De nauwe deur

“Heer, zijn het er weinig die gered worden?” Een nieuwsgierige vraag. Als je leest wat allerlei verschijningen en profetieën vandaag de dag daarover vertellen en de gretige markt ziet die ze bedienen, dan zie je dat het toch interessant blijft voor veel mensen. Maar blijft het vaak niet te veel aan de buitenkant, net als deze vraag van iemand uit de toehoorders...?

Jesus gaat niet echt op de vraag in, zoals u hoort. Hij is zelf op weg naar Jeruzalem en u weet: daar zal Hij zijn doopsel ondergaan: de dood aan het kruis. Een bloedserieuze zaak. Hij wil redding brengen aan alle mensen, mits ze in Hem geloven. Als we zien wat Jesus in Jeruzalem gaat doen, is het antwoord op de vraag natuurlijk heel simpel: Welnu, in principe wordt aan alle mensen redding aangeboden. Wil jij daar ook bij horen? Daarom geeft Hij ook het antwoord dat we vandaag horen: “Spant u tot het uiterste in om door de nauwe deur binnen te komen.”

De lege interesse van een buitenstaander over de hoeveelheid geredden wordt op meesterlijke wijze omgebogen naar de interesse in één enkele geredde: jijzelf. Denk je dat Ik iets met redding te maken heb, want daar vraag je toch naar? Sluit je dan aan bij Mij en Mijn Kerk en laat je redden.

“Spant U tot het uiterste in om door de nauwe deur binnen te komen.” Wie is die deur? Als we lezen in het Johannes-evangelie, dan horen we Jesus zeggen: “Ik ben de deur van de schaapsstal, Als iemand door mij binnengaat, zal hij worden gered.” (10,9) De oproep om door de nauwe deur binnen te gaan is dan ook een rechtstreekse oproep om Jezus te volgen en door Hem en met Hem en in Hem binnen te gaan in het Rijk Gods. 

U weet het: buiten de schaapsstal is geween en tandengeknars en niet een uurtje, maar een eeuwigheid lang. We kunnen de eeuwige straf niet ontlopen door er niet meer in te geloven, maar wel door te geloven in Degene die ons eruit kan houden.

Bron: Bezinning op het Woord.

1e lezing: Jes.66,18‑21 

2e lezing: Hebr.12,5‑7.11‑13 

Evangelie: Lc.13,22‑30 

Kleur: Groen. Jaar: C.

George Kardinaal Pell blijft vastzitten

George Kardinaal Pell (rechts)

Een triest bericht bereikte mij vandaag toen ik hoorde hoe George Kardinaal Pell (die nu in de gevangenis zit voor 'kindermisbruik') blijft vastzitten nadat zijn zaak opnieuw werd bekeken door een hogere rechtbank. De zaak is ingewikkeld, maar kan volgens journalistieke bronnen, worden teruggebracht tot de volgende conclusie: Kardinaal Pell is door één getuige beschuldigd van misbruik, zonder dat dit kon worden aangetoond met bewijs. En dan is het shockerend dat een hogere rechtbank meegaat met een lagere rechtbank en voldoende aanwijzingen vindt om de veroordeling in stand te houden. In veel landen zijn meerdere getuigen noodzakelijk om een getuigenis geloofwaardig te maken. In Nederland is één getuige, géén getuige. Zeker als bewijs ontbreekt, zal een Nederlandse rechter iemand vrij spreken. Maar, dat kan niet in Australië. Daar kan iedereen in de staat Victoria worden veroordeeld zonder bewijs en zonder dat meerdere getuigen de andere bevestigen. Velen hebben dit een ongeloofwaardige, ja zelfs een kangoeroe-rechtspraak genoemd, en dat is het ook. Uiteindelijk kan iedereen zomaar in een Australische gevangenis verdwijnen nadat één enkel persoon een beschuldiging tegen je uit zonder dat bewijs geleverd wordt.

Op twitter waren sommige katholieken erg kwaad op de beslissing van deze hogere rechtbank. Echter één enkele rechter van deze rechtbank wilde niet meegaan met het oordeel van de andere twee collega's. Het betreft hier rechter Mark Weinberg, die niet overtuigd was van het bewijs dat geleverd was. Het woordje 'bewijs' moet men wel tussen aanhalingstekens plaatsen, want echt bewijs was er gewoon niet. 

Vooralsnog houdt men het in Katholieke kringen erop dat George Kardinaal Pell in de val is gelokt en dat we opnieuw met een zaak Alfred Dreyfus zitten, die onschuldig werd veroordeeld naar Duivelseiland voor een misdaad die hij nooit had begaan. Een uitgebreide (Engelstalige) verhandeling over zijn zaak is hier te lezen. 

Rest ons nog om met meer vuur en aandrang voor de vrijlating van Kardinaal Pell te bidden. Velen hebben vurig gebeden voor de vrijlating van Asia Bibi, de Pakistaanse Christelijke vrouw die onterecht van blasfemie werd beschuldigd en vele jaren onschuldig in de gevangenis zat. Laten wij daarom ook massaal gehoor geven aan de oproep te bidden voor de vrijlating van Kardinaal Pell. 

Wie de Kardinaal een hart onder de riem wil steken kan zijn brief of kaartje sturen naar:

Cardinal George Pell 

C/- Corrections Victoria 

GPO Box 123 

Melbourne VIC 3001

Australia.

Let u wel op dat u de brief of kaart verstuurt via luchtpost. Dat is sneller.

Het Vuur van Jesus' Liefde dat in ons brandt

Het verhaal gaat dat iemand na de Biecht de Heilige Communie ontving in Twee Gedaanten opeens (geestelijk) in vuur en vlam raakte van Jesus' aanwezigheid. Er brandde een vuur in deze persoon dat zó groot was, dat de persoon het idee had bijna zelf door dit vuur geconsumeerd te worden. De innerlijke brand was dermate hevig dat die arme ziel de Heer om hulp riep omdat het gewoon te machtig werd. Deze gelovige kreeg het idee of zijn eigen hart volledig werd gereinigd en dat dit geestelijk vuur noodzakelijk was voor die reiniging. 

Zoiets lees je ook bij de Emmausgangers (Lukas 24;32) die uitriepen: "brandde ons hart niet in ons, toen Hij onderweg tot ons sprak en ons de Schriften verklaarde?" 

We spreken dus over een geestelijk vuur dat in ons kan branden en dat wij gewaar kunnen worden, een vuur dat Jesus in ons kan veroorzaken bij een goede Heilige Communie als wij in staat van heiligmakende genade zijn en als Hij ons de Schriften ontsluit. 

In het evangelie van de 20ste zondag spreekt Onze Heer Jesus Christus van een vuur dat op aarde moet branden. Hij zegt daarbij ook dat Hij erop wacht dat de wereld in brand staat. Gezien de andere delen van de H.Schrift en ook de persoonlijke ervaringen van de bovengenoemde persoon, weten we nu dat we niet spreken over een materieel vuur, maar een geestelijk vuur. Het vuur van Gods liefde dat in ons brandt. Zonder dit vuur doven wij uit en veranderen we meteen in die mooie en nutteloze lampen die geen olie hebben gekregen om dit vuur te onderhouden. We hoeven maar te denken aan de dwaze maagden die wel de lampen hadden, maar vergeten waren olie in hun lampen te stoppen. Dan moet je niet vreemd opkijken als de deur naar Gods Heerlijkheid gesloten blijkt, juist omdat je die lampen niet brandend hebt gehouden. Wie dus wel de uiterlijkheden belangrijk vindt in het geloof, maar zijn geloof niet brandend houdt of goed onderhoudt, komt op een dag behoorlijk bedrogen uit.

Niet iedereen zal het Heilig Geloof omhelzen. Je ziet dat bijvoorbeeld in China waar de tyrannieke machthebbers op dit moment voortdurend in een soort oorlog gewikkeld zijn om Katholieke gelovigen van de ondergrondse Kerk het leven volledig zuur te maken. Jesus geeft al aan dat er verdeeldheid zal komen en dat dit veel beproevingen zal veroorzaken. Maar machthebbers hebben niet begrepen dat ze misschien wel een martelwerktuig zijn om de gelovigen zwaar te vervolgen, maar uiteindelijk zal de Heer des Hemels deze slachtoffers juist dubbel belonen met het goede in het Laatste Oordeel. 

In het Bijbelcommentaar (Matteus 10;34 en Lucas 12;49-53) van de Canisius-vertaling staat het zo: "Christus is wel op de wereld verschenen om aan de mensen vrede te brengen met God en met elkander; maar tengevolge van de boosheid van de mensen, kan die vrede alleen verkregen worden door strijd. Men denke slechts aan de vervolgingen, waaraan de Kerk altijd blootstaat."

