Hoogfeest Heilig Hart Jesus

Overweging: Wij kunnen nooit beweren dat Jesus tekort is geschoten in zijn liefde tot ons, maar wel dat wij tekort zijn geschoten in de liefde tot Hem. Daaruit volgt dat Jesus niets te verwijten valt. Niemand kan ooit beweren dat Hij ons niet heeft lief gehad. En zijn liefde was totaal: op het Kruis heeft Hij zich volledig weggeschonken uit liefde tot ons, om ons te verzoenen met God. Zijn offer was zo totaal als mogelijk. Niemand kan daarom beweren dat Hij ooit een onrechtvaardige daad naar ons gedaan heeft.  

Daarom zal bij het Laatste Oordeel de verdoemden beweren dat de Heer niet rechtvaardig was voor hen. Niet omdat het waar is, maar om hun eigen onrechtvaardigheid te kunnen goed praten, om hun eigen schuld op onze Heer te kunnen werpen. Maar als het Oordeel is uitgesproken zullen zelfs de verdoemden moeten erkennen met smart in hun hart, dat het Oordeel van God zeer rechtvaardig is geweest. Zelf zullen ze het immers uitspreken op die Dag: "Rechtvaardig zijt Gij, o Heer" (Psalm 119;137) 

Sacramentsdag - Corporis Christi

In Nederland wordt Sacramentsdag niet op donderdag (na de Heilige Drie-eenheid), maar op de Zondag erna gevierd, althans in de Gewone Vorm van de Romeinse Liturgie. Hieronder een stuk uit de geschriften van de grote Theoloog de H. Thomas van Aquino. Dit stuk staat ook te lezen in de Lezingendienst van het Nederlandstalig Breviergebed van de betreffende Zondag.

 

Uit de geschriften van de heilige priester Thomas van Aquino († 1274)

O kostbare en wonderlijke maaltijd!

Omdat de eniggeboren Zoon van God ons deelachtig wilde maken aan zijn eigen wezen, heeft Hij ons bestaan op zich genomen: Hij is mens geworden om de mensen te vergoddelijken. Bovendien heeft Hij wat Hij van ons heeft genomen, weer geheel aan ons geschonken omwille van ons heil. Want op het altaar van het kruis bood Hij God de Vader zijn lichaam aan als offer voor onze verzoening. Zijn bloed vergoot Hij als losprijs en tevens als een waterbad om ons te verlossen uit de ellende van de slavernij en ons te reinigen van alle zonden. 

De gedachtenis aan zo’n grote weldaad heeft Hij onder ons levend willen houden voor altijd. Daarom liet Hij zijn getrouwen zijn Lichaam na als voedsel en zijn Bloed als drank in de gedaante van brood en wijn. O kostbare en wonderlijke maaltijd, heilzaam en zoet van smaak! Immers, wat kan er kostbaarder zijn dan deze maaltijd waarin niet het vlees van kalveren en bokken, zoals vroeger onder de Wet, maar Christus zelf, waarachtig God, ons als voedsel wordt gegeven? Wat is er wonderlijker dan dit sacrament?

 

Geen sacrament ook is heilzamer dan dit, want het verwijdert de zonden, vermeerdert de deugden en verrijkt ons diepste wezen met een overvloed van geestelijke gaven.

Het wordt in de gemeenschap van de gelovigen voltrokken voor levenden en doden. Zo komt aan allen ten goede wat voor het heil van allen is ingesteld.

 

Hoe zoet van smaak tenslotte dit sacrament is, kan niemand onder woorden brengen. Hier proeft men immers de geestelijke zoetheid aan haar bron zelf, hier gedenkt men de alles overtreffende liefde waarvan Christus in zijn lijden heeft getuigd.

 

Welnu, om de onmetelijkheid van die liefde dieper in het hart van zijn volgelingen in te prenten, heeft de Heer bij het laatste avondmaal dit sacrament ingesteld, toen Hij - na de viering van het pascha met zijn leerlingen - uit deze wereld heenging naar de Vader.

Zo heeft Hij als blijvend aandenken aan zijn lijden en dood dit sacrament nagelaten, de vervulling van de vroegere voorafbeeldingen, het grootste van zijn wonderwerken en een uitzonderlijke troost voor hen die zouden treuren over zijn afwezigheid.

Sanctissimæ Trinitatis

Op de eerstvolgende Zondag, 15 juni 2025, viert de Kerk het Feest van de Heilige Drievuldigheid. Deze feestdag werd door Paus Johannes XXII in 1334 definitief in de Romeinse Liturgie ingevoerd. Deze viering is niet zomaar een vrome devotie, waartoe de gelovigen zich al of niet voelen aangetrokken. Deze verering immers is de opperste taak van de Kerk: de lof van Gods Drievuldigheid, het meest centrale geheim van het Christendom en is de uiteindelijke taak van alle gebed, een mysterie dat door de grootste theoloog niet te doorgronden is. 

We beginnen met op waardige wijze het Kruisteken te maken als de H.Mis begint of als wij onze Rozenkrans willen bidden. Tijdens het maken van het Kruisteken, spreken wij de naam van God de Vader, God de Zoon en God de Heilige Geest uit.

 

Wij willen God danken dat Hij ons in Christus Jesus dit diepste geheim van zijn Wezen heeft willen openbaren. Die openbaring is nodig om Christus werkelijk te kennen ("Gij zijt de Zoon van de Levende God!", zoals Petrus verklaarde). Christus geeft als antwoord dat Petrus zalig is en dat niet vlees en bloed dit hebben geopenbaard "maar mijn Vader die in de Hemel is". Zonder deze openbaring die van God komt, kunnen we niet weten wie Christus werkelijk is. En wie het toch probeert, komt bedrogen uit. Dan verschijnen antwoorden als: "Hij is een van de profeten". Tegenwoordig wordt Christus' ware identiteit op dezelfde manier geloochend, omdat men denkt dit zelf te kunnen uitmaken wie Hij is. Maar zo werkt dat natuurlijk niet. We hebben net als Petrus de openbaring nodig van God de Vader wie zijn Eniggeboren Zoon werkelijk is en niet wat de mensen ervan willen maken. De openbaring die wij nodig hebben wordt onderwezen door de Kerk. Voor het heil van de zielen, moeten we daarom naar de Kerk luisteren die ons het geheim van deze openbaring aan ons meedeelt en die wij nodig hebben voor onze verlossing. 

 

Ik wens u allen een zalige Drievuldigheidszondag toe! 

Pinksteren - De Nederdaling van de Heilige Geest

Uit een Preek van de heilige paus Leo de Grote († 461)

De werken van de heilige Geest.

Allen die in de Heer Jesus geloofden, bezaten de heilige Geest die hun was geschonken. Ook hadden de apostelen de macht om zonden te vergeven reeds ontvangen, toen de verrezen Heer over hen had geblazen en gezegd: ‘Ontvangt de heilige Geest. Van wie gij de zonden vergeeft, hun zijn ze vergeven, en van wie gij de zonden niet vergeeft, hun zijn ze niet vergeven’ (Joh. 20, 22-23).

 

Maar vanwege de vervolmaking die nog aan de leerlingen moest worden geschonken, wachtte hen een veel grotere genade en een veel rijkere gave van de heilige Geest. Aldus zouden zij krijgen wat ze nog niet hadden ontvangen, en wat zij hadden ontvangen, zouden zij op een nog betere wijze bezitten. Daarom had de Heer gezegd: ‘Nog veel heb Ik u te zeggen, maar gij kunt het nu niet verdragen. Wanneer Hij echter komt, de Geest van de waarheid, zal Hij u tot de volle waarheid brengen. Hij zal niet uit zichzelf spreken, maar spreken al wat Hij hoort en u de komende dingen aankondigen’ (Joh. 16, 12-14).

 

Reeds eerder had Jesus verklaard: ‘Ik heb u alles meegedeeld wat Ik van de Vader heb gehoord’ (Joh. 15, 15). Maar waarom zegt Hij dan, als Hij de heilige Geest belooft: ‘Nog veel heb Ik u te zeggen, maar gij kunt het nu niet verdragen. Wanneer Hij echter komt, de Geest van de waarheid, zal Hij u tot de volle waarheid brengen’ (Joh. 16, 12-13)? Wilde de Heer soms te verstaan geven dat zijn eigen kennis minder was of dat Hij niet zoveel van de Vader had vernomen als de heilige Geest? Toch is Hijzelf de waarheid, toch kan zonder het Woord de Vader niets zeggen en de heilige Geest niets meedelen. Er staat immers geschreven: ‘De Geest zal van Mij ontvangen’ (Joh. 16, 15). Want wat de Geest ontvangt, wordt gegeven door de Vader, en de Zoon geeft dit op zijn beurt.

 

Het ging er dus niet om een andere waarheid mee te delen of een andere leer te verkondigen, maar het bevattingsvermogen van de leerlingen te vergroten en de standvastigheid van hun liefde te versterken. Dan zou de vrees worden uitgedreven (vgl. 1 Joh. 4, 18) en zouden zij niet bang hoeven te zijn voor de woede van hun vervolgers. Nadat de apostelen opnieuw en nog overvloediger de heilige Geest hadden ontvangen, zijn zij dan ook vuriger gaan verlangen naar dit ideaal en hebben zij dit ook inderdaad verwezenlijkt. Want van de kennis van de leer kwamen zij tot het verdragen van lijden: onbevreesd bij storm en ontij, stonden zij voortaan door de kracht van hun geloof boven de golven van de wereld en boven de woelingen van de geschiedenis, en verkondigden zij met ware doodsverachting aan alle volken het evangelie van de waarheid.

