Pinksteren - de Nederdaling van de Heilige Geest

In het Jodendom werd de jaaroogst zeer plechtig gevierd en vele Joden trokken in die dagen naar Jeruzalem, naar de Tempel om God te aanbidden. Het feest werd later aangevuld met de gedachtenis van de afkondiging van de Wet door God op de berg Sinaï, die in het Oude Testament met wind en vuur verscheen. Het werd gevierd op de vijftigste dag na het Joodse Pasen. Dit Joodse feest was een voorafbeelding van het feest van de Christenen; de Nederdaling van de Heilige Geest die met wind en vuur het verblijf van de Apostelen binnentrad op de vijftigste dag na de Verrijzenis van Christus. En dat feest wordt op zondag 31 mei 2020 gevierd in alle H.Missen over de gehele wereld.

De uitstorting van de Heilige Geest is niet alleen gebonden aan dat éne ogenblik wat in de H.Schrift staat beschreven: ook heden ten dage ontvangen de Christenen de Heilige Geest vooral in de Sacramenten van het Heilig Vormsel en het Heilig Priesterschap. Dus de Heilige Geest vernieuwt het leven van de Kerk voortdurend. Hij heiligt ook de ziel door talrijke influisteringen, waardoor wij in staat zullen zijn voort te gaan op de weg naar het Eeuwig Leven.

De eerste vrucht van de Nederdaling van de Heilige Geest (de Derde Persoon van de Goddelijke Drie-eenheid) was de bekering van drieduizend mensen op die ene Pinksterdag dankzij de verkondiging door de Heilige Petrus. De Heilige Geest is dus niet alleen over de Apostelen gezonden, maar gezonden over de gehele Kerk en alle gelovigen. 

De Heilige Geest geeft leven aan de Kerk en staat de Kerk voortdurend bij. Daar komt ook de onoverwinnelijke kracht vandaan die de Christen en dus de gehele Kerk in staat stelt weerstand te bieden tegen vervolgingen zodat zelfs het martelaarschap kan worden verdragen. 

Gebed tot de Heilige Geest.

Kom Heilige Geest, ontsteek in ons het vuur van uw liefde! Maak ons rein, sterk ons op onze levensweg, stort in ons de genade opdat we waarlijk heilig voor Gods Aangezicht kunnen staan! Kom Heilige Geest, Gij geeft uw gaven zevenvoud. Gij zult uw Kerk opnieuw doen verrijzen, zoals U voorspelt hebt in de H.Schrift!

Wij smeken U: geef ons Wijsheid, geef ons Verstand, geef ons Raad en Sterkte, geef ons Wetenschap en Godsvrucht en de Vreze des Heren!  

Schenk ons de vrucht van de liefde, de vrucht van Blijdschap, de vrucht van de Vrede, de vrucht van Geduld, verleen ons de vrucht van de Goedertierenheid, de Lankmoedigheid, de Goedheid en de Zachtmoedigheid. Geef ons de vrucht van de Trouw, de vrucht van de Matigheid, van Onthouding en de vrucht van de Reinheid! 

Kom Heilige Geest, ontsteek in ons het vuur van uw liefde! Vervul de harten van uw gelovigen, en Gij zult het aanzien van de Aarde vernieuwen!

Ik wens u allen een vruchtbaar en vurig Pinksterfeest toe!

Eensgezind in gebed met Maria

Eensgezind in gebed met Maria, zoals de eerste lezing besluit op de zevende zondag na Pasen. Drie kenmerken van de ideale Kerk. Drie pijlers van geestelijk leven, drie uitdagingen voor de Kerk anno 2020. In gebed. Bidden is het beleven van de relatie met God in een echt gesprek van hart tot hart. Bidden is tijd geven aan het enige echte noodzakelijke. Zonder Hem bestaat er niets. In gebed worden we dat bewust, en kunnen we onze noden en verlangens de juiste plaats geven. Hoe gekker de wereld wordt, hoe meer wij stilte voor het gebed nodig hebben. De Kerk heeft meer dan ooit biddende harten nodig. Als er niet heel veel gebeden wordt, zakken Kerk en wereld weg in de geestelijke modder. Maar positief geformuleerd: overal waar gebeden wordt, ontstaat nieuw leven en vruchten.

Met de Heilige Maagd Maria. Maria is het beeld van de hele Kerk. De hele gemeenschap van gelovige christenen is mariaal. Niet uit devotie, maar in wezen. De hele Kerk als bruid van Christus ontvangt alle zegen en genade. Zoals Maria volmaakt gelovig haar ja-woord, haar toewijding uitsprak, zo is ook de hele geloofsgemeenschap geroepen om dezelfde volmaakte heiligheid waar te maken. Maria is aldus prototype van de hele Kerk: volmaakt begenadigd, volmaakt in liefde, volmaakt in gelovige toewijding, volmaakt heilig. Dat geheim van Maria is ook ons geheim, haar intimiteit met Christus mag ook de onze zijn. Eensgezindheid. Dat vloeit voort uit het gebed en de plaats van Maria. Wie bidt, doet dat nooit alleen. We bidden tot Onze Vader en dat verbroedert ons in ons diepste wezen. Onze noden zijn onderdeel van een gemeenschappelijke nood, en onze zorgen zijn die van elkaar. Gebed brengt mensen tot elkaar, want in het gebed komt de liefde van de Vader in ons hart aanwezig en gaat daar branden, om net als in Christus uit te stromen naar anderen. Gebed schept liefde, want God zelf gaat aan het werk.

We voegen ons in het grote Lichaam van de Heer, en herkennen er onze eigen roeping en gave. Het bevrijdt ons uit een individualisme en brengt tot elkaar. De bisschoppen, de opvolgers van de apostelen, zijn onze leiders, want in gebed zijn zij verenigd met Maria. De eenheid is het gevolg van gebed en mariaal leven, en het is een pijler voor de wereldwijde kerkgemeenschap. En zo vieren we deze zondag ook de H. Eucharistie.

Uit: Bezinning op het Woord.

1e lezing Hand.1,12-14

2e lezing 1 Petr.4,13-16

Evangelie Joh.17,1-11a

Kleur: Wit. Jaar: A.

Nederland: vanaf 1 juni beperkt H.Missen met gelovigen

Vanaf 1 juni (Tweede Pinksterdag) mogen er weer Eucharistievieringen met maximaal 30 personen plaatsvinden. Vanaf zondag 14 juni (Sacramentsdag) mag ook weer de communie worden uitgereikt. Vanaf 1 juli worden mogelijk vieringen tot 100 personen weer toegestaan. Dit staat in het protocol ‘Kerkelijk Leven op anderhalve meter’ dat de Nederlandse Bisschoppenconferentie vandaag (woensdag 20 mei) heeft vastgesteld. Bisschop Harrie Smeets van Roermond heeft ook een pastorale brief geschreven die samen met het protocol is gepubliceerd.

Bij alle verruimingen blijven wel tal van voorzorgsmaatregelen en de richtlijnen van het RIVM gelden. Zo moeten kerkgangers zich vooraf aanmelden als ze naar de eucharistieviering willen komen, zodat de parochie tijdig weet wanneer het maximale aantal is bereikt. In de kerk krijgen de bezoekers plaatsen aangewezen die op ruime afstand van elkaar liggen. Ook voor het uitreiken van de communie vanaf 14 juni gelden enkele bijzondere voorzorgsmaatregelen. Zo dient iedereen die ter communie gaat vóór het ontvangen van de communie zijn handen te reinigen.

In het protocol van de bisschoppenconferentie is ook voor alle andere sacramenten en voor bedevaarten en devoties uitgebreid beschreven wat mogelijk is of welke beperkingen er blijven gelden. Daarnaast zijn er aparte protocollen voor bedienaren en voor algemene maatregelen in kerkgebouwen. Van parochies wordt gevraagd om diverse voorbereidingen te treffen, voordat vanaf 1 juni de vieringen weer kunnen beginnen.

Het protocol dat via het bisdom naar de parochies is gestuurd, bestaat uit drie delen. Het eerste deel richt zich tot alle gelovigen en geeft richtlijnen om in de kerken op een veilige en waardige wijze de liturgie samen te kunnen vieren. Het tweede deel is gericht aan de bedienaren met betrekking tot de uitvoering van hun specifieke taken in de liturgie. Het derde deel is toegespitst op het veilig gebruik van de kerkgebouwen met regels voor de inrichting en logistiek binnen het kerkgebouw, passend bij de richtlijnen vanuit het RIVM en bij het eigene van de liturgie.

De bisschoppen benadrukken het belang om in de parochies en instellingen zorgvuldig  te werk te gaan om zo goed mogelijk de veiligheid in de kerkgebouwen te kunnen waarborgen. Zij zijn blij dat er weer perspectief is op het samen kunnen vieren van de H. Mis, aanvankelijk met 30 en hopelijk vanaf 1 juli met 100 gelovigen.

De pastorale brief van onze bisschop vindt u hier.

Factsheet kerkelijk leven op anderhalve meter vindt u hier.

Protocol kerkelijk leven op anderhalve meter gelovigen, vindt u hier.

Protocol kerkelijk leven op anderhalve meter bedienaren, vindt u hier.

Protocol kerkelijk leven op anderhalve meter kerkgebouwen, vindt u hier.

Post Scriptum: Het zal de gelovigen zijn opgevallen dat het Sacrament van de Biecht tot nader order niet in de Biechtstoel kan plaatsvinden. De reden is omdat de ruimte tussen Biechtvader en Penitent daarvoor te kort is. Het Sacrament moet evenwel in een te ventileren ruimte worden toegediend waar er voldoende ruimte (1,5 meter) tussen Biechtvader en Penitent plaats kan vinden. Graag uw begrip hiervoor. 

Hemelvaart van onze Heer Jesus Christus

Op donderdag 21 mei 2020 viert de Kerk het hoogfeest van 's Heren Hemelvaart. Voor de Apostelen en volgelingen van Jesus was de Verrijzenis en Hemelvaart van de Heer een enorme versterking van hun wankele geloof.