1e eerste lezing: Jer.38,4‑6.8‑10   

2e tweede lezing: Hebreeën 12;1‑4  

Evangelie: Lc.12;49‑53

Kleur: Groen. Jaar: C.

Maria Tenhemelopneming - 15 augustus

Op donderdag 15 augustus vieren wij het hoogfeest van Maria Hemelvaart, die met ziel en lichaam ten hemel werd opgenomen. Dit hoogfeest werd aan het einde van de zesde eeuw ingesteld door keizer Mauritius in Byzantium. In de zevende eeuw nam de Kerk van Rome dit feest over onder Paus Sergius de Eerste. Het is Paus Pius XII geweest die in 1950 via het Buitengewoon Leergezag (Magisterium Extraordinarium), de Ten Hemelopneming van de Heilige Maagd Maria als een dogma afkondigde.

Helaas bestaan er tegenwoordig priesters c.q. theologen die het Geloofspunt over Maria openlijk en ook nog via de media komen aanvallen. Dit is onlangs gedaan door een pater Jezuïet enige dagen vóór dit hoogfeest op 15 augustus van dit jaar. Het lijkt zo langzamerhand wel een traditie te worden om geloofsafbrekende en ketterse verhalen via de media rond te bazuinen vlak voor Pasen en Kerstmis bijvoorbeeld. Maar nu blijkt ook 15 augustus op de agenda te staan van personen die de ketterij liefhebben en dit ook nog binnen de muren van de Katholieke Kerk durven te verkondigen. Wie hardnekkig blijkt te volharden in het loochenen van dit Geloofspunt, kan maar beter de eer aan zichzelf houden en meteen uit de Katholieke Kerk vertrekken. Deze mensen zijn niet welkom bij ons!

De naam van dit Mariafeest verwijst allereerst naar de bijzonder hechte band tussen Jesus en Zijn moeder. Die is zo hecht dat deze niet door de dood doorbroken kan worden. Maria’s lichaam wordt in plaats van te ontbinden "opgenomen bij Christus in het paradijs". Dit is niet zo zeer een uniek voorrecht voor Jesus’ moeder, maar wel een zo goed als noodzakelijk gevolg van haar intieme verbondenheid met Christus: wat aan het Godsvolk als geheel beloofd is - volheid van geluk, overwinning op de dood en het delen in de heerlijkheid van de Heer - is al vervuld in de vrouw van Gods welbehagen, gezegend boven alle vrouwen, uit wier schoot Gods Zoon een lichaam aannam tot verlossing van de mensheid.

Op die dag is de Maagd, de Moeder van God, ten hemel opgenomen.

Zij is het begin, het beeld van de Kerk der voleinding.

Zij houdt de hoop in ons levend en is een troost voor Gods volk onderweg.

Terecht heeft God haar het bederf van de dood niet laten zien, omdat zij op wonderbare wijze de Moeder is geworden van Zijn Zoon, de Gever van alle leven.

Nederlandse Katholieken dienen op deze verplichte feestdag de H.Mis bij te wonen, maar zijn volgens de richtlijnen van de Nederlandse bisschoppenconferentie gedispenseerd in werken en bezigheden.

Allerheiligste Maagd Maria, en allerliefste Moeder van God, bidt voor ons!

Trouw, verwachting en geloof

Kardinaal George Pell (rechts)

In de lezingen van de 19de Zondag door het Jaar is het thema, trouw, verwachting en geloof te ontdekken. De H.Schrift is doortrokken van dit thema en wie eens de moeite neemt om de boeken te lezen, die zal het wel opgevallen zijn dat het een weg langs nogal scherpe doornen is geweest. Want hoe vaak is die trouw, die verwachting en het geloof niet op de proef gesteld? En ja, dit geldt nog steeds tot op de dag van vandaag. Ook nu nog wordt ons geloof op de proef gesteld en ook nu wordt er van ons gevraagd te volharden in ons Heilig Geloof.

Deze beproevingen kunnen worden verzacht als we weten dat er iemand voor ons bidt, voor ons wil lijden en dit als een offer aan God wil opdragen. Eén zo'n iemand waar veel voor wordt gebeden zit op dit moment in een Australische cel omdat een of andere onverlaat deze persoon van misbruik heeft beschuldigd. Het gaat hier om Kardinaal George Pell die - zoals het er nu toe uitziet - ten onrechte in de gevangenis zit opgesloten. Hij moet zijn zaak in hoger beroep in de cel afwachten. Mogelijk binnen een paar weken komt de uitslag van dit hoger beroep. Over de hele wereld stuurden de gelovigen de Kardinaal brieven om hem een hart onder de riem te steken. Overal in de wereld werd elke zondag in de H.Eucharistie voor hem gebeden, want zelf mag Kardinaal Pell geen H.Mis aan God opdragen in zijn cel. Dat is hem namelijk verboden. 

In een zelf geschreven brief die naar buiten is gebracht, meldt Kardinaal George Pell dat hij tussen de 1500 en 2000 brieven toegestuurd heeft gekregen van sympathisanten die hem veel kracht hebben gegeven en die hij allen zal trachten te beantwoorden. In dezelfde brief uit hij zijn zorg over de komende Amazone Synode en stelt dat er in de Kerk al helemaal geen verwarring mag voorkomen. Dat is ook logisch: er moet duidelijkheid komen en geen verwarring. Daar is namelijk niemand mee gebaat.

Geloofssteun is dus heel belangrijk in ons leven. We zoeken daarom niet voor niets gelijkgezinden op die ons een hart onder de riem kunnen steken en ons kunnen troosten in onze beproevingen. Paulus zegt het zo mooi in zijn brief: "niemand leeft voor zichzelf alleen" en dat is gewoon waar. In het martelaarschap kunnen wij veel kracht opdoen als we weten dat iemand om ons geeft en voor ons bidt. Daar zijn voorbeelden genoeg van te vinden uit het verleden. Terecht ziet de Kerk dit als een teken van barmhartigheid die je iemand bewijst als je voor hem of haar bidt. 

1e lezing: Wijsh.18,6‑9  

2e lezing: Hebr.11,1‑2.8‑19 of: 8‑12

Evangelie: Lc.12,32‑48 of: 35‑40

Kleur: Groen. Jaar: C.

Jesus waarschuwt ons voor afgoderij en hebzucht

In de 18de Zondag door het Jaar, lezen we hoe Jesus ons waarschuwt voor hebzucht. De H.Apostel Paulus zegt het zelfs nog duidelijker in de tweede lezing door ons te vragen af te sterven van aardse gedragingen, ontucht, onzedelijkheid, hartstocht, begeerlijkheid en hebzucht, die te vergelijken zijn met afgoderij. Jesus laat in een voorbeeld zien dat niet iedereen de waarschuwingen hiertegen ter harte zal nemen, want in de nacht dat de rijke man een enorme oogst denkt te kunnen gaan opslaan in nieuwe schuren, wordt in diezelfde nacht het leven van die rijke man opgeëist (hoe vaak is dit niet gebeurd in onze tijd?) Alle moeite en werk waren dus helemaal voor niets geweest. Jesus waarschuwt ons dat geen enkel bezit, hoe overvloedig dan ook, ons leven veilig kan stellen. Dat geldt toen, en dat geldt nu ook.

Dat alles voor niets is geweest kun je op voorhand ook zeggen als overheden en overheidsorganisaties i.s.m de homobeweging met belastinggeld van hardwerkende burgers regenboog-tochtjes organiseren om de zonde van Sodom en Gomorrah in de maatschappij geaccepteerd te krijgen. Niet om deze mensen meer rechten te geven (zoals zo vaak met leugens ons wordt wijsgemaakt), maar om de oorspronkelijke samenleving te vernietigen. Dat laatste zeg ik niet zelf overigens, maar het is de gay community die het heeft gezegd. In deze oorlog hoort ook het door God ingestelde authentieke gezin van 1 Vader, 1 Moeder met kinderen waar een oorlog tegen wordt gevoerd en dat evenzo vernietigd moet worden. Zuster Lucia dos Santos, de laatste levende zieneres van Fatima heeft jaren voor haar dood hiervoor al gewaarschuwd in een lange brief aan de overleden Kardinaal Carlo Caffarra, waarbij Lucia melding maakte van een laatste oorlog van Satan die tegen de Heer gericht was. De Aartsbisschop van Krakow spreekt zelfs van een regenboog-pest die de 'controle wil over onze zielen, harten en gedachten.' Deze afgoderij zal uiteindelijk net zo goed en onfeilbaar ten onder gaan, als welke ideologie dan ook die niet van de Heer zelf afkomstig is. 

Voor ons als Christenen van de Katholieke Kerk kunnen wij onszelf troosten met de gedachte dat de Moeder van God uiteindelijk de kop van Satan zal verpletteren, net zoals het Communisme in Oost-Europa en Rusland ten onder ging, zo ook zullen andere vijandelijke ideologieën net zo goed ten ondergaan. En daarbij maakt het niet uit of je spreekt van een materialistische, hedonistische en goddeloze maatschappij waarin wij nu leven of van de anti-Christelijke vrijmetselarij die zich in de hoogste toppen van de samenleving heeft genesteld. Deze zullen evengoed ten ondergaan. Dat staat gewoon vast.