 

Wat ons betreft, geliefden, wij moeten deze hoogheilige feestdag vieren met een eredienst in geest en waarheid en met oprechte vreugde. Wij zijn immers wedergeboren en vernieuwd door de heilige Geest, aangenomen als kinderen van God en bestemd voor een eeuwig geluk naar ziel en lichaam. Laten wij vandaag met de heilige apostel Paulus belijden dat de Heer Jesus Christus is opgestegen naar den hoge, gevangenen heeft meegevoerd en gaven geschonken aan de mensen (vgl. Ef. 4, 8). Want God heeft gewild dat in alle talen van de mensheid het evangelie wordt verkondigd en iedere tong belijdt dat de Heer Jesus Christus in de heerlijkheid van God de Vader is (vgl. Fil. 2, 11 - Vulg.).

 

Bron: Nederlands Getijdengebed, Lezingendienst Pinksteren. 

Telegraaf moet ophouden geruchten te verspreiden

Vandaag lees ik toevallig een stuk uit het Nederlands dagblad "De Telegraaf" dat het bezoek van Kardinaal Pietro Parolin aan het Bisdom Amsterdam-Haarlem bracht en een belofte inloste om te komen. Vervelend is evenwel dat de kop boven de tekst luidt: "Bijna-paus kardinaal Parolin verrast door jongeren in Amsterdam en Haarlem". Maar het slaat helemaal nergens op om Pietro Parolin tot "bijna Paus" te bombarderen, aangezien we het hier hebben over geruchten die nergens kunnen worden geverifieerd, laat staan dat er bewijzen voor deze stelling bestaan.

 

Zelfs A.I. geeft het zelfde antwoord als wat ik hierboven heb beschreven. A.I. zegt het volgende hierover: 

Er zijn geen geverifieerde aanwijzingen dat Kardinaal Pietro Parolin bijna paus werd gekozen. Dit soort geruchten of speculaties circuleren soms, maar er is geen concreet bewijs dat hij dicht bij het worden van paus stond. Parolin is een invloedrijke diplomaat en de huidige staatssecretaris van de Heilige Stoel, maar hij is geen kandidaat die officieel werd genoemd of die aanzienlijk dichter bij het pausschap kwam dan andere kardinalen.

Kortom: het idee dat hij bijna paus werd, lijkt meer op speculatie of gerucht dan op feitelijke informatie.

Maar intussen wordt het zoveelste gerucht via de officiële nieuwsmedia en de kranten verspreid. Beste Telegraaf Media Groep: Houd eens op hiermee a.u.b. En probeer niet de zogenaamde geïnformeerde media uit te hangen, want dat zijn jullie toch niet! 

Post Scriptum: Morgen, 29 mei 2025 is het Hemelvaartsdag, een verplichte zondag. Op deze dag moeten wij de H.Mis bezoeken en ons onthouden van verboden werken. Wie in staat van heiligmakende genade is kan de H.Communie ontvangen. Ik wens u allen alvast een fijne Zondag toe!

Laten we terugkeren naar Christus en zijn Leer!

Kardinaal William Goh van Singapore uitte in recente toespraken zijn bezorgdheid dat de ambiguïteit in de pauselijke leer, met name onder Amoris Laetitia, en de nadruk op synodaliteit, tot verwarring onder bisschoppen en verdeeldheid onder leken hebben geleid. Deze opmerking is niet ongegrond. Veel gelovige katholieken – zowel geestelijken als leken – hebben de afgelopen jaren moeite gehad om de heldere leer van de Kerk te doorgronden te midden van een stortvloed aan tegenstrijdige signalen.

Toch moet ook erkend worden dat kardinaal Goh zelf soms aan deze ambiguïteit heeft bijgedragen. Hoewel hij moedig het natuurrecht verdedigde in zijn verzet tegen de intrekking van Singapore anti-sodomie wetten, hebben zijn latere uitspraken waarin hij de Kerk aanspoorde om degenen die een zondige levensstijl leiden te "omarmen", en zijn onzekere standpunt over de Heilige Communie voor gescheiden en hertrouwde mensen, geleid tot begrijpelijke desoriëntatie. De herder moet de schapen niet alleen kennen, maar ze ook met een zekere stem leiden. Dit is geen kwestie van persoonlijkheden of voorkeuren. Het gaat om trouw aan Jesus Christus, die gisteren, vandaag en voor altijd dezelfde is. De Kerk is niet geroepen om waarheid te scheppen, maar om die te ontvangen, te bewaken en onvervalst te verkondigen. In een tijd waarin tolerantie belangrijker is dan waarheid, komen veel leiders in de verleiding de grens tussen barmhartigheid en moreel compromis te vervagen. Maar ware barmhartigheid laat de waarheid nooit in de steek. Zoals paus Benedictus XVI ooit zei: "Liefde zonder waarheid is blind."

We bevinden ons in een tijd die veel lijkt op die van de profeet Amos, toen de Heer verklaarde dat Hij een paslood te midden van zijn volk zou plaatsen. Een paslood verandert niet met de wind. Het buigt niet mee met de publieke opinie. Het onthult simpelweg wat recht is en wat niet. We moeten terugkeren naar het paslood – dat wil zeggen, naar Christus Zelf en naar Zijn onveranderlijke Leer. Het conclaaf is inmiddels voorbij en hoewel het nieuwe pontificaat is begonnen, blijven velen waakzaam. We zoeken geen tekenen in publieke optredens of slogans, maar in de heldere en ondubbelzinnige belijdenis van het katholieke geloof. Waar we nu voor bidden, terwijl we vooruitkijken naar de komende dagen, is dat paus Leo XIV alles mag beoordelen volgens de maatstaf van de timmerman: waarheid, naastenliefde en doctrinaire integriteit.

Laten we bidden om de genade om trouw te blijven, zelfs wanneer veel stemmen – of die nu uit Rome komen of elders – geen geluid laten horen. Laten we vasthouden aan wat is overgeleverd, en aan de waarheid dat Onze Heer, die beloofd heeft altijd met zijn Kerk te zijn, haar nu niet zal verlaten. "Wie niet met Mij is, is tegen Mij; en wie niet met Mij samenbrengt, verstrooit" (Lucas 11:23).

Bisschop J. Strickland in Social Media “X”.

Vertaling door Google Translate.

Fantasieverhalen over het Conclaaf

Vlak na de keuze van de nieuwe Paus verschenen er artikelen in kranten en zelfs internetfilmpjes die in geuren en kleuren vertelden wat er allemaal tijdens het laatste Conclaaf was gebeurd. Eén krant ging zelfs zover, door de hele stemronde te publiceren, welke kandidaten zich tijdens de stemming terugtrokken ten gunste van wie, en welke kandidaat daardoor de meeste stemmen kreeg. Maar dit soort berichten is puur uit de duim gezogen. Misschien dat filmmakers zonder werk kwamen te zitten en dat krantenredacties niets anders te doen hadden dan het produceren van fantasieverhalen over het Conclaaf, daarover moet ik het antwoord schuldig blijven.
In de Constituties van de Kerk staat namelijk precies aangegeven wat mag gebeuren en - op straffe van excommunicatie - wat zeker niet mag gebeuren tijdens de keuze van de nieuwe Paus.

Ten eerste moeten alle kiesgerechtigde Kardinalen een persoonlijke eed voor volledig stilzwijgen afleggen wat met de keuze van de nieuwe Paus te maken heeft. Ook de aanwezige personeelsleden die niet kiezen moeten een eed afleggen. Niet alleen tijdens, maar ook na het Conclaaf moet gezwegen worden, op straffe van excommunicatie Latae Sententiae die aan de Heilige Stoel alleen is voorbehouden.

De aanwezige kieskardinalen moeten niet alleen volledig zwijgen, maar mogen ook geen informatie ontvangen op welke wijze dan ook. De kardinalen die kiezen worden volledig van de buitenwereld afgesloten, kunnen geen televisie, radio of krantenberichten ontvangen. 

Zolang als de verkiezingshandelingen gaande zijn, moeten de kieskardinalen zich onthouden van alle schriftelijke correspondentie, gesprekken, telefoongesprekken, of de radio, met personen die niet wettelijk zijn toegelaten tot de betreffende gebouwen waar de verkiezing plaatsvindt.

Kieskardinalen dienen zich eveneens te onthouden van het ontvangen of versturen van berichten van welke aard dan ook buiten Vaticaanstad. Het is ook verboden dat legitieme personen dergelijke berichten afleveren. 

De kieskardinalen zijn verboden om informatie te verstrekken, aan wie dan ook, direct als indirect over de stemming en over zaken die daar besproken of besloten zijn. Deze geheimhouding geldt ook voor kardinalen die niet kunnen kiezen, maar die deelnemen aan de Algemene Congregaties overeenkomstig artikel 7 van de betreffende Constitutie Universi Dominici Gregis.

Verder worden de kieskardinalen geboden geheimhouding te bewaren over zaken, ook nadat de verkiezing van de nieuwe Paus heeft plaatsgehad. En dit geheim mag onder geen voorwaarde door de kardinalen worden verbroken, tenzij er speciale en uitdrukkelijke toestemming is verleend door de Paus zelf.

Met andere woorden: de kieskardinalen zwijgen als het graf en zullen zeker niet een excommunicatie van rechtswege willen oplopen alleen maar omdat een of andere journalist graag een artikeltje wil schrijven in een plaatselijke krant of iemand een YouTube filmpje op het internet wil plaatsen.

Verhalen en YouTube filmpjes over hoe die stemmingen zijn geschied en wat daar allemaal wel of niet is besproken, kan men gerust naar het rijk der fabelen verwijzen. 

 

Ik moet daarbij stellen dat dit niet de eerste keer is dat dergelijke verhalen opduiken: ik ben ze vaker bij een verkiezing van de Paus tegengekomen, dus nieuw is dit verschijnsel niet. 

