Vergeld het kwaad niet met kwaad!

In het Evangelie van maandag 18 juni (even jaren) lezen we hoe Jesus onze Heer ons gebiedt om geen kwaad met kwaad te vergelden (Matteus 5; 38-42). Maar het is natuurlijk wél de bedoeling dat wij deze woorden van de Heer in praktijk brengen! Het is waar: het zal je maar gebeuren dat je van je werk weggepest wordt en dat je onrechtvaardig behandeld en zelfs benadeeld wordt. Maar men moet toch eerder niet de beul willen uithangen en zelf de gerechtigheid komen opeisen. Wraak is iets verschrikkelijks, en wordt door onze Heer niet bepaald goed ontvangen (vergelijk Ecclesiasticus 28;1). Want hoe kan je dan voor de vergiffenis van je eigen zonden bidden als je wraak uitoefent? De weg die Jesus ons wijst is een weg van zelfverloochening, pijn, nederigheid en een weg die smal is die ten leven leidt. Vergeten we immers niet hoe Jesus zelf op een verschrikkelijke manier aan zijn einde kwam en welke onvoorstelbare smaad en laster Hij allemaal te verduren had gedurende zijn twee-en-eenhalf jaar durende tijd op aarde. Hij verdroeg dit alles uit liefde voor ons!

Laten we daarom moedig zelf deze weg van het Kruis en van de zelfverloochening gaan en geen wraak willen uitoefenen, en laten wij het oordeel liever aan God over. Immers, aan Hem is de wraak, en niemand anders. Werpen wij ons dus niet op als de rechter en als beul, hoe vaak ons gevoel ook zegt dit wél te moeten doen. Ja, de mens is verzwakt dankzij de gevolgen van de erfzonde, maar we kunnen de Heer nog altijd bidden dat Hij ons versterken wil met zijn genade. Laten wij ook niet vergeten dat we de H.Sacramenten kunnen ontvangen die ons op onze levensweg sterken!

Kun je het niet vergeven wat een ander je aangedaan hebt (omdat je te zwak) bent en roept je hart om wraak omdat je oneerlijk of onrechtvaardig behandeld bent? Spreek dan dit gebed hieronder uit, en herhaal het zo vaak als je maar kunt in het diepst van je hart. Jesus zal je dan genezen en sterken. 

Gebed:

Jesus dit wil ik aanvaarden, 

om Uw smart te verlichten, 

en U gezelschap te houden 

in Uw eenzaamheid. 

Dit gebed is zeer krachtig. De mens is veel zwakker dan hij of zij wil of kan toegeven!

De mens staat niet boven de regels

Op de social media was er een discussie losgebarsten over het feit dat sommige katholieken Paus Fransiscus zien als iemand die de mens boven de regels laat prevaleren, om dan meteen een soort veroordeling uit te spreken over diegenen die zich wél aan de regels houden. 

Dan wordt vervolgens gewezen naar de discussie in het H.Evangelie over de Sabbat en de toenmalige interpretaties in het Joodse land van die dagen. Men durft zelfs te stellen dat onze Heer Jesus Christus het zelfde zou hebben gedaan: de mens boven de (sabbat) regels hebben gesteld. Er wordt dan niet alleen een soort over-versimplifisering van de feiten en een gebrek aan context naar voren gebracht, maar ook wordt een eigen menselijke interpretatie van de Sabbat-discussie naar voren gebracht die onze Heer zelf nooit als bindend heeft verklaard. Het gaat immers om de interpretatie van de Heer, niet onze eigen interpretatie! Die fout werd namelijk tweeduizend jaar geleden ook al gemaakt, waardoor zelfs in noodgevallen van de Sabbat niet mocht worden afgeweken, althans dat was de interpretatie van de Farizeeën c.q. Schriftgeleerden van die dagen. Jesus wijst naar David die in geval van nood de Toonbroden als voedsel krijgt van de hogepriester Abjatár (zie daarvoor Matteus 12;3 en 1Samuel 21) Hieronder volgt een stukje uit de Catechismus van de Katholieke Kerk (nummer 2173)

Wat zegt de Catechismus?

Het Evangelie vermeldt talrijke incidenten waarbij Jesus ervan beschuldigd wordt de wet van de Sabbat te overtreden. Maar nooit doet Jesus afbreuk aan de heiligheid van die dag. Met gezag geeft Hij aan wat de juiste interpretatie van is. "De Sabbat is gemaakt om de mens, maar niet de mens om de Sabbat" (Marcus hoofdstuk 2 vers 27). Met echt mededogen kent Christus zich het recht toe om op de Sabbat goed te doen veeleer dan kwaad, iemand te redden (op Sabbat), dan te doden. 

Jesus heeft nergens gezegd dat de mens boven de regels staat.

Het gezag van Christus om de Sabbat-kwestie juist te interpreteren ligt in het feit dat "De Mensenzoon Heer is van de Sabbat". Hiermee geeft Jesus ook aan wie Hij werkelijk is, want wie immers kan Heer over de Sabbat zijn dan God alleen? En sinds wanneer zou God niet de juiste interpretatie kennen van de Wet die hij de mens gegeven heeft? 

Het is dus een misinterpretatie dat Onze Heer Jesus Christus de mens opeens boven de regels zou hebben gesteld. Hij geeft als Zoon van God de juiste interpretatie van de Sabbat weer, en geeft aan dat in geval van nood van de regel mag worden afgeweken. God is namelijk niet onredelijk en al helemaal niet onbillijk. Het zelfde geldt als iemand in zware hongersnood voedsel moet stelen om in leven te blijven. Ook dan geldt het Gebod niet voor hem: "Gij zult niet stelen". Maar Jesus zegt nergens dat Hij gekomen is om Wet en Profeten op te heffen, zoals men in die tijd (en ook nu nog!) placht te denken.

Het gaat er dus om wat de juiste interpretatie is die God eraan gegeven heeft. De mens, die heel vaak graag zelf interpreteert, doet het nog vaak fout ook. In het Joodse land in de tijd van Jesus, was er een soort extreme vorm van orthodoxie ontstaan over interpretaties van de Wet, maar die werd door onze Heer zelf gecorrigeerd. Zo weten we dat echtscheiding niet is toegestaan (ook niet via een z.g. Scheidingsbrief van Moses), hoe wij onze offers moeten opdragen, hoe onze gesteltenis moet zijn (reinig eerst de beker van binnen) en wat de juiste interpretatie van de Sabbat is. Het is dus onjuist om de mens boven de regels te stellen, want hierdoor wordt de mens een stuurloos wezen die dan denkt dat hij alles doen mag. En dat is door onze Heer nooit gepredikt!

De zonden tegen de Heilige Geest

Het Evangelie van de tiende zondag door het jaar (B) rept over de Farizeeën die Christus beschuldigen een onreine geest te hebben. De Heer roept deze mensen naar zich toe en legt uit dat een zonde tegen de Heilige Geest nooit zal worden vergeven. Zie daarvoor het Evangelie van de betreffende zondag, Marcus hoofdstuk 3 verzen: 20-35.

Er zijn mensen die een verkeerd idee hebben over wat een zonde tegen de H.Geest nu precies is. En ook bij de Christenen van de Reformatie kom je vragen daarover tegen. Men zegt wel dat die zonden in het bijzonder tegen de Heilige Geest gericht is. En dat wil zeggen: omdat ze uit pure boosheid bedreven worden, wat strijdig is met de goedheid die aan de Heilige Geest wordt toegeschreven. We hebben het hier dus over een kwaadaardigheid die zó ernstig is dat men zich letterlijk van Gods genade voor bekering en vergeving afsnijdt. Als men weloverwogen weigert om door het berouw de barmhartigheid van God te ontvangen, die verwerpt de vergeving van zijn zonden en het heil dat aangeboden wordt door de Heilige Geest. Een dergelijke verharding kan leiden tot volkomen verstoktheid en uiteindelijk tot een eeuwige verwerping. (zie daarvoor CKK 1864). 

Er zijn zes zonden tegen de H.Geest:

1. Wanhopen aan de zaligheid. (zoals Judas Iskariot)

2. Vermetel vertrouwen. (dat wil zeggen geloven dat men zonder verdiensten zalig kan worden)

3. De bekende Waarheid bestrijden. (zoals de Farizeeën deden tegen Jesus)

4. De genaden van anderen benijden. (zoals Kaïn deed bij zijn broer Abel)

5. Volharden in de boosheid. (zoals Farao deed met het Joodse volk)

6. Onboetvaardig sterven. 

Het is dus niet waar, zoals soms gesteld wordt, dan deze zonden niet zo vaak voorkomen. Ze komen vaker voor dan men wil toegeven en de Christen die de Ware Leer van Christus hooghoudt, moet ze daarom wel degelijk goed kennen en beseffen dat iedereen Gods Barmhartigheid voor de vergiffenis van zijn zonden nodig heeft. 

Het Evangelie van deze tiende zondag laat zien met welke kwaadaardigheid de Heilige Geest werd bestreden en hoe deze groep dit zelfs bleef volhouden totdat onze Heer aan het kruis was gestorven. Wie zich zó met kwaadaardige hardnekkigheid van God afkeert, moet dan ook niet vreemd opkijken dat vergiffenis van zonden niet meer mogelijk is. Het is dus niet God die iemand verwerpt, maar men verwerpt als mens God zelf, die de hoogste liefde en goedheid is.