1e lezing: Pred.1,2; 2,21–23  

2e lezing: Kol. 3,1‑5.9‑11  

Evangelie: Lc. 12,13–21 

Kleur: Groen. Jaar: C.

We moeten blijven bidden voor uitkomst

Bidden = vragen en vertrouwen

De lezingen spreken vandaag over het bidden. En als wij de boeken van de gebedstrainers van onze kerk lezen, dan is een ding zeker: alleen hij of zij die doorzet, zal met Gods hulp vrucht dragen. Durven wij te bidden in het besef dat ook bij het bidden doorzettingsvermogen van groot belang is? Jesus zegt zelf: “Vraagt en u zal gegeven worden; zoekt en gij zult vinden; klopt en er zal worden opengedaan.”

Hebben wij ten opzichte van God nog verlangens en durven wij deze verlangens ook in onze gebeden kenbaar te maken? Misschien zijn wij teleurgesteld in onze gebeden. Dan de volgende vraag: hebben wij geen bijkomstigheden met wezenlijke zaken verwisseld?

Maar de belangrijkste vraag luidt ook hier: Hoe hebben wij ons ten opzichte van God opgesteld? Hoe hebben wij God benaderd? Wil vleierij en een leugentje om bestwil in onderling menselijk contact nog wel iets opleveren? God wil anders benaderd worden. Hierover zegt de Schrift: God doorgrondt hart en nieren.

Hoe benaderen wij God om onze wensen aan Hem voor te leggen? Hoe te bidden? Deze vraag hebben de leerlingen ooit aan Jesus voorgelegd. En dat deden zij niet zo maar. Bidden is immers geen eenvoudige bezigheid. Het is anders dan een gewoon gesprek van mens tot mens. God zegt niets terug, tenminste niet op de manier die wij als mensen onderling gewend zijn. Bidden kan daarom vermoeiend zijn. Welnu, de leerlingen hebben meer dan eens gezien met welk een geduld, rust en overgave Jesus in gebed was. Bij Hem geen tekens van vermoeidheid of verveling.

Het is om die reden, dat de apostelen op een goede dag de stoute schoenen aantrokken en Jesus volmondig de volgende vraag stelden: “Heer, leer ons bidden.” En wat antwoordde Jesus? Hij schonk zijn leerlingen het ‘Onze Vader’. Jesus leert zijn leerlingen geen methode aan. Jesus spreekt niet over technieken; Hij nodigt de leerlingen louter uit om God te benaderen als een liefdevolle, zorgzame Vader.

God als een Vader benaderen. Dit wil zeggen: leg met een kinderlijk vertrouwen jouw verlangens aan Hem voor. En wij weten allemaal hoe ouders zijn. Ook al geven zij hun kinderen niet altijd wat zij verlangen; zij hebben het beste met hen voor.

Heeft Jesus dat ervaren in de omgang met zijn eigen ouders Maria en Jozef, reeds als kind had Hij ook een uitzonderlijke verhouding met God, die Hij terecht zijn Vader noemde. Met kinderlijk vertrouwen richtte Hij zich telkens opnieuw tot deze Goddelijke Vader. En zijn gebedsvertrouwen hield ook stand bij tegenspoed. Hangend aan het kruis, van God en mensen verlaten, sprak Hij nog vol vertrouwen de volgende woorden: “Vader, in uw handen beveel ik mijn Geest.”

Hoe dienen wij te bidden? Jesus geeft een tweeledig antwoord. Vraag en blijf vragen. Maar ook: durf met een kinderlijk vertrouwen alles als een geschenk uit Gods hand te aanvaarden. Dan zul je in voor en tegenspoed ervaren, dat God de Vader in alles onze verlangens ruimschoots vervult. Sterker nog. Een oprecht gebed in vertrouwen op God als Vader zal uiteindelijk God zelf tot doel van onze verlangens maken.

Bron: Bezinning op het Woord.

1e lezing: Gen. 18, 20 – 32

2e lezing: Kol. 2, 12 – 14 

Evangelie: Lc. 11, 1 – 13  

Jaar: C. Kleur: Groen.

Koop geen boeken van Professor Hubert Wolf

De Amazone.

Er zijn valse profeten, leugenaars actief, die het verplichte celibaat voor priesters willen mollen. Een zo'n persoon is de historicus Professor Hubert Wolf uit Duitsland. Bent u de taal niet machtig, dan is het nog makkelijker om zijn boeken links te laten liggen.

Zijn het niet de Aflaat-stellingen van meneer Maarten Luther, deze meneer heeft er 16 gemaakt en gericht tegen het celibaat. Het boek moet men niet los zien van de komende Synode voor de Amazone. Wat is er aan de hand?

Deze meneer heeft een boek geschreven dat pleit voor de afschaffing van het verplichte priestercelibaat en noemt daarvoor een aantal (valse) argumenten op. Ook zegt hij dat het celibaat geen dogma is (de z.g. dogma-truc) die al vaker door tegenstanders van de Kerk naar voren wordt gehaald en alsof dat het enige criterium is. Deze historicus zegt verder dat het celibaat: "noch een mandaat van Christus noch een goddelijk gebod noch een apostolisch mandaat is." en dat die misbruik-crisis ook al wordt veroorzaakt door het celibaat (ja, hoe verzin je dit?). Met bewijzen over dit laatste komt deze Professor niet, dat kan ook niet, want er zijn namelijk geen bewijzen dat er een verband bestaat tussen het celibaat en misbruik. De misbruik-crisis wordt niet door het celibaat veroorzaakt, maar door het ontbreken van het celibaat, doordat nogal wat priesters een homoseksuele praxis erop na hielden. Dat is fundamenteel wel wat anders!

Hoewel het waar is dat het celibaat geen dogma is, is zij echter wél afkomstig van de Apostolische Traditie, dus dat wat de Apostelen door mondelinge prediking, bij wijze van voorbeeld en instructie hebben doorgegeven aan hun opvolgers en wat zij hebben ontvangen uit Christus mond, in de omgang met Hem, en door zijn eigen werk, of wat ze hebben geleerd onder de inspiratie van de Heilige Geest. Er is namelijk geen enkel Concilie in de geschiedenis van de Kerk geweest dat het verplichte celibaat heeft ingesteld, maar elk Concilie (na het Concilie van Jeruzalem) bevestigde wél altijd de voorgaande praxis van het verplichte celibaat dat voor priesters ingesteld was. Wat deze Apostolische Traditie betreft: deze heeft dezelfde bindende aard als de Heilige Schrift. Beiden bevatten de Goddelijke Openbaring. En dat kun je dus niet zomaar even wegpoetsen. Je kunt bijvoorbeeld niet zeggen dat je je alleen op de Heilige Schrift beroept, want dan geef je toe een Protestant te zijn die de Traditie verwerpt en het zelfverzonnen regeltje Sola Scriptura (alleen de Schrift) uitkraamt en waarvan die Sola-regel overigens nergens in de H.Schrift is opgetekend. Zo zit de Kerk die Christus gesticht heeft in ieder geval niet in elkaar.

Daar komt bovenop dat het celibaat - in tegenstelling tot wat de bestrijders altijd beweren - niet in strijd is met de Heilige Schrift, zoals dat beschreven is in Matteus 19 vers 27. Vooral het antwoord van de Verlosser is interessant in vers 29: "En al wie zijn huis, broers, zusters, vrouw en kinderen of akkers verlaat om mijn Naam, hij zal het honderdvoud ontvangen, en het eeuwig leven verwerven." Het is Christus zelf die vraagt om alles te verlaten om zijnentwil, en dat betekent dus ook dat je vrouw en kinderen verlaat om Hem te volgen. Dat impliceert tevens dat je ook de seksualiteit verlaat die aan het huwelijk verbonden is.

Professor Wolf beweert nu onder andere dat het celibaat pas echt de wet van de Kerk werd toen het werd opgenomen in het wetboek van Canoniek Recht van 1917. Maar dat klopt niet. Er is een directe lijn van de woorden en het voorbeeld van Jesus en de Apostelen, naar het Corpus Iuris Canonici van de Middeleeuwen, dat vervolgens recht doorloopt naar het Wetboek voor Canoniek Recht van het jaar 1983. Leuk geprobeerd Professor Wolf, maar daar trappen wij niet in!

