Werd nieuwe Motu Proprio al langer voorbereid?

Wanneer ik de verschillende pauselijke uitspraken van de afgelopen jaren in mijn geheugen de revue laat passeren, dan is het mij opgevallen dat al jaren lang Paus Franciscus voortdurend sprak over die 'rigide' gelovigen. Ik zag een toespraak van de Paus een tijdje geleden waar hij in Rome voor een aantal priesters een preek verzorgde. Ook daar lanceerde de Paus zijn bekende aanval op "rigide" gelovigen. Sommige aanwezige priesters die aan het luisteren waren, konden hun verontwaardiging over deze laster maar moeilijk onderdrukken, maar durfden uiteindelijk niets te zeggen. 

Nu heb ik niet alle uitspraken van deze Paus in mijn geheugen staan, maar het is wel opvallend dat de aanval op deze "rigide" gelovigen tenminste een aantal jaren aan de gang moet zijn geweest.  Opvallend is dat - vlak voordat de laatste Motu Proprio gelanceerd werd op 16 juli 2021 - dezelfde "rigide" gelovigen wéér door de Paus werden aangevallen, maar nu tijdens een gesprek met de Italiaanse bisschoppen. Ik vraag mij dus af of er daarom niet door Paus Franciscus een jarenlange voorbereiding in de maak is geweest om deze gelovigen te straffen door het Motu Proprio van Paus Benedictus XVI ongedaan te maken. Want als je dit geen bestraffing noemt, wat kun je het anders noemen, als het belangrijkste Sacrament (van de Eucharistie notabene) wordt afgepakt?

Intussen is de situatie in sommige landen er niet beter op geworden. In de Verenigde Staten bijvoorbeeld werd onlangs de H.Mis in de Buitengewone Vorm (in de National Shrine) - na een aanvraag - door de Aartsbisschop meteen verboden. Dit zal een grote teleurstelling zijn voor de vele gelovigen die voor de lange reis zich al hadden voorbereid om te komen. Met één pennenstreek werd de H.Mis door de Aartsbisschop letterlijk gekild. 

In Nederland wordt er gezien de ziekte van een aantal bisschoppen, gewacht met een besluit over het laatste Motu Proprio, maar het is wel duidelijk geworden dat er bisschoppen zijn die de laatste Motu Proprio veel last geeft in de maagstreek. En dat is ook wel begrijpelijk: Bisschoppelijk gezien wordt men opeens voor het blok gezet. Ik kan mij goed voorstellen dat dit alles niet echt lekker ligt.

In België zal er (gelukkig) niets wijzigen. Volgens de woordvoerder van de Belgische Bisschoppen zijn er een beperkt aantal parochies waar de H.Mis in de Buitengewone Vorm wordt opgedragen en dat zij dit kunnen blijven doen. Bij deze gemeenschappen komen niet de problemen voor die Paus Franciscus in zijn Motu Proprio naar verwijst, zo heeft de woordvoerder van de Belgische Bisschoppen verklaard.

In Italië heeft een priester laten weten dat er na het Motu Proprio een aantal Kardinalen hun privé-kapellen heeft opengesteld om de H.Mis in de Buitengewone Vorm op te dragen. "We zijn weer terug in de tijd van de Catacomben Kerk", zo liet deze priester weten.

En dan nog het volgende: wie nog geen Tridentijns Missaal heeft weten te bemachtigen, die kan het nu zelf downloaden vanaf de rechter kolom van dit blog. Het is een pdf-document (Tridentijns missaaltje) dat men zelf kan uitprinten. Gebruik daar liefst een kleurenprinter voor, want er zijn ook rood-gekleurde teksten in opgenomen. Ik zou zeggen: doe uw voordeel ermee als u de H.Mis in de Buitengewone Vorm wilt volgen, want het is nogal moeilijk om aan een dergelijk missaal te komen. 

Wie de H.Mis in de Buitengewone Vorm niet goed kent, kan natuurlijk zichzelf trainen via het missaal of via een video op YouTube. Gelukkig is er daar nog voldoende materiaal voorhanden.

Mijn reactie op het besluit van de Paus

Sinds dit blog bestaat heb ik altijd in eenheidsgedachte ruim baan gegeven aan de Gewone Vorm van de Romeinse Liturgie en de Buitengewone Vorm. De reden is dat beide geldige Sacramenten zijn die in de Kerk gevierd worden. Ik moet er duidelijk over uitspreken dat ik geen ontsporingen en het zoveelste wangedrag, dat men kan indelen bij ketterij of apostasie tolereer in welke ritus dan ook. Helaas is het zo dat ik deze week weer de zoveelste (bijna diabolische) ontsporing van de Novus Ordo in filmformaat ben tegengekomen die mij behoorlijk heeft gekwetst. Ik kan helaas geen Motu Proprio uitgeven om de Novus Ordo te verbieden, zoals de paus nu wel bij ons doet, want daar is - zover ik weet - sinds 2013 geen enkele Novus Ordo-ontsporing in de Romeinse Liturgie aangepakt. Nu zag ik dus een film van hossende en dansende personen die zich als priesters en religieuzen hadden verkleed om de H.Mis daar waar dat maar kon, naar beneden te halen en te ontwijden. Ook syncretistisch eucharistievieringen in Engeland, werden nooit een strobreed in de weggelegd. Bisschoppen grepen ook daar niet in en ook de Paus kijkt in Rome voor de zoveelste keer de andere kant op. Deze diep verrotte boom die op veel plaatsen in de wereld zich o.a. via de Novus Ordo heeft ingevreten mag kennelijk in Rome wél blijven bestaan en dit wordt ook nog eens aan onze God een Heiland als 'misoffer' aangeboden. Je moet maar de gore moed en durf hebben!

Omdat eenheid niet mogelijk blijkt in Rome en de Buitengewone Vorm van de Romeinse Liturgie onlangs een soort 'dolksteek in de rug' heeft gekregen, daarom heb ik besloten om dit blog meer in overeenstemming te brengen met de Concilies van vóór Vaticanum II. Niet omdat ik Vaticanum II afwijs, maar omdat ik weet dat er nogal wat prelaten in de achterkamertjes tijdens overleg in de jaren 60 (en daarbuiten) bezig zijn geweest om de Liturgie, zoals die ons vanaf Paus Gregorius de Grote tot ons is gekomen, af te breken en zelfs het kind met het badwater weg te gooien. Deze ordinaire aanval op ons geloof kom je niet in de Concilieteksten van Vaticanum II tegen. Ook niet van prelaten die in het geheim lid bleken te zijn van een maçonniek genootschap en die intussen lucht gaven van hun plannen om de Kerkelijk Inventaris naar buiten te gooien. Naam en toenaam van deze prelaten zijn bij mij bekend. 

Aan de rechterkolom van dit blog heb ik daarom de Liturgie-kalender van de Buitengewone Vorm opgenomen en hoger in de kolom "interessante sites" geplaatst, zodat die makkelijker voor de lezer is te vinden. De verplichte feestdagen (met een sterretje aangeduid) zijn natuurlijk wel voor Nederland bedoeld. Voor onze buitenlandse broeders en zusters verwijs ik daarom naar hun eigen kalendarium in het betreffend land waar zij wonen. 

Zoals de lezer kan zien zijn in dezelfde kolom ook boekjes te bestellen om de H.Mis in de Buitengewone Vorm te volgen. Mogelijk komen er meer boeken en boekjes c.q. verwijzingen bij. Daar waar ik het kan doen zal ik deze Buitengewone Vorm meer en meer gaan promoten, en zeker veel minder nadruk leggen op de Novus Ordo. Rome wil de eenheid niet met ons en dus er zit daarom niets anders op om de woestijn op te zoeken.

Foto: H.Mis in de Buitengewone Vorm van de Romeinse Liturgie (klik erop om foto te vergroten).

Post Scriptum: Het merendeel van de bisschoppen in de wereld (zo'n 70%) heeft vooraf geen reactie gegeven op het verzoek van de Paus om hun oordeel te geven over de H.Mis in de Buitengewone Vorm. Slechts 30% van het wereldepiscopaat heeft gereageerd, waarvan ongeveer iets meer dan de helft daarvan (50%) positief/neutraal stond tegenover de H.Mis in de Buitengewone Vorm. Een kleine minderheid van de bisschoppen die tegenstander was heeft ook opvallend genoeg meteen maatregelen genomen om de Buitengewone Vorm te verbieden in hun bisdommen, zoals dat mogelijkerwijze ook onlangs in Dijon is gebeurd. De meeste bisschoppen willen gelukkig geen oorlog in de Kerkprovincie, en ik geef ze daaromtrent groot gelijk! 

Post Scriptum 2: Vandaag 26 juli heb ik aan de rechterkant het blog van Bisschop Rob Mutsearts toegevoegd (Paarse Pepers), omdat deze bisschop tenminste zijn mond niet houdt als er zaken verkeerd zijn gelopen in de Katholieke Kerk. Net als Pastoor Cor Mennen (Fortes in Fide) is het zeer aan te raden ook het blog te lezen van de bovengenoemde Nederlandse bisschop. Het moet maar eens wat duidelijker gezegd worden: fout=fout en wat fout is gelopen in de Kerk kan niet vanzelf goed worden genoemd. Het wordt hoog tijd dat de Heilige Aartsengel Michael met zijn engelen gaat strijden tegen de draak en zijn engelen om deze uit de Hemel (de Kerk) te gooien.

God geeft in overvloed

Het ligt er dit weekend dubbel en dik op: de eerste lezing en het Evangelie gaan over delen. Nu is delen op zich iets goeds. Zo deelt een cel zich in de moederschoot om nieuw leven voort te brengen en wij kunnen vreugde en verdriet met elkaar delen. Als delen ophoudt, dan houdt het leven op. En toch zijn er mensen die er moeite mee hebben. Kijk maar eens naar kleine kinderen. Zij leven in een wereld van ‘ik’: dat is van mij en daar moet een ander vanaf blijven. Langzaam maar zeker zal een kind geleerd krijgen om te delen. Ook volwassenen ontkomen er niet aan. Soms kunnen we maar moeilijk iets delen omdat wij de vreugden en het verdriet van anderen niet aanvoelen of omdat wij eenvoudigweg hebberig zijn.

Delen is noodzakelijk voor een goed leven. We moeten er ook op letten wanneer zich de episode uit het evangelie afspeelt. Het was kort voor Pasen. Wat er gaat gebeuren, dat is een afspiegeling van Pasen, namelijk dat Jesus Zichzelf geeft opdat wij leven. Het probleem dat zich aandiende was dat er te weinig brood was. En dan komt er een jongen met vijf gerstebroden en twee vissen. Nu moeten we weten dat gerstebrood toentertijd het brood voor de armen was. Tarwebrood was voor de gewone man niet te betalen. De jongen was dus niet van rijke afkomst. Jesus gaat danken. We kunnen ons voorstellen dat Hij gedankt heeft voor de gaven van de jongen. Door dit dankgebed laat Jesus zien dat Hij het is die het brood deelt. Het wordt Hem gegeven en tegelijk ervaart Hij dat in die gave God aanwezig is. Het aardse en het hemelse gaan hier hand in hand.

