederlandstalige liedjesschrijvers en bepaalde activisten maakten intussen overuren waardoor deze ontheiliging niet alleen kon worden doorgevoerd in de parochies, maar tot op de dag van vandaag nog steeds in de parochies in die liedbundels te vinden zijn. Intussen waren de trouwe gelovigen dermate geshockeerd, dat velen uit verdriet vanwege het verraad de Kerk verlieten, zoals bij mijn familie ook gebeurde.

Deze ontheiliging is dermate de spuigaten uitgelopen, dat tijdens de jaren 60 de Liturgische kazuifels van de priesters in een bos door onbekende personen werden rondgedragen. We zagen vervolgens massale uittredingen in de kloosters; de clausuur werd in menige klooster afgebroken, het habijt verdween aan de kapstok en zo ook het priesterboordje; roepingen werden tegengehouden. Velen waren en masse van hun Katholiek geloof afgevallen. Missieorganisaties veranderden intussen in het geniep hun doelstelling. Zo werd er niet meer voor de missie ingespannen en Katholieke doelen nagestreefd, maar in 1 geval werd een missieorganisatie omgevormd tot het Comité Kruisraketten Nee die samen op de lijst van de Communistische Partij van Nederland prijkte en in Roermond zitting had. Later kwam je dan diezelfde "missieorganisatie" tegen op de lijst van participanten van de Acht Mei Beweging. En zij waren niet de enige!

Intussen waren de alarmbellen in het Bisdom Roermond afgegaan en de toenmalige bisschop was dermate verontrust over deze vijandelijke overname van de missieorganisaties, dat hij zelf maar een Missiebureau in Roermond oprichtte met de bedoeling om de gelden voor de echte missie te gebruiken. Nou, dat had Monseigneur Johannes Gijsen natuurlijk niet mogen doen van de priesters in zijn bisdom: via de kerkbladen gingen deze priesters tegen hun eigen bisschop tekeer, en sommigen complementeerden andere acties met interviews via de KRO om zo hun eigen Diocesane bisschop onder druk te zetten, zoals bij de poging om het Katholiek onderwijs te redden.

Het gaat dus veel verder dan alleen maar de Novus Ordo en het Concilie. In sommige landen, zoals in Nederland, was de zaak volkomen uit de hand gelopen, en het heeft Rome veel tijd en en heel veel moeite gekost om de geest weer enigszins in de fles te krijgen. Dat is deels ook wel gelukt, maar de gevolgen zijn tot op de dag van vandaag nog steeds te merken in de Katholieke Kerk van Nederland.

Dominica II Post Pascha - de Goede Herder

Er zijn vele Christenen die de schriften nooit in zijn totaliteit hebben gelezen. Ik geef toe dat dit niet altijd een eenvoudige opgave is, maar je kunt elke dag een bepaalde doelstelling in het lezen halen. Als je die doelstelling trouw doorvoert, dan heb je in een aantal jaren het hele Boek uit. 

 

Nu zal men vragen waarom ik zo begin met de betreffende Zondag? Het gaat namelijk om de Zondag die bekend staat als "De Goede Herder". In het Jodendom was het al bekend dat de Heer God van zichzelf zei dat Hij de "Goede Herder" was en dat was al beschreven in het Oude Testament. Dat betekent dus dat Jesus met deze woorden aangaf God te zijn. Dat zal wel bij de Farizeeën de nodige vragen hebben opgeleverd. Bovendien was Jesus tijdens zijn optreden zichtbaar in zijn menselijke natuur. Iemand met kennis over de Schrift in die dagen had dus terecht kunnen concluderen dat er sprake is van Twee Naturen: de menselijke natuur en de Goddelijke natuur bij Jesus. Aanstonds moet dus zijn begrepen dat Jesus God is en de bevrijder van zijn volk. Niet alleen van het Joodse volk, maar ook voor de andere schapen die niet behoorden tot het Joodse volk. Jesus zegt immers in het Evangelie van deze Zondag: "Ook nog andere schapen heb Ik, die niet van deze schaapstal zijn." Ook die schapen wil Jesus naar de schaapstal leiden waar Hij zegt: "ze zullen luisteren naar Mijn Stem"

De tekst van de eerste brief van de H.Apostel Petrus sluit bij het Evangelie van de Zondag mooi aan als Epistel, waarin de Apostel beschrijft hoe wij vroeger "dolende schapen waren en nu zijn teruggebracht tot de Herder en de bewaker van uw zielen."