En wie beweert dat het huwelijk een panacee is (een mythisch geneesmiddel tegen alle kwalen en dus ook tegen seksueel misbruik), die komt toch echt bedrogen uit: veroordeelde kinderverkrachter en moordenaar Marc Dutroux was namelijk getrouwd met een vrouw. Dus zo een fantastische bescherming inzake misbruik levert het huwelijk niet op. Wie dus denkt dat het priesterhuwelijk de oplossing is voor alle problemen, staat gewoon niet met beide voeten op de grond. 

En dat moet eens heel duidelijk gesteld worden.

Kiezen voor het beste deel

Als wij een lunch nuttigen, dan verzorgen wij onze lichamen. Dat is ook logisch, want als we dat niet meer zouden doen dan overleven wij dat lichamelijk niet. Er is echter voedsel dat veel belangrijker is, en dat is het Voedsel voor onze zielen dat wij krijgen in de Heilige Eucharistie. Zonder dat zou onze ziel evenzo verhongeren. Zonder de H.Eucharistie kunnen we geestelijk niet overleven, laat staat dat wij kunnen volhouden in de moeilijkheden van het leven.

Op de zestiende zondag door het Jaar lezen we over het geschil tussen Maria (die aan de voeten van Jesus ligt te luisteren), en Martha die druk is met de bediening van de gasten. Martha was druk bezig door er voor te zorgen dat de gasten niets te kort kwamen. Maria echter luisterde met volle overgave naar de zoete woorden die kwamen uit de mond van onze Verlosser: Onze Heer Jesus Christus. Niet alleen het lichaam, ook de ziel heeft voedsel nodig en op een of andere manier is dat beginnen te dagen bij Maria. 

Voor Martha moet het misschien wel even wennen zijn geweest om die omschakeling te gaan maken tussen materie en de geest. Uiteindelijk is niet elke ontwikkeling op geestelijk niveau bij iedereen het zelfde. Dat kan ook niet. 

Ook wij moeten voor het beste deel kiezen. Net zoals Maria. Ook onze zielen hebben voedsel nodig door het Woord van God, de zondagse Preek en de Heilige Eucharistie. Ook wij moeten de woorden van de Heer diep in onze zielen laten neerdalen om een maximaal resultaat te kunnen bereiken. Zonder Onze Heer en zonder de H.Eucharistie zijn we kansloos. En ja, wie niet de H.Communie kan ontvangen, kan nog altijd een geestelijke Communie doen, zoals Maria misschien al deed. De materie is wel van belang, maar de Heer is nog belangrijker voor ons. Wij kunnen niet zonder Onze Heer. Hij zegt immers niet zonder reden: "Want zonder Mij kunt u niets doen". (Joh.15;5).

1e lezing: Gen. 18,1 – 10a  

2e lezing: Kol. 1,24 – 28 

Evangelie: Lc. 10,38 – 42

Kleur: Groen. Jaar: C.

Geen barmhartige Samaritaan voor Vincent Lambert

Vincent Lambert

Op de vijftiende zondag door het Jaar lezen we over de Barhartige Samaritaan die een zwaar gewonde man helpt die in de handen van rovers was gevallen en die na zijn beroving meer dood dan levend was achtergelaten. Maar helaas gebeurt dit ook vandaag nog, zij het in een iets andere setting.

Een triest maar waar gebeurd verhaal, van Vincent Lambert die in Frankrijk in 2008 na een verschrikkelijk motorongeluk in het hospitaal belandde en waar de grote Nederlandse dagbladen melding van maakten. De medische toestand van Vincent was dermate ernstig dat hij zonder medische zorg zou komen te overlijden. Een deel van de familie was voor euthanasie, de vader en moeder van Vincent wilde echter dat hun zoon bleef leven. Een jarenlange juridische strijd tot in de hoogste rechtsinstanties was het gevolg. Uiteindelijk werd de knoop doorgehakt waarbij het Europese Hof van de Rechten van de Mens geheel onverwacht duidelijk maakte dat de behandeling van Vincent Lambert gestaakt moest worden. In de tussentijd werd er voor Vincent gebeden en vele H.Missen opgedragen en veel katholieken namen het op voor de ouders die vochten voor het leven van hun kind. 

De beslissing om de behandeling te staken werd uitgevoerd door Vincent Lambert van honger en dorst te laten omkomen. En als u nu zegt: "als je je hond op deze manier laat omkomen, dan word je opgepakt door de politie wegens dierenmishandeling en in de gevangenis gegooid in bepaalde landen", die heeft dan volkomen gelijk, want zo behandel je zelfs een dier niet. Maar...tegenwoordig is het leven van een hond meer waard dan het leven van een mens. Dit dankzij de onbarmhartige instelling van nogal wat mensen die vinden dat iemand maar "dood" moet als deze in vegetatieve stadium terecht komt. Het probleem is echter dat deze euthanasie-voorstanders niet beseffen dat zij nu zelf ook op de 'dodenlijst' terecht zijn gekomen, want zodra zij zelf in die vegetatieve staat terecht komen, wordt gegarandeerd, en zonder enige barmhartigheid of medelijden, de stekker finaal ook voor hen uit het stopcontact getrokken. Dat is het gevolg van de onbarmhartigheid, de verblindheid die in deze anti-Christelijke maatschappij welig tiert. Het is jammer om het te moeten zeggen, maar deze maatschappij staat op dit moment nog lager aangemerkt dan in de tijd van de - oh zo verfoeide - Middeleeuwen. Die mensen hadden tenminste nog een geweten en staakten nooit de behandeling omdat ze zogenaamd het lijden van de zieke patiënt niet konden verdragen. 

We mogen maar wát blij zijn dat de Heilige Lidwina van Schiedam niet in onze eeuw werd geboren, want dan was de stekker ook na 10 jaar voor haar eruit getrokken en dan hadden we nu een heilige en voorspreekster minder gehad. 

Wij Christenen van de Katholieke Kerk kunnen met recht blij zijn dat Onze Heer Jesus Christus precies het tegenovergestelde heeft geleerd dan wat onze maatschappij voor billijk acht. Bij Jesus bestaat er geen "recht op sterven", maar wel een recht en een plicht op verplegen van de zieken en lijdenden onder ons. 

Deze maatschappij en zeker ook de Franse moet zich ontzettend diep schamen over het niveau waartoe het zelf is afgegleden. Met recht en reden kan je spreken van het ontbreken van welk beschavingsniveau dan ook. En dat moet maar eens luidop en keihard gezegd worden!

1e lezing: Deut. 30, 10 – 14

2e lezing: Kol. 1, 15 – 20 

Evangelie: Lc. 10, 25 – 37  

Kleur: Groen. Jaar: C.

Oplegging Bruine Scapulier Karmel in Sittard

Op zaterdag 13 juli 2019 tussen 14-17 uur is in het klooster van de Karmelietessen van het Goddelijk Hart in Sittard (Nederland) de plechtige oplegging van het Scapulier van de Berg Karmel. Wie dit Scapulier krijgt opgelegd wordt door de Moeder van God persoonlijk in bescherming genomen, zoals zij dit zelf heeft bekend gemaakt aan de Heilige Simon Stock, de generaal-overste van de Karmelieten die Maria om bescherming vroeg. Door het ontvangen van dit Scapulier deelt de gelovige in alle genaden van de Orde van Onze Lieve Vrouw. 

In de eeuwen die achter ons liggen is er geen devotie, zo vaak door Pausen aanbevolen, en zo vaak gezegend als het Scapulier (Schouderkleed) van de Berg Karmel. Vele generaties katholieke Christenen hebben het Scapulier opgelegd gekregen en droegen dit als een toewijding aan de Heilige Maagd Maria.

De Moeder van God heeft ons wel gevraagd om zonder doodzonden te leven, speciaal gaat het hier om het zesde Gebod van de Decaloog. Mocht men als gehuwde of als ongehuwde dit gebod toch hebben geschonden en men draagt dit scapulier, dan raadde de Moeder van God iedereen aan te gaan Biechten om zo van zonden ontslagen te zijn. Wie dit Scapulier draagt ontloopt volgens de hemelse openbaring de Hel en bij het gebruik van het z.g. Sabbatijns Privilege, wordt de drager van dit scapulier op de eerste zaterdag uit het Purgatorium bevrijd (het Vagevuur). Het Sabbatijns privilege verkrijgt men door elke dag het Scapulier te kussen en te zeggen: "Onze Lieve Vrouw van de Berg Karmel, bid voor ons!". Wie het Scapulier krijgt opgelegd wordt ook in een boekje van de zusters bijgeschreven. Dit bijschrijven behoort tot de oplegging. De oplegging zelf wordt gedaan door een priester.

De religieuzen van de orde hebben het grote Scapulier om en dragen dit over het habijt. Voor mensen in de wereld is er een klein model van dit Scapulier ingesteld (het Bruine Scapulier genoemd), zie daarvoor de foto op deze pagina. Zij kunnen dit onder of boven hun kleren dragen. 