Onbevlekt Hart van Maria

Na het Hoogfeest van het Heilig Hart van Jesus, gedenken wij vandaag het Onbevlekt Hart van Maria. Zoals het Brevier het zo mooi zegt:

Het feest van het Onbevlekt Hart van Maria nodigt ons uit op zeer intieme wijze binnen te treden in het hart van de Moeder van Jesus om er te delen in haar openheid voor God. Door haar nederige ontvankelijkheid voor de Heer, die in haar zijn verblijf heeft genomen, is Maria het beeld van de Kerk geworden, de tempel van de Heilige Geest en het voorbeeld voor elke Christen.

Zoals Maria ons ook voorgeleefd heeft: wees onbevlekt in je handelen en gedachten, wees nederig voor God de Heer, gehoorzaam in alles wat Hij van je vraagt en doe dit uit liefde voor Hem. Wijden wij ons ook elke dag toe aan het Onbevlekt Hart van Maria via het gebed en vragen wij om haar machtige voorspraak dat de zonde ver weg van ons verwijderd blijft. Het is waar dat de Reformatie de positie van de Moeder Gods slecht begrepen heeft en niet beseft dat wij verlost zijn juist dankzij het ja-woord van de Heilige Maagd Maria toen bij het bezoek van de engel Gabriël. Want zonder haar ja-woord was Christus immers niet in de wereld gekomen, en waren wij allemaal nog ondergedompeld in onze zonden en waren wij zonder hoop op redding in deze wereld achtergelaten. Laten wij dat niet vergeten. Heilige Maagd Maria, bid voor ons!

Hoogfeest Heilig Hart van Jesus

Uw Hart is als de Ark van God, 

zijn Wet bevat het, zijn gebod,

maar niet de Wet van toentertijd,

van dienst en onderdanigheid.

De nieuwe Wet die liefde is,

genade en vergiffenis,

waarmee het nieuwe Verbond begint,

van Christus die zijn volk bemint.

O Hart dat liefde en trouw bewaart,

o tempel Gods die blijft gespaard,

wiens voorhangsel niet wordt gescheurd,

wat in de wereld ook gebeurt.

Uit liefde werd Uw Hart doorwond,

dat het voor allen open stond,

en in het Bloed dat wordt gestort,

verborgen liefde zichtbaar wordt.

Zo heeft Uw Lijden diepe zin,

Uw Bloed en liefde is daarin,

tweevoudig offer wordt geplengd,

dat Gij als hogepriester brengt.

Wie zou niet eeuwig dankbaar zijn,

voor zoveel liefde, zoveel pijn,

wie zou niet hartelijk en oprecht,

voorgoed aan Christus zijn gehecht?

U Jesus, zij de lof gewijd,

uw Hart is vol barmhartigheid,

U met de Vader zij de eer,

U met de Geest voor immermeer.

Hoogfeest Heilig Lichaam en Bloed van Christus

Uit het Heilig Evangelie van onze Heer Jesus Christus volgens Marcus: Op de eerste dag der ongedesemde broden, waarop men het Pascha offerde, zeiden zijn leerlingen tot Hem: Waar wilt Gij, dat we U de toebereidselen gaan maken, om het paasmaal te eten? Hij zond dus twee van zijn leerlingen heen en zei hun: Gaat naar de stad; daar zult gij een man tegenkomen, die een kruik water draagt; gaat hem achterna, en zegt, waar hij binnengaat, tot de heer des huizes: De Meester zegt: waar is de zaal, waar Ik met mijn leerlingen het paasmaal kan houden? En hij zal u een grote opperzaal aanwijzen, goed gemeubeld en van alles voorzien; maakt daar alles voor ons gereed. De leerlingen gingen heen, kwamen in de stad, en vonden het, zoals Hij hun had gezegd; en ze maakten het paasmaal gereed. Terwijl zij nu aten, nam Jesus brood, zegende het, brak het, gaf het hun en zeide: Neemt, Dit Is Mijn Lichaam. Daarna nam hij de kelk, sprak het dankgebed uit, en gaf hun de kelk; en zij dronken er allen uit. En Hij zeide tot hen: Dit Is Mijn Bloed van het Verbond, dat voor velen wordt vergoten. 

Er zijn tegenwoordig Christenen die het Lichaam en Bloed van onze Heer Jesus Christus loochenen door te beweren dat dit "symbolisch" moet worden uitgelegd. Probleem is dat Jesus nergens iets zegt over een symbolisch lichaam in de H.Evangeliën. In tegendeel zelfs: een groot deel van zijn leerlingen willen zelfs niets te maken hebben met de woorden die Jesus heeft geleerd (zie daarvoor Johannes hoofdstuk 6, verzen 51-71) en deze groep verlaat zelfs het gezelschap. Zij konden niet accepteren dat Jesus zelf het Eucharistisch Brood was dat gegeten moest worden. Daaruit blijkt dat de woorden van Jesus zeker niet symbolisch moet worden uitgelegd, anders verlaat je - geshockeerd als men was - zijn gezelschap niet. Het is dus daarom onjuist om van een symbolisme te spreken, en het is al helemaal onjuist als men beweert dat het "vlees van geen nut zou zijn" (Johannes 6;63) zoals men in de Reformatie durfde in te brengen. In de vroege Kerk kwam deze discussie al voor, maar de Kerkvader de Heilige Augustinus zegt daarop terecht: Als het vlees van geen nut zou zijn, dan was het Woord geen vlees geworden, zodat Hij onder ons kon wonen. 

Post Scriptum: De instelling van het hoogfeest van Sacramentsdag hebben we in belangrijke mate te danken aan Juliana van Cornillon, die onverklaarbare visioenen ontving. Deze visoenen werden door haar omschreven als een stralende maan die door een zwarte band in twee gelijke delen was verdeeld. Omdat Juliana geen uitkomst wist vroeg ze aan onze Heer zelf wat dit te betekenen had. Als antwoord kreeg ze dat in de Kerk een feest ontbrak. Het tegenwoordige Sacramentsdag. Aan Juliana werd gevraagd zich in te spannen voor de instelling van dit feest in de Kerk. Het is de Aartsdiaken Jacques Pantaléon die in Luik met Sacramentsdag in aanraking komt. Het college van Kardinalen wees later Jacques Pantaléon aan als de nieuwe Paus (Paus Urbanus IV). Met de bul: "Transiturus de hoc mundo" bepaalde Paus Urbanus IV in 1264 dat Sacramentsdag voortaan in de gehele Kerk gevierd moest worden. Deze bepaling geldt nog tot op de dag van vandaag. 

Hoogfeest van de Heilige Drie-eenheid

Lezing uit Matteus 28; 16-20. De elf leerlingen begaven zich naar Galilea, naar de berg die Jesus hun aangewezen had. Toen zij Hem zagen wierpen ze zich in aanbidding neer; sommigen echter twijfelden. Jesus trad nader en sprak tot hen: Mij is alle macht gegeven in de hemel en op aarde. Gaat dus en maakt alle volkeren tot mijn leerlingen en doopt hen in de Naam van de Vader en de Zoon en de Heilige Geest, en leert hun te onderhouden alles wat Ik u bevolen heb. Ziet, Ik ben met u alle dagen tot aan de voleinding der wereld. 

Wij geloven vast en verklaren eenvoudig dat er één ware God is, eeuwig, onmetelijk, groot en onveranderlijk, onbegrijpelijk, almachtig en onuitsprekelijk, Vader, Zoon en Heilige Geest: drie personen, maar één wezen, één substantie, dat wil zeggen één enkelvoudige natuur. (uit: Vierde Concilie van Lateranen)

Opgepast voor zandstrooiers!

Een grappige titel niet? Ware het niet dat er binnen de kerkelijke muren ook mensen rondlopen die proberen zand in de ogen van de gelovigen te strooien. Althans, zo begint het er soms toch op te lijken, want onlangs heeft iemand gesteld dat het begrip Transsubstantiatie "geen geloofspunt" is en afkomstig uit de Middeleeuwen. Het is niet uit te sluiten dat dit met een bepaalde en zekere bedoeling gezegd is, want ga je uit van het begrip Transsubstantiatie, dan kom je vanzelf op wezensverandering. De minder goed geïnformeerde katholieke leek denkt dan al heel gauw in de trant van: dan is de rest ook geen geloofspunt. Maar dit is juist de zorgvuldig aangelegde valkuil.

Het klopt dat het begrip Transsubstantiatie geen geloofspunt is, maar de wezensverandering van brood en wijn in het Lichaam en Bloed des Heren, is wél een geloofspunt! En dat zeggen deze personen er maar gemakshalve niet bij, waardoor gelovigen veel gemakkelijker kunnen worden verleid tot het volgen van een leugenachtige leer. Volgens het Concilie van Trente wordt deze wezensverandering het best uitgedrukt in het begrip: Transsubstantiatie. 

Nu hebben er in de jaren zestig van de vorige eeuw een aantal theologen wel getracht om het woord Transsubstantiatie uit te drukken in verschillende nieuwe woorden, zoals Transfinalisatie en Transsignificatie. Maar deze pogingen en vele anderen konden het geloofspunt van de Eucharistie minder goed beschrijven. Bovendien is het Concilie van Trente nogal duidelijk in zijn uitspraken: wie zelfs durft te beweren dat na de consecratiewoorden de hostie alleen een teken zou inhouden, wordt met een anathema sit (ban) bestraft. 