In de Buitengewone Vorm van de Romeinse Liturgie zijn de lezingen als volgt:

1Petrus 2; 21-25

Evangelie naar Johannes 10; 11-16

Liturgische kleur: Wit

Barmhartigheidszondag

Op Zondag 7 april 2024 wordt het Feest van de Goddelijke Barmhartigheid gevierd. Het is de Heer Jesus zelf die de instelling van dit Feest gewild heeft en kenbaar gemaakt heeft aan de Poolse zuster Maria Faustina Kowalska (zie foto). Paus Johannes Paulus II heeft een heel belangrijke rol gespeeld in de verdediging van het werk van Maria Faustina toen hij nog in Polen leefde. Terecht mag de pauskeuze van de Pool Karol Wojtyla gezien worden als een werk van de Goddelijke Voorzienigheid. Vermeldenswaard is echter dat een deel van het werk van zuster Maria Faustina ook in het Nederlands is vertaald en het is de Heer zelf die de gelovigen oproept om een Noveen van de Barmhartigheid te houden. Zij begint op Goede Vrijdag en eindigt op de zaterdag vlak voor de Barmhartigheidszondag (Beloken Pasen). De noveen tot de Goddelijke Barmhartigheid vindt u aan de rechterkant van deze site.

Op de eerste zondag na Pasen (Beloken Pasen) zegt de Heer het volgende:

De ziel die te Biechten gaat en de H.Communie ontvangt zal volledig vergiffenis krijgen van zonden en straffen. Laat niemand bevreesd zijn Mij te naderen, ook al zijn zijn zonden rood als scharlaken.

De Heer schrijft het volgende voor:

1)  Het ontvangen van de H.Communie op die zondag,
2) Het naderen tot het Sacrament van de Biecht in verband met de H.Communie, enige dagen voor of na die zondag.

Vervolgens beveelt de Heer aan:

Op mijn feest - het Feest van de Barmhartigheid - moet je in de geest heel de wereld aflopen en alle zielen die gezondigd hebben naar de bron van mijn Barmhartigheid voeren. Ik zal hen genezen en sterken.
Ik verlang dat er hier Aanbidding plaatsvindt (uitstelling H.Sacrament) voor de intentie, de Barmhartigheid af te smeken voor de wereld.

Voor de gelovige Katholiek is dit na Pasen een belangrijke zondag in de Liturgische Kalender en iedereen die graag volledige vergiffenis wil krijgen (hoe groot zijn zonden ook zijn!) is altijd welkom bij de Biechtvaders. Vrees dus niet, want het is Jesus zelf die op u wacht in de Biechtstoel.

Goed nieuws tijdens deze Paasdagen!

Door nogal vervelende omstandigheden was ik niet in staat om dit blog bij te houden gedurende de Goede Week. Hierdoor zijn Witte Donderdag en Goede Vrijdag erbij ingeschoten. Gelukkig is de crisis voorbij en kan ik mij tot de geïnteresseerde lezer richten en een mooie update aan u doorgeven. 

 

Vandaag, op Goede Vrijdag, lees ik namelijk dat er veel mensen zullen toetreden tot de Katholieke Kerk. Zo zal in het Bisdom Lansing in Michigan (VS) 650 mensen katholiek gedoopt worden. 

In Frankrijk zal morgen in de Paasnacht maar liefst 7.135 mensen worden gedoopt en 5% daarvan is moslim. Zij zullen allen het Katholiek H.Doopsel ontvangen. Deze informatie zult u niet zo makkelijk in de kranten vinden, maar is afkomstig van de Franse Bisschoppen.

En zo zullen er dan vele duizenden nieuwe gelovigen kunnen worden verwelkomt in de wereld. Dat zijn toch wel andere cijfers die wij in Nederland en Duitsland gewend zijn te zien. Dan hebben we het nog niet over de jarenlange ondermijnende artikelen in de kranten en ook de TV die ons wilden wijs maken dat het met de Kerk zogenaamd snel gedaan was. Vooral in Nederland werden we via de staatsmedia niet zelden getrakteerd op dalende cijfers en dat de Kerk "zieltjes aan het verliezen was" (de letterlijke woorden van een NOS-journaal lezeres jaren terug!).

Laten wij ons dus niets wijs maken en ook eens naar de goede cijfers kijken van de verschillende bisschoppenconferenties in de wereld! De Heer zal nog steeds mensen blijven roepen in zijn Kerk, dat is zeker.