Maar als katholiek moet je tegenwoordig oppassen wat de kranten schrijven. Veel mensen geloven de krant op voorhand, maar aan de voorbeelden die ik hier gegeven heb, blijkt wel dat het niet altijd zuivere koffie is wat men in de kranten aantreft. 

Paus Leo XIV is opvolger van Petrus, niet van Franciscus

Ter overweging: uit het Blog van Bisschop Mutsaerts. 

 

De Rooms Katholieke Kerk bezit een innerlijke levenskracht die niet van deze wereld is. Zij is als een levend organisme dat zich aanpast zonder zichzelf te verloochenen, en als een rots die de tand des tijds doorstaat. De Kerk zelf is gebouwd op een rots, op Petrus en zijn opvolgers. We hebben een nieuwe opvolger van Petrus: paus Leo XIV. De hele wereld keek mee. Ja, we doen er nog steeds toe. Het is een teken van hoop, hoop dat het goed komt. 

 

Wat zaten ze er allemaal weer naast met hun voorspellingen over de kanshebbers wie de nieuwe paus zou worden. Dat heeft een reden. Media denken in politieke termen, in progressief en conservatief, in liberaal en behoudend. Maar zo werk dat in de katholieke kerk niet. Paus Leo XIV is niet de opvolger van paus Franciscus, maar van Sint Petrus. Zijn taak is dezelfde als die van Petrus: de verrezen Christus verkondigen en de implicaties daarvan voor onze tijd duidelijk maken, en bedenken hoe dat in onze tijd het beste kan worden vormgegeven. Christus Vincit, Christus regnat, Christus imperat. Viva Christo Re!

Habemus Papam, Papa Leo XIV !

De Paus is vandaag gekozen! Het is de eerste Amerikaanse Paus in de geschiedenis van de Katholieke Kerk. Zelf ken ik hem niet, maar ik hoop en misschien wel velen met mij dat er wat zaken gaan veranderen, zoals het terugdraaien van een aantal besluiten die bisschoppen en priesters veel leed hebben bezorgd onder Paus Franciscus.

 

Wat mij wel overigens opviel was dat - voordat de deuren van de loggia opengingen - een aantal hoge geestelijken van Amerikaanse afkomst helemaal beneden vooraan stonden (zelfs buiten het hekwerk) en ik ben mij toen gaan afvragen of het geen Amerikaanse Paus zou gaan worden. Dat bleek dus een goede gok te zijn, want toen de deuren opengingen stond daar de nieuwe Amerikaanse Paus op het bordes. 

Gedurende het Conclaaf hebben velen katholieken in de wereld gebeden en werden H.Missen opgedragen voor de nieuwe Pauskeuze. Laten we hopen en bidden dat dit keer een goede kandidaat is gekozen door de kardinalen. De Kerk heeft dat hard nodig op dit moment. De gekozen naam Leo is wel bijzonder. We hebben Pausen gezien die de naam Leo droegen en een krachtiger bestuur nastreefden. Zo speelde Leo I een belangrijke rol met zijn geschriften in het Concilie van Chalcedon in 451 waarin de twee Naturen Leer van Christus werd gedefinieerd. Paus Leo XIII is vooral bekend geworden door de Sociale Leer. Misschien dat we bij de nieuwe Paus een krachtiger bestuur kunnen waarnemen? 

 

Maar dat is nu nog afwachten.

Na de duisternis volgt altijd het Licht!

Er tekent zich een opmerkelijke ommekeer af in de Kerk op dit moment. Het is weliswaar klein begonnen, zoals een mosterdzaadje, maar de groei van de Kerk in delen van West-Europa is duidelijk waarneembaar. We zien dat in de toename van het aantal doopsels in de Kerk gedurende de Paasnacht in 2025. De Heer wekt nog steeds mensen naar zijn Kerk!

 

In Frankrijk hebben dit jaar maar liefst 17.800 mensen het H.Doopsel ontvangen en het zijn vooral jongeren. Niet alleen in Frankrijk, maar ook in Nederland, België en het Verenigd Koninkrijk zien wij een opleving. In Nederland zijn er dit jaar 147 mensen Katholiek geworden. 

 

In België zijn er veel meer nieuwe gelovigen dan in Nederland (enkele honderden), en ook daar lijkt het een begin van een opleving te zijn. De Fransen bisschoppen signaleren bovendien een grote toename van het aantal Vormelingen. Het zijn gelovigen die weliswaar al eerder gedoopt werden, maar pas op latere leeftijd het H.Vormsel wilden ontvangen (ik behoorde zelf tot die groep).

Opmerkelijk is dat de nieuwe Katholieken hebben aangegeven dat de social media een belangrijke rol heeft gespeeld bij de ontdekking en verdieping van het Katholiek Geloof. Dat is op zijn zachts gesproken wel heel uitzonderlijk. Als er namelijk ergens een media is die negatief werd beoordeeld, dan is het de social media wel. En die media blijkt nu juist een belangrijk instrument te zijn om Katholiek te worden. In de social media zullen vele leken maar ook priesters en Bisschoppen zijn geweest die hierin een actieve rol hebben gespeeld en zonder zelfs maar een vermoeden te hebben gehad wat de gevolgen waren. Wie had dat kunnen denken?

 

In het Afrikaanse continent is een forse groei van de Kerk aanwezig en daar zie je cijfers waar je alleen maar hoopt dat die ook in West-Europa zouden kunnen plaatsvinden. Wie weet wat de toekomst hier nog voor ons zal brengen?

Ook in Engeland wordt een toename gesignaleerd in de belangstelling van de Katholieke Kerk. De Anglicaanse Kerk heeft de laatste jaren een behoorlijke verlies aan populariteit voor de kiezen gekregen. Het ziet er naar uit dat bij bepaalde groepen het Katholiek Geloof daar zo langzamerhand de Anglicaanse Kerk voorbij is gestreefd. Ook dat is in hoge mate onverwacht.

Het gaat langzamerhand dus de goede kant op in West Europa. We zullen overigens wel veel geduld moeten hebben voordat het aantal gelovigen weer een beetje op normaal niveau is beland. Maar het begin is er, en dat is heel verheugend!

Eeuwig durende Aanbidding Heilig Sacrament

 

Op Barmhartigheidszondag heeft Jesus gevraagd om voor het H.Sacrament de Barmhartigheid van God af te smeken voor de wereld. Hier vindt u een LIVE stream van het H.Sacrament in Melbourne. Voor diegenen die deze zondag de Heer niet kunnen aanbidden in het H.Sacrament, kunnen ook van deze optie gebruik maken.

Zondag van de Goddelijke Barmhartigheid

Op Zondag 27 april 2025 wordt het Feest van de Goddelijke Barmhartigheid gevierd. Het is de Heer Jesus zelf die de instelling van dit Feest gewild heeft en kenbaar gemaakt heeft aan de Poolse zuster Maria Faustina Kowalska (zie foto). Paus Johannes Paulus II heeft een heel belangrijke rol gespeeld in de verdediging van het werk van Maria Faustina toen hij nog in Polen leefde. Terecht mag de pauskeuze van de Pool Karol Wojtyla gezien worden als een werk van de Goddelijke Voorzienigheid. Vermeldenswaard is echter dat een deel van het werk van zuster Maria Faustina ook in het Nederlands is vertaald en het is de Heer zelf die de gelovigen oproept om een Noveen van de Barmhartigheid te houden. Zij begint op Goede Vrijdag en eindigt op de zaterdag vlak voor de Barmhartigheidszondag (Beloken Pasen). De noveen tot de Goddelijke Barmhartigheid vindt u aan de rechterkant van deze site.

Op de eerste zondag na Pasen (Beloken Pasen) zegt de Heer het volgende:

De ziel die te Biechten gaat en de H.Communie ontvangt zal volledig vergiffenis krijgen van zonden en straffen. Laat niemand bevreesd zijn Mij te naderen, ook al zijn zijn zonden rood als scharlaken.

De Heer schrijft het volgende voor:

1)  Het ontvangen van de H.Communie op die zondag,
2) Het naderen tot het Sacrament van de Biecht in verband met de H.Communie, enige dagen voor of na die zondag.

Vervolgens beveelt de Heer aan:

Op mijn feest - het Feest van de Barmhartigheid - moet je in de geest heel de wereld aflopen en alle zielen die gezondigd hebben naar de bron van mijn Barmhartigheid voeren. Ik zal hen genezen en sterken. Ik verlang dat er hier Aanbidding plaatsvindt (uitstelling H.Sacrament) voor de intentie, de Barmhartigheid af te smeken voor de wereld.

Voor de gelovige Katholiek is dit na Pasen een belangrijke zondag in de Liturgische Kalender en iedereen die graag volledige vergiffenis wil krijgen (hoe groot zijn zonden ook zijn!) is altijd welkom bij de Biechtvaders. Vrees dus niet, want het is Jesus zelf die op u wacht in de Biechtstoel. 

Kranten die er niets van begrijpen

De laatste Paus is nog niet overleden, of de kranten zijn al druk bezig om de opvolgers van de overleden Paus aan ons te presenteren. Lachwekkend, maar ook pathetisch in een aantal gevallen. Sinds wanneer kunnen de kranten zich opeens bezighouden met de opvolger van de Paus? En als je de kandidaten bekijkt waar die journalisten warm van worden, nou, dan lopen de rillingen al over je rug. Van sommige 'kandidaten' ken ik hun verleden maar al te goed. Liefst zie ik die niet op de Cathedra van Petrus zitten! 