Voor het programma die zaterdag verwijs ik naar de link hieronder waar alle informatie staat. Komt u met de auto, houdt dan wel even rekening met het feit dat op zaterdag extra druk is en dat de kans niet is uitgesloten dat u een stukje moet lopen om het klooster te bereiken. Er kan wel achter het klooster geparkeerd worden, maar bij veel bezoek kan dit vol raken. Houdt u daar wel even rekening mee. Komt u met de trein, dan is het ongeveer 25 minuten lopen vanaf het station naar het klooster. 

Voor aanmelden voor deze dag en de (geringe) kosten (€ 5,=) vindt u hier meer informatie.

Liturgisch valt de dag van de H.Maria van de Berg Karmel op 16 juli a.s.

Adresgegevens van het klooster vindt u hier.

Laat de doden hun doden begraven

In de dertiende zondag door het Jaar (C) lezen we hoe verschillende mensen Jesus willen volgen. Maar weinigen zullen beseft hebben dat het navolgen van Christus vrij radicaal moet zijn. Onze Heer verlangt geen halve oplossingen, want in het Eerste Gebod van de Decaloog staat zelfs dat wij God boven alles moeten beminnen. God half beminnen, of beminnen op je eigen voorwaarde is een oplossing die Hij niet wenst. Onze Heer Jesus Christus nodigt ons uit, maar die uitnodiging vraagt wel een totale volgzaamheid aan Hem. Daarom is de uitdrukking: "laat de doden de doden begraven" een, die nogal vreemd doet overkomen. Zeker als je beseft dat het in de tijd van het Joodse land heel normaal was dat je de kinderplicht voor een fatsoenlijke begrafenis van je ouders moest uitvoeren.

Wat precies bedoelt Jesus met: "laat de doden de doden begraven?" Ook de Kerkvaders hebben zich er mee beziggehouden.

Zo schrijft Kerkvader Ambrosius: Jesus leert dat de Godsdienstige plicht een hogere plicht is dan de kinderlijke plicht om de ouder te begraven als je Hem wilt volgen. Het betekent een afsterven van de zonde door voor God te leven.

Bovendien wordt het woord "doden" in twee verschillende betekenissen gebruikt: eerst die van de dood naar de ziel, dat is van hen die in zonde leven en zich om het eeuwige leven niet bekommeren; vervolgens in de eigenlijke zin van "dood" van het lichaam. Christus verbiedt zeker niet de plichten van de kinderliefde naar de ouders toe te vervullen, maar Hij wil te kennen geven, dat niets zo noodzakelijk is als het Hemelse. Dit moeten wij niet uitstellen voor aardse dingen.

Er is nog een derde betekenis van "doden" en dat is het afsterven van de zonde. Dat wij dus ons best doen om de persoonlijke zonde radicaal de deur te wijzen, dus zo radicaal als maar mogelijk is en dat door Gods genade ons gegeven wordt.  

Verder laat Jesus zien dat niemand zomaar kan zeggen: "Meester ik zal U volgen waarheen Gij ook gaat", zoals de Schriftgeleerde zei. Het is namelijk Jesus die iemand roept, en niet andersom. Bovendien kan het radicaal volgen van Jesus betekenen dat je overal in de wereld kan worden uitgestuurd, zonder dat je daar misschien wel naar toe wilt. De bedoeling is dat Jesus ons roept, en dat die roeping en de plaats waar Hij ons naar toestuurt, ver weg van huis en haard kan zijn en dat we alles om Hem moeten achterlaten wat ons dierbaar is. Dat is vrij radicaal om het maar eens zo te zeggen: gedag zeggen tegen vrienden, ouders, familie, inkomen, je baan, je land en je omgeving. Je volgt immers het Lam "daar waar Hij gaat of staat." (Apocalyps 14;4)

1e lezing: 1 Kon.19, 16b.19 – 21

2e lezing:  Gal.5, 1.13 – 18

Evangelie: Lc.9, 51 – 62

Jaar: C. Kleur: Groen.

Kardinaal veroordeelt Instrumentum Laboris als ketters

Walter Kardinaal Brandmüller.

Walter Kardinaal Brandmüller heeft onlangs in ongehoord scherpe bewoordingen het werkdocument (Instrumentum Laboris) voor de komende Amazone Synode veroordeeld als "ketters" en bestempelt het ook als "Apostasie". De reden van deze veroordeling ligt volgens de Kardinaal in het feit dat de Instrumentum Laboris (IL), de bindende Leer van de Kerk op beslissende punten tegenspreekt en dus als ketters moet worden gekwalificeerd. Aangezien in het werkdocument zelfs de Goddelijke Openbaring wordt betwijfeld of verkeerd wordt begrepen, is er zelfs sprake van Apostasie, van geloofsafval. Ketterij wordt omschreven als, het na het ontvangen van het Doopsel, hardnekkig ontkennen, of in twijfel trekken van een of andere waarheid, die met Goddelijk en Katholiek Geloof, gelooft moet worden. Apostasie; het volkomen afwijzen van het Christelijk Geloof. Zie daarvoor de Catechismus van de Katholieke Kerk, nummer 2089. 

Walter Kardinaal Brandmüller heeft om die reden alle bisschoppen in de wereld opgeroepen het werkdocument te verwerpen. En let wel: dit wordt door een Kardinaal gezegd die het werkdocument in zijn totaliteit heeft gelezen. Als Kardinaal van de Katholieke Kerk zeg je zoiets niet zomaar. Er moet wel iets ontzettend fout zitten met dit document. Dat is nu wel duidelijk.

Kardinaal Brandmüller verwacht dat de werkelijke bedoeling van de Amazone Synode gelegen is in het afschaffen van het priestercelibaat en de invoering van vrouwelijke priesters c.q. diakens. Als dat zou gebeuren, dan bestaat in feite de Katholieke Kerk niet meer, die in zijn oorsprong is gesticht door Onze Heer Jesus Christus. Tot nu toe hebben alle pausen in het verleden (op enkele uitzonderingen na) onverkort gestaan achter de orthodoxe Leer, de instellingen die Onze Heer heeft nagelaten, en die trouw door de pausen altijd werden bewaakt door de eeuwen heen. Maar het ziet er naar uit dat sommige bisschoppen al aan het oefenen zijn met regelrechte duivelaanbidding dit jaar...

Het werkdocument voor de Amazone vormt volgens de Kardinaal een aanval op de grondslagen van het Katholiek Geloof en op een manier die tot nu toe niet voor mogelijk werd geacht. Daarom moet dit document worden verworpen.

LifeSiteNews is meteen daarop een petitie gestart om de Kardinaal te ondersteunen. Op het moment van schrijven hebben 8.270 personen de petitie ondertekend. Let wel: dit gebeurde binnen een periode van 24 uur.

De petitie is hier te vinden:

Het complete verhaal van Kardinaal Brandmüller in het Engels vindt men hier:
De Nederlandse vertaling van het stuk van de Kardinaal vindt men op Fortes in Fide.

Wie wil weten wat er werkelijk gebeurt in het Amazone gebied (waar zo hoopvol over wordt geschreven in Instrumentum Laboris), die kan dit artikel lezen:

Let wel op: het laatste artikel beschrijft de afschuwelijk daden als infanticide (kindermoord), hekserij en zelfs kannibalisme die in dit gebied voorkomen. Heeft u geen sterke maag, sla dit artikel dan over.

Theologen geloven niet in de wonderen van Jesus

Ja, helaas, ze komen nog steeds voor: moderne theologen die de wonderen van Onze Heer Jesus Christus openlijk loochenen en opeens met een andere 'uitleg' aan komen zetten. Die uitleg bestaat dan bijvoorbeeld door die wonderen op wereldse wijze uit te leggen. Op de Social Media van Twitter was een discussie gaande over de wonderbaarlijke broodvermenigvuldiging die Jesus gedaan heeft en 5000 mannen heeft gespijzigd met 5 broden en 2 vissen (Marcus 6; 30-44). Dat kan natuurlijk niet volgens die moderne theologen en dus wordt gesproken van een soort 'truc' om deze wonderbare broodvermenigvuldiging te verklaren. Maar Jesus zegt in de Heilige Schrift dat wie geen tekenen en wonderen ziet, niet gelooft (Johannes 4;48). Wie dus niet in deze wonderen van Onze Heer gelooft, die legt een soort getuigenis van ongeloof af.

Wanneer we echter kijken naar wat een voor-Conciliaire Catechismus hierover zegt (de Grote Catechismus van de Heilige Paus Pius X), en we kijken naar het laatste deel van die Catechismus, dan valt het op dat in de Italiaanse versie (hier te downloaden) het volgende wordt gezegd bij nummer 99:

99. Due volte con pochi pani miracolosamente moltiplicati, sfamò le turbe che lo avevano seguito nel deserto. (...)

In de Nederlandstalige vertaling van diezelfde Catechismus staat:

99. Met enkele, op wonderbare wijze vermenigvuldigde broden, verzadigde Hij de menigten die Hem in de woestijn waren gevolgd.