 

Met dit hoopvol besluit eindig ik en wens u allen alvast een Zalig en Gezegend Pasen toe!

Het Heilig Misoffer

Wie de Heilige Mis in de Buitengewone Vorm van de Romeinse Liturgie wil volgen kan daarvoor het missaal "Het Heilig Misoffer" gebruiken (zie foto links). Nu zijn er verschillende organisaties geweest die het hebben verkocht, maar die zijn naar verloop van tijd mee opgehouden. Zo kon je het missaal aanschaffen via boekhandel Colomba en via een bekende Nederlandse religieuze orde. Maar die laatste is er inmiddels ook mee opgehouden. Dit alles resulteerde in een zoekactie op het internet.

Gelukkig zijn deze missaals bij de Nationale Raad voor de Liturgie in Nederland te verkrijgen, dus ik neem aan wie geïnteresseerd is in de voor-Conciliaire Liturgie nu bij de NRL kan aankloppen. Nu zullen mensen zeggen: waarom ga je daar nu naar op zoek? De reden is dat Vaticanum II gezegd heeft dat het Latijn in de ritussen bewaard moet blijven. Bovendien zijn de besluiten van het Concilie van Trente nog steeds geldig, dus ook de Liturgie, die wij nu de Buitengewone Vorm van de Romeinse Liturgie noemen.

 

In het missaal staan de onveranderlijke gebeden volgens het Missale Romanum van de H. Paus Johannes XXIII.

 

Wie dus de Heilige Mis in de Buitengewone Vorm een warm hart toedraagt, kan het missaaltje via deze link bestellen. Warm aanbevolen!

Bisschop Mutsaerts over Fiducia Supplicans

Bisschop Rob Mutsaerts (zie foto) heeft onlangs tijdens een interview duidelijk stelling genomen tegen Fiducia Supplicans, die de zegening van homoseksuele paren wil doorvoeren. Hieronder een stukje van dit interview en ik raad iedereen aan om het helemaal te lezen op het blog van Paarse Pepers. De vroegere prefect van de Congregatie van de Geloofsleer, Kardinaal Muller heeft zelfs gewaarschuwd dat FS kan leiden naar ketterij. Het stukje van Bisschop Mutsaerts staat hieronder: 

 

V: uw blog heeft u zich heel duidelijk uitgesproken tegen de Fiducia supplians (FS). Ziet u een mogelijkheid dat de kerk in de toekomst weer een stap in die richting zet?

M: Ook Fiducia Supplicans is problematisch. Kan een priester zondaars zegenen? Uiteraard. Kan hij zonde zegenen? Uiteraard niet. Het is op dit punt dat FS de mist ingaat. FS zegt dat homoseksuele verbintenissen gezegend kunnen worden. Dit is expliciet in strijd is met de leer van de Katholieke Kerk. FS is niet voor niets controversieel. Het helpt niet dat kardinaal Fernandez naar aanleiding van de kritiek een kunstmatig onderscheid maakt tussen een ‘stel’ en hun ‘verbintenis’. Het ‘homopaar’ zou je wel kunnen zegenen, maar hun ‘verbintenis’ niet, hetgeen onzinnig is. Immer het is een stelletje omdat zij een verbintenis zijn aangegaan is. Wat ook niet helpt is de uitspraak van paus Franciscus dat priesters in gevangenissen ook de grootste criminelen kunnen zegenen. Ja, dat klopt, maar we zegenen niet hun activiteiten. Ik kan dieven zegenen, maar niet hun activiteiten. Ik kan homoseksuelen zegenen, maar niet hun verbintenis.

Ik sluit niet uit dat paus Franciscus verdere stappen zet in de door hem ingeslagen richting. Maar we weten ook dat daar waar geen continuïteit is er een breuk is met de traditie. Dat hebben we in 2000 jaar niet eerder gezien. Een volgende paus zal het nodige te herstellen hebben. Dat er sprake is van een breuk met de Traditie moge blijken uit de weerstand. In 2000 jaar hebben we nog nooit meegemaakt dat zovelen - zelfs een heel continent - zich verzetten tegen een pauselijke Verklaring.

V: Waarom denkt u dat het Vaticaan zo hard is voor bisschoppen als Strickland en dat er niets gebeurt met Duitsers die zich uitspreken tegen de katholieke leer en moraal?