En dan de opmerking dat er wel een 'andere wind zal gaan waaien uit Rome'. Wat mij overigens opviel was dat 'die andere wind' niet in verband werd gebracht met de Derde Persoon van de Goddelijke Drie-eenheid. Ze zullen wel een wereldse 'wind' in gedachten hebben gehad, met liefst een eigen gebrouwen evangelie naar eigen links-wereldse smaak ingevuld en vooral wars van de waarheid die van God komt.

Wat die kranten doen is gelukkig niet zo belangrijk (aangezien ze er toch weinig van snappen), maar wat wel belangrijk is dat er een goede opvolging komt en dat er sprake is van een goede Paus, die orthodox is in de Leer en geen loopje neemt met de Goddelijke Openbaring, het Leergezag of de Apostolische Traditie. Dan komt het de gehele Kerk ten goede en kunnen we weer meer roepingen tegemoet zien in het Priesterschap het Diaconaat en het Religieuze leven. En ik hoop dat er ruim baan wordt gegeven voor de Buitengewone Vorm van de Romeinse Liturgie.

 

Laten wij dus allen bidden tot de H.Geest met onze Rozenkransen in deze Paastijd voor een goede Paus!

Paus Fransiscus 1936 - 2025

Vanmorgen, op 21 april 2025 Tweede Paasdag, bereikte mij het bericht dat - geheel onverwacht - Paus Fransiscus was overleden. 

 

Opvallend is wel dat er meteen vooral buitenstaanders en ongelovigen opstaan om op de stoel van de rechter te gaan zitten en een finaal oordeel over zijn handelen te willen geven en dat vaak zonder enige dossierkennis. Maar die weg is niet bedoeld voor ons. 

We moeten vooral bidden dat God zijn Barmhartigheid mag geven ook aan de grootste zondaar of zondares. Jesus wil immers niet de dood van de zondaar, maar Hij wil dat iedereen gered wordt en tot het licht van de waarheid gebracht wordt. Ook hier wordt voor de redding van elke ziel gestreden. Wie het ook mag zijn. Het laatste woord, het laatste oordeel is aan God en zeker niet aan ons.

 

Daarom sluit ik mij als belijdend Katholiek aan bij diegenen die voor de ziel van de paus willen bidden. Graag nodig ik u allen uit dit te doen met de Rozenkrans van de Goddelijke Barmhartigheid of met de gebeden van de gewone Rozenkrans. 

CHRISTUS RESURREXIT VERE ALLELUJA!

Paaszaterdag - Grafrust van de Heer

Deze icoon hiernaast toont ons het Gelaat van de gestorven Jesus. De Man van Smarten heeft - in uiterste gehoorzaamheid aan Zijn hemelse Vader - de marteldood aan het Kruis doorstaan. Hij heeft voor ons de prijs betaald die wij zelf nooit hadden kunnen betalen.

Christus heeft de duivel en de dood voor alle mensen overwonnen, ook voor de mensen die leefden voordat het Kruisoffer werd gebracht. De Kerk leert dat Christus op deze dag 'nedergedaald is ter helle'. Alle mensen die vóór het offer van de Kruisdood rechtvaardig waren geworden, heeft Christus - voorafgaand aan Zijn Verrijzenis - bevrijd uit het dodenrijk.

De dood van Jesus is de poort geworden tot het eeuwige leven, zowel voor Hem als voor ons. God heeft namelijk een sterfelijk lichaam aangenomen om met dit lichaam strijd te leveren tegen de dood en over de dood te zegevieren. Volgens de kerkvaders heeft de dood zich op Christus geworpen en Hem willen verslinden, zoals dat bij alle mensen gebeurt. Maar de dood kon Christus niet verteren, omdat God in Hem was. En zo is de dood zelf vernietigd. Christus heeft de dood gedood met de Geest Die niet kon sterven. Zo heeft Hij onze dood teniet gedaan. Sinds de dood van Christus is de menselijke dood niet meer als voorheen. Dat kon alleen geschieden doordat God op aarde kwam.

Wij zijn in verbinding met die mensgeworden God, met Zijn lijden en met Zijn dood, weliswaar op mystieke wijze, maar die is niet minder reëel. Wij hebben daar in zo grote mate deel aan, dat de Apostel Paulus op grond van dit geloof durft te verkondigen: "Gij zijt gestorven. En uw leven is nu met Christus verborgen in God." (Kol. 3, 3)

Het altaar is leeg, de Kerk viert vandaag geen heilig Misoffer, maar omdat wij weten dat de dood is overwonnen, zien wij vandaag reeds hoopvol uit naar de Verrijzenis van Pasen. In de Paasnacht klinken de klokken voor het eerst en kunnen wij volmondig uitroepen: Hij is Verrezen! Christus Resurrexit!

Ik wens u allen een Zalig Pasen!

Goede Vrijdag - Noveen Goddelijke barmhartigheid

Jesus zag de verschrikkingen van zijn Lijden op Hem afkomen in het hof van Gethsemane... Het verraad van Judas, hoe hele volksstammen Judas zouden navolgen en niet het Onbevlekte Lam. Hoe velen zijn Heilige Eucharistie zouden loochenen. Hoe velen zouden zondigen tegen de eenheid van zijn Kerk, hoe deze mensen zijn Heilig Hart zouden verscheuren. Jesus zag alle zonden van alle mensen op aarde en deed de boetedoening vrijwillig om iedereen in zijn Lijden op te nemen. Hij zag de verguizing van zijn Kerk, de bespotting van zijn dienaren, de bespotting van zijn Kerk, de vervolgingen, vernederingen en het lijden en sterven van zijn dienaren en vrienden. Hij zag de leugens, de valse leerstellingen, de ketterijen die over de wereld zouden worden uitgestort en hoeveel zielen daardoor verloren zouden gaan.

Jaren geleden heeft een arts verklaard dat in een heel bijzondere omstandigheid, bij een zeer grote angst, het bloed letterlijk uit je huid kan sijpelen, net zoals dat gebeurde bij Jesus in het hof van Olijven. Jesus heeft een verschrikkelijke doodstrijd moeten ondergaan vóór zijn terechtstelling.

Als wij dan zeggen dat we het moeilijk hebben, laten wij dan naar Jesus opzien, hoe Hij geleden heeft, hoe Hij werd gegeseld met een Romeinse flagrum, hoe zijn Lichaam werd verscheurd, hoe zijn vlees overal van zijn Lichaam los hing, hoe het bloed uit zijn Lichaam gutste, hoe Hij werd gekruisigd met nagels door zijn polsen, dwars door de  meridiaanzenuw die een onbeschrijfelijke pijn veroorzaakt. Hoe Hij werd bespot, vernederd en met doornen werd gekroond. Hoe onze Heer een ellendige en urenlange doodstrijd moest ondergaan en aan het kruis hing... De kruisiging was een zeer sadistische manier van executeren, waarbij de veroordeelde een uiterst pijnlijke dood stierf.. Laten we vooral niet vergeten hoe Jesus, het Onbevlekte Lam van God alle moed bij elkaar moest pakken om zijn Passie vrijwillig te ondergaan opdat wij, arme zondaars, het eeuwig leven zouden verwerven...

Laten wij daarom nooit zelf klagen over het gedane 'onrecht' wat ons is aangedaan, laten wij daarom nooit klagen als we het moeilijk hebben, of als wij voor echte moeilijke keuzes staan. Christus is meer onrecht en ondankbaarheid en een verschrikkelijk lijden aangedaan dan de meeste mensen zouden beseffen. Met recht mag je dit een Verschrikkelijke Vrijdag noemen, vooral voor Maria, de Moeder van God die alles met haar Goddelijke Zoon meeleed en waar haar Onbevlekt Hart werd doorboord met een groot zwaard. Terecht mogen wij daarom zeggen, dat er na Jesus' dood twee Harten werden begraven: die van Christus en die van de Heilige Maagd Maria.

Post Scriptum 1: Op Goede Vrijdag geldt in Nederland een officiële Vasten en Onthoudingsdag. Dat betekent: geen vlees nuttigen en slechts 1 volle maaltijd.

Post Scriptum 2: Vandaag begint op Goede Vrijdag de Noveen tot de Goddelijke Barmhartigheid. Deze Noveen met Rozenkrans staat op onze site (link).

Witte Donderdag - instelling Eucharistie en priesterschap

Op Witte Donderdag herdenkt de Kerk de instelling van de H.Eucharistie en het Sacrament van het Heilig Priesterschap. Het Heilig Chrisma (foto hiernaast) is geen uitvindsel van een of andere prelaat om mensen mee te plezieren. De instelling komt van Christus zelf die de Apostelen heeft geleerd hoe zij dit H.Chrisma moesten bereiden en wijden. Nu zal menige protestant zeggen dat ze dit niet geloven, maar er is wel degelijk in de zeer vroege periode van de Katholieke Kerk de instelling van het H.Chrisma opgetekend. Daarvoor moeten we terug naar de periode van de derde eeuw na Christus toen Paus Fabianus de bisschop van Rome was.
Paus Fabianus leefde tussen 236 tot 251 na Christus en vermeldt de bereiding van het Heilig Chrisma in het 54ste hoofdstuk van zijn tweede brief aan de Oosterse Bisschoppen. Paus Fabianus zegt daarin het volgende: "Onze voorgangers hebben van de Apostelen ontvangen en overgeleverd, dat de Heer Jesus Christus, na het Laatste Avondmaal met zijn Apostelen gehouden en hun de voeten gewassen te hebben, hen het Chrisma heeft leren bereiden."

Er bestaan drie H.Oliën: Het Chrisma, de Ziekenolie en de Catechumenenolie.