De Catechismus is hier nogal duidelijk over: het betreft hier een wonder waardoor Jesus, die waarlijk God en waarlijk mens is, het brood op wonderbare wijze heeft vermenigvuldigd. Als dat gegeven niet waar zóu zijn, dan staat zoiets zeker niet in een Katholieke Catechismus. De vraag is dus waar die rare verhalen vandaan komen van theologen die de wonderen van Onze Heer publiekelijk loochenen. En er is nog een andere reden waarom deze theologische bedenksels niet overtuigend zijn, aangezien we zowel in de Catechismus als in de H.Schrift iets anders aantreffen dan wat die theologen beweren. Zo wordt in de Heilige Schrift in het Evangelie naar Marcus ook nog verhaalt van de overgebleven brokken brood en vissen in hoofdstuk 6 vers 43, waar van twaalf korven met de overschot van vissen wordt gesproken. Zoiets kun je niet afdoen met een woordje zoals "delen" of een andere truc om dit wonder te verklaren... 

Het is duidelijk, dat wie in staat is met 5 broden en 2 vissen 5000 mannen (de vrouwen en kinderen niet meegerekend!) te spijzigen, daar kun je alleen nog van een wonder spreken. Want niemand doet dat Jesus na. En helemaal niet met een soort truc van het "delen" van het brood. Jammer voor die theologen, maar daar trappen wij als Katholieken niet in.

Hoogfeest van de geboorte Johannes de Doper

Op maandag 24 juni viert de Kerk het Hoogfeest van de geboorte van de H.Johannes de Doper. In de Grote Catechismus van de Heilige PiusX wordt beschreven hoe Johannes de Doper al voor zijn geboorte werd geheiligd (en niet in zonde was geboren) doordat de H.Maagd Maria, die al zwanger  was van Jesus, haar zwangere nicht Elisabeth bezocht. Het bezoek van Maria aan Elisabeth had dus een hele goede reden. Johannes de Doper werd dus al vóór zijn geboorte geheiligd.  De Kerk viert dit feest omdat die geboorte dus heilig was en de wereld een blijde boodschap bracht. 

We noemen Johannes de Doper de voorloper van Jesus Christus, omdat hij door God gezonden werd om onze Heer Jesus Christus aan de Hebreeën aan te kondigen en hen allen voor te bereiden Hem te ontvangen. 

Als een echte kluizenaar leeft Johannes later in de woestijn. Volgens de Joodse Wet raakt Johannes de Doper de sterke drank niet aan, en leeft van wilde honing en sprinkhanen, dus wat het land aan voedsel voortbrengt. Vanaf zijn jeugd leefde Johannes in de woestijn waar hij het grootste deel van zijn leven doorbracht en de zuiverheid van zeden innig verbond met een leven van strenge boete. 

Het doopsel dat Johannes toediende was niet hetzelfde als het Sacrament van het H.Doopsel dat Onze Heer Jesus Christus zelf heeft ingesteld. Het doopsel van Johannes was een teken van boetvaardigheid, waardoor zij die het ontvingen, hun verlangen te kennen gaven, van hun zonden gereinigd te worden.

Johannes de Doper staat erom bekend met iedereen in dialoog te treden, maar tegen zondaars die zich niet willen bekeren of een schijn-bekering uitvoeren, daar zal hij des te duidelijker tegen optreden. De Doper laat zich door niemand omkopen, en dus ook niet door groeperingen die met eigen agenda's komen aanzetten. De Farizeeën en Sadduceeën die langs komen om zijn doopsel te ontvangen en innerlijk geen deel aan die bekering wilden hebben, worden door de Doper openlijk terecht gewezen. De Farizeeën deden net alsof het genoeg was kinderen van Abraham te zijn om van het heil verzekerd te zijn, maar Johannes de Doper maant hen zich liever te bekeren. God had ze immers helemaal niet nodig en indien Hij wilde kon Hij zelfs uit de stenen mensen verwekken (Matteus hoofdstuk 3 vers 7 - 9).

Tegen het seksueel wangedrag van de machthebbers van die dagen treedt Johannes de Doper vrijmoedig op (Markus 6, vers 17 e.v.), maar dat zal uiteindelijk wel zijn leven kosten. In de gevangenis wordt de Doper onthoofd en wordt hij na profeet ook een martelaar van het huwelijk. 

Ook voor de huidige tijd heeft Johannes de Doper een belangrijke boodschap. Het gaat dan hier om een oproep tot een persoonlijke bekering en iedereen wordt daarvoor uitgenodigd de zonde de deur te wijzen en geen smoesjes te verzinnen.  God wil graag de redding van iedereen mogelijk maken, maar dan moeten de mensen wel eerlijk zijn tegenover zichzelf en tegenover God en toegeven gezondigd te hebben. Want als wij beweren niet te hebben gezondigd, dan bedriegen wij onszelf en dan leeft de Waarheid niet in ons (1 Johannes 1;8)

eerste lezing : Jes.49,1 6  

tussenzang    : ps.139,1 3.13 15 

tweede lezing : Hand.13,22 26 

evangelie     : Lc.1,57 66.80  

Hoogfeest van Sacramentsdag

Op zondag 23 juni viert de Nederlandse Kerkprovincie het Hoogfeest van het Lichaam en Bloed van de Heer, dankzij een instelling in 1264 door Paus Urbanus IV (zie laatste deel van deze tekst). 

Tegenwoordig viert de Paus het feest in de open lucht vóór de basiliek van Sint Jan van Lateranen, daarna wordt in de voetsporen van Paus Urbanus IV het Heilig Sacrament in een plechtige processie naar de Basiliek Santa Maria Maggiore gebracht. De stoet trekt anderhalve kilometer verderop over de Via Merulana. 

In de katholieke parochies wordt na de H.Mis het H.Sacrament in een Monstrans in een korte processie door de kerkgebouwen gedragen, voorafgegaan door acolieten die bellen rinkelen en wierook dragen. De acolieten lopen achterwaarts, dus met hun gezichten naar het H.Sacrament gekeerd.

Er zijn tegenwoordig Christenen die het Lichaam en Bloed van onze Heer Jesus Christus loochenen door te beweren dat dit "symbolisch" moet worden uitgelegd. Probleem is dat Jesus nergens iets zegt over een symbolisch lichaam in de H.Evangeliën. In tegendeel zelfs: een groot deel van zijn leerlingen willen zelfs niets te maken hebben met de woorden die Jesus heeft geleerd (zie daarvoor Johannes hoofdstuk 6, verzen 51-71) en deze groep verlaat zelfs het gezelschap. Zij konden niet accepteren dat Jesus zélf het Eucharistisch Brood was dat gegeten moest worden. Daaruit blijkt dat de woorden van Jesus zeker niet symbolisch moet worden uitgelegd, anders verlaat je - geshockeerd als men was - zijn gezelschap niet. Het is dus daarom onjuist om van een symbolisme te spreken, ook omdat wij inmiddels weten dat via de taal van die dagen - het Aramees - dergelijke woorden nooit symbolisch konden worden uitgelegd, maar een letterlijke interpretatie betekende. 

De instelling van het hoogfeest van Sacramentsdag hebben we in belangrijke mate te danken aan Juliana van Cornillon, die onverklaarbare visioenen ontving. Deze visoenen werden door haar omschreven als een stralende maan die door een zwarte band in twee gelijke delen was verdeeld. Omdat Juliana geen uitkomst wist vroeg ze aan onze Heer zelf wat dit te betekenen had. Als antwoord kreeg ze dat in de Kerk een feest ontbrak. Het tegenwoordige Sacramentsdag. Aan Juliana werd gevraagd zich in te spannen voor de instelling van dit feest in de Kerk. Het is de Aartsdiaken Jacques Pantaléon die in Luik met Sacramentsdag in aanraking komt. Het college van Kardinalen wees later Jacques Pantaléon aan als de nieuwe Paus (Paus Urbanus IV). Met de bul: Transiturus de hoc mundo bepaalde Paus Urbanus IV op 11 augustus 1264 dat Sacramentsdag voortaan in de gehele Kerk gevierd moest worden. Deze bepaling geldt nog tot op de dag van vandaag. 

1e lezing: Gen. 14, 18 – 20

2e lezing: 1 Kor. 11, 23 – 26

Evangelie: Lc.9, 11b – 17

Hebben wij nog wel Katholieke bisschoppen?