M: ‘Todos, todos, todos’, aldus paus Franciscus: iedereen hoort erbij. Iedereen? Voor Traditionals wordt hardhandig een uitzondering gemaakt middels Traditiones Custodes. Ze worden ook uitgemaakt voor rigide en meer van dit soort fraaie termen. Pleit voor de TLM en je wordt hardhandig gecanceld. Een zachtmoedig man als bisschop Strickland is een van de vele voorbeelden. Duitse en Belgische bisschoppen die keer op keer pleiten voor verandering van de kerkelijke leer en moraal worden poeslief behandeld. Het tekent het huidige pontificaat.

 

Het hele interview staat hier. 

Dominica II in Quadragesima

In de tweede Zondag van de Veertigdagentijd, wordt zowel in de Novus Ordo als in de Vetus Ordo het Evangelie van de Verheerlijking gelezen van onze Heer Jesus Christus op de berg. In het geheim van Christus' Verheerlijking op de berg wordt vervuld wat reeds in het Oude Testament was voorafgebeeld, toen God tot Moses zei: "Zie toe en handel volens het voorbeeld dat u op de berg is getoond" (Exodus 25;40). 

De Vader bevestigd zelf vandaag op deze Zondag wat de Heer van Zichzelf had getuigd: dat Hij de weg, de waarheid en het Leven is: de poort waardoor men binnengaat om zalig te worden (Johannes 14;6 en 10;9). Jesus onze Heer is de enige weg voor zaligmaking en er is geen andere weg, noch is er een andere naam die ons gegeven is om zalig te worden. Het is de Poort van Gods Barmhartigheid die wij niet mogen afwijzen.

 

Volgens Johannes Chrysostomus beeldt de samenkomst van Moses en Elia vooral drie dingen uit: Ten eerste de vertegenwoordiging van Wet en Profeten, ten tweede is Moses gestorven maar Elia ten Hemel opgenomen, waardoor er wordt uitgedrukt dat Jesus de Heer is van doden en levenden. De derde reden voor deze samenkomst van Moses en Elia is dat zij beiden de personen vertegenwoordigden die visioenen van God hadden ontvangen. 

 

Bijzonder is wel de aanduiding van de 'twee getuigen' in het Boek Apocalyps van Johannes, waarin deze getuigen door Bijbeluitleggers worden aangeduid als Moses en Elia, en dat hun plaats in de Apocalyps te maken heeft met een strijd tegen het bedorven Jeruzalem (zie Apocalyps 11;3 e.v.) In een Bijbelcommentaar worden de twee getuigen gezien als een beeld van de Kerk, die ogenschijnlijk voor het oog van de wereld vernietigd wordt, maar plots weer na drie en een halve dag verrijst. Dit tot grote schrik van de tegenstanders. Al met al wordt hier dus in de verschillende delen van de Heilige Schrift een groot mysterie getoond die wij niet helemaal kunnen doorgronden. 

De lezingen in de Buitengewone Vorm van de Romeinse Liturgie zijn aldus:

Epistel: 1 Thess 4;1-7

Evangelie: Mattheus 17;1-9

Liturgische kleur: Paars.

Dominica I in Quadragesima

In de Buitengewone Vorm van de Romeinse Liturgie wordt het Evangelie gelezen van Jesus die bekoord wordt in de woestijn op de Eerste Zondag van de Veertigdagentijd. 

Door zijn eigen veertigdaagse vasten heeft de Heer ons vasten geheiligd. De genade die wij verkrijgen is belangrijk in de strijd tegen het Kwaad. Door het geheim van Jesus' bekoring heeft Hij ons geleerd, hoe wij de bekoringen moeten weerstaan. Worden wij bekoord? Grijp dan terug naar vasten of het gebed en blijf het gebed herhalen totdat de Bekoorder is verdwenen. Een krachtig gebed, in vol geloof uitgesproken is deze:

In de Naam van Onze Heer Jesus Christus, ga weg Satan!

 

Velen denken misschien dat dit een verhaal is uit de Middeleeuwen, maar neen, de Duivel bestaat echt en kan de mens op aarde veel schade berokkenen. We hoeven maar het Boek Job te lezen in het Oude Testament hoe de Duivel in staat is geweest veel kwaad aan te richten.