Dit voorval over het H.Chrisma is niet opgetekend in de H.Schrift, maar werd mondeling door de Apostelen en hun opvolgers doorgegeven tot op de huidige dag. Dit is niet raar, aangezien Christus zelf ook niets opschreef maar alles mondeling aan zijn Apostelen doorgaf die op hun beurt de Leer mondeling weer doorgaven aan de volgende opvolgers. Deze ceremoniën bleven mogelijk geheim, waardoor er niets in de H.Schrift is opgetekend. Opvallend is wel dat de bereiding en de ingrediënten om het H.Chrisma samen te stellen en te wijden tot op de dag van vandaag dezelfde is gebleven. Het is daarom jammer dat het Protestantisme dit verworpen heeft, want het zijn juist de H.Sacramenten, zoals Doopsel, Vormsel, Ziekenzalving en het Priesterschap, die de gelovige zoveel genaden meedelen. Ook hernieuwen de priesters en de diakens tijdens de Chrisma Mis hun wijdingsbelofte.

Toch echter hoor je in de H.Schrift bepaalde echo's van het gebruik van de H.Oliën, zoals in de brief van de H.Apostel Jacobus (zie daarvoor Jacobus hoofdstuk 5 verzen 14 t/m 15) waar over de Ziekenzalving wordt gesproken. Dit is fundamenteel, want als protestanten vinden dat er Sola Scriptura geldt, en als diezelfde ziekenzalving in de Schrift staat (die ook mondeling is overgeleverd) dan moet per definitie de overlevering dus ook waar zijn. Jacobus zegt in zijn brief:

Is iemand van u ziek: hij roept de priesters der Kerk; laat hen dan over hem bidden en hem zalven met olie in de Naam des Heren. En het gelovige gebed zal de zieke behouden, de Heer zal hem opbeuren; en mocht hij zonden hebben begaan dan zullen ze hem vergeven worden.

Ook nu nog leert de Katholieke Kerk dat de Ziekenzalving de zonden vergeeft, zoals in de Jacobusbrief wordt uitgelegd. Het gebruik van het H.Chrisma is dus zeker geen bedenksel van de Roomse Kerk, maar is een realiteit die al een kleine 500 jaar in de Reformatie ten onrechte wordt ontkend. Niet iedereen denkt als protestant daar zo over, maar het is jammer dat de meerderheid er geen geloof aan hecht. En dit is ten onrechte, zoals Paus Fabianus in zijn brief al duidelijk maakte.

Palmpasen - Intocht van de Heer in Juruzalem

Een bijzonder stukje las ik kort geleden van bisschop Mutsearts onlangs op zijn blog. U vindt dit op het stukje Paarse Pepers rechts in de kolom van mijn blog (Link)

 

Bijzonder, omdat misschien de vraag nooit gesteld is, maar zeker wel een interessante beschouwing van het stukje Evangelie dat gelezen wordt. Het gaat in dit geval over de vraag of de juichende menigte die Jesus met palmtakken binnenhaalde in Jeruzalem niet in het Pretorium stonden om zijn veroordeling tot de kruisdood te vragen? Het Evangelie zegt daar eigenlijk niets over, maar er zijn wel aanwijzingen.

 

Ten eerste is het gedrag van Judas Iskariot die bijna 3 jaar met zijn Meester optrekt en pas op het allerlaatste moment zijn Meester dubbel verraad. Eerst, door rond het Pesach zijn Meester te verraden met 30 zilverlingen en daarna met een kus in het Hof van Olijven.  Ik denk zo, dat de verraderskus de Heer nog van alles het meest pijn gedaan heeft. Het zou dus zo kunnen zijn, dat alle Apostelen, inclusief Judas aanwezig waren bij de intocht om onze Heer toe te juichen, maar dat op het laatst het daadwerkelijke verraad plaatsvond. Zekerheid hebben we daarover echter niet.

 

Er zijn echter wel visionairs geweest die een soortelijke situatie gezien hebben en in 1 enkel geval werden de meeste tegenstanders van Jesus in de vroege ochtend van die bewuste dag uit hun huizen in oud Jeruzalem opgetrommeld om naar het Pretorium te komen. Zou dat kloppen, dan is het wel logisch dat de menigte daar voor Pontius Pilatus het doodvonnis kwamen opeisen voor Jesus. In feite zouden dus alle directe tegenstanders van Jesus daar gestaan hebben en de kruisiging hebben opgeëist. 

Het schijnproces, waar onze Verlosser op die bewuste Donderdag moest ondergaan, is overigens door de toenmalige hoofd rabbijn in Israël veroordeeld. Dus de huidige Joden zijn daar nogal klaar mee wat tweeduizend jaar geleden in Jeruzalem gebeurd is. Het is daarom nogal logisch dat er zeker geen sprake is van een Joodse collectieve schuldvraag over de dood van Christus. Dat zou ook geen eerlijk oordeel zijn. Er zijn dus Joden die deze manier van veroordelen van Christus, juist hebben veroordeeld. 

 

In de tijd van Jesus zelf waren er ook vooraanstaanden leden van de Joodse overheid die achter Jesus stonden en niet met het drijven hebben meegedaan, zoals Josef van Arimatea en Nicodemus. Dat geldt ook voor de volgelingen van Jesus en het gewone volk in die tijd. Er is dus zeker geen collectieve schuld van de Joden aan de dood van Christus en dat wordt ook in de Grote Catechismus van de Katholieke Kerk (Paus Johannes Paulus II) tot in detail goed uitgelegd met verschillende Schriftplaatsen. Zie daarvoor de nummers 595, 596 en 597.

 

Al met al kunnen we zeggen dat de Goede Week een behoorlijk heftig verhaal is. De verlossing moest worden voltrokken volgens de Wil van de Hemelse Vader en we weten wat onze Verlosser voor ons te verduren heeft gekregen! Maar op Paaszondag wensen wij elkaar een Zalig Pasen want de Heer is waarlijk verrezen! 

Het oordeel van mensen, het oordeel van God

In de Heilige Liturgie wordt aanstaande Zondag Passiezondag gevierd in de Buitengewone Vorm van de Romeinse Liturgie. In de Novus Ordo geldt de Vijfde Zondag in de Veertigdagentijd. 

Vooral het Evangelie van de Novus Ordo is wel interessant om te noemen. We zien dat dezelfde methode van beschuldiging tegenwoordig optreedt tegen vrouwen zoals dat tweeduizend jaar geleden ook al plaatsvond. Hoe vaak ben ik het niet tegengekomen dat alleen de vrouw schuldig werd bevonden van overspel, maar de andere dader werd zelfs niet genoemd?  Opvallend is dat de andere pleger van overspel (de man) niet voor Jesus wordt gebracht en gevraagd om gestraft te worden. Alleen de vrouw had het gedaan en werd naar Jesus gesleept. Maar eerlijk gezien hebben beiden (man en vrouw) schuld aan deze zonde. 

 

In de tijd van Jesus moest volgens de wet van Moses beiden worden gestraft voor overspel. En dat gebeurt in dit Evangelieverhaal dus niet. Bovendien werd die arme zondares gebruikt om ook nog een strik te spannen tegen Jesus. Zou Hij namelijk de steniging afraden, dan konden ze Hem beschuldigen de Joodse wet niet te onderhouden, waardoor een nieuwe aanklacht tegen Hem zou kunnen plaatsvinden. 

 

Gelukkig is Jesus niet gekomen om meteen een finaal oordeel af te geven over de zonde die deze vrouw bedreven heeft. Hij zegt wel: "wie zonder zonde is, werpt de eerste steen op haar!" Hiermee doet Jesus een oproep tot een gewetensonderzoek van zijn toehoorders, die meteen moeten onderkennen dat ook zij niet zonder zonden zijn, en druipen vervolgens af. De Enige die wel zonder zonde is en een steen had mogen werpen op de arme zondares is Jesus zelf, maar Hij doet dat niet.

 

In dit geval triomfeert de Goddelijke Barmhartigheid van onze Heer over de Goddelijke Gerechtigheid. Jesus is immers op Aarde verschenen om niemand te oordelen, maar om de wereld te redden.  Gelukkig geeft Hij die kans niet alleen aan die arme zondares, maar geeft Hij die kans aan alle zondaren die Hij oproept zich te bekeren. En Hij zegt tegen de vrouw: "Ook Ik veroordeel u niet, gaat heen en zondigt voortaan niet meer."

God straft wel degelijk - Het Purgatorium

Ik ben het onlangs weer tegengekomen dat iemand beweerde dat God niet straft, met andere woorden dat er volgens die persoon alleen Barmhartigheid zou bestaan. Dat kan natuurlijk niet kloppen. De H.Apostel Paulus waarschuwt in zijn brieven er juist voor dat hoewel allen onder de wolk zijn geweest en velen door de Rode Zee trokken - en in Moses werden gedoopt - maar dat de Heer in de meesten geen behagen had. Ze werden immers gedood door de Verderver en neergeveld in de woestijn. Zie daarvoor de Eerste brief aan de Korinthiërs, hoofdstuk 10, verzen 1-6 en 10-12. 

 

Maar het is ook waar dat God oneindig barmhartig is en dat Hij al helemaal niet meteen de strafmaat tegen iemand wil inzetten: we weten dat uit een aantal plaatsen in het Nieuwe Testament, zoals het verhaal over de overspelige vrouw. In de dialoog tussen Jesus en Zuster Maria Faustina, zei de Heer ook niet voor niets: "Straf geef Ik alleen aan diegene, die Mij daartoe dwingt."  Maar om te beweren dat God helemaal niet straft en dat de Hel dus leeg zou zijn, is evengoed een verkeerde veronderstelling. Zouden we doorredeneren dan zou evenzo het bestaan van het Purgatorium (het Vagevuur) zinloos zijn als God niet zou straffen. Dan zouden ook de Aflaten onzinnig zijn en konden ze ook niet van toepassing zijn op de zielen in het Purgatorium. Met andere woorden: als je het ene deel ontkent, dan stort - voor je het weet - het hele gebouw van het Geloof in elkaar. 