Nu moeten we ons niet blindstaren op het wonder dat daar gebeurt maar we moeten gaan inzien dat het Jesus is die zich daar geeft. Dit klinkt ook door in de eerste lezing. Iemand komt met twintig gerstebroden naar de man Gods toe. Dit wordt te eten gegeven en er blijft over. Als God geeft, dan geeft Hij in overvloed. Hij geeft zodat wij een gelukkig leven kunnen leiden. Zo mag ons ook duidelijk worden waarom vele mensen niet zo gelukkig zijn. Ze zoeken en zoeken, maar vinden geen voedsel dat hun honger stilt. Integendeel, de honger en dorst worden alleen maar groter. Als wij door Jesus wel verzadigd zijn, dan mogen wij delen. Alleen dat zal onszelf en anderen gelukkig maken. In onze armoede mogen wij geven wat we hebben en het in Gods handen leggen. Vandaag mag ons duidelijk worden wat God ermee doet.

Bron: Bezinning op het Woord.

Foto: H.Mis in de Buitengewone Vorm van de Romeinse Liturgie.

1e lezing 2 Kon.4,42‑44 

2e lezing Ef.4,1‑6 

Evangelie Joh.6,1‑15 

Kleur: Groen. Jaar: B.

Heilige Stoel veroorzaakt ondergrondse Kerk

VATICAANSTAD, 16 juli 2021 – Paus Franciscus heeft vandaag een nieuwe Motu Proprio uitgegeven dat de viering van de traditionele Latijnse Mis beperkt en verklaart dat de liturgie van Paulus VI, of de Novus Ordo , de “unieke uitdrukking is van de lex Orandi van de Romeinse ritus.”

Het document, getiteld Traditiones Custodes, legt verschillende beperkingen op aan de viering van de Latijnse Mis, waarbij het openingspunt een directe tegenspraak bevat met het document Summorum Pontificum van paus Emeritus Benedictus XVI uit 2007. Paus Franciscus verklaart nu dat terwijl Benedictus een "gewone" en een "buitengewone" vorm van de Romeinse ritus had beschreven, er nu slechts één is - de Novus Ordo .

(foto hiernaast: Paus Benedictus XVI in betere tijden)

“De liturgische boeken die door de heilige Paulus VI en de heilige Johannes Paulus II zijn uitgevaardigd, in overeenstemming met de decreten van het Tweede Vaticaans Concilie, zijn de unieke uitdrukking van de lex orandi van de Romeinse ritus.”

Onder de nieuwe beperkingen, verleent Franciscus nieuwe macht aan diocesane bisschoppen, waardoor ze in feite de mogelijkheid krijgen om centra uit te roeien waar de traditionele H.Mis wordt opgedragen. 

Franciscus beveelt bisschoppen om ervoor te zorgen dat er geen verdere groepen in bisdommen mogen groeien, terwijl hij de deelnemers aan de Latijnse H.Mis beschrijft met de eigenaardige uitdrukking "deze groepen van de gelovigen". De plaatselijke bisschoppen moeten bovendien beslissen "het al dan niet behouden" van de parochies die momenteel de traditionele Mis opdragen.

De angel zit in de definitieve richtlijn in de tekst van de paus, waarin hij Summorum Pontificum lijkt af te schaffen, met de woorden:“Vroegere normen, instructies, toestemmingen en gebruiken die niet voldoen aan de bepalingen van het huidige Motu Proprio worden afgeschaft. ”

De tekst heeft geleid tot veel commentaar onder katholieken over de hele wereld. De populaire katholieke commentator Deacon Nick Donnelly heeft het beschreven als "The Wither and Die Motu proprio."

Bron: LifeSiteNews (vertaling) 16 juli 2021

Post Scriptum: Wanneer de gelovigen door hun bisschoppen worden beroofd van de H.Mis in de Buitengewone Vorm van de Romeinse Liturgie, dan mogen ze volgens Bisschop Athanasius Schneider de Sacramenten ontvangen bij de Broederschap van Pius X. Deze maatregel is geldig, aangezien een zelfde soort situatie zich ook voordeed toen de Oekraïense Katholieke Kerk door de communisten zwaar werd vervolgd in Rusland. De gelovigen waren toen uit nood tijdelijk overgestapt naar de Russische Orthodoxe Kerk om daar de H.Sacramenten te ontvangen. 

Mocht het diocesaan zo zijn, dat de gelovigen en de priesters, zoals de broederschap van Sint Petrus uit de diocesen 'gestampt' gaan worden (zoals in Dijon is gebeurd), dan is het aan te raden voorlopig hun toevlucht te zoeken bij de broederschap van Pius X (FSSPX). Zo kan de H.Mis in de Buitengewone Vorm van de Romeinse Liturgie gewoon bewaard blijven en kunnen de gelovigen de H.Sacramenten blijven ontvangen. 

Ik vrees dat de "barmhartigheid" waar deze huidige Paus het steeds over heeft, eerder een soort rookgordijn blijkt te zijn geweest. Zo te zien moeten wij alles wat daarover door hem gezegd is met een korreltje zout nemen. Datzelfde kan ook gezegd worden over het feit dat Franciscus openlijk weigerde het Summorum Pontificum van Paus Benedictus XVI in te trekken. Precies het omgekeerde van wat beloofd is, is dus nu gebeurd. Grote vraag is waarom de Traditionele Katholieken zó vervolgd worden. Wat hebben zij dan misdaan dat ze dit verdiend hebben?

Beste kranten, elk verhaal heeft wel een context!

In het begin van dit jaar hoorden we over 'Inheemse massagraven' die gevonden waren bij een Katholiek Internaat in Canada. De pers was meteen gereed om een 'schuldige' aan te wijzen. Ze gingen niet praten met de Katholieke Kerk of niet praten met Inheemse volken over wat er gebeurd kon zijn. Ze gingen praten met 'deskundigen' in Nederland die nooit ter plaatse waren geweest.  Door de media opgezweept, vonden sommigen dat zij ook op de stoel van de scherprechter mochten zitten en staken een aantal Canadese kerkgebouwen in brand. Zij wisten overigens niet dat sommige kerkgebouwen door de inheemse (Indiaanse) bevolking werden gebruikt. Want ja, een kerkgebouw is een kerkgebouw, nietwaar en de Christenen die daar samenkwamen waren toch immers schuldig?

Het probleem is dat niet precies bekend is of alle graven bij de kostscholen inderdaad een relatie hebben. Een voormalige leider van de Inheemse Canadese volkeren zegt dat zij al wist van het bestaan van dit kerkhof, waar (volgens voormalige chief Sophie Pierre) overigens ook haar grootouders liggen begraven en waarvan zij zegt dat er sprake was van een gewoon kerkhof. Dus het is onzin om over massagraven te praten. Het is dus ook onzin dat er meteen een soort schuldige moet worden aangewezen. Het artikel vindt u hier.

Het is ook niet waar dat er sprake was van illegale begravingen om de waarheid te verdoezelen (zoals wel is gesuggereerd), want veel graven hadden een houten kruis en die gaan om verschillende redenen niet echt lang mee. Dat laatste verhaal klopt inderdaad, omdat een begrafenisondernemer mij dit zelf heeft gezegd over het plaatselijke kerkhof waar ook nu mijn familie ligt begraven. Hij vertelde mij dat houten kruizen daarom om die redenen snel worden weggehaald. Beter is het daarom om betonnen kruizen of stenen platen en grafplaten te installeren. Die gaan echt jarenlang mee en hebben ook niet veel onderhoud nodig.

Maar voor activisten en de pers was de vergelijking wel heel erg snel gemaakt: 'ongemarkeerd graven' in combinatie met de 'Katholieke Kerk'. Ja, dan heb je in de media meteen een rel, en je kunt je afvragen of sommige kranten niet dáárop uit zijn tegenwoordig. De Canadese politiek liet een groot aantal krokodillentranen vloeien, en wees meteen heel laf naar de Katholieke Kerk. Die moest ook maar meteen zijn excuses maken. En dat los van enige context of onderzoek en los van de vraag wat de oorspronkelijke Canadese bewoners er zelf over te zeggen hadden. Daarbij moet worden opgemerkt dat de Katholieke Kerk dit project niet zelf had geïnitieerd, maar het project om Canadese Indianen even "om te turnen", kwam van de toenmalige Canadese overheid die sowieso geen echte vriend was van de Indianenstammen. Ook de Noord-Amerikaanse indianenstammen zullen daarover precies hetzelfde verhaal vertellen overigens. Hun lijdensverhaal vond je lange tijd nooit in de - door de staat voorgeschreven - geschiedenisboeken, maar wel in de boeken waar ze zelf later aan het woord mochten komen. 

Daarbij wordt ook nog vergeten dat in veel landen in Amerika maar ook in Europa - zeker - tussen 1860 en 1900 veel zuigelingensterfte was door ziekten die nu heel eenvoudig behandeld kunnen worden. In Nederland zijn er demografische periodes geweest van een sterfteoverschot, waarbij er meer zuigelingen stierven dan er geboren werden. De hygiëne in die periode was van slechte kwaliteit, er was een slechte gezondheidszorg, weinig medische kennis, en de openbare riolering ontbrak, waardoor besmettelijke ziekten zich makkelijk via het oppervlaktewater (dat ook als drinkwater werd gebruikt!) konden verspreiden. Daar hoor je de pers natuurlijk ook nooit over, want toegegeven: als je ongemarkeerde massagraven wilt vinden bij een gebouw waar de krant wordt gedrukt, dan vind je natuurlijk altijd wel wat. Met dit verschil natuurlijk, dat wij als Katholieken ons niet opwerpen als rechters om de krantenredacties tot valse bekentenissen te dwingen en ook niet hun gebouwen te komen afstoken. 

Summorum Pontificum - update

De laatste paar weken is er meer informatie binnengekomen over de veranderingen die te Rome worden doorgevoerd in de Summorum Pontificum van Paus Benedictus XVI, waardoor het priesters vrij stond om de H.Mis in Buitengewone Vorm van de Romeinse Liturgie op te dragen. In het bisdom Dijon heeft de aartsbisschop Roland Minnerath een aantal priesters van Sint Petrus Broederschap een soort ultimatum gegeven, waarop werd verordineerd dat zij zouden concelebreren met priesters die de Mis in de Novus Ordo opdroegen en mogelijk hebben deze priesters dit concelebreren geweigerd. 