Wij overwinnen de Duivel als wij het Woord van God aanvaarden; als wij trachten de Wil van des Heren te volbrengen. Vasten is een machtig wapen tegen het Kwaad en dit mag niet onderschat worden. In die 40 dagen was het Satan immers niet mogelijk zelfs maar een vraag te stellen aan Christus onze Heer. Wij zijn immers pas sterk als wij aan het vasten zijn: en niet als wij aan het breken van het vasten toegeven of er aan denken dit te gaan breken. Dan slaat onze vijand toe. En die kans moeten wij hem niet geven.

 

Wij geven Satan ook geen kans als wij het Sacrament van de Biecht regelmatig ontvangen of de Rozenkrans bidden. God wil graag onze bekering, en bekering kan veel kwaad teniet doen. Wij laten de Goddelijke Tuinman (Christus) ons onkruid uitroeien, d.w.z. de zonden die door Satan zijn verwekt. Willen wij een betere wereld maken, dan zullen we ons moeten laten leiden door God en zijn Kerk en dan moeten wij nauwkeurig de geboden van de Heer onderhouden. Daar waar het Licht van het Geloof verschijnt, daar kan immers geen duisternis of goddeloosheid zijn en zo breken wij het rijk van Satan af. 

 

We beginnen dus bij ons zelf en stoppen om naar anderen te wijzen.

 

De lezingen zijn als volgt:

 

Epistel: Tweede Brief van Paulus aan Korinthe 6; 1-10

Evangelie: Mattheus 4; 1-11.

Liturgische kleur: Paars.

Aswoensdag - Vasten en Onthoudingsdag

Bij het begin van de Veertigdagentijd (behalve de zondagen, maar wel alle dagen vanaf Aswoensdag tot en met Paaszaterdag) wordt ons gevraagd om boete te doen door te vasten en de werken van de naastenliefde te beoefenen. Op Aswoensdag wordt in de H.Mis een Askruisje opgelegd aan de gelovigen die naar voren komen met de woorden: "Gedenk mens, gij zijt stof, en tot stof zult gij wederkeren" (Genesis 3;19). Aswoensdag en Goede Vrijdag zijn de twee verplichte vasten- en onthoudingsdagen. Hoewel de Nederlandse bisschoppenconferentie bepaald heeft dat men vrij is in wat men vast, is het goede gewoonte om geen vlees te eten (vis is wel mogelijk) en slechts één volle maaltijd te nuttigen. Tussendoor mag wel wat gegeten worden, zij het met mate.

Vasten doe je voor God en niet met de intentie om af te vallen. Er wordt van je verwacht dat je dit vasten in de juiste gesteltenis doet. Om dat laatste uit te leggen: God wil niet hebben dat we ruzie maken met elkaar en daarna zeggen dat we voor Hem vasten (zie Jesaja 58;3-5). Dat is geen vasten voor Hem in de juiste zin van het woord. Ook niet als je vast om bij de mensen op te vallen om te zien hoe 'vroom' of 'gelovig' je wel bent (zie Matteüs 6 e.v.) Wie zich zo gedraagt om als 'vroom' op te vallen, lijdt eerder aan een ontstellende hoogmoed. Zulke mensen hebben hun loon van de mensen al ontvangen, maar zullen bij God niets ontvangen. Je bazuint ook je aalmoes niet voor je uit om bij de mensen op te vallen of door de mensen te worden geëerd. Zowel je aalmoes als je vasten geef je in het verborgene, want God ziet heel goed hoeveel je geeft aan een noodlijdende en hoeveel je vast. Geef je een aalmoes, doe je aan vasten, doe het dan ook goed. De eer van mensen is immers bedrieglijk.

In het beroemde werk van Thomas à Kempis, "De Navolging van Christus" staan nog meer aanbevelingen. Vasten doe je om vooral sterker te worden in de strijd tegen het Kwaad. 

 

Ik wens u allen een zalige 40-dagentijd toe!

Misbruikers van de H.Eucharistie zijn niet welkom!

Misschien moet het maar eens duidelijk gezegd worden, dat het misbruiken van de Heilige Sacramenten voor politieke of maatschappelijke doeleinden verre van Katholiek genoemd mag worden. Bovendien bestaat er geen recht op het ontvangen van de H.Communie. De Heilige Communie is niet zomaar brood, maar het Lichaam en Bloed van de Heer zelf. Waarom zeg ik dit?