 

God die niet straft?

Maar zo is het dus niet! Christus heeft duidelijk aan zuster Maria Faustina uitgelegd dat het Purgatorium inderdaad bestaat en dat de zielen daar hun tijdelijke straffen aan het uitboeten zijn. Als God volgens sommigen niet straft, waarom strafte hij dan wel Sodom en Gomorrah? Dat werd nota bene opgetekend in de Heilige Schrift, en waarschuwt ons dat er wel degelijk tegen zondaars opgetreden kan worden. 

Wie waren die veraders en ongelovigen?

Bij het doorlezen van de H.Schrift zat ik bij het Evangelie naar Johannes 6;64(65) wat langer na te denken. Want meestal lees je door en overweeg je de woorden niet. Maar het is wel eens verstandig een overweging te doen. In Evangelie naar Johannes 6;64(65) zegt Johannes het volgende:

 

Maar daar zijn er sommigen onder u die niet geloven. Want Jesus wist van de aanvang af, wie het waren die niet geloofden, en wie het was die Hem verraden zou.

 

Wanneer we de andere passages in de H.Schrift lezen, zoals: Zie het Lam Gods dat wegneemt de zonden van de wereld. Dan zou je de conclusie kunnen trekken dat Jesus in het Johannes Evangelie duidelijk meer mensen bedoelt dan alleen de verrader Judas Iskariot en de leerlingen die niet in Hem geloofden en zelfs zijn gezelschap verlieten (vers 66(67) daarop volgend). Dat is ook logisch, gezien de vele gevallen van geloofsafval en ketterij in de afgelopen 2000 jaar. We kunnen daarom ook stellen dat er veel meer Judassen hebben rondgelopen die het Mystieke Lichaam, de Kerk aan vijanden heeft overgeleverd. Hoeveel Christenen - de Ledematen van het Mystieke Lichaam - zijn er in die afgelopen eeuwen niet vermoord om hun geloof? Dat zijn veel martelaren, zeg ik u. En niet alleen vroeger, maar ook in onze tijd zie je in verschillende landen waar het heel 'normaal' is dat Christenen worden vervolgd om hun geloof en zelfs worden vermoord. Afrika is hier onlangs nog een afschrikwekkend voorbeeld van waarbij in een niet nader genoemd Afrikaans land, de Christenen in een kerkgebouw werden onthoofd door criminelen die zich moslim noemden. In ons land hoeven maar een Martyrologium te raadplegen om te weten waar we het over hebben!

 

In Nederland wordt het martelaarschap heel subtiel uitgevoerd door de massamedia die ons Katholiek geloof niet begrijpt, maar wel de kant kiest van kerkelijk gedesoriënteerden en waarbij menig pastoor en menige gelovige - door journalisten - het vuur na aan de schenen werd gelegd. Het trieste hoogtepunt was wel het Pausbezoek in 1985 in Nederland. 

Maar wie had gedacht dat deze aanval op de Kerk een verzwakking van ons geloof tot gevolg had, die heeft het toch goed mis. We werden er juist sterker door en bevestigd in ons Katholiek Geloof. Daar hadden al die tegenstanders geen rekening mee gehouden!

 

We kunnen er dus vanuit gaan dat er nog veel verraders en ongelovigen deze wereld zullen bevolken. Christus moet daarom veel meer geleden hebben dan die drie uur aan het kruis op Golgotha dan wij willen vermoeden. 

Bij het heengaan van Mgr.Bär

Ik weet het nog goed toen ik de bisschop persoonlijk had ontmoet en hem onder vier ogen kon spreken enige tijd na zijn aftreden als bisschop van Rotterdam. De manier waarop hij de wijk moest nemen had duidelijk grote impact op de bisschop. Bij de ontmoeting had ik wel de verzekering gekregen van de bisschop dat hij over deze afschuwelijke periode heen was gekomen. Maar uit zijn woorden bleek wel hoe zoiets niet "in de koude kleren" is gaan zitten. Ik vertelde hem dat ik het "heel smartelijk vond" dat dit zo gebeurd was. Volgens de bisschop moesten we vooral gehoorzamen aan de wil van de Heer om naar de plaats te gaan die Hij wil dat we moeten gaan. Dat is natuurlijk ook zo. We moeten immers de wil des Heren doen, zoals we altijd dagelijks bidden in het Onze Vader.

 

Waar ik wel problemen mee had (en nog heb) was, dat jan- en alleman in Nederland zich opeens met de 'zaak' Bär ging bemoeien, en vaak met totaal onbetrouwbare bronnen aan kwam zetten (Volkskrant). Met gif gevulde pennen werden artikelen geschreven, compleet "met anonieme bronnen" die gebruikt werden om de Katholieke Kerk in paginagrote 'artikelen' even te komen kaltstellen.  Het is sinds die dag dat ik een groot wantrouwen heb ontwikkeld tegen alles wat 'pers' heet. En het is ook om die reden waarom ik via de pers nooit commentaar wil leveren als het over de Kerk gaat. 

Over alle beschuldigingen wil ik mij niet uitlaten: er wordt immers door God gevraagd om niet te oordelen over de zielen. Uiteindelijk is het God die de Rechter is en Hij alleen kan bepalen hoeveel barmhartigheid iemand zal krijgen in het Onmiddellijk Oordeel. Onze God is immers een Rechtvaardige Rechter die precies alles van ons weet. Hij zegt immers in de H.Schrift: "Ik ken alle vogels in de lucht" (Psalm 50;11)

Eerste Zondag van de Veertigdagentijd

Uit het commentaar van de heilige Augustinus, bisschop van Hippo († 430), op psalm 61 (60)
"In Christus zijn wij beproefd, in Hem hebben wij de duivel overwonnen."

 
‘Luister, God, naar mijn roepen, schenk aandacht aan mijn gebed’ (Ps. 61 (60), 2). Wie drukt zich zo uit? Het schijnt er slechts één te zijn. Zie eens of het er maar één is. ‘Van de uiteinden der aarde roep ik tot U, wanneer ik beklemd ben van hart’ (Ps. 61 (60), 3). Dus niet een enkeling; maar daarom één omdat er één Christus is, van wie wij allen de ledematen zijn. Want wie is de ene mens die roept van de uiteinden der aarde? Van de uiteinden der aarde kan alleen roepen het ‘erfdeel van Christus’, waarvan de Vader heeft gesproken tot zijn Zoon: ‘Vraag Mij, Ik geef u de volkeren als erfdeel, schenk u de grenzen der aarde als eigendom’ (Ps. 2, 8).

Dit is dus Christus’ eigendom, dit is Christus’ erfdeel, dit is Christus’ lichaam, dit, de ene kerk van Christus; dit, de eenheid die wij uitmaken, die roept van de uiteinden der aarde. Wat roept zij dan? Wat ik boven heb vermeld: ‘Luister, God, naar mijn roepen, schenk aandacht aan mijn gebed; van de uiteinden der aarde roep ik tot U.’ Van overal op aarde roep ik tot U.
Waarom heb ik zo tot U geroepen? ‘Omdat ik beklemd was van hart’ (Ps. 61 (60), 3). De kerk toont op deze wijze dat de verspreiding onder alle volkeren wel een grote eer voor haar is maar toch ook grote beproeving meebrengt.

Ons leven, die pelgrimstocht, kan niet zonder beproevingen zijn; want onze vooruitgang wordt door middel van beproevingen, die ons te wachten staan, bewerkt. Ook leert niemand beter zichzelf kennen dan in de beproeving, en kan niemand worden bekroond zonder overwinning, en kan niemand overwinnen zonder strijd, en kan niemand strijden zonder vijand of beproevingen te hebben doorgemaakt.
Omdat hij beklemd is van hart, roept hij dus van de uiteinden der aarde, maar toch wordt hij niet verlaten. Christus heeft onszelf, met andere woorden, zijn lichaam, willen voorafbeelden; en in dat, zijn eigen lichaam, waarin Hij reeds is gestorven, is Hij ook verrezen en naar de hemel opgegaan, opdat de ledematen zouden vertrouwen daarheen te volgen waar het hoofd is voorafgegaan.

Daarom heeft Christus ons in zijn eigen lichaam uitgebeeld, toen Hij toestond beproefd te worden door de duivel. In Christus echter werd gij beproefd, omdat Christus van u het vlees aannam voor zich, om uit zichzelf verlossing te schenken aan u; omdat Hij van u de dood aannam voor zich, om uit zichzelf het leven te gunnen aan u; omdat Hij van u smaad ontving voor zich, om uit zichzelf eerbewijzen te gunnen aan u; omdat Hij ook van u de bekoringen nam voor zich, om uit zichzelf de overwinning te schenken aan u.
Als wij dus in Hem zijn beproefd, dan overwinnen wij ook in Hem de duivel. Gij bemerkt dat Christus werd beproefd en bemerkt gij dan niet dat Hij heeft overwonnen? Herken u als beproefd in Hem en herken u als overwinnaar in Hem. Hij had de duivel ver van zich kunnen houden, maar als Hij niet beproefd was geworden, had Hij u, die beproefd moest worden, geen gedragslijn kunnen geven om te overwinnen.

 

Bron: Nederlands Getijdengebed, Lezingendienst van de Zondag.

Aswoensdag - Vasten en Onthoudingsdag

Overweging uit het geschrift ‘de Herder’ van Hermas († ca. 150) (Bron: Getijdengebed)

Het vasten dat God behaagt.