Hoewel de tekst over de herziening van Summorum Pontificum van Paus Benedictus XVI nog niet officieel is vrij gegeven (en alleen insiders zeggen te weten wat er in staat), greep de aartsbisschop Roland Minnerath overigens wel meteen in en verbood de priesters van Sint Petrus Broederschap nog de H.Mis in de Buitengewone Vorm op te dragen in zijn bisdom. Opmerkelijk is dat dit concelebreren kennelijk wel wordt opgelegd aan de priesters die de Buitengewone Vorm van de Romeinse Liturgie opdragen, maar de vraag is of dit ook omgekeerd geldt. De reden voor dit concelebreren ligt dan in een soort opgelegde eenheid, waarvan Rome weer vindt dat die eenheid ver te zoeken is. Mijn vraag is dan: sinds wanneer kun je iemand tot een eenheid dwingen? En sinds wanneer bestaat er tussen de priesters van FSSP en Rome geen eenheid meer? Noemt men dit bij de H.Stoel normaal gedrag of zo? 

Waarnemers in Rome hebben inmiddels gezegd dat de beperkingen diocesane priesters zouden treffen die in de toekomst toestemming van hun bisschop zouden moeten krijgen om de Vetus Ordo te vieren. De verklaring van aartsbisschop Minnerath geeft een vrij duidelijke indicatie dat de herziening van Summorum Pontificum ook bedoeld is om nieuwe voorwaarden te stellen aan de traditionele broederschappen en instituten die zich mogelijk verplichten om in de nieuwe ritus te concelebreren in bisdommen waar ze worden aanvaard door de lokale bisschoppen. 

De gelovigen in Dijon zitten er intussen maar mee, want sinds de ingreep van de aartsbisschop zitten zij nu zonder hun priesters en ook zonder de Sacramenten in de Buitengewone Vorm. Zij vinden dat ze nu  als tweederangs-katholieken worden behandeld. En wie draagt nu de H.Mis in de Buitengewone Vorm op in hun bisdom? Of was het soms de bedoeling om gelovigen - die geen toegang tot de herziene tekst hadden - op deze manier voor het blok te zetten met - wat de gelovigen in Dijon noemen - een vorm van chantage uit het bisdom? Was het soms de bedoeling van de H.Stoel om met bepaalde voorwaarden de H.Mis in de Buitengewone Vorm naar de periferie te drukken, zoals nu in Dijon is gebeurd?

Een aantal belangrijke katholieken in de VS hebben al laten weten dat ze dit als een soort oorlogsverklaring interpreteren. Zo te zien is het laatste woord over deze onverkwikkelijke affaire nog niet gezegd. De verwachting is dat er nogal wat priesters van FSSP dit concelebreren zullen weigeren, met als gevolg dat we een soort catacomben-kerk zullen zien verschijnen. Je kunt je ook afvragen waar het nu voor nodig was voor Rome om op deze wijze olie op het vuur te gooien. 

Het wachten is op het uitgeven van de officiele tekst. Dan kunnen we eens zien wat Paus Franciscus werkelijk bedoeld heeft met woorden als: "barmhartigheid" en voor de "armen (in dit geval beroofde katholieken) opkomen".

Hoe kan het vermoorden van je kind een RECHT zijn?!

Nou, volgens het Europees Parlement, dat onlangs een stemming hield over het Matíc-rapport, is dat recht om je ongeboren kind te vermoorden een mensenrecht. Ja, knipper maar even met uw ogen gewaardeerde lezer: het vermoorden van je ongeboren kind is een mensenrecht. Het wordt nog diaboliser als blijkt dat gewetensbezwaarde artsen die tegen deze kindermoord zijn (eufemistisch: abortus genoemd) opeens geen gewetensbezwaren meer mogen hebben. Die gewetensbezaarden worden hiermee via een handige pennenstreek illegaal verklaard. Dit goddeloos plan werd mede mogelijk gemaakt door partijen zoals de VVD, d66, GroenLinks, PvdA, PvdD en ook 1 CDA-er. Met 378 stemmen vóór, en 255 stemmen tegen (met 42 onthoudingen) werd dit rapport door het Europees parlement gesluisd. Onthoudt die partijen beste Nederlandse lezer en weiger uw stem nog te geven!

De organisatie CitizenGo startte overigens meteen na het bekend worden van dit rapport een handtekeningenactie die - op het moment van schrijven - een kleine half miljoen handtekeningen opleverde. Helaas heeft dit niet tot een meerderheid geleid van tegenstanders in het EU-parlement. 

Door de gewetensbezaren op te heffen, ondergraaft de EU de fundamentele grondrechten van diegenen die tegenstander van kindermoord zijn. De vrijheid van geweten is een grondrecht voor iedere democratische staat. Hef je dat grondrecht op, dan kan de EU maar beter ingedeeld worden bij de schurkenstaten die op het noordelijk halfrond te vinden zijn.

Ik zeg het nogmaals duidelijk: een Christen mag niet meewerken aan kindermoord (abortus) niet direct en ook niet op indirecte wijze. Dit Matíc-rapport is moreel totaal te verwerpen en te veroordelen, zoals de Kerk in de Leer ook duidelijk heeft gedaan als het om kindermoord gaat. Kindermoorden zijn afschuwelijke misdaden die de Hemel om wraak roepen. Zij behoort tot de "vrijwillige doodslag" waar een Christen of Katholiek zeker niet aan mag meewerken. Dat betekent dat artsen en verpleegkundigen die uit overtuiging en in geweten kindermoord afwijzen, ook na het aannemen van dit rapport, geen medewerking mogen verlenen: wat de gevolgen ook voor hen mogen zijn. Zorg er voor dat uw geweten niet gecorrumpeerd wordt door deze partijen!

Met dank aan Pastoor Mennen die deze zaak op zijn blog bekend gemaakt heeft!

Jesus geneest, ook vandaag nog

Op de dertiende zondag door het Jaar een bijzonder Evangelielezing: niet één, maar twee verhalen die in elkaar vervlochten zijn. Daar is het verhaal van de opwekking van het gestorven dochtertje van Jaïrus; en het verhaal van de genezing van de vrouw die al twaalf jaar aan bloedvloeiing leed. Ogenschijnlijk twee verschillende verhalen die niets met elkaar te maken hebben. Dat blijkt ook wel uit het gegeven dat het verhaal van de bloedvloeiende vrouw ook net zo goed weggelaten kan worden; het staat immers tussen haakjes. Toch zal de evangelist er een bedoeling mee hebben gehad om beide verhalen zo met elkaar te verweven.

Wat in ieder geval opvalt, is dat de overste Jesus vraagt zijn dochtertje de handen op te leggen, opdat ze mag genezen. De vrouw daarentegen zegt bij zichzelf: “…als ik slechts zijn kleren kan aanraken, zal ik genezen zijn.” Dat is dan ook wat ze doet. “Terstond hield de bloeding op en werd ze aan haar lichaam gewaar dat ze van haar kwaal genezen was”. Alsof Jesus er zelf niet echt bij betrokken was. Per slot van rekening was het de vrouw die Hem aanraakte, en dan nog niet eens Hemzelf, maar zijn kleren. Dat is blijkbaar ook wat Jezus parten speelt als Hij vraagt: “Wie heeft mijn kleren aangeraakt?” De wonderen, de genezingen die Jesus verricht, willen geen anoniem gebeuren zijn, maar dienen in een bredere context van een ontmoeting gelezen en ervaren te worden: de ontmoeting van de gelovige met zijn of haar Heer. Uiteindelijk gaat het daarom: om geloof, het geloof dat ons geneest; of beter gezegd: het geloof dat Jesus in staat stelt om te genezen.

In het verhaal van het dochtertje van Jaïrus speelt dat wat minder: daar is wel het impliciete geloof van Jaïrus om Jesus aan te klampen en te smeken: “Mijn dochtertje kan elk ogenblik sterven, kom toch haar de handen opleggen, opdat ze mag genezen en leven.” Explicieter wordt het echter als de vader en moeder van het kind zich niet laten meeslepen door het rouwmisbaar van de mensen die Jesus uitlachten, toen Hij opmerkte dat het kind niet gestorven was maar sliep. Want zij mogen erbij zijn als Jesus samen met drie van zijn leerlingen het vertrek binnengaat waar het kind ligt. Jesus legt haar weliswaar niet (zoals gevraagd) de handen op, maar Hij pakt haar bij de hand en zegt: “Talita koemi, wat vertaald betekent: Meisje, sta op”, waarop ze inderdaad opstaat en heen en weer begint te lopen.

Inderdaad een wonder: geen genezing van een zieke, maar de ten-leven-wekking van een dode. Inderdaad een wonder, maar wel een wonder dat gesitueerd wordt in het kader van een ontmoeting, een ontmoeting van een ‘gelovige’ met Jesus, maar ook omgekeerd een ontmoeting die concreet en tastbaar wordt als Jesus hem of haar kan en mag aanraken. Geloofswonderen willen geen anonieme gebeurtenissen zijn, maar altijd in de context gelezen of ervaren worden van de ontmoeting van de gelovige met zijn of haar God, met de God die zich in Jesus aan ons wil meedelen; de God die in Jesus zijn leven, zijn liefde met ons wil delen, een leven en liefde sterker dan de dood.

Bron: Bezinning op het Woord.

1e lezing: Wijsh.1,13-15;2,23-24

2e lezing: 2 Kor.8,7.9.13.15

Evangelie: Mc.5,21-43 of 21-24.35b-43  

Kleur: Groen. Jaar: B.

Post Scriptum: Toeval of niet, maar uitgerekend deze week werd uw blogauteur gevraagd om het Kruis zelf daadwerkelijk op te nemen. Gelukkig is een dergelijk Kruis altijd kleiner dan het volledige Kruis dat de Heer naar Golgotha heeft moeten dragen. Overigens ben ik geen voorstander van een Katholiek Christelijk leven zonder Kruis. Een Christendom zonder Kruis wantrouw ik, en dat met goede reden. Het is echter essentieel om het opgelegde Kruis van de Heer te gebruiken tot Eerherstel aan de Drie-ene God wegens de talloze gruwelijke beledigingen die Hij moet verduren. Laten wij onze Kruisjes opdragen als een liefdes-offer, verenigd met het Kruisoffer van de Heer en Hem daarin volgen. En dit alles voor de redding van de zielen, voor de zielen in het Vagevuur, voor het welzijn van de Kerk, voor de priesters, de diakens en de religieuzen en voor de noden in deze wereld. Laat elk offer, hoe klein ook daarom nooit verloren gaan!

Waar is 1 Korinthiërs 11; 27-32 gebleven??