Bij de gevangenneming van Christus was iedereen gevlucht en tijdens Pasen hielden de Apostelen het verblijf gesloten. Zo bang waren ze voor de Joodse overheden en hun gevolg. 

Maar als Jesus na zijn Verrijzenis gewoon het verblijf binnenkomt en ook later zijn H.Wonden aan de ongelovige Thomas toont, dan pas vallen werkelijk alle schellen van de ogen: het is dus tóch waar wat Jesus over zichzelf gezegd heeft! Jesus wist heel goed dat zijn Apostelen dezelfde kruisweg van lijden moesten doormaken, en daarom heeft Hij de Apostelen met zijn verschijning gesterkt. Na Christus Hemelvaart is er een grote vreugde bij de leerlingen en bij de uitstorting van de H.Geest tijdens Pinksteren is er totaal geen enkele angst meer: de deuren van het verblijf waar de Apostelen aanwezig zijn gaan wagenwijd open, alle angst om te getuigen verdwijnt, en de Apostelen schrikken er niet voor terug om voor tirannen en koningen hun getuigenis af te leggen, wat ook de consequenties voor hun zelf mogen zijn. 

De Heilige Paus Leo de Grote zei daarom in zijn preek: zo werden de Heilige Apostelen en alle volgelingen die door de kruisdood verschrikt waren en twijfelden aan de Verrijzenis, in hoge mate in hun geloof gesterkt door het zien van de werkelijkheid. Daarom werden zij bij de Hemelvaart van de Heer niet alleen door geen droefheid aangegrepen, maar zelfs met grote vreugde vervuld.

Daarom moeten Christenen niet bang zijn om te getuigen van het ware geloof. De Heer staat namelijk aan onze zijde. Hij zal ons sterken zoals Hij dat ook bij de Apostelen gedaan heeft.

Post Scriptum: Een verduidelijking voor Handelingen 1 vers 6-7 is wel op zijn plaats. De Apostelen vroegen aan Christus wanneer het koninkrijk in Israël hersteld zal worden. Het is nog altijd de oude verwachting in die dagen dat Jesus Christus aanstonds een aards koninkrijk zal stichten. Maar Jesus leert in dit vers nogmaals dat het een geestelijk rijk zal zijn (de kracht van de Heilige Geest) en een rijk voor alle volkeren. De tijd van de voleinding van het rijk op de Jongste Dag is een geheim dat alleen bij de Vader blijft. Daarom is de vraag ook voor ons net zo goed zinloos en daarom ook is het beter om voorbereid te zijn op de Jongste Dag. Laten wij daarom nuchter en wakker blijven!

Post Scriptum 2: Het is een Dogma (Geloofspunt) dat Christus met Lichaam en Ziel ten Hemel is opgestegen en aan de Rechterhand van de Vader zit. Passen wij dus op voor verkeerde verhalen en leerstellingen die soms in vroegere en oudere tijden de ronde deden en nog doen en waken wij ervoor dat ons Heilig Geloof geen schade kan worden toegebracht door afvalligen en door personen die de ketterij lief hebben gekregen. 

1e lezing Hand.1,1-11

2e lezing Ef.1,17-23

Evangelie Mt.28,16-20

Kleur: Wit.  Jaar: A.

Waarom tatoeages zetten niet verstandig is

Er is nogal wat beroering ontstaan over de opmerking van de Paus om tattoos te gebruiken zodat priesters in staat zouden zijn om zich te verbinden met de cultuur van de jongeren. Ik raad wel aan om eerst het hele verhaal te lezen: het staat hier. 

Het is logisch dat er nogal wat vragen zijn over dit onderwerp, maar vooral is het van belang dat in Leviticus hoofdstuk 19 vers 28 door God een verbod op het zetten van een tattoo is uitgevaardigd. Dus de vraag rijst of de paus niet iets gezegd c.q. bedoeld heeft wat in strijd is met de H.Schrift? En dit voorschrift geldt niet alleen voor het oude Verbondsvolk, maar evenzo voor het nieuwe Volk van God omdat er namelijk - als wij over tatooages spreken - niet altijd naar de achterliggende gedachte van de tatoeage wordt gekeken. Om een meer compleet beeld te geven wordt de tekst van vers 26 t/m 28 hieronder weergegeven:

Gij moogt niet op de bergen eten, en u niet afgeven met waarzeggerij of toverij. Gij moogt uw haar aan uw slapen niet afscheren, de rand van uw baard niet korten, uw lichaam niet kerven om een dode en geen figuren in uw lichaam snijden. Ik ben Jahweh! 

(Petrus Canisius vertaling. Leviticus 19 verzen 26-28)

Volgens de bijbelcommentaren is het kerven van een figuur in je vlees een gebruik die door de afgodendienaars, de Amorieten, in gebruik was genomen en door hen werd gepraktiseerd als een bekend persoon of een relatie was overleden. Het “eten op de bergen” was een afgodisch gebruik van de Kanaänieten en ging meestal gepaard met ontucht, waartegen hier in de H.Schrift met nadruk gewaarschuwd wordt. Zo zijn ook het scheren van het haar aan de slapen en het zich kerven en tatoeëren als afgodische gebruiken op te vatten. Ook de ontucht die genoemd wordt in het tekstgedeelte waar “op de bergen gegeten” wordt, is een vorm van afgoderij en mag dus niet door het Volk van God gepraktiseerd worden. Dus de tekst van Leviticus waarschuwt het Volk van God zich niet in te laten met afgodische praktijken. 

Omdat de vraag niet altijd kan worden beantwoord of het zetten van een tattoo bij een Christen een afgodische bedoeling heeft, lijkt het mij juist verstandig om het zetten van een tattoo niet uit te voeren. We weten immers nu zeker dat het een praktijk van afgodendienaars en heidenen was, en het zou daarom eerder getuigen van wijsheid om een tattoo juist niét aan te bevelen. En ook om ergernis te vermijden. En dat geldt dus ook als men er oprechte en eerlijke intenties bij heeft, zoals het in contact treden met de jongerencultuur. 

Daarom: vermijd de tattoo, vermijd daarom ook elke vorm van schijn van afgoderij en houd je aan het Woord van God in deze. Dat lijkt mij op dit moment de meest verstandigste keuze die een jonge Christen van de Katholieke Kerk kan maken. Maar evenzo lijkt mij dit een verstandige keuze voor de priesters die met jongeren werken of met hen in contact staan. 

Preken dat God niet straft: is dat de waarheid?

Ja, moe word je ervan: de zoveelste preek die je van een priester hoort en die beweert dat God niet zou straffen en waarbij het Coronavirus ook opeens geen straf van God kan zijn. Maar als dat waar is dat God niet straft, waarom is de duivel dan naar de Hel verwezen? Omdat God niet straft? En als wij eens een voor-conciliaire Catechismus openslaan, waarom wordt er dan wél gesproken over straffen die van God afkomstig kunnen zijn? Of beweert men soms dat de Pausen van vóór het Tweede Vaticaans Concilie het allemaal aan het verkeerde eind hadden?

Vandaag was ik weer mijn verplichte Breviergebeden aan het bidden in het Getijdenboek en 'toevallig' valt in het Middaggebed van de zaterdag van de eerste week, mijn oog op Psalm 34 (33) verzen 22 en 23: 

Het kwaad van de zonde loopt uit op de dood, wie vroomheid veracht, wordt gestraft. De Heer redt het leven van wie Hem dient, al wie tot Hem vlucht, heeft geen straf te duchten.

Dus volgens kardinalen, bisschoppen en parochiepriesters heeft de Psalmist het helemaal fout hoor, want God straft immers niet en ook niet met het Coronavirus! Maar waarom staat het er dan? Of lezen de priesters soms hun Brevier niet meer? Ik ken er die het opzij hebben geschoven! 

In het Evangelie van de zondag voor Pinksteren lezen wij over Jesus die het heeft over de mensen die Hem waarlijk lief hebben. Dat zijn zij, die de Geboden van de Heer onderhouden. Maar soms vraag ik mij af of de huidige priesters wel tot die categorie behoren... Wie immers leert dat God niet meer zou straffen, legt een valse getuigenis over Hem af. Kan zo iemand Hem waarlijk liefhebben? Laten wij daarom ophouden ons bezig te houden met vals getheologiseer en laten wij gewoon de VOLLE WAARHEID over God vertellen. Wie immers leert dat God niet straft, ontneemt de mens zelfs de mogelijkheid tot een onvolmaakt berouw. En welke priester wil dat graag op zijn geweten hebben?

1e lezing Hand.8,5-8.14-17

2e lezing 1 Petr.3,15-18

Evangelie Joh.14,15-21

Kleur: Wit. Jaar: A.

Ik ben de Weg de Waarheid en het Leven

Deze titel is gekozen omdat op zondag 10 mei 2020 een stukje Evangelie wordt gelezen waarin onze Heer Jesus zichzelf de Weg, de Waarheid en het Leven noemt. Daarom bestaat er maar één Weg, één Waarheid en Leven. Maar er zijn echter ook lieden opgedoken die met hun eigen "waarheden" aan kwamen zetten. Eerst ging dat via de godsdienst, toen via de politiek. Opvallend was dat deze valse waarheden werden gebruikt om de echte Waarheid, de Weg en het Leven te onderdrukken en te vervolgen. Valse waarheden die de Waarheid onderdrukken zijn nog steeds actief. Je vond ze onder andere in het Russisch Communisme dat zijn eigen blad uitgaf en (hoe kan het ook anders) zich "De Waarheid" noemde. Daarin stond niet de Waarheid voor de redding van de mens beschreven, want het Communisme wilde niets weten van de echte Waarheid die Christus was.