We houden ons daarom maar gewoon aan het begrip Transsubstantiatie, zoals iedere katholiek dat in zijn of haar Catechismus geleerd heeft. Pas dus op voor lieden die rare verhalen over de H.Eucharistie komen rondbazuinen en die mogelijk gelovigen op een dwaalspoor willen brengen. Zelf weten ze natuurlijk heel goed hoe het verhaal in elkaar steekt, maar het is voor leken een stuk moeilijker, aangezien de vorming soms te wensen overlaat en daarom is dit stukje ook bedoeld: als waarschuwing. 

Tweede Pinksterdag - Maria Moeder van de Kerk

Het zou kunnen dat de gelovigen in de Katholieke Kerk het niet hebben meegekregen, maar vanaf vandaag 21 mei 2018 wordt Tweede Pinksterdag in de hele Kerk gevierd als een verplichte Gedachtenis van "Maria Moeder van de Kerk."

Ten gevolge van een beslissing van Paus Franciscus en het decreet van de Congregatie voor de Goddelijke Eredienst en de Regeling van de Sacramenten (11 februari 2018) wordt voortaan op de maandag na het hoogfeest van Pinksteren gevierd als de verplichte gedachtenis van de Heilige Maagd Maria, Moeder van de Kerk. Het misformulier vindt men in het Altaarmissaal voor de Nederlandse Kerkprovincie onder de titel "Ter ere van de Heilige Maagd Maria, Moeder van de Kerk" bij de votiefmissen (Formulier 8b) op pagina 1279-1282. Op deze dag blijven de lofzang Gloria in Excelsis alsook het Credo achterwege. 

Deze verplichte gedachtenis heeft ook zijn eigen lezingen en deze gedachtenis heeft ook gevolgen voor het Getijdengebed. Er kwamen opmerkingen over de vraag hoe verplicht deze gedachtenis precies was. De Notificatio afkomstig van de Congregatie voor de Goddelijke Eredienst liet weten dat men voorrang diende te geven aan deze verplichte gedachtenis, dus ook als deze verplichte gedachtenis zou samenvallen met een andere gedachtenis: in dat geval gaat de verplichte gedachtenis Maria Moeder van de Kerk voor. De teksten zijn toegevoegd bij het decreet, inclusief de lezingen, die als eigen moeten worden beschouwd, omdat ze het mysterie van het geestelijk moederschap illustreren. 

Het zal voor de parochies even wennen zijn, maar we kunnen aannemen dat volgend jaar op Tweede Pinksterdag het minder als een verrassing uit de lucht zal vallen dan nu het geval is. Vervelend aspect is evenwel dat de gelovigen later een nieuw missaal zouden moeten aanschaffen om de lezingen mee te lezen en het Misformulier vanaf het begin te volgen. Maar misschien kunnen binnenkort bijlagen worden uitgegeven of gemaakt waardoor het volgen van deze verplichte gedachtenis een stukje eenvoudiger gaat. 

De zeven gaven van de H.Geest

De zeven gaven van de H.Geest die wij in het H.Vormsel ontvangen zijn de volgende: Wijsheid, Verstand, Raad, Sterkte, Kennis, Vroomheid en Ontzag voor God. Voor hen die zich willen voorbereiden op het ontvangen van dit prachtige Sacrament kunnen dit artikel hieronder lezen. Er wordt in de Catechismus van de Katholieke Kerk ook op ingegaan, maar niet iedereen zal een Compendium of het CKK in huis hebben. Deze lijst is dus ook bruikbaar. 

Wie het H.Vormsel waardig wil ontvangen, moet dit doen in de goede gesteltenis, dat wil zeggen: in staat van heiligmakende genade, dus vrij zijn van doodzonden. Verder moet men de voornaamste waarheden van het Geloof kennen, en er toe naderen met eerbied en devotie. Het is daarom aan te raden om eerst het H.Sacrament van de Biecht te ontvangen en daarna pas het H.Vormsel. Houdt daar a.u.b wel rekening mee als u het H.Vormsel wilt ontvangen. Om de genade van het H.Vormsel te bewaren, moet de Christen veel bidden, goede werken doen, en leven volgens de wet van Jesus Christus, zonder menselijk opzicht. Het H.Vormsel drukt een merkteken in de ziel van de Christen, en kan daarom maar één keer ontvangen worden.

De gaven zelf.

Wat betekenen deze zeven gaven precies? De theoloog en specialist op het gebied van de Heilige Thomas van Aquino, Professor dr. Leo Elders SVD,  legt dat uit in zijn bijdragen in de EldersWiki. Hij zegt daarover het volgende:

Wijsheid en Verstand, hebben vooral betrekking op de deugden van Geloof, Hoop en Liefde. Het woord Wijsheid betekent een diepgaande kennis van de hoogste dingen en het overzien van het menselijk leven. Nu kunnen wij in dit leven God niet begrijpen, maar wèl kunnen wij aanvoelen hoe wonderschoon alles is wat Hij ons geopenbaard heeft: het geheim van het Goddelijk Leven, de Menswording van Christus, de uitverkiezing van Maria.

Verstand, helpt ons beter te beseffen wat tot ons Geloof behoort, dit te aanvaarden en als anderen het Geloof verkeerd voorstellen weten wij: dit is niet ons Geloof.

Sterkte, wordt ons gegeven om de sterkte te actualiseren, het Geloof te verdedigen, moeilijke taken te vervullen, vanuit onszelf initiatieven te nemen om het Geloof te verdedigen en het Evangelie te verkondigen, de Kerk en de Paus te beschermen tegen de vijanden van het Geloof, en in leed en moeilijkheden op God te blijven vertrouwen.

Raad, wordt ons gegeven om ons te helpen bij belangrijke beslissingen, waar wijzelf niet goed kunnen overzien wat we moeten doen. De Heilige Geest moet ons dan leiden en duidelijk maken door uiterlijke tekenen en ingevingen wat we moeten doen.

Godsvrucht (Vroomheid), maakt dat we met blijdschap onze godsdienstige plichten vervullen en blij zijn dat we mogen bidden. Deze gave helpt ons ook om trouw en goed te zijn voor onze ouders, familieleden, voor ouderen van dagen en spontaan aan te voelen waar we door onze bezoeken aan hen, goed kunnen doen.

Kennis (Wetenschap), doet ons de valse theorieën die tegen het Geloof ingaan onderscheiden. De dag van vandaag wemelt het in de media van deze verkeerde opvattingen. Bidden wij dan om de gave van deze Wetenschap. 

Ontzag voor God (Vreze des Heren), helpt ons alles te vermijden wat onze Christelijke hoop in de weg staat. Onze reis naar de Eeuwigheid is lang en soms gevaarlijk. Onze krachten zijn beperkt en de verleidingen om de juiste weg te verlaten zijn vele. Deze Gave staat ons bij om al wat hier gevaarlijk is te vermijden.

Pinksteren - de Nederdaling van de H.Geest

Met Pinksteren werden de Apostelen gesterkt in hun opdracht, als getuigen van Christus, het Goede Nieuws aan alle volken te verkondigen. Niet alleen zij echter: allen die in Hem geloven zullen de aangename plicht hebben te verkondigen dat Christus gestorven en Verrezen is voor ons heil. 

Het zal geschieden in de laatste dagen, zegt God, dat Ik mijn Geest zal uitstorten over alle mensen: uw zonen en dochters zullen profeteren, uw jonge mannen zullen visioenen zien, de ouderen onder u zullen droomgezichten ontvangen. Ja, over mijn dienaars en dienaressen zal Ik in die dagen mijn Geest uitstorten en ze zullen profeteren.

Zo spreekt Petrus op Pinkstermorgen. Daarmee is het tijdperk aangebroken van de laatste dagen uit de profetie, de dagen waarin de Heilige Geest op een nieuwe wijze uitgestort wordt over de mensen die geloven dat Jesus de Zoon van God is en zijn Leer tot het uiteinde der aarde verkondigen.

Alle gelovigen hebben vanaf dat moment de opdracht de Magnalia Dei, Gods grote daden, de wonderen die Hij in zijn Zoon en in allen die in Hem geloven, bewerkt heeft, te verkondigen te bezingen. Wij zijn al een heilig volk, omdat wij de grootheid bekend mogen maken van Hem die ons uit de duisternis heeft geroepen tot zijn wonderbaar licht.  (Uit: Meditaties, Spreken met God)

Wij wensen u allen een vruchtbaar en zalig Pinksterfeest toe.

De vijandelijke overname

Zuster Lucia dos Santos (zie foto: staand rechts), de laatste zieneres van Fatima, waarschuwde al heel lang geleden voor een "duivelse campagne" die door "kerkelijke progressieven" werd uitgevoerd. Want al heel lang geleden stonden buiten-het-huwelijk gepleegde seksuele daden op het verlanglijstje van deze progressieven om dit in de Kerk doorgevoerd te krijgen, inclusief de roze-leugen, waar nu bisschoppen en zelfs kardinalen voor blijken te zijn gevallen. 

Onder het mom van een "dialoog" en een "uitgestoken hand" bleek er op sluwe en slinkse wijze een een-richtingsverkeer te ontstaan, waarbij de gelovige - door jarenlange publiciteitscampagnes via de media - uiteindelijk werd gepusht om zijn katholiek geloof aan de kapstok te hangen. Velen werden door deze stroom meegesleurd, namen de "dogma's" van de kerkelijke progressieven over of verlieten zelfs de Kerk. 