Dankzij een tweet van Eerwaarde Vader Matt Fish is het nu bekend geworden dat bij de introductie van het missaal voor de Novus Ordo een nogal belangrijk gedeelte uit de lezingen van de Mis zijn weggelaten. Het betreft hier een gedeelte van de eerste brief van de Heilige Apostel Paulus aan de Korinthiërs, namelijk hoofdstuk 11 verzen 27 tot en met 32. Hierin waarschuwt de Apostel voor onwaardige Communies: dat zijn gelovigen die zonder gewetensonderzoek naar voren komen en de H.Communie ontvangen. Deze mensen "drinken en eten hun eigen oordeel", zoals de Apostel Paulus zegt. Opvallend is echter, dat in het oude missaal deze lezing gewoon in de H.Mis te vinden was. Eén keer per jaar werd dit gedeelte gelezen tijdens de H.Mis in de Buitengewone Vorm van de Romeinse Liturgie op Witte Donderdag en zelfs twéé keer op het Hoogfeest van het Heilig Sacrament. Maar in de Novus Ordo verdween deze lezing helemaal. Ik heb het zelfs eens nagezocht, en het klopt wat Vader Matt Fish zegt. Zelfs op de 24ste zondag door het Jaar wordt er weliswaar gelezen uit dat gedeelte van de eerste Korinthiërs-brief, maar de verzen 27 tot en met 32 worden ook daar weggelaten. Wel wordt eventueel vers 33 toegevoegd, dat spreekt over het "op elkaar wachten bij de samenkomsten". 

De weggelaten tekst met de versnummers luidt: 

27 Wie dus op onwaardige wijze het Brood eet of de Kelk des Heren drinkt, bezondigt zich aan het Lichaam en Bloed des Heren. 28 Laat dus een ieder zichzelf onderzoeken, en dan eerst eten van het Brood en drinken van de Kelk. 29 Want wie eet en drinkt, eet en drinkt zich een oordeel, zo hij het Lichaam niet naar waarde beoordeelt. 30. Daarom zijn er onder u zovelen zwakken en zieken, en zijn er zovelen ontslapen. 31 Zo we onszelf naar waarheid hadden behoordeeld, zouden we niet geoordeeld worden. 32 Welnu, als we door de Heer worden gèoordeeld, dan is dat voor ons een les, om niet met de wereld véroordeeld te worden. (Vertaling: Petrus Canisius Bijbel)

Opvallend is ook dat de instructie om op elkaar wachten in vers 33 facultatief is in de 24ste week door het Jaar. Dus de kans is groot dat zelfs dát niet wordt gelezen.

Mijn vraag is: waarom werd 1 Korinthiërs 11; 27-32 uit het Missaal weggecensureerd? Ik kan mij niet aan de indruk ontrekken dat dit opzettelijk is gebeurd en ik zou eens graag willen weten wie hier precies voor verantwoordelijk is geweest. Ook opvallend is dat ik tot nu toe in geen enkele preek in de Novus Ordo, gesproken als gelezen, gehoord heb, waar enige referentie gemaakt wordt naar dit Bijbelstuk. Vinden de Bisschoppen, de priesters en de diakens het soms te lastig om de gewone katholiek de waarheid voor te houden? En waarom moet de gewone katholiek op deze manier zand in de ogen worden gestrooid? In wiens voordeel is dit? 

Daarom ben ik er een grote voorstander van dat het Missaal voor de Novus Ordo een herziening krijgt, waarbij deze lezing tenminste op Witte Donderdag, op Sacramentsdag en op de 24ste zondag door het Jaar weer verplicht moet worden voorgelezen. Het is in het nadeel van de Kerk om een deel van de Schrift te verzwijgen dat tot gevolg heeft dat het Mystieke Lichaam afsterft (vers 30), zoals de Apostel Paulus in diezelfde brief aan ons meedeelt en waardoor wij nu met een afstervende Kerkgemeenschap zitten.

De stormen die de Kerk bedreigen

Zeelieden en vissers zal het Evangelieverhaal van deze 12e zondag door het Jaar bekend in de oren hebben geklonken. Het meer van Galilea was dan wel niet de grote zee, maar het kon er niet minder spoken en de plotselinge valwinden konden het meer in korte tijd opzwepen tot een kolkende en kokende watermassa. De leerlingen kenden het meer en vreesden het om zijn wispelturigheid. En ook nu worden zij door een plotselinge storm overvallen. 

En terwijl de leerlingen vechten voor hun leven, ligt Jesus op de achtersteven en slaapt. Zijn rust moet de leerlingen nog nerveuzer gemaakt hebben. Zij maken Hem daarom wakker en verwijtend vragen zij Hem: "Meester, raakt het U niet, dat wij vergaan?" Hij staat op, richt zich tot wind en golven en het wordt volmaakt stil. Maar tot de in paniek verkerende leerlingen zegt Hij: "Waarom zijn jullie zo bang? Hoe is het mogelijk, dat jullie nog geen geloof bezitten?"

Het evangelie is er voor alle mensen en niet alleen voor zeelieden en vissers. Dit verhaal heeft zijn betekenis voor iedereen, want stormen doet het niet alleen op zee. Ook in ons eigen leven kunnen net zo snel stormen opsteken. Alles lijkt rustig in het eigen bestaan. Wij hebben het goed geregeld in onze samenleving, waarin alles maakbaar en koopbaar lijkt te zijn. De moderne mens kijkt overmoedig om zich heen: wie doet mij wat? Wij plannen onze toekomst, maar het loopt in het leven meestal anders dan verwacht. Ziekte, werkeloosheid, problemen in huwelijk en gezin kunnen van de ene op de andere dag alles op zijn kop zetten. Angstig vraag je je af: "Hoe nu verder?" Het kan dus behoorlijk stormen in het eigen bestaan. "Raakt het U niet, dat wij vergaan?" roepen de bange apostelen, terwijl Jesus rustig ligt te slapen. Waarop Jesus antwoordt: "Hoe is het mogelijk, dat jullie nog geen geloof bezitten?"

De Heer heeft de apostelen niet verweten dat zij angst hadden. Je helpt een angstig mens niet door Hem te verbieden angst te hebben. Wat Jesus de apostelen verwijt, is dat zij geen geloof hebben. Zij waren toch met Hem mee getrokken door het heilige Land? Zij hadden toch de talrijke tekenen gezien, waarin Hij zijn almacht toonde en hoe hij mensen in zijn liefde nabij was? Dat had toch voor hen genoeg reden tot vertrouwen moeten geven, ook in deze benarde omstandigheid. Jesus wil dat het besef groeit dat wij steeds in Gods hand zijn. God bewaart ons niet altijd voor het lijden, maar Hij bewaart ons wel in het lijden. Hij wil ons brengen tot verwondering: "Wie is Hij toch, dat zelfs wind en water Hem gehoorzamen?" Deze verwondering brengt de apostelen tot geloof, want alleen God heeft de macht over storm en wind. (Bron: Bezinning op het Woord)

De Heilige Beda stelt zelfs dat de storm een aanval symboliseert van de duivel die tracht het schip van de Kerk te vernietigen. En dan hebben we het dus ook over zoiets als de huiskerk. Jesus leert ons dus dat wij juist in de zwaarste omstandigheden, altijd vertrouwen moeten hebben in God, aangezien Hij altijd bij ons is en ons zal helpen wanneer wij tot Hem bidden voor hulp.

1e lezing: Job 38,1.8-11
2e lezing: 2 Kor.5,14-17
Evangelie: Mc.4,35-41 
Kleur: Groen. Jaar: B.

Feest van de Heilige Lidwina van Schiedam

Lidwina werd in 1380 te Schiedam geboren. Ten gevolge van een noodlottige val op het ijs brak zij haar heup en was gedurende 38 jaar bedlegerig. Te midden van haar vreselijk lijden was zij een voorbeeld van heldhaftig geduld en van uitzonderlijke liefde tot God en haar medemensen. 

Op 14 april 1433 werd zij uit haar voortdurende beschouwing van Christus’ passie opgeroepen tot het aanschouwen van zijn heerlijkheid. De verering die haar na haar dood ten deel viel, werd in 1890 officieel erkend, toen paus Leo XIII haar liturgische viering goedkeurde. Tevoren was een deel van haar relieken, die in 1615 om veiligheidsredenen naar Brussel waren overgebracht, op 14 juni 1871 naar haar geboortestad teruggebracht. Haar feestdag valt dit jaar op maandag 14 juni.

Uit het leven van de maagd Lidwina door Thomas van Kempen.

"Wanneer in mijn hart de zorgen mij drukken, dan beurt uw vertroosting mij op" (Ps. 94 (93), 19). Deze uitspraak van de heilige Schrift is op ondubbelzinnige wijze letterlijk door God vervuld in deze heilige maagd, in Lidewiges (Lidwina), die Hij eerst met allerlei lichamelijk en geestelijk lijden overstelpte om haar te louteren, maar die Hij later te midden van haar vele pijnen en kwalen bezocht om haar telkens weer te vertroosten en te verblijden.

Toen er ongeveer drie of vier jaren voorbij waren sinds het begin van haar ziekte, was zij nog ongeduldig onder Gods kastijding en nog niet uit eigen beweging onderworpen aan God, door wie toch niets op aarde zonder reden geschiedt. Wanneer zij haar vriendinnen die haar kwamen bezoeken, gezond en vrolijk zag, terwijl zij zelf zwaar ziek was, verlangde zij er meer naar samen met de anderen gezond te zijn van lijf en leden, dan innerlijk gelukkig te zijn door de deugd van geduld. En omdat zij nog geen smaak had in het geestelijke en niet wist wat God het meest behaagde, klaagde zij soms en treurde zij vaak over haar lijden. Dan weende zij zulke bittere tranen dat zij door niemand getroost wilde worden.

Toen nu haar biechtvader, de heer Johannes Pot, die gewoon was haar tweemaal per jaar de heilige communie te brengen, haar kwam bezoeken, trachtte hij met zijn troostende woorden haar te bewegen voortaan haar tranen te bedwingen en haar droefheid te matigen. Daarom gaf hij haar de goede raad zich welbewust aan Gods wil over te geven en zich toe te leggen op de overweging van het lijden des Heren, en hij verzekerde haar dat zij hierdoor gemakkelijk goede troost zou ontvangen. Zij vroeg de priester dus hoe zij deze vrome oefening moest verrichten en leerde van hem een methode voor deze heilzame overweging. Maar toen zij er niet onmiddellijk baat bij vond - want zij proefde niet terstond honing uit de rots of wonderbaar brood - voelde zij tegenzin opkomen en wierp zij als bittere alsem weg, wat zij in haar hart had opgenomen maar wat nog niet diep was geworteld.