Terwijl ik vastend op een berg zat en de Heer dankte voor alles wat Hij aan mij gedaan had, zag ik de Herder naast mij zitten en Hij sprak: ‘Waarom zijt gij zo vroeg hierheen gekomen?’ ‘Omdat ik een statiedag heb, Heer.’ ‘Wat is dat: een statie?’ ‘Ik vast, Heer,’ antwoordde ik. ‘Maar wat is dat voor een vasten dat je onderhoudt?’ ‘Zoals ik het gewoon ben, Heer, zo vast ik.’ ‘Jullie weten niet te vasten voor de Heer’, sprak Hij, ‘en dit is geen vasten, dat nutteloze vasten dat je voor de Heer doet.’ ‘Waarom zegt Gij dat, Heer?’ ‘Ik zeg je dat dit geen vasten is. Luister,’ zei Hij, ‘God wil niet zulk een ijdel vasten; door zo te vasten doe je niets tot gerechtigheid. Maar onderhoud voor God een vasten op de volgende manier. Doe geen enkel kwaad in je leven en dien de Heer met een rein hart; onderhoud zijn geboden, wandelend naar zijn voorschriften, en geen boze begeerte mag in je hart opkomen; maar vertrouw op God dat je, wanneer je dat doet en Hem vreest en je onthoudt van elke boze daad, zult leven voor God. Als je dat doet, zul je een grote vasten onderhouden, die aangenaam is aan God.’

‘Vóór alles wacht je voor elk slecht woord en voor elke boze begeerte en reinig je hart van alle ijdelheden van deze wereld. Als je dat onderhoudt, zal deze vasten van je volmaakt zijn. Zo nu moet je doen: na volbracht te hebben wat is voorgeschreven, zul je op de dag waarop je vast, niets anders nuttigen dan brood en water. Van de spijzen die je anders zou eten, moet je de kosten berekenen die je op die dag zou gemaakt hebben, en dat moet je geven aan een weduwe, wees of behoeftige. Zo moet je je vernederen, opdat degene die ontvangt, zijn ziel zal vervullen van je nederigheid en voor je zal bidden tot de Heer. Als je nu op die manier je vasten volbracht hebt, zoals Ik je bevolen heb, zal je offerande aangenaam zijn aan God. Dan zal dit vasten worden opgetekend en een dienstwerk dat zo werd volbracht, is goed en verheugend en zeer welgevallig aan de Heer. Dat moet je aldus onderhouden met je kinderen en je hele gezin. Als je dit vasten onderhoudt, zul je gelukkig zijn en al degenen die dit zullen horen en onderhouden, zullen gelukkig zijn en al wat zij aan God zullen vragen, zullen zij verkrijgen.’

 

Post Scriptum 1: De ware vreze des Heren heeft hij die uit liefde tot God, Hem niet wil beledigen door te zondigen. Dat is een volmaakte vreze des Heren. 

Post Scriptum 2: Aswoensdag is een verplichte Vasten en Onthoudingsdag. We onthouden ons van het eten van vlees (vis mag wel gegeten worden), eten we maar 1 volle maaltijd op deze dag, waarbij wij tussendoor wel iets mogen gebruiken. Over de precieze voorschriften verwijs ik naar de besluiten van de eigen Bisschoppenconferenties in de Europese Unie. Wie om medische redenen de voorschriften van een arts moet volgen, dient dus ook dat te doen voor zijn of haar gezondheid.

Gestraft omdat je Katholiek bent

Zelf heb ik het inmiddels verschillende keren meegemaakt dat ik gestraft werd wegens mijn katholiciteit. Ik werd geweigerd voor een betrekking omdat ik op Zondag niet wilde werken. Op een andere keer werd ik publiekelijk vervolgd omdat ik het als katholiek mijn plicht beschouw om het Pauselijk Leergezag te gehoorzamen in de encycliek Humanae Vitae van Paus Paulus VI. Dit zijn wel erg vervelende dingen, maar niet om je ergens zorgen over te maken. De wereld is nu eenmaal zo, dat als je Christus Godvruchtig na wilt navolgen, je dan ook vervolgd wordt, zoals de Heilige Apostel Paulus in zijn brief aan Timoteüs schrijft. (zie 2 Timoteüs 3;12) (zie ook daarvoor Mattheus 5;10).

 

Iets soortgelijks is nu ook de Blauwe Zusters overkomen. Via de website van pastoor Mennen heb ik gisteren vernomen dat de Blauwe Zusters onder gezag staan van een of andere Commissaris (link). De Zusters mogen drie jaar lang geen nieuwe postulanten meer aannemen. Hun fout? Ze zijn katholiek en hebben veel roepingen. Als dat gebeurt dan ben je meteen de gebeten hond. Dan schop je tegen bepaalde liberale schenen in het Vaticaan die dan meteen een onderzoek naar je gelasten. De Blauwe Zusters zijn overigens niet de enigen: al vanaf 2013 werden een veelheid van katholieke groepen in de wereldkerk op volstrekt onrechtvaardige manier behandeld of in duizend stukjes over de wereld verspreid. Het waren juist die groepen die veel roepingen hebben. Dan krijg je een of andere Commissaris in je nek hangen die dan een onderzoek instelt naar 'fouten' en vervolgens alles doet om de organisatie te vernietigen.

 

Een Commissaris aanstellen ging niet altijd zonder slag of stoot. Sommigen orden of congregaties zagen de bui al hangen en lieten die Commissaris buiten de poort in de kou staan. De zusters deden gewoon niet open. Ja, dat is natuurlijk ook een manier om een ontmanteling van je orde of congregatie te voorkomen. Maar een ding is wel zeker: ordinair machtsmisbruik wordt vanuit Rome niet geschuwd, want hoe vaak hoor je niet dat de aangeklaagde partij geen weerwoord mag hebben en zich niet verdedigen mag, zelfs geen beroep kan doen op procedures in het Wetboek van Canoniek Recht? Noemen ze dat normaal in het Vaticaan of zo?

 

Voor de Zusters breken nu moeilijke tijden aan, zij het dat vervolging omwille van je geloof veel vruchten kan opleveren. Intussen roep ik iedere katholiek op ze te ondersteunen met het gebed. Want geduld en gebed moeten nu de methoden zijn om deze aanval te kunnen pareren. 

God in het Oude en Nieuwe Testament

Laatst viel het mij op dat sommigen onder de Christenen het maar wat moeilijk hebben als zij het Oude Testament lezen en daarna het Nieuwe Testament. Vooral de Wet van Moses en haar bepalingen bij overtredingen en bestraffingen als er werd gezondigd. Hoe verhoudt zich dat met de God van liefde in het Nieuwe Testament? Er is echter geen tegenspraak in beide Boeken aangaande God en er is geen verdeeldheid tussen Gods Rechtvaardigheid en Gods Barmhartigheid. Zou er immers verdeeldheid bestaan, dan zou het Rijk Gods kunnen worden verwoest. Zo heeft Jesus gesproken over de verwoesting van elk rijk dat verdeeld zou zijn. Dus nee, er is geen verdeeldheid in God als we spreken over zijn Rechtvaardigheid en zijn Barmhartigheid. Beiden zijn dus niet in tegenspraak met elkaar.

Dat er in het Oude Testament vaak harde oordelen staan, heeft niet zozeer met God van doen, maar eerder met de hardheid van de harten bij de mensen. In de Eerste brief aan de Korinthiërs (hoofdstuk 10; 10-11) waarschuwt de Apostel Paulus om niet tegen God te morren, zoals sommigen bij de Israëlieten deden en daarom gedood werden in de woestijn door de verderver. We maaien immers wat we zaaien, zoals in de H.Schrift staat. 

De hardheid des harten bij de mensen komen we in het Nieuwe Testament tegen als Jesus over de scheidingsbrief van Moses spreekt. Mozes heeft om de hardheid van uw harten u toegestaan uw vrouwen te verstoten; van het begin af is het echter niet zo geweest. (Zie daarvoor Mattheus 19;3 tot 19;9). 

 

Vaak zie je dat er harde oordelen worden gegeven door Jesus, maar dan heeft hij het in de context bijvoorbeeld over de zondaars die zich niet wilden bekeren of slechte intenties hebben. Het is logisch dat God daarover verontwaardigd is. De fout ligt dus bij de mensen en niet bij God. Dat moeten wij vooral in het oog houden. De arme zondaars echter die Gods Barmhartigheid zoeken, zijn Wil doen, hun fouten ruiterlijk erkennen, berouw over hun zonden hebben, Hem vergiffenis komen vragen en Hem waarlijk in woord en daad lief hebben, die zich verre willen houden van elke vorm van kwaad, die zullen inderdaad Gods Barmhartigheid verkrijgen.

Maria-Lichtmis

Zowel in de Novus Ordo als in de Buitengewone Vorm van de Romeinse Liturgie wordt aanstaande Zondag 2 februari in de Kerk Maria-Lichtmis gevierd. 

We vieren het Mysterie dat de Zoon van God de wet van de voorafbeelding teniet heeft gedaan door haar in alles te vervullen. De Moeder van God volgt haar Zoon in gehoorzaamheid. Zij komt naar de Tempel om de voorschriften der wet te vervullen, hoewel zij in haar maagdelijkheid geen rituele zuivering behoeft te ondergaan. 

 

Dit feest van de ontmoeting des Heren met de grijsaard Simeon in de Tempel heeft men in het Oosten Hypapante (Ontmoeting) genoemd. Te Rome werd het feest in de 7e eeuw uit het Oosten overgenomen. De Liturgie werd gevierd in de grote Maria Basiliek op de Esquilijnse heuvel. Ook bij andere Maria feesten werd dit voorafgegaan door een plechtige processie. Zo is men deze viering als een Mariafeest gaan beschouwen, het feest van de zuivering van de Moeder Gods. Wegens de lichtprocessie is het volk die dag Maria-Lichtmis gaan noemen. Toch is in de meeste teksten van de liturgie de oorspronkelijke gedachte van het feest des Heren bewaard gebleven.