Maar een kleine groep van getrouwen die trouw wilden blijven aan Christus, gingen niet in deze verderf-campagne mee. Zij bleven - vaak alleen - moedig weerstand bieden om het verderf in de Kerk een halt toe te roepen en aan de kaak te stellen. Voor hen waren de Geboden van God niet zomaar "regeltjes" die je maar na verloop van tijd kon opheffen omdat de politiek-correcte-waan-van-de-dag dit voorschreef. Zij wilden geen dialoog met het kwade, en riepen juist iedereen op tot bekering van hun slechte weg. De vijand moedigde intussen iedereen aan om in het kwade te volharden, in de hoop dat dit als een zonde tegen de Heilige Geest zou worden uitgelegd.

In de parabel van de onkruid en de tarwe op het veld (zie Matteus 13;24-30) , legt Christus uit dat het onkruid is gezaaid door zijn vijand, de duivel. Er wordt in het begin van de opkomst van de kleine plantjes niet aangeraden deze uit te rukken, anders zou het tarwe ook deels verloren kunnen gaan. Maar zoals altijd: onkruid begint als een klein plantje en groeit naar mate de tijd vordert uit tot een kolossale plant. Dan wordt onkruid opeens goed zichtbaar, is duidelijk van het tarwe te onderscheiden, maar wat nog meer is: zij manifesteert zich publiekelijk en is als onkruid juist daardoor makkelijker te herkennen. 

Zo is dat tegenwoordig in de huidige tijd. Wat zonde wordt genoemd komt boven de grond en is na verloop van tijd duidelijk zichtbaar en herkenbaar. Vandaar dat je ook weet dat de tijd van de oogst aan het naderen is, want een totale overwoekering van onkruid in de Kerk zal niet door de Tuinman worden geaccepteerd, zoals Hij zelf heeft verklaard in de H.Schrift. 

God is liefde, maar God is ook Waarheid

Overweging: De Heilige Apostel Johannes zegt in het Epistel van deze zondag dat God liefde is. Maar de liefde, die God is, is ook de Waarheid, zoals Christus zelf zegt in het Evangelie (Joh 17;11b-19). Men kan de liefde die God is dus niet loskoppelen van de Waarheid die Christus is. (Ik ben de Weg de Waarheid en het Leven).

Maar tegenwoordig lijkt het wel een sport te zijn in de Kerk om die liefde los te willen koppelen van de Waarheid, en die Waarheid voor te stellen als door mensen "verzonnen" lege "regeltjes" waar alleen "Farizeeërs" zich druk om maken. Maar wie de Waarheid van Christus loskoppelt van zijn liefde, streeft des te sneller naar de leugen. Men gaat dan zelf lege regeltjes maken waar niet aan getornd mag worden (alsof het hier dogma's betreffen) zoals onlangs sommige bisschoppen deden die de roze leugen in de Kerk wilden introduceren. Wie deze roze leugen accepteert valt des te sneller van de Waarheid af die Christus is. En de methode om de leugen als waarheid voor te stellen, werd al in het Paradijs uitgevoerd door de Tegenstander die doodleuk kwam vertellen dat de mens niet zou sterven als van de vrucht zou worden gegeten van de boom van kennis van goed en kwaad. 

Gelukkig bestaan er ook nog leken, priesters en andere gezagsdragers (en daar zijn zelfs kardinalen bij) die het wél opnemen voor de liefde die met de Waarheid verbonden is. Men kan het ook zo stellen: wie de Waarheid - die Christus is - niet heeft, heeft ook de liefde niet, want Waarheid is liefde.

De lezingen (Jaar B) van deze zondag: Handelingen 1;15-17. 20a. 20c-26. Tussenzang Psalm 103(102); 1-2. 11-12 en 19-20b. Tweede lezing: 1Joh 4;11-16 en Evangelie Johannes 17;11b-19).

Vandaag is ook in het bisdom Roermond in Maastricht de grote stadsprocessie ter ere van de Heilige Servatius, maar door het tegenvallende weer is de processie op het laatst helaas niet doorgegaan. De feestdag van Sint Servaas valt op 13 mei. 

Hemelvaart van de Heer

Evangelie naar Marcus: Eindelijk verscheen Hij aan alle elf, terwijl ze aan tafel waren. Hij verweet hun het ongeloof en de verstoktheid van hart, omdat ze hèn niet hadden geloofd, die Hem na de verrijzenis hadden gezien. En Hij sprak tot hen: Gaat heel de wereld door, en predikt het Evangelie aan ieder schepsel. Wie gelooft en gedoopt is, zal zalig worden; maar wie niet gelooft, zal worden veroordeeld. Deze wonderen zullen hen vergezellen die hebben geloofd: in mijn Naam zullen ze duivels uitdrijven; vreemde talen zullen ze spreken; slangen zullen ze opnemen; en al drinken ze dodelijk vergif, het zal hun niet schaden; zieken zullen ze de handen opleggen, en zij zullen genezen. 

Toen de Heer Jesus met hen gesproken had, is Hij opgenomen ten Hemel en is neergezeten aan de rechterhand Gods. Maar zij trokken uit, om overal te preken; en de Heer werkte men hen mee, en bevestigde het woord door de wonderen, die het vergezelden.

Overweging: Ons vaderland is niet op aarde, maar in de Hemel. Dus onze toekomst is van een heel andere aard. We moeten niet werken voor aardse zaken, want dat blijft niet bestaan. Een mens leeft - als hij al geluk heeft - hooguit maar 90 jaar. We moeten daarom werken voor Hemelse zaken. Deze zullen eeuwig zijn. Laten we daarom ons best doen op het verkrijgen van alle genaden die wij nodig hebben om de Hemelse Glorie te mogen binnengaan. Daar waar Christus zetelt aan de rechterhand van God de Vader. 

Integrale tekst Kardinaal Eijk in het Nederlands

Kardinaal Eijk schreef een opiniebijdrage in het Engels voor de ‘National Catholic Register’ en in het Italiaans voor de ‘Bussola Cristiana Quotidiana’. 

Aanleiding waren de voorgestelde richtlijnen van de Duitse Bisschoppenconferentie over intercommunie en de reactie daarop van het Vaticaan. Hieronder is de Nederlandse versie van deze tekst te vinden.




+Willem Jacobus kardinaal Eijk

Nalaten de Duitse bisschoppen duidelijke richtlijnen te geven, gebaseerd op de heldere doctrine en praktijk van de Kerk, wijst op een afdrijven in de richting van afvalligheid van de waarheid.

De Duitse Bisschoppenconferentie stemde met een grote meerderheid vóór richtlijnen die bepalen dat een protestant die met een katholiek is gehuwd, het sacrament van de Eucharistie mag ontvangen indien er aan een aantal voorwaarden wordt voldaan: de persoon moet samen met een priester of iemand anders met pastorale verantwoordelijkheden gewetensonderzoek hebben gedaan; hij moet het geloof van de Katholieke Kerk hebben bevestigd; hij moet de wens hebben een einde te maken aan “ernstige spirituele nood” en hij moet een wens hebben “om een verlangen naar de Eucharistie te stillen.”

Zeven leden van de Duitse Bisschoppenconferentie stemden tegen deze richtlijnen en vroegen enkele dicasteries van de Romeinse Curie om hun mening. Het gevolg was dat een delegatie van de Duitse Bisschoppenconferentie in Rome sprak met een delegatie van de Romeinse Curie, onder wie de prefect van de Congregatie voor de Geloofsleer.
Het antwoord van de Heilige Vader, gegeven via de prefect van de Congregatie voor de Geloofsleer aan de delegatie van de Duitse Bisschoppenconferentie, dat de Conferentie de conceptteksten opnieuw moet bespreken en moet proberen tot een unaniem standpunt te komen, is volstrekt onbegrijpelijk. De leer en praktijk van de Kerk met betrekking tot de bediening van het sacrament van de Eucharistie aan protestanten is volstrekt helder. Het Wetboek van Kerkelijk Recht zegt er het volgende over:

Als stervensgevaar aanwezig is of als volgens het oordeel van de diocesane Bisschop of van de bisschoppenconferentie een andere ernstige nood ertoe dwingt, dienen katholieke bedienaren dezelfde Sacramenten geoorloofd toe ook aan de overige christengelovigen niet in volledige gemeenschap levend met de Katholieke Kerk, die zich niet tot een bedienaar van hun gemeenschap kunnen wenden en er uit eigen beweging om vragen, mits zij wat dezelfde Sacramenten betreft blijk geven van het katholieke geloof en zij de juiste gesteltenis bezitten.” C.I.C./1983, can. 844 § 4 (vgl. Catechismus van de Katholieke Kerk (CKK) nr. 1400).

Dit geldt derhalve alleen voor noodgevallen, met name wanneer er stervensgevaar bestaat.

Intercommunie is, ten principale, alleen mogelijk met orthodoxe christenen, omdat de Oosterse Kerken, hoewel niet in volledige communio met de Katholieke Kerk, echte sacramenten hebben en bovenal, krachtens hun apostolische successie, een geldig priesterschap en een geldige Eucharistie kennen (CKK nr. 1400, C.I.C./1983 can. 844, § 3). Hun geloof in het priesterschap, in de Eucharistie en ook in het sacrament van boete en verzoening is gelijk aan dat van de Katholieke Kerk.