Hetzelfde heb je met religies die Onze Heer Jesus Christus en de Drie-eenheid verloochenen, zoals dat in de Islam gebeurt. Diezelfde Islam die bij voortduur een inspiratie is in Afrikaanse landen om andersdenkenden te vermoorden, en dan vooral als mensen Christenen zijn. We hoeven maar te denken aan terreurorganisaties als Boko Haram en Al Shabaab. Het vermoorden van mensen kan maar weinig met de waarheid van doen hebben, eerder heeft het te maken met een zoveelste variant van de cultuur van de dood, die wij ook in het Westen kennen en dan vooral in zaken als abortus, euthanasie en homohuwelijk. 

En was dit nog niet het enige: heden ten dage is het verkondigen van de echte Waarheid, die Christus is ook in de Westerse landen in toenemende mate een hachelijke zaak. Wie het immers aandurft om een foldertje in de bus te gooien met het Christelijk geloof, kan al op een tirade op het internet rekenen. Vooral als een folder gaat over een juiste seksuele moraal: dan is echt het hek van de dam! Gelukkig bestaat er maar één enkele Weg en Waarheid en Leven voor ons en dat is Onze Heer Jesus Christus die voor ons gestorven, begraven en verrezen is. Ook wij zullen daarom verrijzen met een verheerlijkt lichaam.

1e lezing Hand. 6,1-7
2e lezing 1 Petr. 2,4-9
Evangelie Joh. 14,1-12
Kleur: Wit. Jaar: A.

Oud-Vrijmetselaar waarschuwt voor Vrijmetselarij

Serge Abad Gallardo

In zijn jeugd sloot Serge Abad Gallardo zich aan bij de Vrijmetselarij met de overtuiging dat hij kon bijdragen aan een betere wereld. Hij keerde 24 jaar later naar Christus, ervan overtuigd dat hij de verkeerde zaak had gediend en vooral de verkeerde Meester.

Gallardo, een architect en een voormalige hoge Franse territoriale regeringsfunctionaris, was een meester en lid van de hoge gelederen van de mondiale vrijmetselaarsorde Le Droit Humain, die hij in 2012 verliet na een plotselinge bekering in het Heiligdom van Onze-Lieve-Vrouw van Lourdes.

Sindsdien heeft Gallardo zijn tijd besteed aan het delen van zijn lange ervaring binnen de Vrijmetselarij, waarbij hij mensen informeerde over de mechanismen en mogelijke gevaren van een dergelijke instelling door middel van regelmatige conferenties in heel Frankrijk.

Om zijn boodschap over de vrijmetselarij te helpen verspreiden, heeft hij ook een aantal boeken geschreven, waaronder Je servais Lucifer sans le savoir ('Ik diende Lucifer zonder het te weten', Pierre Téqui , 2016) en La Franc-maçonnerie démasquée ('Exposing Freemasonry', Good News, 2017).

Gallardo vertelt over zijn bekering en als eerste stap daartoe besloot hij naar de Kerk te gaan waar een beeltenis van de H.Theresia van Lisieux stond uitgesteld in de kathedraal van Narbonne. Hij besloot op een dag die kathedraal te bezoeken aangezien zijn kantoor er naast lag. Kort daarna laat hij zijn vrouw weten dat hij naar het Mariaoord Lourdes wil gaan, en daar gebeurt iets uitzonderlijks. Gallardo treedt de grot binnen en bad voor het eerst de hele Rozenkrans. Na het gebed voelde hij zich verlamd en kon niet meer voor een paar minuten opstaan. Zelf vertelde Gallardo dat hij een zeer uitzonderlijke spirituele ervaring kreeg: hij zag een sterk licht vanuit de beeltenis komen van Onze Lieve Vrouw. Later medisch onderzoek toonde aan dat er met zijn lichaam en geest niets aan de hand was. Deze ervaring leidde uiteindelijk tot zijn bekering en tot het wegbreken uit de Vrijmetselarij. 

Het uiteindelijke wegbreken van de Vrijmetselarij kostte Gallardo zijn baan, zijn inkomen en leverde hem zelfs een negatieve beoordeling voor zijn functioneren op.

Gallardo waarschuwt dat veel leden van de loge denken dat ze goed doen, maar hij vertelt dat op een dag dat hij aanwezig was in de loge van Le Droit Humain er een ritueel werd uitgevoerd die hij niet eerder gehoord had. Het maakte deel uit van de Oude en Geaccepteerde Schotse Rite. De meester zei tijdens dit ritueel: “we moeten Lucifer bedanken voor het brengen van het licht aan de mensen.” Gallardo zegt nu dat hij behoorlijk verrast was toen hij dit hoorde uitspreken. Daarbij merkt Gallardo op dat Vrijmetselaars meestal Lucifer noemen in plaats van Satan. Met andere woorden: Vrijmetselarij is lang niet zo onschuldig als men wel in die kringen doet voorkomen.

Opvallend is dat het hele Franse politieke spectrum van links tot rechts door de Vrijmetselarij geïnfiltreerd is en dat er politieke besluiten op maatschappelijk gebied worden genomen met een duidelijke antichristelijke insteek. 

Het is volgens Gallardo absoluut geen samenzweringstheorie om te zeggen dat de Vrijmetselarij een sterke politieke macht over de samenleving heeft. Er zijn namelijk solide bewijzen. In Frankrijk bijvoorbeeld werd de wet die de anticonceptiepil toestond (1967) geïnitieerd door Lucien Neuwirth, een Vrijmetselaar. Bovendien werd de Franse abortuswet (1975) gepromoot door Simone Veil. Gallardo weet niet of ze zelf vrijmetselaar was, maar ze stond in ieder geval openlijk dicht bij de vrijmetselaarsidealen (ze ontving bij haar dood in 2017 levendige eerbetuigingen van de grootste Franse vrijmetselaarsloges). Bovendien was de eerste politicus die probeerde de legalisatie van euthanasie in Frankrijk te introduceren, de Vrijmetselaar en de Franse senator Henri Caillavet, in 1978. Op dezelfde manier werd de wet op het homohuwelijk (2013) gepromoot door de Franse politicus Christiane Taubira, die Gallardo ontmoette in Guyana, en die ook Vrijmetselaar is.

De reden waarom dit soort antichristelijke wetgevingen er makkelijk doorgedrukt kunnen worden zit in het feit dat in Frankrijk maar liefst 35% van alle Franse afgevaardigden en senatoren Vrijmetselaar zijn, terwijl Vrijmetselaars maar 0.03% van de Franse bevolking vertegenwoordigen. Met andere woorden: Vrijmetselaars zitten voornamelijk in de politieke macht van een land. In Frankrijk is de kans 120 maal groter dat iemand wordt afgevaardigd of een senator wordt, dan iemand die geen lid is van de loge. 

Dan is er de zogenaamde "Fraternelle parlementaire", een informele organisatie die gekozen functionarissen op het hoogste politieke niveau samenbrengt. Ze komen uit alle maçonnieke groepen, waaronder enkele die niet noodzakelijk bondgenoten zijn. De Fraternelle wordt achtereenvolgens voorgezeten door mensen van links en rechts. Het is - volgens Gallardo geen toeval dat Franse burgers niet meer weten op wie ze moeten stemmen.

Een oplossing voor deze ernstige bedreiging voor de democratie is, volgens Gallardo, het afschaffen van geheimhouding en het verplichten van politici om publiekelijk te zeggen dat ze Vrijmetselaars zijn. De burgers zouden in ieder geval duidelijk weten op wie ze stemmen.

Het hele verhaal is te lezen op de NCRegister.

Ware en valse herders

In het Evangelie van de 4e zondag na Pasen lezen we hoe Jesus zichzelf de Deur noemt en wie niet door die deur komt en de schaapstal via een andere weg binnenkomt, hij is een dief en een rover (Joh.10;1-10). De woorden die de Heer gebruikt, gebruikt Hij dus niet alleen voor zichzelf, maar Hij noemt ook zijn vijanden die de Schaapskooi (de Kerk) binnentreden en dan kun je volgens Kerkvader Johannes Chrysostomus ook denken aan de antichrist en bepaalde valse Christenen. Kerkvader Chrysostomus verklaart niet alleen de Deur als de Christus, maar ook het Woord van God, de H.Schrift. Hij zegt over de Deur die ook de Schrift is: "Ze geven ons kennis van God, ze beschermen de schapen, ze sluiten de wolven uit en ze blokkeren de toegang tot ketters" Volgens deze kerkvader kunnen de rovers en dieven tevens verwijzen naar de geboden en tradities die mensen op eigen gezag hebben gemaakt en daardoor juist de Wet negeren. 

De vraag luidt of je dit tegenwoordig niet steeds meer in de Kerk van vandaag ziet. Hoe vaak kom je niet personen binnen de Kerk tegen die dingen leren die in strijd zijn met de Leer en de Traditie van de Kerk? Die dingen leren die in strijd zijn met wat Christus (de Deur) zelf heeft geleerd? Die ronduit dingen beweren die tegen de Traditie van de Kerk zijn, zoals de voortdurende opmerkingen dat God niet straffen kan en dat een pandemie nooit iets te maken kan hebben met een Goddelijke straf? 

Hoe vaak kom je niet personen tegen die dingen leren die in strijd zijn met de Geloofspunten van de Kerk en zelfs de moed hebben de H.Sacramenten aan te vallen die de Heer nota bene (de Deur) zelf heeft ingesteld, met als voornaamste aanval, de aanval op het Hoogheilig Lichaam en Bloed van de Heer die wij ontvangen in de H.Mis? Je kunt evenwel dit uitbreiden naar alle H.Sacramenten die bij voortduur worden aangevallen en doelbewust worden geprofaneerd, en vaak ook nog onder het mom van de 'Barmhartigheid', waarbij zelfs gescheiden-hertrouwden in staat van doodzonde toch het Lichaam en Bloed van de Heer ontvangen terwijl dit al 2000 jaar gewoon verboden is, en daardoor hun zielen verloren kunnen gaan in het Oordeel dat wij allen moeten ondergaan. Wat zijn dit voor priesters die de zielen, de aan hen toevertrouwde schapen, opzettelijk veroordelen tot de Hel? 

Zijn dat soms echte herders??