 

In het Bisdom Roermond heeft zich onlangs een rel afgespeeld waarbij een Regenboog koppel mogelijk trachtte de H.Communie te ontvangen en dit op een zodanige manier wilde doen, dat de Pastoor van de parochie gedwongen werd om die H.Communie te weigeren. Als de priester de duidelijke indruk krijgt dat men naar voren komt of gaat komen in staat van doodzonde en ook nog die H.Communie wil ontvangen, dan mag een priester niet meewerken aan Heiligschennis. Dat geldt niet alleen voor de H.Eucharistie, maar ook voor bepaalde andere Sacramenten. De Biecht bijvoorbeeld ontvangen zonder berouw over de begane zonden, geeft de priester het recht om de Absolutie uit te stellen. Dit om een Heiligschennende Biecht te voorkomen.

 

Maar zoals altijd ontvouwt zich dan een volgend theorema: de 'beledigde' partij stapt onmiddellijk naar de pers, die vervolgens niet zelden de Kerk publicitair onder druk probeert zetten met een mooi verhaal in de krant of het internet, waar heel vaak hoor- en wederhoor wordt vermeden. 

 

Maar dat geintje werkt niet bij ons. 

 

De Pastoor in kwestie heeft zich beroepen op zijn geweten om die H.Communie niet uit te reiken. Maar in Nederlands Limburg begrijpen ze het woord geweten niet goed. Het is bovendien sowieso verkeerd om tegen je geweten in te handelen. Maar ook dat begrijpt men niet daar!

 

Het Bisdom heeft inmiddels de Pastoor zijn steun toegezegd (terecht) en wie zegt Rooms Katholiek te zijn, die moet duidelijk kenbaar maken door zijn of haar gedrag lid te zijn van de Kerk. Anders ben je maar een schijnkatholiek, waar de maatschappij van tegenwoordig vol van lijkt te zijn. Er bestaan immers ook geen vleesetende vegetariërs. Wie dat wel doet, wordt gewoon een huichelaar genoemd.

Wat is er nodig om lid te zijn van de Rooms Katholieke Kerk? Men moet gedoopt zijn, de Leer van Jesus Christus te geloven EN te belijden, deel te nemen aan dezelfde Sacramenten, en de wettige herders van de Kerk te erkennen, met de Paus. Zou men slechts EEN of meerdere van deze elementen weg laten, dan kun je niet zeggen lid te zijn van de RK-Kerk. En als je het bij ons niet leuk vindt, dan ga je maar een deur verder naar de Anglicaanse kerk. Die heeft toch alles wat God verboden heeft goedgekeurd. Maar bij ons kan dat niet!

 

Wie dus naar voren komt of naar voren wil komen als Regenboogkoppel, met de duidelijke bedoeling de Leer van Christus te vertrappen of af te wijzen en een soort verkapte aanval op de Kerk te doen, is dus niet welkom om de H.Eucharistie te ontvangen. 

 

Omdat Christus nooit de deur zomaar dichtgooit en iedereen een kans wil geven vraagt Hij van ons om zich te bekeren. Dat vraagt Christus overigens van ons allemaal. En kom bij ons niet zeggen dat je nooit gezondigd hebt! Wie beweert nooit te hebben gezondigd, bedriegt zichzelf en in zo iemand leeft de waarheid niet!

Eerste H.Communie perikelen

Het is nu al vele jaren geleden dat ik bij de Eerste Heilige Communie de kinderen naar voren zag komen. De parochie noem ik hier maar even niet, maar ik heb zelden zo een akelige parochiële ervaring meegemaakt als toen. Dat begon al bij de presentatie van de kinderen thuis waar er door de ouders opnamen waren gemaakt en aan de betreffende families werden getoond met een Compact Disk waarop het filmpje stond. Elk kind afzonderlijk mocht zich voorstellen en wat over zichzelf vertellen. En let op: deze kinderen waren voorbereid op de H.Communie die ze later zouden ontvangen.

Wat mij opviel was dat bijna alle kinderen het hadden over hun lievelingsvoedsel (frietjes), maar dat niets over ons Katholiek Geloof werd verteld, zelfs niet het meest eenvoudige. Geen van de kinderen kon zelfs maar het begin van een kruisteken maken en wisten niets over ons geloof; zij wisten niets over Jesus of Maria te vertellen. 

 

Je gaat je dan afvragen hoe goed die voorbereiding dan wel is geweest... Ik weet het, niet alle parochies doen dat zo, en er zijn bij mij parochies bekend die wel degelijk een goede voorbereiding doen voor de Communicantjes. Maar wat ik hier zag...daar werd ik alleen verdrietig van. En ik was niet de enige.