Protestanten daarentegen delen het geloof in het priesterschap en de Eucharistie niet. De meeste Duitse protestanten zijn luthers. Lutheranen geloven in consubstantiatie, dat de overtuiging insluit dat, in aanvulling op het Lichaam of het Bloed van Christus, brood en wijn eveneens aanwezig zijn wanneer iemand deze ontvangt. Indien iemand het brood en de wijn ontvangt zonder hierin te geloven, zijn het Lichaam en Bloed van Christus niet werkelijk aanwezig. En buiten dit moment van het ontvangen, resteren slechts het brood en de wijn en zijn het Lichaam en het Bloed van Christus afwezig.

Het moge duidelijk zijn dat de lutherse leer van consubstantiatie wezenlijk verschilt van de katholieke leer van de transsubstantiatie, die het geloof behelst dat wat ontvangen wordt onder de gedaanten van brood en wijn, ook wanneer deze worden toegediend aan iemand die niet in de transsubstantiatie gelooft en ook buiten het moment van toediening, het Lichaam of Bloed van Christus blijft en niet langer de substanties van brood en wijn is.

Vanwege deze wezenlijke verschillen mag de communie niet uitgereikt worden aan een protestant, ook wanneer deze is getrouwd met een katholiek, omdat protestanten niet in volledige communio leven met de Katholieke Kerk en daarom niet expliciet het geloof in de Eucharistie delen. De verschillen tussen het geloof in consubstantiatie en het geloof in transsubstantiatie zijn zo groot dat men werkelijk moet verlangen dat iemand die de communie wenst te ontvangen, expliciet en formeel in volledige communio treedt met de Katholieke Kerk (behalve in het geval van stervensgevaar) en op die manier expliciet zijn acceptatie bevestigt van het geloof van de Katholieke Kerk, inclusief de Eucharistie. Een persoonlijk gewetensonderzoek met een priester of een ander persoon met pastorale verantwoordelijkheden geeft onvoldoende garanties dat de persoon in kwestie werkelijk het geloof van de Kerk accepteert. Wanneer iemand dit geloof accepteert, kan hij hoe dan ook slechts één ding doen: in volledige communio met de Katholieke Kerk treden.

De conceptrichtlijnen van de Duitse Bisschoppenconferentie wekken de indruk dat er slechts enkele gevallen bestaan van met katholieken gehuwde protestanten die de communie willen ontvangen door van deze richtlijnen gebruik te maken. De ervaring leert echter dat in de praktijk deze aantallen in het algemeen zullen stijgen. Protestanten die zijn gehuwd met katholieken zien andere protestanten die met katholieken zijn gehuwd de communie ontvangen en zullen denken dat zij hetzelfde kunnen doen. Uiteindelijk zullen ook protestanten die niet gehuwd zijn met katholieken deze willen ontvangen. De ervaring met dit type regelingen is dat de criteria al snel worden uitgebreid.

Nu heeft de Heilige Vader de delegatie van de Duitse Bisschoppenconferentie laten weten dat deze de discussie moet hernemen over de conceptvoorstellen voor een pastoraal document over, onder andere, het uitreiken van de communie, en om unanimiteit te vinden. Unanimiteit over wat? Ervan uitgaand dat alle leden van de Duitse Bisschoppenconferentie, na er opnieuw over gesproken te hebben, unaniem besluiten dat de communie uitgereikt kan worden aan protestanten die met een katholiek zijn getrouwd (iets wat niet zal gebeuren), zal dit dan – terwijl het tegenstrijdig is aan wat het Wetboek van Kerkelijk Recht en de Catechismus van de Katholieke Kerk hierover zeggen – de nieuwe praktijk worden in de Katholieke Kerk in Duitsland? De praktijk van de Katholieke Kerk, gebaseerd op haar geloof, wordt niet bepaald door en verandert niet op basis van statistieken wanneer een meerderheid van een Bisschoppenconferentie daarvóór stemt, zelfs niet indien dit unaniem gebeurt.

De reactie van de Heilige Vader had moeten zijn wat het Wetboek van Kerkelijk Recht en de Catechismus van de Katholieke Kerk hierover zeggen. Hij is, als opvolger van de Heilige Petrus, “het blijvende en zichtbare beginsel en fundament van de eenheid zowel van de bisschoppen als van de menigte der gelovigen” (Lumen Gentium nr. 23). De Heilige Vader zou de delegatie van de Duitse Bisschoppenconferentie heldere richtlijnen hebben moeten geven, gebaseerd op de duidelijke doctrine en praktijk van de Kerk. Hij zou op dezelfde basis de lutherse vrouw hebben moeten antwoorden die hem op 15 november 2015 vroeg of ze de communie samen met haar katholieke echtgenoot kon ontvangen, in plaats van te suggereren dat ze de communie zou kunnen ontvangen op basis van het feit dat ze gedoopt is en in overeenstemming met haar geweten. Door na te laten duidelijkheid te creëren, ontstaat grote verwarring onder de gelovigen en brengt men de eenheid van de Kerk in gevaar. Dit is ook het geval met kardinalen die openlijk voorstellen om homoseksuele relaties te zegenen, iets wat volstrekt ingaat tegen de leer van de Kerk, gebaseerd op de Heilige Schrift, dat het huwelijk in overeenstemming met de scheppingsorde alleen bestaat tussen een man en een vrouw.

Als ik waarneem dat de bisschoppen en vooral de opvolger van Petrus nalaten het depositum fidei zoals vervat in de Heilige Traditie en de Heilige Schrift te handhaven en trouw en in eenheid door te geven, moet ik onwillekeurig denken aan Artikel 675 van de Catechismus van de Katholieke Kerk:

“De laatste beproeving van de Kerk
Voorafgaand aan de komst van Christus moet de Kerk een laatste beproeving doorstaan die het geloof van talrijke gelovigen zal doen wankelen. De vervolging waarmee haar pelgrimstocht op aarde vergezeld gaat, zal het ‘mysterie van de ongerechtigheid’ onthullen in de vorm van een godsdienstig bedrog dat de mensen een schijnoplossing biedt voor hun problemen. De prijs die zij daarvoor betalen is dat zij afvallen van de waarheid.”

+Willem Jacobus kardinaal Eijk

Aartsbisschop van Utrecht, Nederland
Utrecht, 5 mei 2018

BRON: AARTSBISDOM UTRECHT.

De eerste onfeilbare uitspraak van de H.Petrus

Vaak denkt men dat de onfeilbaarheid van de Paus pas in 1870, tijdens het Eerste Vaticaans Concilie werd ingesteld. Maar al in 252 na Christus schreef de Heilige Cyprianus aan Paus Cornelius "dat bij de Paus dwaling in kwesties van geloof was uitgesloten" (onfeilbaarheid). Deze onfeilbaarheid heeft echter niets te maken met een persoonlijke onfeilbaarheid van de Paus, zoals zo vaak verkeerd wordt voorgesteld. Wie de H.Schrift goed leest ziet dat de onfeilbaarheid van de Paus al door de H.Petrus werd uitgeoefend. In het Epistel van de zesde zondag na Pasen lezen we een mooi stuk daarover. De H.Apostel Petrus zegt in Handelingen 10 vers 47-48 iets heel belangrijks: hij geeft bevel de aanwezigen heidenen op te nemen in de Kerk door ze te dopen. Uiteindelijk zal de H.Kerk niet alleen openstaan voor Joden, maar ook voor de heidenen. Om het stuk in zijn context goed te begrijpen, dient men wel het hoofdstuk Handelingen 10 bij het begin te lezen, over hoe de Romein en honderdman Cornelius en zijn gezin zich tot het Christendom bekeert. Hierbij is de openbaring aan de H.Petrus (voorlichting door de H.Geest) die in dit zelfde hoofdstuk wordt besproken ook van belang en moet in de context van de verzen 47-48 worden betrokken. Uiteindelijk komt de H.Apostel Petrus, dankzij deze bijstand van de H.Geest, tot de volgende conclusie:

Zou iemand het water kunnen weigeren, en deze mensen niet dopen, die toch de Heilige Geest hebben ontvangen, juist zoals wij? En hij beval hen te dopen in de naam van Jesus Christus. 

Hier geeft de H.Petrus als hoofd van Jesus' Kerk niet alleen bevel om de heidenen te dopen, maar hij - voorgelicht door de H.Geest - doet ook de eerste onfeilbare uitspraak, en zet de gewichtigste stap die ooit door de Kerk werd gedaan. 

Door de uitspraak van de H.Petrus kon de Kerk een Wereldkerk worden die tot op de dag van vandaag bestaat, en waar wij nu allen - in welk land ter wereld ook - deel van uit mogen maken. 

Meimaand, Mariamaand

Na het Onze Vader is het Weesgegroet - het Ave Maria - het belangrijkste gebed van de Christenheid. In dit gebed nemen wij onze toevlucht tot de heilige maagd Maria. Het Weesgegroet wordt ook wel de Begroeting van de Engel genoemd, omdat het begint met de groet die de H.Aartsengel Gabriël tot Maria richtte bij de aankondiging van de geboorte van de Heer. De woorden van dit gebed zijn voor een deel de woorden van de heilige Elisabeth. Vanaf 'Heilige Maria, Moeder van God...' zijn het de woorden van de Heilige Kerk.