1e lezing: Hand.2,14a.36-41

2d lezing: 1 Petr.2,20b-25

Evangelie: Joh.10,1-10

Jaar: A. Kleur: Wit.

Verkeerd gebruik van het woord Proselitisme

Bisschop Strickland.

Bisschop Strickland in Texas heeft het onlangs opgenomen voor de Missionaire roeping en erop gewezen dat het woord 'Proselitisme' verkeerd wordt gebruikt. Er wordt geregeld vanuit Rome gezegd dat Proselitisme moet worden vermeden en het is Bisschop Strickland die daarop nu een reactie heeft geplaatst. De bisschop verwijst naar de Encycliek Redemptoris Missio nummer 46 van de heilige Paus Johannes Paulus II. Daarin staat het volgende belangrijke stuk te lezen:

Tegenwoordig wordt de oproep tot bekering die zendelingen tot niet-christenen richten in twijfel getrokken of in stilte overgeslagen. Het wordt gezien als een daad van 'Proselitisme'; er wordt beweerd dat het voldoende is om mensen te helpen menselijker of trouwer te worden aan hun eigen religie, dat het voldoende is om gemeenschappen op te bouwen die in staat zijn te werken voor gerechtigheid, vrijheid, vrede en solidariteit. 

Wat over het hoofd wordt gezien, is dat iedereen het recht heeft om het "goede nieuws" te horen van de God die zich openbaart en zich in Christus geeft, zodat iedereen zijn of haar eigen roeping volledig kan beleven. Deze verheven realiteit komt tot uiting in de woorden van Jesus aan de Samaritaanse vrouw: 'Als je de gave van God kende', en in het onbewuste maar vurige verlangen van de vrouw: 'Heer, geef me dit water, opdat ik geen dorst krijg' (Joh 4:10, 15).

Redemptoris Missio nr: 46.

Met andere woorden: je kan en je mag nooit zomaar de Missionaire roeping om zeep helpen door te beweren dat er sprake zou zijn van 'Proselitisme'. Er moet wel nadrukkelijk worden bijgezegd, dat dwang, op welke wijze dan ook, altijd moet worden vermeden. Degene die voor het eerst met Christus en zijn Evangelie in aanraking komt, moet daarbij altijd vrij gelaten worden om voor Hem te kiezen. Wie immers in vrijheid kiest voor Christus en in vrijheid kiest door mee te werken met de genade die God geeft, en daardoor bekeerd wordt, kan nooit bekritiseerd worden en dus ook niet diegene die het Missiewerk daadwerkelijk heeft gedaan. Het verkeerd gebruik van het woord 'Proselitisme' mag dus al helemaal geen reden zijn om met de Missionaire roeping te stoppen. 

Het is daarom goed dat Bisschop Strickland van Texas daarop gewezen heeft door een Encycliek van de vroegere Paus Johannes Paulus II naar voren te brengen. Niet iedereen kent deze Encycliek en voor wie het wil, is dit Pauselijk schrijven te lezen op de website van het Vaticaan. Dit is de link (Engels).

Opus Dei Non Est Alligatum!

Wanneer men op de derde zondag na Pasen de Schriftuur leest, dan vallen toch een aantal zaken op die door wereldse mensen niet voor mogelijk zal worden gehouden. In de eerste lezing zegt de H.Apostel Petrus dat Jesus weliswaar werd gekruisigd, gedood en verrees, want het "was onmogelijk dat Hij daardoor (in de strikken van de dood) werd vastgehouden". Vooral dat laatste is heel bijzonder: het is onmogelijk dat de planning om Christus definitief naar de dood te verwijzen kan worden uitgevoerd. Een van de zure vruchten van de erfzonde (de lichamelijke dood) heeft namelijk niet het laatste woord.

Iets soortgelijks kun je ook zeggen als het gaat om de Buitengewone Vorm van de Romeinse Liturgie. Ook hier is in de afgelopen jaren van alles ondernomen om deze Liturgie naar het graf te verwijzen, maar alle pogingen daartoe hebben tot nu toe niets uitgehaald. Er is eerder een enorme toename van deze Liturgie te constateren en een grote toeloop van gelovigen. Het kwade probeert nu uit alle macht deze Liturgie naar het graf te verwijzen en er zijn zelfs religieuze groepen die openlijk worden vervolgd door een zeker instantie in Rome, alleen maar omdat men het gewaagd heeft de Traditionele Liturgie en/of levenswijze van stal te halen. Er zijn nu al een aantal van dit soort groeperingen op een volstrekt onbarmhartige manier gewelddadig geliquideerd. Intussen blijft men in Rome over de "barmhartigheid" preken, maar in concrete daden blijft deze barmhartigheid uit. Wie Traditioneel is, hoeft opeens geen barmhartigheid te verwachten: dan komt een valbijl naar beneden om de religieuze gemeenschap om zeep te helpen. Maar gelukkig staan deze groeperingen er niet alleen voor.

Helaas voor de vijandelijke krachten, heeft de Hemel namelijk besloten om het voor die groepen juist op te nemen en ze te beschermen onder de vleugels van de grote adelaar en de Moeder Gods. Zij zullen op geestelijke wijze worden gevoed in de woestijn, 1260 dagen lang en buiten het bereik van de Slang. Wel zal de Slang trachten om een grote hoeveelheid water naar de Vrouw te spuien, maar de Aarde zal haar te hulp komen. Het is dankzij een Bijbelcommentaar van Zuster Lucia dos Santos - de laatste zieneres van Fatima - dat we weten welk deel van de Schrift van toepassing is voor deze groep en hoe de Duivel met zijn trawanten zullen proberen een zware vervolging te ontketenen tegen alles wat Traditioneel is. Echter de Duivel is een geboren verliezer, en de Slang zal ook deze strijd verliezen, "want het is onmogelijk dat Onze Heer door de strikken van de dood wordt vastgehouden". 

Daarom is de titel van dit stukje ook zó gekozen, zodat iedereen, inclusief de Duivel het zonder bril kan lezen: Het werk van God is namelijk niet in de boeien te slaan!

Die Antropologische Wende...

Tweede Vaticaans Concilie

Op het blog van priester Cor Mennen staat weer een prachtig stukje om over na te denken. Je kunt je inderdaad afvragen waarom er theologen hebben bestaan die ongelimiteerd hun dwaalwegen over de Katholieke Kerk konden verkondigen zonder dat er in de meeste gevallen substantieel van hoger af werd ingegrepen. Daarom is het tijd voor een weerwoord om de gelovigen beter te onderrichten en dat zij gewaarschuwd worden niet de verkeerde weg in te slaan. 

In 1970, vlak na het Concilie, verscheen van de hand van Peter Eicher het boek “Die anthropologische Wende: Karl Rahners philosophischer Weg vom Wesen des Menschen zur personalen Existenz”. De titel van dit boek geeft al aan wat de “anthropologische Wende” is: een radicaal andere wijze van denken die in de Kerk van het Concilie ingang vond. Niet meer God, niet meer het wezen van de mens zoals die door God geschapen is, staat centraal in het denken maar het individuele persoonlijke menselijke bestaan. In die verandering van denken is de belangrijkste theoloog van Concilie, Karl Rahner SJ, een voortrekker geweest. Dit denken heeft een enorme invloed gehad en is door praktisch iedereen klakkeloos aanvaard.

Misschien is die verandering in denken en beleven wel het meest duidelijk zichtbaar in de omkering van de altaren in de liturgie. Eeuwenlang, praktisch vanaf het begin van de Kerk was de gebedsrichting in de liturgie naar het Oosten gericht naar de wederkomende Christus, naar God aan wie het offer van lof werd opgedragen. Priester en volk baden in dezelfde richting. Na het Concilie ontstond er ineens een tendens, niet door het Concilie voorgeschreven of aanbevolen, om de altaren naar het volk toe te keren en de eucharistie naar het volk gericht te celebreren. Het werd vrij algemeen aanvaard en de Kerk keurde het zelfs goed en gaf deze mogelijkheid aan in de liturgische boeken. En dan kunnen allerlei brave mensen wel zeggen dat God nog steeds in het middelpunt staat, maar zichtbaar wordt dat in ieder geval niet meer.

Dat liturgie als mensendienst en niet als Eredienst aan God beschouwd wordt, blijkt uit de talloze misbruiken die in dezelfde tijd ontstaan zijn en waarvan ik er hier maar enkele opsom: populaire wereldse deuntjes in huwelijks- en uitvaartvieringen; een uitvaart of een huwelijk in de kerk dat gelardeerd wordt met stompzinnige heidense gedichtjes die de mensen nu eenmaal “aanspreken”; koren die in concertopstelling op de trappen van het hoogaltaar staan want dan “klinkt het veel mooier”; altaren die vanouds een symbool van Christus en vast ankerpunt in de kerk zijn maar die weggeschoven of weggerold worden om plaats te maken voor een concert; de oneerbiedigheid waarmee allerlei mensen het priesterkoor op- en aflopen etc, etc. Het gaat hier duidelijk niet meer om God maar om de mens of hoogstens om een God die alleen maar ten dienste van de mens staat.

In deze nefaste context kunnen we ook de neiging zien bij sommige bisschoppen om aan de (in feite heidense) wensen van bepaalde mensen bij liturgische vieringen van uitvaarten toe te geven en om zogenaamde pastorale redenen, zij het beperkt, seculiere muziek toe te staan. Ook de functionele benadering van het priesterschap past in dit kader. Het is niet zozeer een heilig, van God gegeven, ambt als wel een dienst aan de gemeenschap. En dat heeft tot gevolg dat voor sommigen het onderscheid tussen priesters en pastorale werkers (bijna) wegvalt.

In de jaren zeventig vroeg een rector van een bejaardenhuis in Den Bosch aan een collega-priester die een hoge functie had bij de bisdomdiensten of hij een avondmis van hem kon overnemen. De betreffende priester dacht even na en zei toen tot verbazing van de rector: “Nee, dat kan ik niet. Ik kan geen eucharistie vieren met een gemeenschap die ik niet ken.” De eucharistie is tot louter “samen vieren” verworden en God is praktisch buiten beeld.