Op de dag dat iedereen in de kerk zat bleek de Heilige Eucharistie een schim te zijn van wat het werkelijk moest zijn. De kinderen werden niet geleerd dat zij het Lichaam van Christus ontvingen, neen, ze hadden het over het brood van Jesus, alsof de Transsubstantiatie niet bestond. En dat allemaal op aandringen van de aanwezige priesters die nota bene dezelfde term gebruikten. Het enige wat nog origineel was aan de "H.Mis" (als je het al zo mocht noemen) was de wegzending, waarbij tot mijn verbazing het kruisteken werd gemaakt. Alleen dat nog was origineel, de rest was een opeenstapeling van zelfverzonnen misplaatste liedjes, "gebeden" en handelingen die wel heel erg weinig te doen hadden met een echte H.Mis. In feite werden de Communicantjes vakkundig van hun eerste H.Mis beroofd.

 

Tot op de dag van vandaag ben ik nog verontwaardigd over dat kleine kinderen zo het bos werden ingestuurd. 

 

Nee, ik ga niet oordelen over de priesters die deze wanvertoning hebben mogelijk gemaakt en ook niet over de Diocesane bisschop die het getolereerd heeft. Het oordeel laat ik maar liever aan Onze liever Heer over.

Het gaat niet goed met deze wereld

Soms vraag je jezelf wel eens af in wat voor een wereld wij leven? 

De verschrikkelijke gebeurtenissen op 7 oktober van het vorig jaar zijn daar een voorbeeld van, waarbij een terroristische groep uit Gaza letterlijk dood en verderf zaaide onder de voornamelijk Joodse bewoners in Israël. Ook buitenlandse mensen die niet uit Israël kwamen werden door de terroristen uit Gaza rücksichtslos neergemaaid. Hoe is het mogelijk dat het Kwaad zoveel macht in deze wereld heeft gekregen? Vragen die niet zo makkelijk kunnen worden beantwoord.

Zelf ben ik helaas pessimistisch over een vreedzame wereld. Het ene land na het andere verklaart elkaar zomaar de oorlog alsof het niets is. Jonge levens, soms hele generaties, zie ik op het slagveld worden neergemaaid. Daar gebeuren dingen die ronduit mensonterend, ja Godsonterend zijn. Eens zag ik een luchtopname van een groot veld van vele hectaren groot, dat van voor tot achter letterlijk bezaaid lag met gesneuvelde militairen. Velen hadden geen armen en benen meer. Killing fields zal ik ze maar noemen. Is de ene oorlog nog niet aan de gang, dan volgt de andere weer. Als je het nieuws bekijkt wat zich in de wereld afspeelt, dan vraag je jezelf af of sommige leiders in bepaalde landen niet volkomen gek geworden zijn. Wie stuurt nu de bloem van de natie naar het slagveld om massaal uitgemoord te worden?

Ik ben zelf uiterst pessimistisch over de vredeskansen in deze wereld geworden.

 

We zullen ons daarom moeten toeleggen op veel offers en gebed, zodat God ons te hulp zal komen. De priesters vraag ik speciaal om veel voor de wereldvrede te bidden en de H.Eucharistie op te dragen voor de vrede in de wereld. Het gaat namelijk niet goed met deze wereld, en wij zullen ons best moeten doen om de vrede blijvend mogelijk te maken; ook in ons deel van het continent waarin wij leven. Voor de gelovigen vraag ik veel gebed en offers en het Rozenkransgebed, dat een machtig wapen is tegen elk vorm van kwaad. 

Laten wij Christenen van de Katholieke Kerk de komende aanstaande vastenperiode aangrijpen om zoveel als mogelijk boete te doen voor de vele zonden in deze wereld en onze God en Heer om hulp roepen. Hij is onze enige hoop op vrede!

Overwint het kwade door het goede

Russische krijgsgevangen in de oorlog met Oekraïne staan maar wat vreemd te kijken als zij na afloop van de gevangenneming in Oekraïense gevangenschap goed worden behandeld. Als je de filmbeelden van deze krijgsgevangenen eens ziet, dan valt het wel op dat zij niet gewend zijn om zo behandeld te worden. Zelfs in hun eigen Russische krijgsmacht wordt er namelijk flink op los geslagen, bijvoorbeeld als je de bevelen van je meerderen weigert uit te voeren. Van de Oekraïners krijgen ze na gevangenschap eten en drinken, ze mogen zich douchen, krijgen schone kleren en mogen naar huis bellen dat alles oké is. 