Het eerste deel van het gebed is dus ontleend aan de Heilige Schrift, en is daarmee onderdeel van de goddelijke openbaring. Het is opmerkelijk dat al voordat Maria haar Kind ging ontvangen, zij door de Engel begroet werd als 'vol van genade'. Om die reden wordt Maria vanuit de openbaring de Onbevlekte Ontvangenis genoemd, dat wil zeggen dat zij het bederf van de erfzonde niet heeft gekend. Zij was reeds voor-verlost door een bijzonder goddelijk privilege. Het is dan ook terecht dat de Kerk in het laatste deel van het Weesgegroet een smeekbede tot Maria toevoegt, om ons in dit leven met haar voorbeden te begeleiden, waarmee wij onze toevlucht bij de onbevlekte Moedermaagd zoeken.

Laten wij dit ook doen, in het bijzonder in de Mariamaand mei, door de litanie van Maria en de Rozenkrans in de kerk te bidden, maar u wordt opgeroepen om ook thuis dagelijks deze smeekbede te verrichten. 

Van Pater Knudsen FSSP, pastoor van de Sint Agneskerk te Amsterdam.

Christenen moeten veel vrucht dragen

Welke landbouwer zou het accepteren dat zijn fruitbomen wél bloeien, maar geen vrucht dragen? Zou hij niet zeggen: "waartoe putten zij de grond nog uit? Hak de bomen om, en plant nieuwe bomen die wel vrucht dragen!" Iemand die zo spreekt is inderdaad een wijs man. Hij denkt immers aan de economie van zijn bedrijf: waar immers geen vruchten aan de bomen komen, kan hij zijn zaak gaan sluiten wegens gebrek aan inkomsten. Het zelfde geldt voor de Christenen. Ook hier neemt de Goddelijke Landman het niet dat er wel bomen (Christenen) zijn, maar geen vruchten. Hij snijdt ze zelf van de wijnstok af, laat de verdorde vruchten bij elkaar verzamelen om later in het vuur te verbranden. Het is een duidelijke waarschuwing die Christus geeft aan zijn discipelen, maar deze waarschuwing is ook voor ons opgeschreven. Volgens de heilige Kerkvader Johannes Chrysostomos laat de Heer de vervolgingen in ons leven toe om er voor te zorgen dat we meer vruchten dragen, zoals de Heer in het Evangelie uiteenzet in Johannes 15;2 "...en elke (rank) die wel vrucht draagt, zuivert Hij, opdat zij meer vrucht mag dragen." Christus leert ons dat wij via de ranken aan Hem verbonden moeten blijven. Door deze verbondenheid met Christus ontvangen wij de levenskracht en dragen wij vruchten die blijven in Eeuwigheid.

In de lezingen voor het Evangelie van de vijfde zondag na Pasen kunnen we lezen hoe wij "in God verblijven." De H.Apostel Johannes leert ons dat we dat doen door de broederliefde in stand te houden (zie daarvoor 1 Johannes 3; 18-24). De Heer heeft namelijk zelf uitgelegd dat de hele Wet en Profeten is samen te vatten in dit ene gebod door God lief te hebben met heel ons hart en al onze krachten, maar ook door de naaste lief te hebben zoals wij onszelf liefhebben (zie daarvoor Boek Leviticus hoofdstuk 19 vers 18). 

In vers 19 van de eerste brief van Johannes zegt de H.Apostel iets wat een beetje duister overkomt, maar de Bijbeluitleggers in de Petrus Canisius Bijbel zeggen daarover het volgende: De broederliefde is het zekere teken dat wij uit de Waarheid, uit God zijn, en als kinderen Gods Hem waarachtig liefhebben. Want dan onderhouden wij Gods geboden, blijven we in Hem, en naderen vertrouwvol als kinderen tot de Vader. Hebben we nog twijfel over onze liefde tot God, dan kunnen we onze hart geruststellen. Want God kent ons hart beter dan wijzelf. Uit de naastenliefde, die we beoefenen, weet God beter dan wijzelf, dat we Hem waarachtig liefhebben. Want de waarachtige naastenliefde is onmogelijk zonder de liefde tot God. 

In de laatste vers van de eerste brief van de H.Apostel Johannes, vers 24, wordt bedoeld: De geest van de naastenliefde die God ons schonk door de genade van de Heilige Geest. 

De H.Apostel legt in in vers 1 van de eerste brief uit dat wij met daden onze naastenliefde moeten bewijzen, want zonder daden is het geloof immers dood (zie ook de brief van de H.Apostel Jacobus hoofdstuk 2 vers 17 en 18). We kunnen met onze daden onze medemens waarlijk liefhebben: dat betekent dat we iets voor hem of haar doen, voor hen bidden (dus ook bidden voor onze vijanden!), dat de priesters de Heilige Missen voor hen opdragen en dat wij de mensen bijstaan met goede raad. Zo bewijzen we dat we via onze naaste lief te hebben, waarlijk God liefhebben. Wij kunnen immers onze liefde tot God nooit direct aan God zelf teruggeven (zie daarvoor het boek De Dialoog van de Heilige Catharina van Siëna) want voordat wij bestonden had God ons al oneindig lief. Daarom moeten we de liefde aan onze naaste teruggeven. Dan beschouwt God dit als aan Hem gedaan (vergelijk Matteus hoofdstuk 25 vers 40).

Bisschop Gijsen kreeg geen eerlijk proces

Vandaag, zondag 22 april 2018, is er via de social media het bericht verspreid dat de Klachtencommissie seksueel misbruik in de R.K.Kerk geen eerlijk proces heeft gegeven aan bisschop Joannes Gijsen van Roermond. De Nederlandse krant NRC zegt in dit geval zelfs dat de bisschop oneerlijk werd behandeld. De bisschop overleed in 2013 en kreeg al tijdens zijn leven te maken met beschuldigingen van seksueel misbruik. Hoewel er geen steunbewijs was, werd de bisschop tóch veroordeeld en werd de Katholieke Kerk gedwongen om "schuld" te bekennen. 

In de Nederlandse krant het NRC wordt nu rechtgezet wat in een eerder stadium door lekengelovigen al jaren werd verkondigd op het internet: hoe kan je zonder steunbewijs iemand veroordelen? Bovendien heeft de oud-bisschop deze beschuldigingen tot aan zijn dood altijd ontkend. 

Het vonnis is uitgegeven door de Rechtbank in Gelderland. Het gaat over twee zaken, waarvan er één klacht gegrond werd verklaard omdat er ook een andere onbewezen klacht tegen de oud-bisschop werd ingezet. De Rechtbank zegt dat dit onvoldoende is om een klacht daarom aannemelijk te achten. Verder krijgt de Commissie een veeg uit de pan, omdat zij in strijd met de eigen regels handelde, bleek ze onvoldoende feitenonderzoek te hebben uitgevoerd en ontbrak ook nog eens wederhoor. 

De Rechtbank oordeelde dat in deze zaak van de oud-bisschop de elementaire rechtsbeginselen werden geschonden. De Rechtbank vond ook dat de oud-bisschop geen eerlijk proces had gekregen. De Klachtencommissie liet zich - volgens de Rechtbank - in, met té karig bewijs. En zoals we weten werd dit karig 'bewijs' wel erg snel gebruikt om de oud-bisschop veroordeeld te krijgen. Die veroordeling kwam notabene ook nog eens tot stand toen Joannes Gijsen kort erna overleden was. Hierdoor was ook nog een rechtsgang voor eerherstel voor de bisschop zelf niet meer mogelijk. 

Het proces werd aangespannen door de Stichting Sint Jan voor een eerlijk proces. Deze stichting wil eerherstel voor medewerkers van de Katholieke Kerk wier eer en goede naam zijn aangetast. Ondanks de enorme kritiek van de Rechtbank, werden de vorderingen van de Stichting Sint Jan niet-ontvankelijk verklaard. Daarom beraadt de Stichting zich op een hoger beroep. Wordt vervolgd dus.

Post Scriptum: Dat de oud-bisschop ten onrechte werd veroordeeld, lijkt meer op een ordinaire liquidatie. In dit geval de liquidatie van het blazoen van de bisschop. Al vlak na zijn aanstelling als bisschop van Roermond kreeg Joannes Gijsen met een enorme tegenstand te maken en werd niet zelden de bisschop van alles en nog wat beschuldigd; zelfs door de priesters in zijn eigen bisdom. De enige 'fout' die Mgr. Gijsen maakte was dat hij gehoorzaam was aan de Paus en er voor zorgde dat de besluiten van het Tweede Vaticaans Concilie in zijn bisdom werden doorgevoerd. Vooral voor diegenen die een 'andere kerk' voor ogen hadden was dat een brug te ver en door hen werd niet zelden een genadeloze oppositie gevoerd via de media en de kranten. Laten we daarom hopen en bidden dat er ook eerherstel mag komen voor Joannes Gijsen, want dat heeft hij zeker verdiend.

Ego Sum Pastor Bonus

Ik ben de goede herder. De goede herder geeft zijn leven voor de schapen. Maar de huurling, die de herder niet is en wien de schapen niet toebehoren, hij laat de schapen in de steek en slaat op de vlucht, zodra hij de wolf ziet komen; en de wolf rooft en verstrooit ze. Want hij is een huurling, en hij heeft geen hart voor de schapen. Ik ben de goede herder; Ik ken de mijnen en de mijnen kennen Mij, zoals de Vader Mij kent, en Ik de Vader ken. En Ik geef mijn leven voor de schapen. Ik heb nog ook andere schapen, die niet uit deze schaapstal zijn. Ook hen moet Ik leiden, en ze zullen luisteren naar mijn stem; dan zal het worden: één kudde, één herder. Hierom heeft de Vader Mij lief, omdat Ik mijn leven geef, om het weer terug te nemen. Niemand neemt het Mij af, maar Ik geef het uit Mijzelf; Ik heb macht om het te geven en macht om het weer terug te nemen. Dit is de opdracht die Ik van mijn Vader ontving. 