Vandaag op 18 juni maakte iemand mij erop attent dat een aantal Zuid-Amerikaanse bisschoppen aanwezig zijn geweest bij een afgodendienst en dat zij daarin ook geparticipeerd hebben. Als je de foto's ziet, dan vraag je af wat hier aan de hand is. Een gevalletje van geloofsafval? Of werd het Katholiek geloof afgezworen? Het is natuurlijk gissen, maar zeker is dat de foto's de nodig vragen oproepen, vooral als je bedenkt dat er zeer veel Christenen van de Katholieke Kerk in het Romeinse rijk op gruwelijke wijze voor hun geloof werden doodgemarteld, enkel en alleen maar omdat ze weigerden te offeren aan de 'goden'. En dan zie je dit soort foto's...

Ik moet erbij zeggen dat het niet mijn bedoeling is om kritiek op bisschoppen te uiten. Niet direct of indirect. Maar ik denk dat ik de enige niet ben die graag een paar antwoorden van deze bisschoppen wil hebben en vooral naar het waarom. Deze foto's komen precies op de tijd dat het werkdocument van de Amazone is vrijgegeven en het is nu al zeker dat dit document de nodige vragen oproept. 

Volgens het bijschrift van de foto betreft het een Inca-ceremonie waar de nieuwe Bisschop Atisha bij was. De ceremonie was - volgens het bijschrift van de foto - een daad van Inca-aanbidding opgedragen aan de 'goden' van de aarde (Pachamama), Tata Inti (zon) en de Malkus (de geesten van de bergen). Een groep Chileense bisschoppen waren bij deze 'ceremonie' aanwezig. Die vond plaats op 17 januari 2015. 

De Inca-priester is geknield op een tapijt dat omgevormd is tot een soort 'altaar'. Op dit 'altaar' worden dan bladeren van de Coca-plant, een zak zaden en twee flessen, een met water en de andere met sterke drank neergelegd. Deze worden dan aan de heidense afgoden geofferd. Opvallend is dat deze Katholieke bisschoppen voor dit 'altaar' bogen. Onder de aanwezige bisschoppen waren ook aanwezig de Apostolische nuntius van Chili en de Aartsbisschop van Santiago. Opvallend is dat deze bisschoppen allemaal in de rij staan om de blaadjes aan de 'goden' te offeren. 

De gewone gelovigen begrijpen het intussen niet meer. Dat is inmiddels ook wel duidelijk.

Hoogfeest van de Heilige Drie-eenheid - overweging

Soms beseffen we niet dat we als belijdende Rooms Katholieken zelf vaak de Heilige Drie-eenheid aanroepen. We doen dat door het maken van een Kruisteken, waarvan we de Naam van de H.Drievuldigheid aanroepen met: "In de Naam van de Vader en de Zoon en de Heilige Geest". Als de Heilige Mis begint, begint de priester steevast met het Kruisteken en het aanroepen van de Naam van de H.Drievuldigheid, Vader, Zoon en Heilige Geest. Dan pas volgt al het andere van de Mis. Als een kindje gedoopt wordt, dan gaat dit ook via de aanroeping van de H.Drievuldigheid. Zo hebben wij het Heilig Doopsel zelf ook ontvangen.

Als wij dan de Drie-ene God aanroepen en het Kruisteken maken als wij een gewijde plaats, een kerkgebouw binnen komen, laten wij dit Kruisteken dan met aandacht uitvoeren en niet met ons rechterhand de zaak afraffelen. Er zijn mensen die dit afraffelen zó goed onder de knie hebben, dat er helemaal geen Kruisteken ontstaat, maar iets wat daar op lijkt, alsof men zich voor zijn Christen-zijn schaamt. Dat is natuurlijk geen Kruisteken waar God behagen in schept. Als wij onze vingers in het wijwater dopen en dit teken maken, laten wij dan een heilig Kruisteken maken, een, die de Goddelijke Drievuldigheid doet eren en Hem recht doet! Wij zijn immers Christenen, en dienen daar ook voor uit te komen. Zo leggen wij ook getuigenis af wie wij zijn, wat wij belijden en dat wij niet terugschrikken voor anderen die ons geloof niet delen. Iemand die op een eervolle wijze een heilig Kruisteken maakt, geeft aan dat hij of zij zijn geloof echt op waarde schat. Deze Christenen zullen zeker niet zo makkelijk geconfronteerd worden met lieden die het geloof komen aanvallen. Wie met respect zijn eigen geloof belijdt, die zal ook in veel gevallen met respect worden behandeld door andersdenkenden.

Laten wij dat dus niet vergeten als wij een kerkgebouw binnenkomen. Wij komen in eerbied binnen, maken eerbiedig een heilig Kruisteken, en spreken de Naam van de Heilige Drievuldigheid op eerbiedige wijze uit. Dat kan in je eigen taal of in het Latijn. Zo moeten wij als Christenen getuigenis afleggen en niet op een andere wijze en helemaal niet op een verkeerde wijze.

1e lezing: Spr. 8; 22 – 31 

2e lezing: Rom. 5; 1 – 5 

Evangelie: Joh. 16; 12 – 15 

Kleur: Wit, Jaar: C.

Verklaring Kardinaal Burke vertaald in het Nederlands

Kardinaal Burke (links) en hulpbisschop A. Schneider

Diocesaan priester Cor Mennen is zo goed geweest om de Verklaring van de Waarheden over het Geloof vanuit het Engels naar het Nederlands te vertalen. 

De Nederlandse vertaling vindt u hier. Men kan het artikel selecteren en kopieren en opslaan als pdf- of epub-document waardoor men het ook lezen kan in een e-bookreader.

Verder zijn er ontwikkelingen te melden in de Orde van Malta. Zoals men wel weet heeft de ordeleiding onlangs besloten om de Buitengewone Vorm van de Romeinse Liturgie voor de gehele orde te verbieden. Maar nu blijkt dat dit veel onrust heeft veroorzaakt binnen de orde zelf. De critici binnen de orde durven niet met naam en toenaam in de krant, omdat men bang is voor represailles door de ordeleiding. Het volledige verhaal staat in de National Catholic Register en is te lezen via deze link. Bovendien moet er nog bijgezegd worden, dat artikel 3 van Summorum Pontificum van Paus Benedictus XVI nooit bedoeld is geweest om de gehele Liturgie te verbieden, zoals dat wel door de Grootmeester in zijn brief werd gesuggereerd. Uit het verhaal blijkt dat er lang is gelobbyd vanuit Duitsland en vanuit bepaalde Scandinavische landen om de Buitengewone Vorm uit de organisatie verwijderd te krijgen. 

Al met al een buitengewone vervelende ontwikkeling in de Orde van Malta. Zo te zien zijn alle leden van goede katholieke huize uit de orde verwijderd en wat daarvoor in de plaats is gekomen, blijkt een zwak aftreksel te zijn als het gaat om het onderhouden en geloven van de Katholieke Leer. 

Tijd dat de orde zichzelf maar gaat opheffen. Aan nep-katholieken, waarvan sommigen banden onderhouden met de Vrijmetselarij en die ook nog condooms uitdelen in de wereld heeft niemand iets.

De Orde van Malta kan zich maar beter opheffen

Vlak na het publiceren van de Verklaring door Kardinaal Raymond Burke en Bisschop Athanasius Schneider, kwam op 10 juni j.l.  de superieur Fra. Giacomo Dalla Torre van de Orde van Malta met een eigen verklaring aanzetten dat de Heilige Mis in de Buitengewone Vorm van de Romeinse Liturgie werd verboden voor de genoemde orde. Er waren berichten op het internet te vinden die spraken van een hoax, maar een zegsvrouw van de orde heeft bevestigd dat de brief van Fra. Giacomo Dalla Torre echt is. In de brief wordt duidelijk gemaakt dat per direct de Buitengewone Vorm wordt verboden en dat alleen Novus Ordo Missae van Paulus VI moet worden gevolgd. Wie de brief leest merkt op dat Summorum Pontificum van Paus Benedictus XVI verkeerd is geschreven.

Als bewijs hiervan publiceer ik de brief op deze pagina.

Volgens berichten zouden nogal jonge leden van de Orde van Malta erg gesteld zijn op de Buitengewone Vorm van de Romeinse Liturgie, en het ziet er naar uit dat zij nu - zonder opgave van redenen - van de H.Mis in de Buitengewone Vorm beroofd zijn. De Orde kwam in het nieuws toen bleek dat de Orde - in strijd met het Katholiek Leergezag - voorbehoedmiddelen aan het uitdelen was in bepaalde landen. Deze rel leidde uiteindelijk tot een ingreep door de Heilige Stoel. 

Hoe groot de kans zal zijn dat de leden de Orde de rug toekeren is natuurlijk koffiedik kijken, maar misschien wordt het wel eens hoog tijd dat die leden dat ook echt gaan doen. Ik weet dat er ordeleden zijn die eruit zijn gestapt omdat zij het niet eens waren met de anti-Katholieke tendenzen die daar heersten. 