Helaas is dat niet wederzijds zo. Krijgsgevangenen uit Oekraïne worden in Rusland echter maandenlang stelselmatig gemarteld en doelbewust uitgehongerd. Daar zijn helaas veel bewijzen van.

 

Waarom zou je iemand slecht behandelen? Zo wil je toch zelf ook niet behandeld worden? De gouden regel geldt dus ook hier: wat gij niet wilt dat u geschiedt, doe dat ook een ander niet, zoals in het Boek Tobias in het Oude Testament is geschreven (Tobias 4;16) De Heilige Apostel Paulus schrijft aan de Romeinen het zelfde en haalt ook hier een stuk aan van het Oude Testament: "als uw vijand honger heeft, geef hem dan te eten; als hij dorst heeft, geef hem te drinken. Zo stapelt gij vurige kolen op zijn hoofd." (Spreuken 25; 21-22). Paulus geeft ons de raad om het kwade te overwinnen door goed te doen. Wraak is uit de boze.

 

Helaas is de praktijk soms wat weerbarstig en krijgen wij te maken met onze gebreken en tekortkomingen. Maar er is altijd een weg terug en via het berouw en het Sacrament van de Biecht worden wij weer met God verzoend. Dan is het mogelijk onze zonden kwijt te raken. Want wij hebben de plicht om het goed te maken met Onze Lieve Heer. 

 

Laten wij daarom het goede doen, en niet het kwade, zoals de H.Apostel Paulus ons voorhoudt in de Derde Zondag na de Verschijning des Heren die wij vieren in de Buitengewone Vorm van de Romeinse Liturgie.

 

De lezingen zijn:

 

Epistel: Brief aan de Romeinen 12;16-21

Evangelie: Mattheus 8; 1-13

Liturgische kleur: Groen.

Wietrokende nonnen?

Met enige verbazing las ik een krantenartikel over de Zusters van de Vallei (in het Engels: Sisters of the Valley) die het wietroken aan het promoten waren. Je ziet het de kranten en de andere media dezer dagen voorbij komen. En dan denk je: "religieuzen die wietroken promoten?". Maar later kom je er achter dat er een totaal andere groep achter schuilgaat die zijn wortels in het Anarchisme heeft en ook nog Gnostische denkbeelden erop na houdt. Hoe kan de ketterij van het Gnosticisme opeens Katholiek zijn? Nee, dat kan natuurlijk niet. Maar erger is het feit dat de beweging naar buiten toe zich voordoet als Katholiek door het Katholieke religieuze habijt van vrouwelijke religieuzen te dragen. Hierdoor ontstaat bij de toeschouwer automatisch het beeld dat er een connectie bestaat tussen de Rooms-Katholieke Kerk en wietroken. Gekker moet het niet worden, denk je dan!

Wie had gedacht dat dit 'promoten van wiet' alleen bij deze "zusters" voorkomt, heeft het mis. Er zijn ook kerkleden in de Katholieke Kerk die het goed zouden vinden als wiet wordt gelegaliseerd. Maar de Leer van de Kerk liegt er niet om: het gebruik van verdovende middelen - zonder strikte therapeutische indicatie - is een zware zonde. Wanneer een Katholiek zelf wiet promoot begaat hij een Vreemde Zonde, dus een zonde die men niet zelf doet, maar wel anderen aanraadt te gaan zondigen. Hierdoor wordt men medeschuldig aan de zonde van een ander.

In de Catechismus van de Katholieke Kerk staat bij nummer 2291 de volgende tekst over drugsgebruik:

Het drugsgebruik brengt ernstige schade toe aan de gezondheid en het leven van de mens. Behalve in geval van strikt therapeutische indicatie, is het een zware zonde. De clandestiene productie en handel in verdovende middelen zijn schandalige praktijken; omdat zij mensen tot drugsgebruik aanzetten betekenen zij rechtstreekse medewerking aan handelswijzen die ernstig in strijd zijn met de zedenwet.

Nogal duidelijke taal! Wat die 'wiet nonnen' doen is niet alleen een zware zonde, ze zetten de mensen ook nog eens aan tot drugsgebruik, en dan beweren zij dat ze dit doen voor de bestrijding van de georganiseerde misdaad. Sinds wanneer kan uit het slechte, iets goeds voorkomen? Zei de Apostel Paulus niet dat deze mensen terecht zullen worden veroordeeld?

De katholiek is dus bij deze gewaarschuwd!