(Evangelie naar Johannes hoofdstuk 10;11-18)

Hoe de arme het recht wordt onthouden

Het is schokkend hoe de afgelopen jaren, mede dankzij politiek ingrijpen, het halen van je recht tot een uitzondering lijkt te zijn ontwikkeld in Nederland. Je mag toch aannemen dat rechtspraak en het inhuren van een advocaat tot de mogelijkheden behoren? Maar wie eens verder zoekt en zijn oor te luisteren legt, komt toch snel tot een andere conclusie. Het recht halen is - net zoals de gezondheidszorg - meer iets voor de rijken dan voor de armen.

Een voorbeeld? Stel, je hebt een conflict over een onbetaalde rekening van 750 euro. Het kost je in Nederland al zeker 200 euro om de zaak voor een rechtbank te krijgen. Verlies je de zaak, dan kunnen die kosten worden verdubbeld tot 400 euro, omdat je namelijk ook de z.g. Griffierechten van de tegenpartij moet betalen. Let wel: dat alles voor een conflict over 750 euro. Bovendien heeft de overheid de Griffierechten de afgelopen jaren aanzienlijk verhoogd waardoor het voor de laagstbetaalden al helemaal niet meer mogelijk is om naar een rechtbank te stappen en dan hebben we het nog niet over de gemaakte advocaatkosten. Er bestaat wel zoiets als een ProDeo advocaat, maar daar moet dan wel een vast bedrag voor worden betaald en ook die kosten zijn de afgelopen jaren flink omhoog gegaan. Wil je een betere advocaat inhuren en heb je geen rechtsbijstandverzekering, dan ben je erg veel geld kwijt. Een advocaat kan makkelijk een tarief van 128 euro of meer per uur declareren!

Het is daarom logisch dat juist de armen en de minst-draagkrachtigen onder ons gewoon hun recht niet kunnen halen. Soms krijgt de niet-vermogende burger problemen met een belastingaanslag en wordt geheel ten onrechte deze aanslag geheven, terwijl diezelfde burger het recht aan zijn kant heeft, maar eenvoudigweg dat recht niet halen kán, omdat een gang naar de rechter financieel is geblokkeerd. Zo wordt dus het recht volgens sommigen op tweevoudige wijze onmogelijk gemaakt. Noem dat maar geen zonde tegen de rechtvaardigheid!

Daarom een oproep aan de politiek om het recht aan de armen onder ons niet langer te onthouden en die stijgende Griffierechten aan te pakken. Want zo kan dit niet langer!

Hoogfeest van Maria Boodschap

Vandaag, 9 april 2018, viert de Kerk Maria Boodschap. Normaliter valt dit op de 25ste maart, maar omdat Palmzondag op 25 maart viel, wordt het Mariafeest verplaatst naar de eerste week na Tweede Paasdag, in dit geval op de maandag 9 april. Dit Mariafeest wordt altijd gevierd, dus ook als dit hoogfeest in de Goede Week zou vallen. Op deze dag vieren wij het begin van onze verlossing, de vervulling van het profetisch woord zoals dit in het Evangelie wordt vermeld: "Zie, de Maagd zal zwanger worden en een Zoon ter wereld brengen." (Matteus 1;23)

Op deze dag vieren wij de gebeurtenis waarin de Heilige Aartsengel Gabriël van Godswege naar Nazaret gezonden wordt om de geboorte van Jesus aan te kondigen (zie daarvoor Lucas 1;26-38). Maria werd op dat moment uitverkoren om de Moeder van God te worden; en tevens dat op het zelfde ogenblik de Zoon van God de menselijke natuur aannam.

Bij de boodschap worden de deugden van de Heilige Maagd duidelijk zichtbaar: een bewonderenswaardige zuiverheid, een diepe nederigheid, een volmaakt geloof en gehoorzaamheid. 

Op het zelfde moment dat Maria toestemde om de Moeder van God te worden werd de Tweede Persoon van de Heilige Drie-eenheid vlees in haar schoot, met een lichaam en een ziel als de onze, dankzij de werking van de Heilige Geest. Daarom moeten wij ook altijd dankbaar zijn wat Maria  voor ons gedaan heeft: zonder haar ja-woord, zonder haar middelaarschap was Christus immers nooit in de wereld gekomen, en zouden wij zijn gestorven in onze zonden, zonder enige hoop op redding. Uit de H.Schrift kunnen we duidelijk lezen en begrijpen dat God zelf, de H.Maagd Maria, zo een belangrijke plaats heeft gegeven in het heilswerk. 

Voor ons is het verder van belang om de maagdelijkheid omwille van het Koninkrijk des Hemels zeer hoog te waarderen, dat wij op dit Hoogfeest in de H.Communie, onze Heer Jesus Christus met grote zuiverheid en nederigheid moeten ontvangen, en dat wij ons zonder aarzelen aan de Goddelijke wil moeten onderwerpen. Elke dag om 12 uur bidden wij het onderstaand gebed. Het Angelus. In de Paastijd wordt het Regina Caeli gebeden.

Angelus Domini nuntiavit Mariae

Et concepit de Spiritu Sancto

Ave Maria Gratia plena,

Dominus tecum,

Benedicta tu in mulieribus

et benedictus Fructus ventris tui Iesus.

Sancta Maria, Mater Dei,

Ora pro nobis peccatoribus

Nunc et in hora mortis nostrae. Amen.

Ecce, Ancilla Domini,

Fiat mihi secundum verbum tuum.

Ave Maria...

Et Verbum caro factum est

Et habitavit in nobis.

Ave Maria...

Ora pro nobis, Sancta Dei Genetrix,

ut digni efficiamur promissionibus Christi.

Oremus. Gratiam Tuam, quaesumus, Domine, mentibus nostris infunde,

ut, qui angelo nuntiante, Christi, Filii Tui, incarnationem cognovimus,

per passionem eius et crucem ad resurrectionis gloriam perducamur.

Per eundem Christum, Dominum nostrum.

Zondag van de Goddelijke Barmhartigheid

Op zondag 8 april 2018 wordt het Feest van de Goddelijke Barmhartigheid gevierd. Het is de Heer Jesus zelf die de instelling van dit Feest gewild heeft en kenbaar gemaakt heeft aan de Poolse zuster Maria Faustina Kowalska (zie foto).  Paus Johannes Paulus II heeft een heel belangrijke rol gespeeld in de verdediging van het werk van Maria Faustina. Terecht mag de pauskeuze van de Pool Karol Wojtyla gezien worden als een werk van de Goddelijke Voorzienigheid. Vermeldenswaard is echter dat het werk van zuster Maria Faustina ook in het Nederlands is vertaald en het is de Heer zelf die de gelovigen oproept om een Noveen van de Barmhartigheid te houden. Zij begint op Goede Vrijdag en eindigt op de zaterdag vlak voor de Barmhartigheidszondag (Beloken Pasen). 

Op de eerste zondag na Pasen (Beloken Pasen) zegt de Heer het volgende:

De ziel die te Biechten gaat en de H.Communie ontvangt zal volledig vergiffenis krijgen van zonden en straffen. Laat niemand bevreesd zijn Mij te naderen, ook al zijn zijn zonden rood als scharlaken. 

De Heer schrijft het volgende voor:

1. Het ontvangen van de H.Communie op die zondag
2. Het naderen tot het Sacrament van de Biecht in verband met de H.Communie, enige dagen voor of na die zondag.

Vervolgens beveelt de Heer aan:

1. Op mijn feest - het Feest van de Barmhartigheid - moet je in de geest heel de wereld aflopen en alle zielen die gezondigd hebben naar de bron van mijn Barmhartigheid voeren. Ik zal hen genezen en sterken.
2. Ik verlang dat er hier Aanbidding plaatsvindt (uitstelling H.Sacrament) voor de intentie, de Barmhartigheid af te smeken voor de wereld.

Voor de gelovige Katholiek is dit na Pasen een belangrijke zondag in de Liturgische Kalender en iedereen die graag vergiffenis wil krijgen (hoe groot zijn zonden ook zijn) is altijd welkom bij de Biechtvaders. Vrees dus niet, want het is Jesus zelf die op u wacht en u graag vergiffenis wilt schenken. 

H.Eucharistie is wel degelijk een teken van eenheid

Al in de vroege periode van de Katholieke Kerk zagen de theologen, zoals de Heilige Augustinus, de H.Eucharistie als een teken van de eenheid. Augustinus roept immers vanwege de verhevenheid van de H.Eucharistie uit: "O sacrament van goedheid! O teken van eenheid! O band van liefde!". Je kunt daarom de H.Eucharistie niet zien zonder die eenheid die Christus notabene zelf gewild heeft. Daarom kan iemand niet zomaar de H.Eucharistie ontvangen als hij of zij niet in volledige gemeenschap, in eenheid met de Katholieke Kerk leeft. Dat is altijd zo geleerd en is altijd zo geloofd. 