 

Het licht dat wij in processie meedragen na de kaarsenzegening, is het symbool van Christus, die immers door Simeon wordt genoemd. "Het Licht tot verlichting der heidenen en tot heerlijkheid van Israel". 

De gebeden bij de zegeningen van de kaarsen, die eerst gedurende de Middeleeuwen werden toegevoegd, geven nog andere betekenissen aan dit licht: het is het zinnebeeld van het heilig vuur van de liefde en van de klaarheid van de Heilige Geest.  

 

In het eerste gebed worden wij er aan herinnerd dat de kaarsen worden gezegend om ons tot een sacramentale te strekken: de priester bidt dat God alle gelovigen, die deze kaarsen zullen gebruiken, moge zegenen naar ziel en lichaam.

 

Ik wens u allen een Zalige Maria-Lichtmis toe.

Geen water bij de wijn doen!

Hoe vaak zie je niet dat de mensen water bij de wijn willen doen om daartoe bij de wereld en de mensen in het gevlei te komen? Maar er zijn gelukkig Apostelen die geen medewerking aan willen geven. Er was eens een bisschop die men voorstelde om qua Leer "water bij de wijn" te doen. Maar zijn directe antwoord daarop was "dat het dan ook geen wijn meer was." En zo doet Jesus het ook: Jesus doet geen water bij de wijn, maar verandert het water in wijn, zoals tijdens de bruiloft in Kana. Ook Jesus wilde geen compromissen met het Geloof. Want wat blijft er dan van het Geloof over als je compromissen sluit? Ik zeg u, dat na de eerste druppel water die gij toevoegt, de volgende zal volgen. Satan weet dat ook, en zal er persoonlijk op toezien dat je zoveel water in die wijn doet, dat de wijn in zijn geheel verdwijnt. Dat doet hij niet in één keer, maar bestormt iemand beetje bij beetje. De Duivel neemt namelijk de tijd als middel om te werken waardoor de zielen des te makkelijker in het verderf zijn te storten. Die kans moeten wij de Duivel niet geven!

We moeten staan voor ons H.Geloof en we moeten zeker geen compromissen sluiten als het over ons Geloof gaat. Dat is namelijk een heilloze weg die uiteindelijk naar de afgrond van de Hel leidt. 

In het Evangelie van de Buitengewone Vorm van de Romeinse Liturgie (en in de Novus Ordo) wordt op Zondag 19 januari de H.Mis gelezen van de bruiloft te Kana. Jesus laat hier zijn Goddelijke Macht zien door juist het water in wijn te veranderen. Ook wij moeten ervoor zorgen dat wij inderdaad als Christenen van de Katholieke Kerk echte en klare wijn zijn. Aan verwaterd geloof of verwaterd Christendom heeft nooit iemand iets gehad. Laten wij dus niet bang zijn, en ook daadwerkelijk voor ons Geloof uitkomen!

Bisschop Strickland klaagt corruptie aan

Op maandag 6 januari 2025, heeft Bisschop Strickland, die om onterechte redenen werd verwijderd, een felle veroordeling uitgesproken op het Social Media platform X (twitter). Het gaat om Kardinaal McElroy die door de paus onlangs is benoemd in het Aartsbisdom Washington DC en door Strickland (foto links) een McCarrick-kloon wordt genoemd. De voormalige bisschop van Texas windt er geen doekjes om en gaat als een Johannes de Doper hevig tekeer tegen de corruptie, de wolven van de hiërarchie en het Vaticaan dat hij "addergebroed" noemt. 

Hieronder de tekst:

In november vroeg ik de bisschoppen van de Verenigde Staten: "Wat is er nodig?". Het is niet verrassend dat ik geen antwoord kreeg van de bisschoppen. De benoeming van de corrupte kardinaal McElroy tot het aartsbisdom Washington DC roept de vraag opnieuw op.

De flagrante corruptie van paus Franciscus en de Amerikaanse kardinalen is volledig zichtbaar met de benoeming van een McCarrick-kloon in hetzelfde aartsbisdom waar zijn kwaad twintig jaar geleden heerste. Wij allen die van Jesus Christus en Zijn Kerk houden, moeten ons uitspreken tegen deze wolven van de hiërarchie. We kunnen niet zwijgen in het aangezicht van deze flagrante corruptie.

Ik roep mijn broederbisschoppen nogmaals op om zich uit te spreken en NEE te zeggen tegen deze voortdurende ondermijning van de Waarheid die Jesus Christus is. We hebben allemaal de stem van Johannes de Doper nodig als we het addergebroed in het Vaticaan aanklagen: "Bekeer u en geloof in het Evangelie." We mogen niet stil blijven terwijl een andere kudde in de Kerk wordt belast met een corrupte huurling als herder.

Hieronder de Engelse tekst:

In November I asked the bishops of the United States, “What will it take?”. It’s not surprising that I received no response from the bishops. The appointment of the corrupt Cardinal McElroy to the Archdiocese of Washington DC raises the question again. 

The blatant corruption of Pope Francis and the US Cardinals is on full display with the appointment of a McCarrick clone to the same archdiocese where his evil reigned twenty years ago. All of us who love Jesus Christ and His Church must speak out against these wolves of the hierarchy. We cannot remain silent in the face of this blatant corruption.

Once again I call on my brother bishops to speak up and say NO to this constant undermining of the Truth that is Jesus Christ. We all need the voice of St John the Baptist as we call out the brood of vipers in the Vatican, “Repent and believe in the Gospel." We must not remain silent as another flock in the Church is burdened with a corrupt hireling for a shepherd. - Bishop Strickland.

Openbaring des Heren - Driekoningen

Uit een preek van de heilige paus Leo de Grote († 461)

De Heer heeft zijn heil geopenbaard aan heel de wereld.

In zijn voorzienigheid heeft de barmhartige God het zo beschikt dat Hij de wereld die te gronde ging, in de jongste tijden te hulp kwam en de redding van alle volken vooraf bepaalde in Christus. Met het oog op deze volken was eens aan de heilige aartsvader Abraham de belofte gedaan van een ontelbaar nageslacht, dat geboren zou worden, niet uit het zaad van zijn lichaam, maar uit de vruchtbaarheid van zijn geloof. Dit nageslacht werd vergeleken met de sterren aan de hemel, want van de vader van alle volken moest men geen aards, maar een hemels nakomelingschap verwachten. Binnentreden moeten alle volken, binnentreden in de familie van de aartsvader; als kinderen van de belofte moeten de volken in Abraham de zegen ontvangen waarvoor zijn ongelovige kinderen niet openstaan. In de persoon van de drie Wijzen moeten alle volken de Schepper van het heelal aanbidden. Niet alleen in Judea, maar over geheel de aarde moet God bekend zijn, opdat overal ‘in Israël zijn Naam geëerd wordt’ (Ps. 76 (75), 2).

Nu wij zijn ingewijd in dit mysterie van Gods genade, willen wij met geestelijke vreugde de dag vieren van onze geboorte en de aanvang van de roeping der heidenen. Brengen wij dank aan de barmhartige God die ons, zoals de Apostel zegt, ‘in staat stelde te delen in de erfenis van de heiligen in het licht. Hij heeft ons ontrukt aan het domein van de duisternis en overgebracht naar het rijk van zijn geliefde Zoon’ (Kol. 1, 12). Want, zoals Jesaja voorspeld heeft, ‘heeft het volk dat ronddwaalde in het donker, een helder licht gezien: over hen die woonden in een land vol duisternis, is een stralend licht opgegaan’ (Jes. 9, 2). Over hen zegt dezelfde profeet tot de Heer: ‘Volken die U niet kennen, zullen U aanroepen, en naties aan wie Gij onbekend zijt, zullen tot U hun toevlucht nemen’ (Jes. 55, 5 - Vulg.).

‘Abraham heeft deze dag gezien en van vreugde gejuicht’ (Joh. 8, 56), toen hij vernam dat de kinderen van zijn geloof gezegend zouden worden in zijn nageslacht dat Christus is, en toen hij voorzag dat hij door zijn geloof vader zou worden van alle volken. ‘Hij heeft God geëerd door zijn vaste overtuiging dat God bij machte is te volvoeren wat Hij heeft toegezegd’ (Rom. 4, 21).

Deze dag bezong David in zijn psalmen: ‘Eens komen de volken, uw schepselen, weer om U te aanbidden, uw Naam te loven’ (Ps. 86 (85), 9) en: ‘De Heer openbaarde zijn heil, gerechtigheid toonde Hij aan de volken’ (Ps. 98 (97), 2).

Inderdaad weten wij dat dit gebeurd is sinds drie Wijzen uit hun verre landstreek zijn vertrokken en, geleid door een ster, de Koning van hemel en aarde hebben gevonden en Hem hulde hebben gebracht. Welnu, deze ster roept door haar dienstbaarheid ook ons op om haar voorbeeld na te volgen. Ook wij moeten ons, zoveel als wij kunnen, laten leiden door deze genade die ons allen uitnodigt tot Christus te gaan.

Daarbij moet gij, geliefden, elkander behulpzaam zijn. Dan zult gij als kinderen van het licht schitteren in het rijk Gods dat men bereikt door een rechtzinnig geloof en door goede werken. Door onze Heer Jezus Christus, die met God de Vader en de heilige Geest leeft en heerst in de eeuwen der eeuwen. Amen.

Post Scriptum: Omdat in de liturgische kalender in de beide ritussen het Hoogfeest dicht bij elkaar ligt (Novus Ordo en Vetus Ordo) heb ik alvast het Hoogfeest nu al geplaatst. De lezing is afkomstig uit het Nederlands Brevier (Lezingendienst).