Toen evenwel deze priester er sterker op aandrong en haar krachtiger aanspoorde zich geweld aan te doen om door te gaan met wat zij begonnen was en haar tegenzin te overwinnen, liet zij zich door die goede raadgevingen leiden en gaf zij gewillig gehoor aan hetgeen haar biechtvader haar zei. Nadat zij zich tenslotte met grote inspanning de goede gewoonte had eigen gemaakt over God te mediteren, schonk dit haar na verloop van tijd zoveel troost dat zij gaarne verklaarde zich volmaakt te willen verloochenen. Want als zij door het bidden van één Weesgegroet haar algehele genezing zou kunnen verkrijgen, zou zij dit toch niet doen of wensen.

Ongetwijfeld was deze verandering te danken aan de Allerhoogste zelf die zijn hand naar de behoeftige uitstak en haar, tijdens haar langdurig lijden, ’s nachts vertroostte op haar ziekbed. Want aangetrokken en verlokt door de verborgen zoetheid van ’s Heren lijden, overwoog zij dag en nacht op gezette tijden het lijdensverhaal in zeven gedeelten, overeenkomstig het getal van de kerkelijke getijden. Hierin vond zij het verborgen manna, en zij werd met vreugde over zoveel zoetheid vervuld. En het was alsof niet zijzelf, maar Christus - wiens lijden zij overwoog - verdroeg wat zij tot dan toe zelf had geleden. Toen kon zij, door de Geest onderwezen, uit eigen ervaring met de profeet Jesaja zeggen: "Waarlijk, Gij zijt een verborgen God" (Jesaja 45; 15) en luidt zijn woorden herhalen: "Iedere nacht verlang ik naar U; ik hunker naar U met heel mijn ziel. Voor U waak ik vanaf de vroege morgen" (Jesaja 26; 9).

Bron: Nederlandstalig Getijdengebed.

Nieuwe term Lichaam des Heren zaait onrust

Het is een vraag die bij mij opgekomen is naar aanleiding van een nieuwe term over het Lichaam en Bloed des Heren die wij in de H.Mis mogen ontvangen. Onlangs werd vanuit Rome een nieuwe term gelanceerd die nogal wat vragen oproept. De term: Brood der Engelen kennen wij al, maar "Brood van de zondaars" is mij onbekend en kan nergens bij de theologen en de Kerkleraars uit de voorbijgaande eeuwen teruggevonden worden. Het lijkt mij nogal stug om de H.Eucharistie "Brood van de zondaars" te noemen. 

Waarom zeg ik dit? 

Al heel wat jaren kom ik (ook in kerkblaadjes) het geschrijf van priesters tegen die ons duidelijk willen maken dat wij allen zondaars zijn. Tot zover is er niets aan de hand, maar het begint op zijn minst interessant te worden als er wordt gesuggereerd dat Jesus met zondaars en tollenaars at, en dat DUS ook iedereen in de H.Mis zonder enige restricties het Lichaam en Bloed des Heren mag ontvangen. Dus zonder dat er sprake is van een behoorlijke Biecht. Er wordt zomaar een overeenkomst gelegd tussen een gewone maaltijd en de H.Eucharistie. En die vergelijking gaat zeker niet op. Want vanaf Apostolische tijden wordt er juist van ons gevraagd om vooraf ons geweten te onderzoeken, dus voordat wij het Lichaam en Bloed des Heren nuttigen. Wie dat toch niet doet, "eet en drinkt zijn eigen vonnis", zoals de Apostel Paulus in zijn brief aan de Korinthiërs schrijft (1 Kor. 11;27-28). Die Leer van de Apostelen is dezelfde Leer van nu. Wie zich bewust is van een zware zonde, moet deze zonde eerst belijden bij een Biechtvader en de Absolutie ontvangen. Tevens moet de penitent de wil hebben om zijn leven te beteren met behulp van Gods genade en moet hij de penitentie volbrengen. Wie dus welkom wil zijn bij de Heer, moet zijn Wil doen en eerst het H.Sacrament van de Biecht ontvangen en daarna pas de H.Eucharistie. 

Een soortgelijk geluid over het vermeende verband tussen een maaltijd en de H.Eucharistie hoor ik tot mijn verbazing nu uit Rome, waarbij het Lichaam en Bloed des Heren opeens "Brood van de zondaars" wordt genoemd. Er wordt ook gesuggereerd dat iedereen welkom moet zijn, zonder dat de Kerk iets te zeggen zou hebben over wie wel en wie niet zijn toegelaten. Maar zo is het gewoon ons nooit overgeleverd en zeker niet geleerd. Je kunt een ordinaire maaltijd of samenkomst nooit vergelijken met de H.Eucharistie en ze zijn beiden zeker niet hetzelfde. Wie dus suggereert dat iedereen (dus ook pro-abortus politici) zomaar - en zonder gewetensonderzoek - de H.Communie mag ontvangen door naar voren te komen terwijl hij of zij in zware zonde verkeert, is naar mijn mening bezig mensen zand in de ogen te strooien, in dit geval de mensen te verleiden tot het doen van heiligschennis. En sinds wanneer kun je dit nog "pastorale zorg" noemen, zo vraag ik mij af? En zou de Heer dit alles ongestraft laten bij zijn Wederkomst? Ik denk van niet!

Post Scriptum: Terecht zal iemand zeggen dat in de H.Mis een Confiteor wordt gebeden voor de vergiffenis van zonden. Maar dit gebed betreft hier de vergiffenis van de dagelijkse zonden en niet de doodzonden die iemand bedreven heeft. De doodzonden kunnen namelijk alleen vergeven worden door het Sacrament van de Biecht. Dat ik zo de nadruk leg op dit sacrament (van Boete en Verzoening) is het feit dat wél iedereen naar voren komt om het Lichaam des Heren te ontvangen, maar dat de Biechtstoelen intussen leeg blijven. En hier klopt dus iets niet. Kennelijk gaat een grote groep katholieken ter H.Communie zonder hun geweten te onderzoeken en zonder de Biecht te ontvangen. En dat terwijl de Vijf Geboden van de Kerk juist een minimum eis heeft dat men tenminste 1 keer per jaar de Biecht ontvangt. Maar ook dat gebeurt dus veelal niet. Men moet zich daarom dringend afvragen of het weigeren de Vijf Geboden van de Kerk na te komen, niet impliceert dat men in staat van doodzonde de H.Communie ontvangt. Wie dat immers doet, pleegt de zonde van Heiligschennis die de Heer zeker niet ongestraft laat.

Hoogfeest van het Lichaam en Bloed des Heren

Op zondag 6 juni 2021 viert de Nederlandse Kerkprovincie het Hoogfeest van het Lichaam en Bloed van de Heer, dankzij een instelling in 1264 door Paus Urbanus IV (zie laatste deel van deze tekst). 

Tegenwoordig viert de Paus het feest in de open lucht vóór de basiliek van Sint Jan van Lateranen, daarna wordt in de voetsporen van Paus Urbanus IV het Heilig Sacrament in een plechtige processie naar de Basiliek Santa Maria Maggiore gebracht. De stoet trekt anderhalve kilometer verderop over de Via Merulana. 

In de katholieke parochies wordt na de H.Mis het H.Sacrament in een Monstrans in een korte processie door de kerkgebouwen gedragen, voorafgegaan door acolieten die bellen rinkelen en wierook dragen. De acolieten lopen achterwaarts, dus met hun gezichten naar het H.Sacrament gekeerd.

Er zijn tegenwoordig Christenen die het Lichaam en Bloed van onze Heer Jesus Christus loochenen door te beweren dat dit "symbolisch" moet worden uitgelegd. Probleem is echter dat Jesus nergens iets zegt over een symbolisch lichaam in de H.Evangeliën. In tegendeel: een groot deel van zijn leerlingen willen zelfs niets te maken hebben met de woorden die Jesus heeft geleerd (zie daarvoor Johannes hoofdstuk 6, verzen 51-71) en deze groep verlaat zelfs het gezelschap. Zij konden niet accepteren dat Jesus zélf het Eucharistisch Brood was dat gegeten moest worden. Daaruit blijkt dat de woorden van Jesus zeker niet symbolisch moeten worden uitgelegd, anders verlaat je - geshockeerd als men was - zijn gezelschap niet. Het is dus daarom onjuist om van een symbolisme te spreken, ook omdat wij inmiddels weten dat via de taal van die dagen - het Aramees - dergelijke woorden nooit symbolisch konden worden uitgelegd, maar een letterlijke interpretatie betekende. Als de geldig gewijde priester tijdens de H.Mis de Consecratiewoorden uitspreekt, treedt er Transubstantiatie op, waarbij het brood en de wijn daadwerkelijk veranderen in het Hoogheilig Lichaam en Bloed des Heren. Dat het Lichaam en Bloed van de Heer in de H.Eucharistie daadwerkelijk en substantieel aanwezig zijn, is een Geloofspunt.

De instelling van het hoogfeest van Sacramentsdag hebben we in belangrijke mate te danken aan Juliana van Cornillon, die onverklaarbare visioenen ontving. Deze visoenen werden door haar omschreven als een stralende maan die door een zwarte band in twee gelijke delen was verdeeld. Omdat Juliana geen uitkomst wist vroeg ze aan onze Heer zelf wat dit te betekenen had. Als antwoord kreeg ze dat in de Kerk een feest ontbrak. Het tegenwoordige Sacramentsdag. Aan Juliana werd gevraagd zich in te spannen voor de instelling van dit feest in de Kerk. Het is de Aartsdiaken Jacques Pantaléon die in Luik met Sacramentsdag in aanraking kwam. Het college van Kardinalen wees later Jacques Pantaléon aan als de nieuwe Paus (Paus Urbanus IV). Met de bul: Transiturus de hoc mundo bepaalde Paus Urbanus IV op 11 augustus 1264 dat Sacramentsdag voortaan in de gehele Kerk gevierd moest worden. Deze bepaling geldt nog tot op de dag van vandaag. 

1e lezing:   Ex.24,3-8  

2e lezing:   Hebr.9,11-15  

Evangelie:  Mc.14,12-16.22-26

Latijns Brevier volgens Vaticanum II

In de zijbalk op dit blog kan men de verschillende boeken van het Getijdengebed lezen. Voor diegenen die graag met de priesters en de religieuzen deze Getijden willen meebidden bestaat er nu die mogelijkheid. Men kan dit goedkoop online doen, want de Getijdenboeken zijn soms behoorlijk prijzig. Vroeger, toen het internet niet bestond, kon men niet anders dan een papieren versie gebruiken. Hiernaast een foto van Paus Benedictus XVI die een nieuw Brevier in ontvangst neemt.