Er zijn in het Wetboek van Canoniek Recht richtlijnen gegeven, onder welke omstandigheden niet-katholieke gelovigen de H.Eucharistie mogen ontvangen (zie daarvoor CIC 844). In de catechismus van de Katholieke Kerk staat daarover het volgende in nummer 1401:

Wanneer naar het oordeel van de ordinaris een ernstige nood ertoe dwingt, kunnen katholieke bedienaars de sacramenten (eucharistie, boete, ziekenzalving) toedienen aan andere christenen die niet in volledige gemeenschap met de Katholieke Kerk leven, als zij er uit eigen beweging om vragen: zij moeten het Katholiek geloof betreffende deze sacramenten beamen en de juiste gesteltenis bezitten.

Het is logisch dat zomaar de Sacramenten uitreiken aan Christenen die niet in volledige gemeenschap met de Kerk leven, niet tot de mogelijkheden behoort, en ook nooit behoord heeft. Anders spreek je van intercommunie en dat is gewoonweg niet toegestaan. Dat is al van de oudste tijden ons overgeleverd. Daarom zegt Augustinus ook dat de H.Eucharistie een teken van eenheid is.

Het lijkt erop dat niet alleen een deel van de Duitse bisschoppen de weg volledig is kwijtgeraakt via de "eucharistische honger" te introduceren, maar ook bij het Katholiek Nieuwsblad moet men gaan oppassen wat men schrijft. In het artikel: Duitse bisschoppen verdeeld over communierichtlijn schrijft de redactie onder het kopje "Competentie overschreden" dat wat de Duitse bisschoppen willen: "...een breuk zou betekenen met de leer." De krant spreekt van: "zou betekenen", wat duidelijk niet klopt, want het betekent wel degelijk een breuk met de Leer. Het is namelijk altijd geloofd dat de H.Eucharistie een teken van eenheid is, en je kunt dit niet zomaar opzij zetten om een trukendoos in Duitsland te beschrijven door van "eucharistische honger" van niet-katholieke gelovigen te spreken, zoals een deel van de Duitse bisschoppen dit graag wenst te zien. 

Het is daarom jammer dat er steeds meer energie lijkt te worden gestoken in het op - sluwe wijze - verdonkeremanen van de Leer, want dat is juist wat er op dit moment bij voorduur lijkt te gebeuren. En dat laatste brengt ons naar een bijbelcommentaar op de Openbaring van Johannes die het zesde zegel beschrijft: "En de zon werd zwart als een haren zak". De H.Victorinus zegt hierover: "de zon werd (zwart) als een haren zak, betekent: de helderheid van de Leer zal worden verduisterd door ongelovigen."

Zalig Pasen! Christus is verrezen!

Lezing uit de Handelingen van de Apostelen: In die tijd nam Petrus het woord en sprak: Gij weet wat er overal in Judea gebeurd is: hoe Jesus van Nazaret zijn optreden begon in Galilea na het doopsel dat Johannes predikte en hoe God hem gezalfd heeft met de Heilige Geest en met kracht. Hij ging weldoende rond en genas allen die onder de dwingelandij van de duivel stonden, want God was met Hem. En wij getuigen van alles wat Hij in het land van de Joden en in Jeruzalem gedaan heeft. Hem hebben ze aan het kruishout geslagen en vermoord. God heeft Hem echter op de derde dag doen opstaan en laten verschijnen, niet aan het hele volk, maar aan de getuigen die door God tevoren waren uitgekozen, aan ons die met Hem gegeten en gedronken hebben, nadat Hij uit de doden was opgestaan. Hij gaf ons de opdracht aan het volk te prediken en te getuigen dat Hij de door God aangestelde Rechter is over levenden en doden. Van Hem leggen alle Profeten het getuigenis af, dat ieder die in Hem gelooft, door zijn Naam vergiffenis van zonden verkrijgt.  

Stille Zaterdag - Grafrust van de Heer

Lezing uit het Evangelie naar Lukas: Nu was er een man, Josef genaamd, die lid was van de Raad; maar hij was een braaf en rechtschapen man, die aan hun plannen en drijven geen deel had genomen. Hij was van Arimathea, een Joodse stad, en verwachtte ook zelf het Koninkrijk Gods. Hij ging naar Pilatus om het Lichaam van Jesus te vragen. Hij nam het af, wikkelde het in lijnwaad, en legde het in een graf, dat in de rots was uitgehouwen en waarin nog nooit iemand was neergelegd. Het was Vrijdag en de Sabbat brak aan.

De vrouwen, die met Hem uit Galilea waren gekomen, gingen mee, en zagen het graf, en hoe zijn Lichaam er in werd gelegd. Daarna gingen ze heen, en maakten specerijen en balsem gereed; maar op de Sabbat hielden ze de voorgeschreven rustdag.

Josef van Arimathea was lid van de Sánhedrin, de Joodse Raad, maar volgens Johannes was hij in het geheim een leerling van Jesus uit vrees voor de Joden. Enige tijd voor de veroordeling van onze Heer werd door het establishment namelijk besloten iedereen uit de Synagoge te bannen die openlijk een leerling was van onze Heer. In die dagen kon een ban ernstige gevolgen hebben, en daarom waren er mogelijk wel meer mensen die in het geheim leerling waren, maar dit niet durfden te zeggen uit vrees voor ernstige repressailles. Ook toen kende men in het Joodse land het begrip van de excommunicatie. 

Er moet wel worden bijgezegd dat de boosaardige oppositie van toen niet op elke Joodse man en vrouw van toepassing is, en ook heden ten dage nooit aan alle Joden mag worden toegerekend. Deze oppositie tegen Jesus kwam van een deel van Joodse gezag, en niet eens van het hele gezag. Dat wordt wel bewezen uit het verhaal van Josef van Arimathea, maar evenzo van Nicodemus. Ook in de Raad was er verdeeldheid, en niet iedereen deed mee aan de kwaadaardige veroordeling van Jesus in die dagen. Dat moeten wij als Katholieke Christenen nooit vergeten. Bovendien stond het Joodse volk in die dagen grotendeels achter Jesus en volgde Hem waar ze Hem maar konden vinden. De problemen kwamen in die tijd dus van een kleine groep van onruststokers. De overige en ook huidige Joden hebben daarom totaal niets te maken met deze onterechte veroordeling en kruisiging. 

Post Scriptum: Er is ook een vreugdevolle mededing te doen: deze avond, tijdens de Paaswake, zullen er in Frankrijk 4.258 mensen het H.Doopsel ontvangen en Katholiek worden. Een stijging van 40% in de afgelopen tien jaar. Zie daarvoor de link van dit twitterbericht.

Goede Vrijdag - Noveen Goddelijke Barmhartigheid

Lezing uit het Boek Exodus 12. Toen sprak de Heer tot Moses en Aaron in Egypte: Deze maand zal voor u de beginmaand zijn, de eerste der maanden van het jaar. Beveelt heel de gemeenschap van Israel: op de tiende van deze maand moet ieder voor zijn familie een lam nemen, één voor elk gezin. Indien het gezin voor een lam niet talrijk genoeg is moet hij er zijn naaste buurman bij uitnodigen; gij moet betreffende het lam het aantal personen berekenen naar wat ieder gewoon is te eten. Het lam moet zonder gebrek zijn, een mannelijk dier en één jaar oud; gij moogt het uit de schapen of geiten kiezen. Gij moet het bewaren tot de veertiende dag van deze maand, waarop heel de gemeenschap van Israel het in de avondschemering moet slachten. Vervolgens moeten ze het bloed ervan nemen, en er de beide deurposten en de bovendorpel mee bestrijken van de huizen waar ze het zullen eten. In diezelfde nacht moeten ze het vlees eten dat in het vuur gebraden moet zijn, met ongedesemde broden en bittere kruiden er bij. Niets ervan moogt gij rauw eten of in water gekookt; maar het moet in het vuur zijn gebraden, kop, poten en romp aan één stuk. Ook moogt gij niets tot de morgen bewaren; maar wat er van over is moet gij tegen de morgen verbranden. Zo moet gij het eten: uw lenden omgord, schoenen aan de voeten, uw stok in de hand en gij moet het eten met grote haast, want het is het Pascha van de Heer. Want in deze nacht zal Ik door Egypte trekken, in Egypte alle eerstgeborenen slaan van mensen en dieren en aan alle goden van Egypte mijn straffen voltrekken. Maar het bloed aan de huizen zal het teken zijn dat gij daar woont; en wanneer Ik dat bloed zal zien, zal Ik genadig aan u voorbijgaan.

Lam Gods dat de zonden van de wereld wegneemt, ontferm u over ons!

Post Scriptum: Vandaag op Goede Vrijdag begint weer de Noveen van de Goddelijke Barmhartigheid die Jesus geleerd heeft aan zuster Maria Faustina. Verder is het ook vandaag een officiële vasten- en onthoudingsdag. Op deze dag mag er dus geen vlees worden genuttigd en heeft men maar 1 volle maaltijd. 

Post Scriptum 2: Een aantal rabbijnen in Israel hebben onlangs de veroordeling van onze Heer Jesus Christus onder de loep genomen en ze vinden dat deze veroordeling van Hem onterecht was en hebben daarom deze veroordeling, die onder Joodse druk door Pontius Pilatus werd bekrachtigd, ongeldig verklaard. Dat mag natuurlijk ook wel eens gezegd worden. Ook onder de Joden bestaan gewoon goede mensen die onrecht ook niet zo goed kunnen verdragen. Laten we hopen dat de wederzijdse liefde tussen de Christenen en de Joden verder mag opbloeien!