In deze Coronacrisis wordt pijnlijk duidelijk hoe theologisch bekrompen de Mis versus populum (naar het volk) is. Er is namelijk geen volk. Der priester richt zich tot een lege kerk en veel priesters voelen zich daar ongemakkelijk bij. Live streams die metterhaast geregeld worden bieden soms gevoelsmatig uitkomst. De priester kan zich nu tot de camera en de denkbeeldige gelovigen richten. Op internet circuleert een foto waarop een priester foto’s van parochianen in de banken heeft gezet om hem het gevoel te geven dat hij ondanks de lege kerk toch voor zijn parochie celebreert.

Kerk in Columbus Amerika

Hoeveel zinvoller zou het zijn, als de priester aan de ander kant van het altaar zou staan richting kruis, richting tabernakel, richting God. Dat zou hij zich niet meer alleen voelen.  Dan zou ook beter duidelijk worden wat de Mis ten diepste is: het kruisoffer van Christus, door de priester in de persoon van Christus sacramenteel tegenwoordig gesteld op het altaar en aangeboden aan de Vader. De eucharistie is niet op de eerste plaats een maaltijd. Jezus heeft de eucharistie weliswaar tijdens een maaltijd ingesteld maar het is het offer van zijn Lichaam en Bloed, dat op Goede Vrijdag zal plaats vinden. Zo heeft de Kerk het vanaf het begin verstaan. Pas de communie is een maaltijd. Door te eten en te drinken krijgen we deel aan het offer, deel aan het Lichaam en Bloed van Christus. De notie van het offer is bij veel priesters en gelovigen verdwenen. De Mis lijkt alleen te zijn onderricht en communie. De consecratie is er voor veel mensen alleen om de communie mogelijk te maken. Dat is Luthers en Anglicaans maar zeker niet katholiek.

Een belangrijke notie van de Eucharistie is ook dat zij de publieke eredienst is van de Kerk. De eredienst die wij, gelovigen, verschuldigd zijn aan God, gebeurt door het opdragen van het Heilig Offer. Dat opdragen van het Offer gebeurt alleen door de priester in persona Christi maar normalerwijze verenigen de gelovigen zich met dat Offer en voegen hun eigen offers bij het Offer van Christus. Maar als er door omstandigheden geen gelovigen aanwezig kunnen zijn, dan draagt de priester toch namens de Kerk het Offer op en verricht in die kerk de vereiste eredienst. Priesters die geen Mis lezen omdat er geen gelovigen bij zijn voor wie ze celebreren, vergeten dat ze geroepen en gewijd zijn om namens de Kerk en voor de Kerk de Heilige Eredienst te verrichten, zelfs als er geen gelovigen bij kunnen zijn.

De “anthropologische Wende”, het verschuiven van de aandacht van God naar de mens, van geloofsleer naar pastoraal, van moraal naar “begrip en liefde” is voor de Kerk desastreus geweest en is een van de oorzaken van de secularisatie en het afbrokkelen van de Kerk. We hebben een bekering nodig, een “theologische Wende”, een die zich opnieuw fundamenteel in heel het kerkelijk leven richten op God, op zijn eer en op zijn wil. Het omkeren van de altaren in de liturgie zou daar een tekenend begin van kunnen zijn.

2e Zondag van Pasen - Barmhartigheidszondag

Zondag 19 april 2020 is het de tweede zondag in de Paastijd en die zondag wordt ook Beloken Pasen genoemd. En ‘beloken’ betekent ‘afgesloten’. Niet dat Pasen voorbij is, maar de paasweek is voorbij. Dat is de week die met Pasen begint en vandaag eindigt. Vandaar ‘beloken’, of ‘afgesloten Pasen’. Maar dat wil niet zeggen dat Pasen nu afgesloten is. De Paastijd duurt niet zeven dagen maar zelfs 7 x 7 dagen. Pasen duurt voort.

Dat merken we heel sterk in het Evangelie. Eerst is er Jesus die ineens de verblijfplaats van de apostelen binnenkomt. Hij wenst hen vrede toe, blaast zijn Geest over hen uit en zendt hen de wereld in om zijn woorden en daden van liefde, vrede en vergeving te verkondigen en te beleven. Dan is er Thomas die afwezig was en die pas wil geloven, als hij zelf kan zien dat de man die hen bezocht ook echt de gekruisigde en verrezen Jezus is. Hij spreekt met zijn doorvragen ons moderne mensen aan, want wij willen bewijzen zien.

Die tweede ontmoeting, waarbij Thomas wel aanwezig is, volgt een week later. Dan roept diezelfde Thomas de mooiste geloofsbelijdenis uit die we kennen: “Mijn Heer en mijn God.” Zo noemt hij Jesus. En tenslotte vertelt ons de evangelist Johannes dit alles, “opdat gij moogt geloven dat Jesus de Christus is, de Zoon van God, en opdat gij door te geloven leven moogt bezitten in zijn Naam.” En leven bezitten in Jesus’ naam, dat is in Hem geloven en leven naar zijn woorden en daden.

Welke zijn die bijzondere daden van Jesus waarin we Hem kunnen navolgen? Deze zondag heeft ook de titel gekregen: Zondag van de Barmhartigheid. Vanaf nu is er voor onze wereld die uitweg van de barmhartigheid, die als een rode draad door het leven van Jesus loopt en in de gebeurtenissen van Pasen door Jesus volledig en radicaal wordt beleefd.

Wij weten hoe Jesus altijd al omging met tollenaars en met mensen die met de vinger werden nagewezen. Hij ging op bezoek bij de tollenaar Zacheus en liet zich niet meenemen door de volkswoede tegen deze oplichter en landverrader. Hij doorbrak de geschreven en ongeschreven wetten in de omgang met de Samaritaanse vrouw bij de waterput, aan wie alleen maar minachting  ten deel was gevallen. Hij stelt in een parabel zelfs een Samaritaan ten voorbeeld. In de parabel van de Verloren Zoon, wordt de barmhartigheid van de vader breed uitgemeten. God is liefde. Meer nog: God is zelfs barmhartigheid, niet meer redelijke liefde en vergeving.

Ook na Pasen houdt Jesus zijn houding van barmhartigheid vol tegenover zijn apostelen, die schrikken en zich schamen als ze de Verrezene ontmoeten. Als ze oog in oog met Hem staan, klinkt er geen verwijt. Integendeel: Hij neemt hen weer in vertrouwen. De twijfelende Thomas wordt niet verstoten. Aan de trouweloze Petrus wordt zelfs de Kerk toevertrouwd: “Weid mijn lammeren, weid mijn schapen.” Ieder mens heeft barmhartigheid nodig. Het is een uitweg die ons geboden wordt als een uitweg uit een harde wereld, waarin het eigenbelang voorop staat. Maar ook wij zijn tot barmhartigheid uitgedaagd in de omgang met elkaar. Want dan komt het beste wat er in mensen aanwezig is boven: de vergevende liefde. Wie dat daadwerkelijk beleeft, is een prachtmens.

Bron: Bezinning op het Woord.

Kritiek op houding bisschoppen, priesters en leken

Om maar even bij het eerste te beginnen: er is naar mijn idee terechte kritiek geuit op de houding van bisschoppen en priesters wegens de pandemie Corona die op dit moment veel slachtoffers eist. Ik ben vooral ontstemt dat er bisschoppen zijn die hun priesters het bevel hebben gegeven weg te blijven bij de stervenden die geveld zijn door dit Coronavirus. Door hun schuld sterven veel mensen nu zonder het Viaticum en zonder de Ziekenzalving. Dit is echt ontoelaatbaar monseigneurs! U bent als opvolgers van de Apostelen niet aangesteld als een huurling die vervolgens wegvlucht als de wolf in aantocht is! Maar die kritiek kan evengoed worden uitgebreid naar sommige priesters waarvan de gelovigen nu beroofd zijn van de H.Sacramenten, speciaal de Heilige Eucharistie en het Boetesacrament. Ik beweer overigens niet dat alle bisschoppen en de priestes in de wereld dit doen (want dat is zeker niet waar), maar er zijn er bij in het wereldepiscopaat en het presbyteraat, die een directe reprimande verdiend hebben voor hun gedrag.

Een reprimande verdienen ook sommige leken, die niets ontziende ketterijen over ons Heilig Geloof verspreiden, en dit natuurlijk weer doen rond het hoogfeest van Pasen en daarvoor alle aandacht krijgen van de plaatselijke media. Dat zijn leken die zeggen 'op onderzoek' te zijn geweest waarbij er conclusies worden getrokken die zelfs de dogmata loochenen. Zo beweerde onlangs iemand in Roermond, het betrof een of andere kunstenaar (ik noem hem liever een 'kunstenmaker'), die glashard de kruisdood van onze Heer kwam loochenen. Niet alleen dát werd geloochend, ook de Opstanding van de Heer werd door deze 'kunstenmaker' botweg ontkend. Dit zijn regelrechte ketterijen, waar de gelovige katholieken zich ver van moeten houden. In totaal werden maar liefst drie Geloofspunten door deze 'kunstenmaker' ontkend. Ik heb overigens nog niet gezien dat iemand van de priesters in het bisdom of daarbuiten hiertegen in het geweer is gekomen om de schapen tegen deze ketter te beschermen, dus doe ik het maar bij deze.

En als de bisschoppen en priesters bezorgd zijn om een Corona-patiënt te benaderen: trek dan beschermende kleding aan en doe een mondkapje op volgens de instructies van het verplegend personeel. Als zij zich kunnen beschermen tegen deze ziekte, waarom kunt u dit dan niet? Maar laat deze arme patiënten niet zonder Heilige Sacramenten sterven alstublieft. U bent immers niet voor niets over het Volk van God aangesteld!