Sinds een paar dagen heb ik nu ook het Latijns Brevier van Vaticanum II op dit blog gezet. Maar wie graag het Latijns Brevier van vóór het Concilie wil bidden, kan dit ook via dit blog doen. Men vindt dit Brevier onder het kopje: Interessante sites en daarna kan men Divinum Officium aanklikken. Via een keuzemenu bepaalt u dan welke Getijden worden gebeden. Wie via het internet graag het Nederlandstalig Brevier wil meebidden (voor Nederland en België) kan de site vinden op de Tiltenberg. De link vindt men hier. Voordat u het Nederlandstalig brevier op internet kan meebidden moet u eerst een account aanmaken. Deze bestaat uit een inlognaam en een wachtwoord. Kies voor het wachtwoord alstublieft een sterk wachtwoord dat niet elders wordt gebruikt voor de inlog bij andere sites. Dit om inbraak door hackers te voorkomen. Wachtwoorden kunnen opgeslagen worden in een gratis wachtwoordmanager. Deze vindt u op het internet, zoals bijvoorbeeld bij F-Secure. Wie een iMac (Apple) heeft, kan via de App Store de wachtwoordmanager sklv Wachtwoordmanager downloaden. Deze applicatie is gratis en kan worden vergrendeld met een pincode. De gegevens zelf worden versleuteld met AES-256 CBC, waardoor het zelfs voor geavanceerde computers niet mogelijk is om deze versleuteling te doorbreken.

Het Latijns Breviarium volgens Vaticanum II vindt u via deze link.

Voor de leken zal het misschien even wennen zijn, maar zij kunnen hun Latijn ophalen door het Nederlandstalig Breviarium ernaast te leggen. Langzaam maar zeker weet de leek dan wat hij of zij ook in het Latijn zegt. Ook hier geldt: (veel) oefening baart kunst. Ik zou zeggen: doe uw voordeel ermee, en draag uw gebeden en offers op aan de Heer!

Nieuwe tekst in Wetboek van Canoniek Recht

Vandaag heeft de Nederlandse Omroepstichting, de NOS, de plank weer eens mis geslagen. Dit keer gaat het over het nieuwe deel van het Wetboek van Canoniek Recht (CIC), dat op de website van het Vaticaan vandaag is te lezen. De nieuwe tekst vindt u hier (Engels). Dat de NOS dit als een nieuwsitem naar voren brengt is opmerkelijk, aangezien het al maanden geleden bekend was dat er aan hoofdstuk 6 van het CIC gewerkt zou worden in verband met de misbruikcrisis. De verschillende priesters die aan de tekst werkten hadden dit al via het internet laten weten en dus komt de vernieuwde tekst zeker niet als een verrassing uit de lucht vallen. Overigens is de aanzet tot deze verandering al ingezet gedurende het Pontificaat van Paus Benedictus XVI. Het is dus eerder een bevestiging wat allang in de 'pijplijn' zat. Maar mogelijk houdt de NOS en de zogenaamde 'correspondenten' de ontwikkelingen in de RK-Kerk minder goed bij. Bovendien suggereert de NOS dat het hier over een "nieuw Wetboek" gaat, maar het gaat alleen over hoofdstuk 6 van het CIC (Sancties in de Kerk) en wat dus al maanden geleden onofficieel bekend gemaakt werd door diegenen die aan de tekst werkten.

Kijk ik even zelf naar het Wetboek van Canoniek Recht dat ik voor mij heb liggen (uitgave 1987), dan zijn er een aantal veranderingen doorgevoerd. Zo is een excommunicatie van rechtswege voor diegene die een abortus met daadwerkelijk gevolg uitvoert, nu ondergebracht in Canon 1397 in plaats van 1398. Canon 1398 heeft nu een aantal misdrijven tegen minderjarigen strafbaar gesteld. Ook het z.g. groomen of verleiden van minderjarigen, daadwerkelijk of gesimuleerd met behulp van pornografie, valt daar onder. Zie hieronder de tekst:

Can. 1398 — § 1. A cleric is to be punished with deprivation of office and with other just penalties, not excluding, where the case calls for it, dismissal from the clerical state, if he:

1° commits an offence against the sixth commandment of the Decalogue with a minor or with a person who habitually has an imperfect use of reason or with one to whom the law recognises equal protection;

2° grooms or induces a minor or a person who habitually has an imperfect use of reason or one to whom the law recognises equal protection to expose himself or herself pornographically or to take part in pornographic exhibitions, whether real or simulated;

3° immorally acquires, retains, exhibits or distributes, in whatever manner and by whatever technology, pornographic images of minors or of persons who habitually have an imperfect use of reason.

§ 2. A member of an institute of consecrated life or of a society of apostolic life, or any one of the faithful who enjoys a dignity or performs an office or function in the Church, who commits an offence mentioned in § 1 or in can. 1395 § 3 is to be punished according to the provision of can. 1336 §§ 2-4, with the addition of other penalties according to the gravity of the offence.

Het is verder wel een beetje vreemd dat er opeens 'critici' worden opgevoerd (en die mij overigens niet bekend waren) en die vonden dat de teksten 'te vaag' waren. Dan komt bij mij de vraag bovendrijven: in hoeverre zijn deze teksten dan 'te vaag'? Als je zo gaat redeneren, dan kun je ook het Nederlands Strafrecht 'vaag' noemen. En waarom is daar dan geen kritiek over? En wie precies waren die critici? De NOS zwijgt daarover in alle talen.

Post Scriptum 1: Het Wetboek van Canoniek Recht is niet een wetboek dat je zelf even kunt interpreteren als je het boek even openslaat. Dat gaat niet bij het CIC, maar dat gaat ook niet bij andere wetboeken die bijvoorbeeld worden uitgegeven door de Staat. In mijn eigen vakgebied moest ik ook eerst een jarenlange opleiding volgen om het Wetboek van Strafrecht en Strafvordering goed te kunnen toepassen en dat zelfde verhaal geldt dus ook voor het CIC. Bij de priestervorming in de Seminaries krijgen de priesterstudenten de nodige vorming om met het CIC om te gaan.

Post Scriptum 2: Opvallend is dat ook Canon 1379 verduidelijkt is. Volgens de herziene tekst van canon 1379 loopt een persoon die probeert een vrouw een heilige wijding toe te dienen, en de vrouw die probeert de heilige wijding te ontvangen, een excommunicatie van rechtswege op die voorbehouden is aan de Apostolische Stoel; een geestelijke kan bovendien worden gestraft door ontslag uit de klerikale staat. Zo te zien is dit een duidelijk 'nee' tegen bepaalde tendenzen in de Synodale weg in Duitsland die het in de afgelopen jaren constant over vrouwenwijding heeft gehad.

Hoogfeest van de Heilige Drievuldigheid

Op zondag 30 juni 2021, vieren we het Hoogfeest van de Heilige Drievuldigheid. In het H.Evangelie wordt op het einde van hoofdstuk 28 van het Matteus Evangelie iets heel belangrijks gezegd. Hier spreekt Onze Heer Jesus Christus zelf in Matt 28 vers 19 openlijk over de eenheid van de Goddelijke essentie en de Drie-eenheid van de Personen als Hij zegt: "Gaat dus heen: onderwijst alle volken; doopt ze in de Naam van de Vader, en van de Zoon, en van de Heilige Geest en leert ze onderhouden al wat Ik u heb geboden."  

Onze Heer zegt dus niet "in de Namen van", maar "in de Naam van", waarmee Hij de eenheid in essentie aangeeft. Hij gebruikt vervolgens drie verschillende Namen om aan te tonen dat het om Drie Goddelijke Personen gaat: Vader, Zoon en Heilige Geest. Via Onze Heer Jesus horen wij van het bestaan van de Goddelijke Drievuldigheid in één enkele zin.

Soms beseffen we niet dat we als belijdende Rooms Katholieken zelf vaak de Heilige Drie-eenheid aanroepen. We doen dat door het maken van een Kruisteken, waarvan we de Naam van de H.Drievuldigheid aanroepen met: "In de Naam van de Vader en de Zoon en de Heilige Geest". Als de Heilige Mis begint, begint de priester steevast met het Kruisteken en het aanroepen van de Naam van de H.Drievuldigheid, Vader, Zoon en Heilige Geest. Dan pas volgt al het andere van de Mis. Als een kindje gedoopt wordt, dan gaat dit ook via de aanroeping van de H.Drievuldigheid. Zo hebben wij het Heilig Doopsel zelf ook ontvangen.

Als wij dan de Drie-ene God aanroepen en het Kruisteken maken als wij een gewijde plaats, een kerkgebouw binnen komen, laten wij dit Kruisteken dan met aandacht uitvoeren en niet met ons rechterhand de zaak afraffelen. Er zijn mensen die dit afraffelen zó goed onder de knie hebben, dat ze helemaal geen Kruisteken maken, maar iets wat daar op lijkt alsof men zich voor zijn Christen-zijn schaamt. Dat is natuurlijk geen Kruisteken waar God behagen in schept. Als wij onze vingers in het gewijde water dopen en dit teken maken, laten wij dan een heilig Kruisteken maken, een, die de Goddelijke Drievuldigheid doet eren en Hem recht doet! Wij zijn immers Christenen, en dienen daar ook voor uit te komen. Zo leggen wij ook getuigenis af wie wij zijn, wat wij belijden en dat wij niet terugschrikken voor anderen die ons geloof niet delen. Iemand die op een eervolle wijze een heilig Kruisteken maakt, geeft aan dat hij of zij zijn geloof echt op waarde schat. Deze Christenen zullen zeker niet zo makkelijk geconfronteerd worden met lieden die het geloof komen aanvallen. Wie met respect zijn eigen geloof belijdt, die zal ook in veel gevallen met respect worden behandeld door andersdenkenden.

Laten wij dat dus niet vergeten als wij een kerkgebouw binnenkomen. Wij komen in eerbied binnen, maken eerbiedig een heilig Kruisteken, en spreken de Naam van de Heilige Drievuldigheid op eerbiedige wijze uit. Dat kan in je eigen taal of in het Latijn. Zo moeten wij als Christenen getuigenis afleggen en niet op een andere wijze en helemaal niet op een verkeerde wijze.

En wij belijden dat Gij God zijt, eeuwig, waarachtig en getrouw. Gij, Drie Personen, even goddelijk voor ons en even groot, O Heilige Drie-eenheid. Gij één van hart, één God die wij aanbidden. (Prefatie v/d Drie-eenheid)

1e lezing: Deut.4,32 34.39-40  

2e lezing: Rom.8,14-17  

Evangelie: Mt.28,16-20 

Jaar: B.

Summorum Pontificum afgeschaft?

Gisteren als vandaag bereikt mij het bericht via verschillende bronnen dat de H.Stoel de afschaffing zou willen van Paus Benedictus XVI Summorum Pontificum, die het mogelijk maakte om de H.Mis in de Buitengewone Vorm van de Romeinse Liturgie te vieren. Het plan, waar in Rome al maanden in stilte aan gewerkt zou zijn, behelst dan de terugkeer van een Indult. Dat betekent dat je dan (weer) toestemming moet gaan vragen aan je bisschop of aan de H.Stoel. Vindt men het verzoek niet zo relevant, dan wordt het gebruik van het Missaal van Paus Johannes XXIII weer als vanouds verboden, waardoor de traditionele gelovige (weer) terug moet vallen op de Novus Ordo. Of dit alleen voor nieuwe aanvragen gaat gelden weet ik op dit moment niet: er is nog heel veel onzeker. Feit is ook, dat sommige voorname katholieken deze maatregel van onderdrukking hebben gekarakteriseerd als een soort "oorlogsverklaring", mocht het bericht daarover waar zijn.  