Boetedoening tijdens Triduum

Zoals de lezers en lezeressen wel weten besteed ik op Witte Donderdag, Goede Vrijdag en Stille Zaterdag elk jaar de teksten op dit blog voor overweging, maar gezien de Corona-situatie, die ik - en velen met mij - als een teken uit de Hemel ervaren, ben ik van mening dat zwijgen nu meer op zijn plaats is. Het is voor velen immers geen makkelijk jaar. Ze moeten met pijn en verdriet zonder de Sacramenten stellen, zonder de H.Eucharistie, zonder de Biecht en voor velen kwam de Ziekenzalving zelfs te laat, omdat men voortijdig overleden bleek, zoals dat in bepaalde landen is gebeurd. Hierbij moet ik zeggen dat deze crisis ook mij behoorlijk aangegrepen heeft: dat kan ook niet anders. We zijn immers mensen van vlees en bloed; we zijn niet van marmer gemaakt.

Daarom denk ik dat boetedoening, gebed en stilte nu op dit moment beter zijn om God vergiffenis te vragen voor onze fouten en tekortkomingen. Nogmaals roep ik iedereen op zoveel als mogelijk boete te doen, want deze Corona Pandemie heeft God ergens gebruikt om onze ogen te openen. Laten wij daarom daar gebruik van maken en een grondig gewetensonderzoek doen. Na Paaszondag keert dit blog weer terug op de oude voet.

George Kardinaal Pell vrijgesproken

Dit wordt wel een heel bijzonder Pasen voor George Kardinaal Pell. Nadat hij eerder werd vrijgesproken, later weer veroordeeld, bij het hoger beroep het vonnis bleef staan, komt vandaag naar buiten dat het Hoogste Rechtscollege van Australië zijne Eminentie heeft vrijgesproken van de 'misbruik' van twee koorjongens. Het zou te ver gaan om alles hier in dit blog te noemen wat zich in die afgelopen jaren heeft voortgedaan, maar zeker is dat de Kardinaal onschuldig veroordeeld is geweest en dat de getuigenissen van één van deze koorjongens zeker niet kan kloppen. De tweede koorjongen liet nog voor zijn dood weten, dat hij niet misbruikt was door Kardinaal Pell. Het andere vermeende slachtoffer die zijn beschuldiging overeind liet beschreef de Sacristie (waar dit misbruik zou hebben plaatsgevonden) in een staat van na een verbouwing van de Sacristie. Dus het 'misbruik' had dus plaats in een tijd dat het misbruik niet kon hebben plaatsgevonden. Vooral dat laatste is sommigen opgevallen, en mogelijk heeft het vermeende slachtoffer een foto van de huidige Sacristie gezien nadat deze dus al verbouwd was. Hoe kun je een plaats van misbruik beschrijven als die toen nog niet bestond?

Verder is het opvallend dat de hoogste rechtbank Kardinaal Pell niet heeft vrijgesproken op een aantal technische punten, maar de rechtbank concludeerde op grond van een grote hoeveelheid aan gegevens, dat ernstige twijfel was gerezen over de veroordeling van Kardinaal Pell, en dat er een significante mogelijkheid bestond dat de Kardinaal onterecht was veroordeeld. Daarbij komt nog bij dat Kardinaal Pell altijd zijn onschuld heeft volgehouden, en dat tijdens het Australische politieverhoor - dat met een video-camera werd opgenomen - door deskundigen is opgemerkt dat de Kardinaal geen leugen-indicatoren vertoonde. Hoewel dat laatste geen bewijs is, kan dit wel degelijk een ernstige aanwijzing zijn dat iemand gewoon de waarheid spreekt. 

George Kardinaal Pell heeft volgens sommigen meer dan 400 dagen onterecht in een gevangeniscel doorgebracht. Hij mocht de H.Mis niet opdragen en er werden allerlei pesterijen uitgevoerd om het zijn leven zo moeilijk mogelijk te maken. Zo mocht iemand geen brief schrijven aan Kardinaal Pell met als titulatuur: "Aan Kardinaal Pell". Wie dat toch deed, kon rekenen op een weigering om de brief naar de Kardinaal te sturen, waarbij de brief weer retour afzender werd gezonden. Kardinaal Pell heeft duizenden brieven ontvangen, bidprentjes en wat de gelovigen in de hele wereld naar hem toestuurden om hem op te beuren, want gevangenisbezoek was niet voor iedereen toegestaan. In de tussentijd werd er in de hele wereld vurig voor hem gebeden, zoals het dagelijks Rozenkransgebed. Ook tijdens de H.Mis in de hele wereld werd voor hem gebeden voor zijn vrijlating. 

We mogen God danken dat Hij zijn trouwe dienaar in vrijheid heeft gesteld en dat de vele gebeden zijn verhoord. 

Palmzondag - begin van de Goede Week

Palmzondag is een dag vol tegenstrijdigheden, een dag ook die ons uitnodigd eens een blik te werpen in ons eigen hart. Hoe vaak zullen wij in ons leven niet zeggen dat iemand welkom is, en later verwerpen we zo iemand? Daar zijn voorbeelden genoeg van in de geschiedenis te vinden. Op Palmzondag zien wij het zelfde plaatsgrijpen. Ook het gedrag van de Apostelen is er een vol tegenstrijdigheden. Petrus die eerst beweert samen met Jesus te willen sterven, maar later - als het erop aankomt - zijn Meester verloochent. We zien Pilatus die in Jesus eerst geen schuld vindt, maar toch onder druk van het volk Hem veroordeelt tot de Romeinse kruisdood. Hoe sterk ben je eigenlijk als je eigen persoon eens onder een zware beproeving wordt getest? Wie kent zichzelf? En dat is niet alleen bij het Evangelie zo. Hoevelen hebben niet stilletjes gezegd dat ze mans genoeg waren om tegen de Duitse bezetter in de Tweede Wereldoorlog in het geweer te komen, maar als het erop aan kwam, toch dit plan hebben laten varen...puur uit angst? En hoevelen werden in die tijd niet afgedaan als zwak, maar bleken mensen met een leeuwenhart, zoals de Nederlandse verzetsstrijdster Hannie Schaft?

Dit stukje Evangelie van Palmzondag laat heel scherp zien dat we niet als helden worden geboren, maar als zwakke mensen die zich laten leiden door hun angsten, of omdat we het lijden niet zeggen aan te kunnen, hoewel God nooit zou toestaan dat wij boven onze krachten worden beproefd. Daarom is de enige manier om sterk uit de strijd te voorschijn te komen door de hulp van God. Ondanks alle angsten en bloedzweet die Jesus heeft uitgestort in zijn doodstrijd in Getsemane, en ondanks alle moed die onze Zaligmaker bij elkaar heeft moeten rapen om de Wil van God de Vader te doen en de Kruisweg te gaan, zo moeten wij dus aan Jesus vragen om ons te sterken in onze beproevingen. Wie immers op eigen kracht de beproevingen van dit leven denkt te kunnen doorstaan, die komt - zoals het Evangelie duidelijk laat zien - zeker bedrogen uit. 

Evangelie na zegening der palmen: Mt.21,1‑11

1e lezing Jes.50,4‑7

2e lezing Fil.2,6‑11

Evangelie Mt.26,14‑27.66 of: 27,11‑54

God zal ons zeker te hulp komen

Er zullen genoeg mensen negatief denken over de huidige Corona-crisis en dat dit alleen maar negatief geïnterpreteerd zou moeten worden. Dat is niet alleen met deze crisis zo, maar ook denkt men misschien dat de dood van deze patiënten niets goeds zou kunnen opleveren. Het Evangelie over de gestorven Lazarus van deze zondag dat gelezen zal worden, en die door Jesus werd opgewekt uit de dood, laat toch een totaal ander plan zien dat God met de mens heeft. En zo zal dat ook met de huidige Corona-crisis zijn. God zal zeker hier iets goeds uit kunnen trekken, al zien wij op dit moment alleen de negatieve aspecten van deze ziekte. We hoeven dus nooit te wanhopen, want God zal ons zeker te hulp komen, zolang wij ons maar op Hem zo volledig mogelijk vertrouwen.

Dat deze Corona pandemie een ware beproeving kan zijn, is inmiddels wel duidelijk: stervende patiënten die niet bediend kunnen worden bijvoorbeeld, kerken die afgesloten zijn om publiek de H.Mis bij te wonen. Natuurlijk zullen de priesters gewoon dagelijks de H.Mis aan God opdragen, maar dan zonder de gelovigen erbij. Velen zullen dit niet als makkelijk ervaren. Zij moeten het nu immers zonder de H.Sacramenten stellen. Een beproeving is nooit gemakkelijk. Anders zou het geen beproeving zijn. Maar uit een beproeving weten we dat er iets goeds te voorschijn zal komen. We kunnen tot God bidden om verlichting en om zijn Barmhartigheid in deze crisis af te smeken. Daarvoor hebben we allemaal prachtige devoties, zoals het Rozenkransgebed en de andere devoties bijvoorbeeld. 

Laten we daarom God dagelijks smeken om zijn Barmhartigheid. En laten we hopen en bidden dat Onze Lieve Heer een einde aan deze crisis zal maken. Hij zal ons zeker niet in de steek laten, zoals Hij dat ook zo vaak heeft laten zien.

Nederland: Alle publieke vieringen t/m Pinksteren afgelast

De Nederlandse Bisschoppen hebben besloten dat alle publieke vieringen, dus ook de viering van de H.Mis gedurende de weekdagen in Nederland met minder dan 100+ gelovigen, zijn afgelast tot en met Pinksteren 2020. Deze maatregel is genomen naar aanleiding van een beslissing die de Nederlandse regering heeft genomen op 23 maart 2020. Deze maatregel geldt dus ook voor H.Missen waar maar een paar mensen in de kerk samenkomen. Ook deze zijn tot en met Pinksteren afgelast.

De maatregel van de Nederlandse regering is genomen, om een verdere verspreiding van het Corona-SARS2 (COVID-19) virus in ons land te voorkomen. 

De integrale tekst van de Nederlandse bisschoppen vindt u hier op deze website.

Verder is naar aanleiding van deze Corona-crisis een Decreet voor speciale Aflaten afgekondigd door de Apostolische Penitentiarie. De integrale tekst kunt u hier vinden. 

In verband met de coronacrisis heeft de Congregatie voor de Goddelijke Eredienst en de Regeling van de Sacramenten op 19 maart 2020 het Decreet “Ten tijde van Covid-19” uitgevaardigd (Prot. N. 153/20). Dit Decreet is hier te lezen.

In concreto betekent het voor de gewone gelovigen dat zij worden opgeroepen om in Nederland zoveel als mogelijk thuis te blijven, en op zondag of andere weekdagen een Acte van Volmaakt Berouw te bidden en een Geestelijke Communie te doen. Wie de H.Mis in de Buitengewone Vorm van de Romeinse Liturgie wil volgen op het internet, wordt verwezen naar de vorige pagina van dit blog waar de links staan. Iedereen in Nederland wordt opgeroepen mee te werken aan het besluit van onze regering en de Nederlandse Bisschoppen.

Livestream H.Mis te volgen via internet

Omdat de gelovigen nu in de eerst komende weken de H.Eucharistie niet kunnen vieren, heeft de uitstekende website Mysterium Fidei een aantal links geplaatst waar de H.Mis in het Latijn gevolgd kan worden. Ik beweer niet dat de Nederlandstalige H.Missen verkeerd zijn, maar het is nogal vaak voorgekomen in het verleden dat er buitengewoon ergerlijk Liturgisch wangedrag tijdens deze uitzendingen werd vertoond, zoals de uitzendingen uit 't Zand. 

De volgende internetadressen zijn voor de gelovigen interessant. Het verdient aanbeveling om het Romeins Missaal voor de zondagen bij de hand te houden. De volgende adressen zijn dus van belang (met dank aan de website van Mysterium Fidei die deze links op hun website geplaatst hebben):

Om 9u50 vanuit Fribourg (FSSP): http://www.livemass.net/
 (later op de dag ook uitzendingen vanuit de VS)

Om 10u45 vanuit Gricigliano (ICRSP): http://www.icrsp.org/direct/  

(ook diverse live-uitzendingen op https://www.facebook.com/gricigliano.icrss) 

Om 11u vanuit de parochie Saint Eugène in Parijs: https://youtu.be/UWl2sYfd3QM

Enkele andere kanalen op Facebook:

https://www.facebook.com/Institut.du.Bon.Pasteur

https://www.facebook.com/Tancremont

https://www.facebook.com/Het-Oude-Klooster-104555811051318

Nederland: Missen Palmzondag t/m 2e Paasdag afgelast

De Nederlandse bisschoppen kondigen aan dat de publieke liturgische vieringen met Palmzondag, de andere dagen in de Goede Week (het Paastriduüm) en met Pasen dit jaar worden afgelast. Dit gebeurt met grote pijn in het hart. Alle maatregelen die de bisschoppen in Nederland eerder in verband met het coronavirus hebben afgekondigd op 28 februari en 13 maart, worden nu verlengd tot en met maandag 13 april (Tweede Paasdag).

Al eerder kondigde paus Franciscus vergelijkbare maatregelen aan. De maatregelen die de overheid in Nederland heeft genomen gelden tot en met 6 april.  De bisschoppen zien zich echter genoodzaakt ook tot en met Pasen nu al een beslissing te nemen in verband met de voorbereidingen voor de liturgische plechtigheden, die niet goed plaats kunnen vinden in de huidige situatie. Verder is de noodzaak er vanwege de gezondheid van de gelovigen, onder wie ook kwetsbare personen.

Voor de Chrismamissen in de bisdommen  geldt dat deze in kleinere kring doorgang zullen vinden met de bedienaren die nodig zijn voor de liturgie, zonder koor. Hierover, maar ook over de andere vieringen in de Goede Week en met Pasen, communiceren de bisdommen met hun parochies en pastorale teams

Missen, doop en uitvaart

De zondagse Eucharistieviering van de priesters vindt in de beslotenheid plaats en zonder koor, eventueel met cantor.

Voor de missen die doordeweeks worden gehouden gelden de eerder afgekondigde, strikte maatregelen met de volgende toevoeging: de pastoor beslist naar omstandigheden en in overeenstemming met de overheidsmaatregelen of de doordeweekse mis doorgaat of niet. Hij dient daarbij rekening te houden met de grootte van de kapel of kerk en ziet er op toe dat de richtlijnen van de overheid worden gevolgd. Van de aanwezige gelovigen wordt gevraagd 1,5 meter afstand van elkaar te houden ook als men naar voren komt voor de H. Communie of persoonlijke zegen en niet te komen wanneer men verkouden is.

Hetzelfde geldt voor doopvieringen en uitvaarten die sober en kleinschalig moeten worden gehouden en in overeenstemming moeten zijn met de nadere richtlijnen van het eigen bisdom. In geval van uitvaarten dienen deze ook in overeenstemming te zijn met de richtlijnen van de uitvaartbranche zoals met betrekking tot het maximum aantal aanwezige personen.

Verenigd in gebed

De kerken blijven waar mogelijk open en toegankelijk om te bidden of een kaars op te steken. Vraag aan de bezoekers is, om daarbij afstand te houden tot andere kerkgangers en indien men verkouden is, niet te komen maar thuis te bidden.

De bisschoppen roepen nadrukkelijk op tot gebed in deze tijden waarin het coronavirus heerst.

Gebed van de bisschoppen

Noveengebed tot Onze Lieve Vrouw ter Nood

De kruisweg

De rozenkrans

Bid mee via Radio Maria

Steek een kaarsje op via de website van Kerk in Nood

Volg de website van uw bisdom en parochie voor andere mogelijkheden tot gebed en live streaming van vieringen.

Op zondag is er de Eucharistie op televisie via KRO-NCRV, vanaf 10.00 uur op NPO 2. Verder zendt Radio Maria iedere doordeweekse ochtend en avond een Eucharistieviering uit om 09.00 uur en 19.00 uur. In het weekend op zaterdag om 09.30 uur en zondag om 10.00 uur.

Bron: website van de Nederlandse bisschoppenconferentie.

Oproep tot boetedoening wegens Corona

De afgelopen dagen en ook weken zijn in Europa en daarbuiten een tijd van angst en zorg geweest bij veel mensen, in verband met het Corona-SARS2 virus. Hele continenten blijken te zijn besmet en er zijn nu al duizenden doden te betreuren. Regeringen kwamen met verregaande maatregelen en quarantaine bepalingen om het virus in te dammen. In sommige gevallen lijkt dit te zijn gelukt, in andere gevallen weer niet. Kerken werden op last van de landelijke en kerkelijke overheden gesloten of een samenkomst van meer dan honderd mensen was taboe. Hierdoor hebben veel gelovigen de H.Mis en het Sacrament van Boete en Verzoening niet kunnen ontvangen. 

De Nederlandse bisschoppen hebben initiatieven getoond om ons op te roepen tot gebed, zoals hier en hier. Opvallend is dat een van de belangrijkste Pestheilige, de Heilige Rochus van Montpellier, niet wordt genoemd. Deze Pestheilige is in het verleden vaak aangeroepen tegen besmettelijke ziekten, en er zijn in het verleden veel gebedsverhoringen bekend. Dus bij deze zou ik graag iedereen willen oproepen om zijn voorspraak in te roepen. We kunnen dit doen tijdens onze Rozenkransgebeden en invoegen; H.Rochus van Montpellier, bidt voor ons!

Verder kan worden besloten om op persoonlijk initiatief de Veertigdagentijd te verlengen, waarbij we ook tijdens de Paastijd boete willen doen voor alle gemaakte zonden en overtredingen die een belediging waren voor onze Heer. Laten we daarom eerherstel geven aan de Drie-ene God, Vader, Zoon en Heilige Geest en laten wij ook eerherstel geven aan de Moeder van God waar we dat maar kunnen doen. Dat hoeven geen grote boetewerken te zijn, maar wel veel kleine boetewerkjes; die zijn zeker zo goed. Bijvoorbeeld, dat we meer geduld hebben als zaken niet zo lopen als we willen en bidden: Heer Uw Wil geschiede!, dat er momenten zijn die afgeketst of afgelast worden, terwijl wij er zo naar verlangden, en dit accepteren. Dat wij ons niet te buiten gaan aan feesten, eten en drank, maar dat wij sober leven, boete doen en eerherstel geven in de kleine alledaagse dingen die op ons afkomen. Dat wij de H.Rozenkrans bidden, of geheel of gedeeltelijk het Getijdengebed bidden. Dat wij altijd vriendelijk en vreedzaam met elkaar omgaan en als wij een fout hebben gemaakt, ons voor God willen vernederen door ook onze excuses aan te bieden aan onze medemens zodat de vrede echt gewaarborgd kan worden. Laten wij akten van Geloof, Hoop en Liefde doen. En als wij dan niet naar de kerk kunnen komen voor de zondagse H.Mis (zoals in Nederland), laten we dan een Volmaakt Berouw bidden en een geestelijke Communie doen. Gebeden hiervoor vindt u zowel op het internet als in de vertrouwde boeken, zoals het Katholiek Gebedenboek van Pater Dr. J. Bots S.J. (Uitgeverij Tabor).

U kunt het zelf allemaal invullen, maar belangrijk is dat er meer boete moet worden gedaan, want deze ziekte kan wel degelijk een teken uit de Hemel zijn, om ons te waarschuwen niet verder te gaan op de ingeslagen weg. Laten wij ook de slachtoffers van dit verschrikkelijke virus niet vergeten en laten wij onze gebeden opdragen aan God voor de slachtoffers en familieleden. Laten wij bidden voor hun zielenheil!

Daarom, doet boete en bidt tot God dat Hij in zijn Ondoorgrondelijke Goedheid en Barmhartigheid ons allen genadig mag zijn zodat deze ziekte zal verdwijnen.