Hoewel je hoopt dat een dergelijke "oorlogsverklaring" niet zal gebeuren, is het opvallend dat de H.Stoel bezig lijkt te zijn een soort loopgravenoorlog te ontwikkelen tegen alles wat Traditie heet. We zien dat in de afgelopen jaren onder andere in de opheffing van veel traditioneel ingestelde religieuze ordes, die zonder enige aanleiding van hun eigen ordeleiding en de vertrouwde H.Mis in de Buitengewone Vorm werden beroofd. En weer (als vanouds) krijgen de trouwe gelovigen een sneer uit Rome door ze valselijk steevast "rigide" te noemen. De oorzaak van die zogenaamde "rigiditeit" zou dan liggen in "problemen" van gelovigen en seminaristen. Maar is het woord "rigide" wel een juiste benaming? Ik denk eerder dat het niets met rigiditeit te maken heeft, maar eerder met een zorgvuldig opgetrokken rookgordijn uit Rome om goede en trouwe gelovigen te schandaliseren. Het gaat mijns inziens over trouw en katholiciteit. Het gaat over gelovigen die de Geboden van God en de Traditio van de eeuwen van de Kerk serieus willen nemen.  Overigens staat nergens in de Schrift dat je die Geboden en de Trouw aan God moet afschaffen en vervangen moet voor iets anders. Wie dat wél doet, kan maar beter zichzelf geen lid van de Katholieke Kerk noemen. Dan gedraag je jezelf als een geëxcommuniceerde die niet binnen, maar buiten de Kerk staat. Ook opvallend is dat de traditioneel ingestelde delen van de Kerk massale roepingen tot het Priesterschap en het religieuze leven kennen. Het is duidelijk dat de Traditie gewoon de toekomst van de Kerk is en ik sluit niet uit dat men in Rome een vijand van deze ontwikkelingen is geworden.

Wat de toekomst gaat opleveren in deze onverkwikkelijke affaire is geopenbaard door de Heer zelf. Ik kan alleen verklappen dat de aanvallers en de vijanden van ons Katholiek Geloof het onderspit zullen delven, met alle verderfelijke plannetjes die zij maar proberen tegen ons uit te denken. De kleine trouwe kudde zal als overwinnaar uit deze strijd voortkomen, omdat God zelf hun de overwinning zal schenken. En het zal dus ook niet uitmaken hoe vaak geprobeerd wordt de H.Mis in de Buitengewone Vorm te torpoderen. Ook deze onderdrukking zal uiteindelijk mislukken omdat God zelf zal ingrijpen. De Heilige Apostel Paulus kondigde al aan in zijn brief aan Timotheüs wat de trouwe gelovige te wachten staat:

Et omnes, qui pie volunt vivere in Christo Jesu, persecutionem patientur. (2 Timotheus 3;12)

En allen die in Christus Jesus Godvruchtig willen leven, zullen vervolgd worden.

Hoogfeest Pinksteren - uitstorting van de H.Geest

Naast de goddelijke deugden van geloof, hoop en liefde deelt de H. Geest ons nog zeven bijzondere gaven mee. In de hymne Veni Creator wordt de H. Geest als ‘septiformi munere’, zevenvoudig in zijn gave, aangesproken en in de sequens Veni, Sancte Spiritus wordt ‘sacrum septenarium’, het heilig zevenvoud gevraagd. Natuurlijk vormen deze zeven gaven een eenheid, zoals de H. Augustinus uitlegt in Preek 8.11.13: “De H. Geest is zevenvoudig (septenarius) en de H. Geest is één, één maar met een zevenvoudige werking.” Deze gaven zijn bovennatuurlijke gewoonten die onze mogelijkheden een zodanige kracht en souplesse verlenen dat zij de impulsen van de genade snel volgen. Wanneer we ons in deugdzaam leven oefenen, roeien we gelijkmatig, wanneer we echter de gaven van de H. Geest benutten, hebben we de wind in de zeilen! 

God Zelf neemt het initiatief. Nog voor we tijd voor overleg hebben, zendt Hij ons goddelijke impulsen en inzichten. Onze medewerking daarbij bestaat hoofdzakelijk uit overgave aan de leiding van de H. Geest. Van deze leiding kunnen we meer zeker zijn, naarmate we ons van het wereldse, dat ons aftrekt van God, verre houden en ons toeleggen op ingetogenheid, die leidt tot God.

De H. Geest verlangt dat wij heilig leven. Als we ons zelf een beetje geweld aandoen, is de H. Geest ons vóór, en gereed ons daarbij altijd en overal te helpen. Door Hem ondersteunt en aangezet, kunnen we alles tegemoet vliegen wat ons op onze levensweg tot heiligere mensen maakt. Hij geeft ons een klaar zicht op tijd en eeuwigheid, en blijft, als wij Hem zelf niet verjagen, bij ons. Wij zouden onmiddellijk in onze zwakheid terugvallen, als Hij ons niet zou dragen. Vragen we daarom dat wij zijn genade bewaren, ons sterk te maken in onze voornemens en niet moe te worden betere, dat wil zeggen meer deugdzame mensen te worden. 

De H. Geest deelt ons zijn gaven mee opdat wij de laster die absoluut in strijd is met een volmaakter leven kunnen afleggen, leert de H. Gregorius de Grote (Liber II Mor., c. 26). De gave der wijsheid is ons tegenover de dwaasheid gegeven waarmee we teveel aan aardse goederen en vreugden hangen; de gave van verstand helpt ons onze onwetendheid in de dingen van God te boven te komen; de gave van raad moet ons in onze onzekerheid helpen, opdat wij met heilige, op God gerichte zuivere gedachten en gezonde gevoelens goede werken kunnen volbrengen. De gave van sterkte helpt alle zwakheden, angsten en menselijke vrees te overwinnen. De gave van liefde voor Gods Naam verzacht de hardheid van ons hart. De vreze des Heren overwint onze hoogmoed.

Deze gaven van de H. Geest zijn als wapens, die Hij ons in handen geeft om bekoringen te weerstaan en om alles, wat zich in ons zelf verzet tegen het goede en het betere, te overwinnen. We kunnen deze wapens op een goede of slechte manier gebruiken. Indien wij deze gaven op de juiste manier zouden weten te gebruiken, zouden we de duisternis die soms onze geest beheerst, de verstoktheid van ons hart, de vrees die ons alle moed ontneemt, en ook ijdele eigenwaan niet behoeven te vrezen. Het gaat er dus om deze gaven eerbiedig en zorgvuldig in ons zelf te bewaren, meer nog er mee te werken, ze niet te begraven, maar ze als goede knechten ter ere van God en tot heil van onze ziel in te zetten.

Vragen we de H. Geest Zijn gaven in ons te doen werken en niet toe te laten dat ze onvruchtbaar blijven. Hoe machteloos we ons zelf daarbij voelen, des te meer is het zaak op Zijn goedheid te vertrouwen. Laten we verhopen van Zijn genade, wat we zelf niet kunnen. Als Hij in ons wil wonen, zal Hij ons niets weigeren.  

Het leven van een goede christen impliceert morele, intellectuele en religieuze voortreffelijkheid, dat betekent dat het gesierd is en moet zijn met deugden op moreel, geestelijk en theologisch vlak. De dichter van de sequens bidt om het loon voor een leven volgens de deugden, maar in het besef dat zulk een beloning de consequentie is van deugdzaam leven, vraagt hij in wezen een deugdzaam leven voor heel de levensduur. Het is ook nodig dit te vragen omdat men zonder God niet deugdzaam kan worden. Het is een mooie paradox: God helpt ons toe te nemen in deugd en geeft dan een beloning voor dit deugdzaam leven! 

Zo drukt ook de Gallicaanse prefatie van de Heiligen het uit: “Als Gij de verdiensten van de Heiligen bekroont, bekroont Gij uw eigen gaven” (cf Romeins Missaal voor weekdagen en heiligenfeesten, Utrecht 1983, p. 755). 

Een goede christelijke dood weerstaat de laatste aanvallen van de duivel, die vaak een extreme poging doet om de stervende angst, wanhoop of zelfs opstandigheid in te boezemen. En hoe sterft men zalig? Door met de hulp van de H. Geest te volharden, die - zoals het collectagebed op Quatertempervrijdag na Pinksteren zegt – niet duldt dat wij in verwarring worden gebracht door vijandelijke aanvallen. “Wie teneinde toe volhardt, zal gered worden” lezen we bij Mattheus 24, 13. 

Tenslotte, een goed eeuwig leven, de tijdloze voltooiing van de christen, is een leven in vereniging met God, Vader, Zoon en Heilige Geest in gelukzalige aanschouwing. De H. Augustinus definieert in zijn Belijdenissen (10.23.33-34) geluk als “vreugde in Waarheid”, maar de waarheid brengt slechts vreugde als je deze omhelst. Zij die bij leven de waarheid hebben gehaat, ondergaan na hun dood de pijn door de Waarheid, want zij brengt hun zondig leven aan het licht. Maar als de Heiligen in de hemel oog in oog staan met de Waarheid, ervaren zij pure vreugde en geluk, want zij hebben tenslotte bereikt waarnaar zij met liefde hebben verlangd. Zo zegt de evangelist de H.Johannes het ook: “Ieder die slecht handelt, heeft een afschuw van het licht en gaat niet naar het licht toe uit vrees dat zijn werken openbaar gemaakt worden. Maar wie de waarheid doet, gaat naar het licht, opdat van zijn daden moge blijken, dat zij in God zijn gedaan” (3, 20-21).

Moge het vuur van de H. Geest het vuur van de pandemie doven!

Bron: Priorij Tabor, Nederlands Zuid-Limburg.

Bizarre theorieën over Paus Johannes XXIII

Ik weet het nog goed: in de roman Het Heilige Bloed, de Heilige Graal van drie Britse auteurs - die een vals Christendom beschreef die niets met de Katholieke Kerk te maken had - werd het vreemd gevonden dat Kardinaal Roncalli de naam Paus Johannes XXIII koos. Volgens de auteurs was deze naam vreemd, omdat diezelfde naam ook werd gebruikt door Baldasare Cossa die op 25 mei 1410 als tegenpaus de naam Johannes de XXIII koos. Iedereen vroeg zich af of Kardinaal Angelo Giuseppe Roncalli dit niet opzettelijk gedaan zou hebben om met een soort knipoog naar de buitenwereld toe, te willen aangeven dat hij ook een soort tegenpaus was. 

Misschien hebben veel katholieken het leugenachtige boek Het Heilige Bloed, de Heilige Graal gelezen en deze bizarre theorie overgenomen, want tegenwoordig kom je deze theorie ook in bepaalde journalistiek katholieke publicaties op het internet tegen. Feit is echter dat dezelfde naam van de Paus en de tegenpaus in de geschiedenis van de Katholieke Kerk wel vaker is voorgekomen.  De vraag is dus gewettigd of de bizarre theorie over Kardinaal Angelo Giuseppe Roncalli inderdaad niet meer is dan dat: een bizarre theorie die kant noch wal raakt. Want gaan we in de lijsten van Pausen en tegenpausen kijken dan valt het op dat meer namen van pausen en tegenpausen overeenkomen.

De volgende pausen en de tegenpausen droegen dezelfde naam:

Paus Johannes XXIII, gekozen op 28 okt 1958. 

Tegenpaus Johannes XXIII gekozen op 25 mei 1410.

Paus Benedictus XIII, gekozen op 28 sept 1394. 

Tegenpaus Benedictus XIII gekozen op 28 sept. 1394

Paus Clemens VIII, gekozen 10 of 20  juni 1423. 

Tegenpaus Clemens VIII, gekozen op 10 juni 1423.

Met andere woorden: je kunt dus nooit zomaar vanuit de naam van een Paus uitgaan dat hij een soort tegenpaus is als die naam van Paus en tegenpaus overeenkomt. De situatie van een tegenpaus zit bovendien heel wat ingewikkelder in elkaar en de gekozen tegenpaus werd in de geschiedenis door de Kerk al snel genegeerd. Dus deze theorie over Johannes XXIII kunnen we afvoeren naar de zoveelste complottheorie, die helaas ook binnen kerkelijke kringen gemeengoed lijkt te zijn geworden. Je leest vaak over dit soort beschuldigingen, maar zonder dat er voldoende bewijs kan worden overlegd. 

We moeten daarom oppassen ons niet te laten meesleuren door allerlei vreemde theorieën die alleen maar de bedoeling hebben om de Kerk te bestrijden, zoals het boek Het Heilige Bloed, de Heilige Graal in eerste instantie ook wilde doen. Elke theorie, hoe vreemd ook, moet bewezen kunnen worden. Anders heb je er niks aan.

Zevende Zondag na Pasen

Vandaag vind je nog steeds theologen die vinden dat Judas niet als verloren beschouwd mag worden of in de Hel terecht kwam. Hoewel de Apostelen een directe verwijzing in duidelijke taal achterwege lieten, was het de Heer Jesus Christus zelf die in het Evangelie naar Johannes duidelijk sprak over de Zoon des Verderfs die verloren ging. Ook de Heilige Augustinus heeft in een Bijbelcommentaar hierop gewezen en de Zoon des Verderfs duidelijk gerelateerd aan de verrader van Christus. In dit geval dus Judas die zijn Meester verraadde. 

Maar evenzo kunnen we ons afvragen of het alleen bij Judas zou zijn gebleven, want ook gedurende de geschiedenis zijn nogal wat verraders opgestaan die hun Meester voor minder dan die 30 zilverlingen hebben verkocht. We mogen dus aannemen - gezien de opmerking van onze Heer - dat het kennelijk niet zo goed met Judas Iskariot is afgelopen. Maar evenzo is dit een waarschuwing voor ons. En daar is een goede reden voor in onze huidige tijd. 

In Duitsland lijken sommige bisschoppen het Katholiek Christendom niet echt goed begrepen te hebben. Daar heeft zelfs een groep katholieke priesters (CommunioVeritatis) hun eigen bisschop en mede-bisschoppen gewaarschuwd dat zij op weg naar de Hel zijn wegens het promoten van ketterij via de Synodale Weg. De priesters beschuldigen de bisschoppen ervan niet de redding van de zielen mogelijk te maken, maar precies het omgekeerde te doen door het werk van de wolven uit te voeren. Een duidelijker waarschuwing kon men niet geven, zo dunkt me. Ook Kardinaal Burke uit de VS geeft nu toe dat er in Duitsland daadwerkelijk een schisma is opgetreden, dat alleen nog niet officieel is uitgesproken. 

Hoewel Jesus om de Eenheid in Zijn Kerk heeft gebeden, zijn er op de dag van vandaag nog steeds geestelijken, leken en organisaties/groepen, binnen en buiten de Kerk, bezig het Mystieke Lichaam van Christus in stukken te scheuren. Heel vaak hoor je zeggen dat er innovaties moeten komen in de Kerk, maar de Heilige Hildegard von Bingen waarschuwde in de Middeleeuwen er al voor dat mensen die innovaties uitdenken in de Kerk onder Gods Oordeel zullen vallen. 

1e  lezing: Hand.1,15-17.20a.20c-26

2e lezing: 1 Joh.4,11-16

Evangelie: Joh.17,11b 19 

Kleur: Wit. Jaar: B.

Hoogfeest van de Hemelvaart des Heren

Op donderdag 13 mei 2021 viert de Kerk het hoogfeest van 's Heren Hemelvaart. Voor de Apostelen en volgelingen van Jesus was de Verrijzenis en Hemelvaart van de Heer een enorme versterking van hun wankele geloof. Bij de gevangenneming van Christus was iedereen gevlucht en tijdens Pasen hielden de Apostelen het verblijf gesloten. Zo bang waren ze voor de Joodse overheden en hun gevolg. 

Maar als Jesus na zijn Verrijzenis gewoon het verblijf binnenkomt en ook later zijn H.Wonden aan de ongelovige Thomas toont, dan pas vallen werkelijk alle schellen van de ogen: het is dus tóch waar wat Jesus over zichzelf gezegd heeft! Jesus wist heel goed dat zijn Apostelen dezelfde kruisweg van lijden moesten doormaken, en daarom heeft Hij de Apostelen met zijn verschijning gesterkt. Na Christus Hemelvaart is er een grote vreugde bij de leerlingen en bij de uitstorting van de H.Geest tijdens Pinksteren is er totaal geen enkele angst meer: de deuren van het verblijf waar de Apostelen aanwezig zijn gaan wagenwijd open, alle angst om te getuigen verdwijnt, en de Apostelen schrikken er niet voor terug om voor tirannen en koningen hun getuigenis af te leggen, wat ook de consequenties voor hun zelf mogen zijn. 

De Heilige Paus Leo de Grote zei daarom in zijn preek: zo werden de Heilige Apostelen en alle volgelingen die door de kruisdood verschrikt waren en twijfelden aan de Verrijzenis, in hoge mate in hun geloof gesterkt door het zien van de werkelijkheid. Daarom werden zij bij de Hemelvaart van de Heer niet alleen door geen droefheid aangegrepen, maar zelfs met grote vreugde vervuld.

Daarom moeten Christenen niet bang zijn om te getuigen van het ware geloof. De Heer staat namelijk aan onze zijde. Hij zal ons sterken zoals Hij dat ook bij de Apostelen gedaan heeft.

Post Scriptum: Een verduidelijking voor Handelingen 1 vers 6-7 is wel op zijn plaats. De Apostelen vroegen aan Christus wanneer het koninkrijk in Israël hersteld zal worden. Het is nog altijd de oude verwachting in die dagen dat Jesus Christus aanstonds een aards koninkrijk zal stichten. Maar Jesus leert in dit vers nogmaals dat het een geestelijk rijk zal zijn (de kracht van de Heilige Geest) en een rijk voor alle volkeren. De tijd van de voleinding van het rijk op de Jongste Dag is een geheim dat alleen bij de Vader blijft. Daarom is de vraag ook voor ons net zo goed zinloos en daarom ook is het beter om voorbereid te zijn op de Jongste Dag. Laten wij daarom nuchter en wakker blijven!

Geboden zijn geen onderhandelingspunten!

Een dag eerder dan u van mij gewend bent schrijf ik iets over het Evangelie van Onze Heer Jesus Christus op de Zesde Zondag na Pasen. De titel van dit stuk mag vreemd klinken, maar heeft een betekenis. Aanleiding voor dit stuk is namelijk dat er voor de zoveelste keer getracht wordt via de seculiere media de Nederlandse Katholieke Kerk onder druk te zetten nu met een verhaal over een z.g. "regenboogindex". Het hele verhaal kunt u lezen op de Nederlandse Omroep Stichting de NOS via voorgaande link. Daarover wil ik graag wat opmerkingen plaatsen.

De Nederlandse Staat maakt niet uit wat er in de Kerk gebeurt (en niet 'kerken', zoals in het stuk van de NOS staat, want er bestaat maar één Mystiek Lichaam van Christus en niet twee of meer) en de Nederlandse Staat kan dus ook niet via een sneaky achterdeur, een backdoor, via betaald belastinggeld ons op andere gedachten brengen over Sodomie. Wat fout is, blijft bij ons fout en wat fout is kan niet vanzelf goed worden, hoe vaak men ook in de afgelopen 45 jaar met een mediale stormram getracht heeft om de kerkdeur open te rammen. Wij zijn namelijk geen halfgare 8-mei-katholieken die hun geloof, de parelen, aan de zwijnen voeren en plots de weg van Judas Iskariot willen gaan lopen, zoals dat inmiddels lijkt te gebeuren via de 'Synodale Weg' in Duitsland.

Bovendien is Christus de Heer hier naar de aarde gekomen om het Koninkrijk Gods te stichten en Hij is zeker niet gekomen om te luisteren naar ontspoorde geseculariseerde regenboog-ideologen die, als volleerde wolven in schaapskleren, alleen maar het kwade wensen voor het Volk Gods door hen in het verderf te storten. Als men bij de NOS denkt dat de Katholieke Kerk in Doctrinaire zin - in de laatste groep van trouwe gelovigen - zal zwichten voor welke druk dan ook, dan hebben ze ons toch enigszins verkeerd ingeschat...

Beste NOS: jullie zien het helemaal verkeerd en Christus de Goddelijke Stichter zag het gewoon goed. Je kan alleen in de liefde van God blijven als je zijn Geboden onderhoudt, zoals het Evangelie van de Zesde Zondag na Pasen duidelijk maakt. En dat betekent dus ook dat je als belijdend Christen van de Katholieke Kerk je niet afgeeft aan de zonde van homoseksuele handelingen, die door de Kerk zijn veroordeeld. Wie daar uit weg wil, kan het voorbeeld volgen van zovele voormalige homoseksuelen die zich daadwerkelijk bekeerd hebben van hun slecht gedrag en nu voor Christus de Heer willen leven.

Om het wat beter uit te drukken NOS: Geboden zijn Geboden en geen onderhandelingspunten!