Belangrijk bericht voor Belgische en Duitse katholieken

De Nederlandse bisschoppen hebben vandaag 13 maart 2020 via de website bekend gemaakt dat alle H.H.Missen op zaterdagavond en zondagochtend aanstaande zijn geschrapt. Dit vanwege het Corona-virus (COVID-19) dat op dit moment in Nederland steeds meer blijkt voor te komen. Op het moment van schrijven zijn er nu in Nederland tien mensen overleden aan de gevolgen van deze ziekte. Ook de Nederlandse overheid heeft in een eerder stadium aangegeven dat mensen regelmatig en veelvuldig hun handen moeten wassen, geen handen meer aan elkaar moeten geven en een gepaste afstand (1 meter) tot elkaar moeten houden en te niezen in de elleboog. Ook dienen papieren zakdoekjes te worden gebruikt. Wie een loopneus heeft of zich ziek voelt en/of koorts heeft, dient thuis te blijven en bij verergering van de ziekte dient men de huisarts te bellen. Alle bijeenkomsten van 100+ zijn per ommegaande door de Nederlandse regering verboden. Contacten met ouderen moeten worden vermeden, aangezien zij risicopatiënten kunnen zijn die de ziekte niet zullen overleven.

De Nederlandse bisschoppen hebben op hun website te kennen gegeven dat het schrappen van de H.H.Missen ten minste moet duren tot en met 31 maart 2020. Kleine groepjes gelovigen op weekdagen kunnen nog wel naar de kerk, maar het is niet meer toegestaan om na de H.Mis bijvoorbeeld in een kleine kamer bij elkaar te komen en dan bijvoorbeeld koffie te nuttigen, zoals dat bij een aantal parochies gebeurt. 

De volledige maatregelen kunt u lezen op de website van de bisschoppenconferentie. Wie dus in Nederland woont, of in het geval van Belgische en Duitse katholieken die ook komen kerken in Nederland, betekent dit dus dat bijvoorbeeld de H.H.Missen in het zuiden van Nederlands Limburg (zoals in Maastricht) voor aanstaande zondag 15 maart 2020 komen te vervallen. Dit geldt dus ook voor de oostelijke provincies die grenzen aan de Bondsrepubliek. 

De Nederlandse katholieken zijn dus ontheven van de zondagsplicht om de H.Mis bij te wonen en kunnen die dag een geestelijke Communie doen. De Belgische en Duitse katholieken dienen uiteraard de richtlijnen van hun eigen bisschoppenconferenties op te volgen met betrekking tot de de kerkgang en het ontvangen van de Sacramenten in hun eigen land.

De Gedaanteverandering van Christus

Vandaag horen wij op de Tweede Zondag van de Veertigdagentijd het schitterende verhaal van Jesus’ gedaanteverandering op de berg Tabor: “Hij werd voor hun ogen van gedaante veranderd: zijn gelaat begon te stralen als de zon en zijn kleed werd glanzend als het licht.” Dit verhaal staat echter niet op zich of op een eilandje. Er gaat aan dit gebeuren iets schokkends vooraf.

Een schok zoals die door menigeen wordt ervaren, wanneer men kennis neemt van de kerkelijke leer rond het menselijk lijden. Jezus heeft namelijk vlak voor zijn gedaanteverandering gesproken over de ‘noodzaak’ van het lijden: “Van dat ogenblik af begon Jesus zijn leerlingen duidelijk te maken dat Hij naar Jeruzalem moest gaan; dat Hij daar veel zou moeten lijden, maar dat Hij na ter dood gebracht te zijn op de derde dag zou verrijzen.”

Jesus spreekt hier over de noodzaak van zijn lijden. Klinkt hier niet iets van de kerkelijke leer rond lijden en euthanasie door. U werpt daar misschien tegen op: Jesus spreekt over zijn eigen lijden, niet over dat van anderen. Maar wat te doen met het volgende gezegde van de apostel: “Christus heeft ons – in het lijden – een voorbeeld nagelaten, wij mogen in zijn voetstappen treden.” Spreken over Jesus als de Christus betekent dus spreken over zijn lijden. “Wie zijn kruis niet opneemt en Mij volgt is Mij niet waardig.”

Is de Kerk misschien de enige die daar geen moeite mee heeft? Wie zegt trouwens dat zij daar zo gemakkelijk overheen stapt? Petrus, de eerste paus heeft in ieder geval wel zijn bedenkingen gehad. Hij zegt: “Dat verhoede God, Heer! Zo iets mag U nooit overkomen!” Dat klinkt heel menselijk. Hoe kun je nou iemand die je lief hebt het lijden toewensen? Maar dan komt het onverwachte en schokkende antwoord van Jesus: “Ga weg satan, terug! Gij zijt Mij een aanstoot, want gij laat u leiden door menselijke overwegingen en niet door wat God wil.”

Menigeen beziet de kerkelijke blik op het lijden en euthanasie als wereldvreemd. De Kerk laat zich echter niet primair leiden door wat leeft onder de mensen. Neen, de Kerk toetst zich altijd aan haar Stichter: Jesus Christus. En die zegt: “Gij zijt Mij een aanstoot, want gij laat u leiden door menselijke overwegingen en niet door wat God wil.”

Wat wil God dan? Jesus spreekt over het lijden dat Hij moet ondergaan. Maar pas op! Hij spreekt hier niet over een noodlot maar een heilig moeten. En dat wordt zichtbaar in het evangelie van vandaag. De leerlingen zien Jesus, die over de noodzaak van zijn lijden spreekt, in heerlijkheid te midden van Moses en Elia. Jesus’ zending wordt als het ware door deze twee getuigen bevestigd. En deze gedaanteverandering brengt Jesus’ lijden op een ander niveau. Vanaf die dag worden de leerlingen opgeroepen het lijden niet langer te bezien vanuit menselijke overwegingen, maar vanuit wat God wil.

Zo wordt het dan ook verwoord vandaag door de apostel Paulus: “Draag uw deel in het lijden voor het evangelie, door de kracht van God.” Wanneer het gaat om het lijden, dan is het laatste woord daarover zeker nog niet gesproken. Velen zullen ook in de toekomst louter oordelen op grond van menselijke overwegingen. De Veertigdagentijd roept ons op God in de discussie te betrekken, opdat wij ons werkelijk laten leiden door wat God wil. Misschien wordt dat het best verwoord door het volgend gebed: “Heer, wij hebben door de boodschap van de engel de menswording van Christus uw Zoon leren kennen. Wij bidden U: stort uw genade in onze harten, opdat wij door zijn lijden en kruis gebracht worden tot de heerlijkheid van de verrijzenis.”

Uit: Bezinning op het Woord.

1e lezing:  Gen.12,1‑4a

2e lezing:  2 Tim.1,8b‑10

Evangelie:  Mt.17,1‑9  

Kleur: Paars. Jaar: A.

Opnieuw een geestelijke die de weg kwijt is

Angelo Kardinaal Scola.

Weer moet men oppassen, maar nu voor Angelo Kardinaal Scola, die onlangs beweerde dat goddelijke straffen niet zouden bestaan. Vraag is wie de catecheet is geweest van deze Kardinaal toen hij nog jong was? Maar afgezien daarvan, het is gewoon niet waar wat deze Kardinaal in de krant "La Repubblica" stelt. En dit is weer de zoveelste klinklare nonsens die verkondigd wordt door een hogere geestelijke en die onwaarheden uitstrooit over de hoofden van de gelovigen, want hoe valt dit dan te rijmen met de vier voornaamste waarheden van het geloof (God beloont het goede en straft het kwade) en hoe valt dit te rijmen met de Heilige Schrift? In de Schrift worden wel degelijk goddelijke straffen genoemd. 

In het Boek Genesis bijvoorbeeld wordt een goddelijke straf uitgedeeld voor Sodom en Gomorrah: de stad met de omliggende gebieden wordt tot op de bodem platgebrand. En volgens de uitspraak van de Heer, die opgetekend is in de Heilige Schrift, werd dit uitgevoerd wegens hun wraakroepende zonde. En als wij het over ziekten hebben die zogenaamd niet door God kunnen worden uitgedeeld als een straf, dan moet Kardinaal Scola toch eens het Boek Exodus hoofdstuk 9 vers 1 tot 3 lezen, waarin een pestilentie over het Egyptische vee wordt aangekondigd en later daadwerkelijk wordt uitgevoerd. En dan hebben we het nog niet over de andere Egyptische plagen, waaronder de massale sterfte van alle Egyptische eerstgeborenen. 

Hoezo, er bestaan geen goddelijke straffen meer, heer Kardinaal? Het lijkt er sterk op dat Kardinaal Scola de H.Schrift en de Kerkelijke leer verwerpt, want waarom zou je de waarheden van het geloof en de Schrift in twijfel gaan trekken? Misschien dat Kardinaal Scola zich beter kan aanmelden bij een van de vele sekten en losgeslagen groepjes die deze wereld rijk zijn? Het zou tenminste meer duidelijkheid opleveren. En als iemand zegt, "dat is alleen in het Oude Testament", dan klopt ook dit niet. In 1917 waarschuwde immers Onze Lieve Vrouw in Fatima de drie herderskinderen, dat God de wereld opnieuw zou straffen met een oorlog die nog verschrikkelijker was dan de voorgaande, als zij zich niet wilde bekeren. Als men denkt dat men de goedheid van onze God kan terugbetalen met goddeloosheid en slechte verderfelijke werken Hem terug te geven, dan vrees ik dat men onze Heer niet goed kent.

Verder heeft Jesus onze Heer zuster Faustina in Polen gewaarschuwd dat Hij wel degelijk straffen kan en sprak de woorden: "Straf geef ik alleen aan diegene die Mij daartoe dwingt." Immers, als de Heer niet meer zou straffen, dan zou de duivel een reden hebben om God van onrechtvaardigheid te kunnen beschuldigen. 

De vraag is of Angelo Kardinaal Scola dit wel voldoende begrijpt.