Wie graag het initiatief wil nemen tot de oprichting van een nieuwe Orde van Malta, een die onvoorwaardelijk belijdend Rooms Katholiek is, trouw aan het Authentiek Leergezag (en niet waar de persoonlijke mening opeens "Leergezag" heet) en waar ook de Vrijmetselarij niet in is doorgedrongen, die wordt van harte uitgenodigd die oprichting daadwerkelijk mogelijk te maken.

Post Scriptum: Er is helaas meer vervelend nieuws te melden. Zoals het er nu uitziet zijn de Kleine Zusters van Maria in Frankrijk definitief opgedoekt, althans in de vorm waarin zij bestond. Eerder schreef LifeSiteNews hier al over. Zie daarvoor deze link. Op de website van de zusters staat de meest recente berichtgeving hierover (link). Ik vraag aan een ieder om voor de zusters te bidden, maar evenzo voor iedereen die openlijk vervolgd wordt in de Kerk vanwege hun Katholiciteit.

Post Scriptum 13 juni: Uit een artikel van het National Catholic Register blijkt dat de maatregel van de Grootmeester om de Buitengewone Vorm in zijn geheel te verbieden voor de Orde van Malta veel onrust heeft veroorzaakt bij ordeleden. Uit angst voor repressailles durven zij niet met hun naam in de krant te verschijnen. Critici uit de orde spreken van een organisatie die op dictatoriale manier wordt geleid. Een canonist weerspreekt de gedachte dat met behulp van Summorum Pontificum de Buitengewone Vorm in zijn geheel voor de orde kan worden verboden, zoals de Grootmeester ten onrechte beweert naar aanleiding van artikel 3 in Summorum Pontificum. 

Uit het verhaal van het NCR blijkt dat er al enige tijd door verschillende regionale afdelingen is gelobbyd om de Buitengewone Vorm van de Romeinse Liturgie verboden te krijgen. Maar het is logisch, dat het Summorum Pontificum van Paus Benedictus XVI niet bedoeld is geweest om een verbod van deze Liturgie mogelijk te maken. De bedoeling was om het gebruik juist te liberaliseren. De ordeleiding van Malta heeft zijn hand overspeeld en dat heeft duidelijk onrust binnen de orde veroorzaakt.

Kardinaal Burke en Bp Schneider geven verklaring uit

Kardinaal Burke (staande midden)

Kardinaal Raymond Burke en Bisschop Athanasius Schneider hebben samen met andere bisschoppen een verklaring van Waarheden over het Geloof gepubliceerd om de Doctrinaire verwarring, die op dit moment overduidelijk aanwezig is, te corrigeren. Het document is in het Engels en kan hier worden gedownload. De gelovigen worden dringend aangeraden om deze tekst te lezen, waardoor zij voor verwarring en ketterij beschermd zijn. De situatie in de Kerk is dermate dramatisch dat vooral de gelovigen zich dienen te bewapenen met een degelijke kennis en goede catechese. 

De reden voor dit document ligt in het feit dat door de huidige verwarring binnen de Kerk en de samenleving de redding van de zielen op het spel hebben gezet. Sommige van deze 40 Waarheden die in de verklaring worden toegelicht, verwijzen impliciet naar de uitspraken van Paus Franciscus, terwijl anderen betrekking hebben op de verwarring die zich tijdens het Pontificaat heeft voorgedaan of zijn geïntensiveerd. Andere fouten verwijzen naar de morele fouten in de samenleving die het leven van anderen ernstig schaden. 

Deze verklaring handhaaft opnieuw de Kerkelijke Leer over de Eucharistie, het Sacrament van het Huwelijk en het Priestercelibaat. Het hele verhaal met het document is te lezen op LifeSiteNews.

Ook wordt in de verklaring duidelijk gemaakt dat de "Hel bestaat" en dat de zielen in staat van doodzonde die tot de Hel worden veroordeeld, daar eeuwig lijden (het is overigens een Geloofspunt dat de straffen in de Hel eeuwigdurend zijn). Verder staat in de verklaring welke religie door God echt gewild is. Dit in verband met de ondertekening van een document in Abu Dhabi, waarin beweerd werd dat de "diversiteit van religies" gewild zou zijn door God. Deze Abu Dhabi-verklaring wordt door de verklaring van de Kardinalen en bisschoppen van tafel geveegd.

Medische operaties die de bedoeling hebben om het geslacht van mensen aan te passen worden in dezelfde verklaring ernstige zonden genoemd en een rebellie tegen de Goddelijke wet en de Natuurwet.

Er is op dit moment van schrijven nog geen werkvertaling in het Nederlands. Het pdf-document is o.a. in het Engels opgesteld. Zie daarvoor de link boven in het artikel.

De ondertekenaars van deze verklaring zijn: 

Kardinaal Raymond Burke, Beschermheer van de Soevereine Militaire Orde van Malta; Kardinaal Janis Pujats, Aartsbisschop-emeritus van Riga, Excellentie Tomash Peta, Aartsbisschop van de Aartsdiocees van de Heilige Maria in Astana, Kazakhstan; Jan Pawel Lenga, Aartsbisschop-bisschop emeritus van Karaganda, Kazakhstan; en Athanasius Schneider, Hulpbisschop van de Aartsdiocees van de Heilige Maria in Astana.

Pinksteren - de Nederdaling van de Heilige Geest

Veni, creator Spiritus

mentes tuorum visita,

imple superna gratia,

quae tu creasti pectora.

Qui diceris Paraclitus,

altissimi donum Dei,

fons vivus, ignis, caritas

et spiritalis unctio

Tu septiformis munere,

digitus paternae dexterae

tu rite promissum Patris

sermone ditans guttura.

Accende lumen sensibus,

infunde amorem cordibus,

infirma nostri corporis,

virtute firmans perpeti.

Hostem repellas longius

pacemque dones protinus,

ductore sic te praevio,

vitemus omne noxium.

Per te sciamus da Patrem,

noscamus atque Filium,

te utriusque Spiritum

credamus omni tempore.

Deo Patri sit gloria,

et Filio qui a mortuis

Surrexit, ac Paraclito,

in saeculorum saecula.

Amen.

Ik wens u allen een gezegend Pinksterfeest toe!

Het is doorzieken met Fr.Sosa Abascal S.J.

Wordt de Generaal overste van de Jezuïeten niet verweten dat hij vaag is over het waarheidsgehalte van de H.Evangeliën, nu relativeert deze overste het bestaan van de Duivel die hij met een kunstig theologisch rookgordijn afschildert als een 'symbool'. Erg handig natuurlijk, om de Duivel als een symbool voor te stellen, ware het niet dat het Buitengewoon Leergezag op het Vierde Lateraans Concilie in 1215 een uitspraak daarover gedaan heeft. En daar wordt helemaal niet gesproken van een 'symbool'. Wat verder opvalt is dat deze Pater Jezuïet zelfs de Dogmatiek hiermee aanvalt. Er bestaan zeker twee Dogma's door het Buitengewoon Leergezag uitgesproken waarin gesproken wordt van de Duivel. Door van een 'symbool' te spreken, relativeer je niet allen het bestaan van de Duivel, maar zelfs valt hij op indirecte wijze het Geloofspunt aan over de straffen in de Hel. 

Er is al vaker gewaarschuwd voor de denkbeelden van Fr. Sosa Abascal S.J. die in een eerder artikel op dit blog is verschenen, en waarbij deze Generaal Overste het zelfs aandurfde te beweren dat we niet konden weten wat Jesus werkelijk gezegd zou hebben, omdat er 'geen bandrecorders' in die tijd bestonden(!) Hiermee relativeerde hij niet alleen de Evangeliën, maar maakte daarmee God tot een leugenaar die niet in staat zou zijn geweest om de schrijvers van het Evangelie te Inspireren en ons de volle Waarheid te doen kennen en zodoende relativeerde hij ook verschillende Concilie-uitspraken die door hem vakkundig op een zijspoor werden uitgerangeerd. Je kunt maar hopen dat er heel veel gelovigen in de Kerk zijn geweest die deze waanzin genadeloos de deur hebben gewezen. 

Volgens de Schrift en de Overlevering van de Kerk wordt de Duivel, Satan, gezien als een gevallen engel die in het begin door God goed is geschapen, maar later uit zichzelf slecht is geworden. Zoals de Catechismus van de Katholieke Kerk leert is het niet de onvolkomenheid van de oneindige Goddelijke barmhartigheid de oorzaak ervan dat de zonde die de Duivel bedreef niet vergeven kon worden, maar wegens het onherroepelijke karakter van de keuze van deze engelen. En dan kan je toch zeker niet van een 'symbool' spreken, want sinds wanneer kan een 'symbool' zondigen en in opstand komen tegen God?

Het is dus niet alleen oppassen voor de Generaal Overste van de Jezuïeten, maar hij kan er zeker van zijn dat elke uitspraak van hem vanaf nu onder een heel groot doctrinair vergrootglas zal worden gelegd.

Hoe ketterij ongemerkt de Kerk binnensluipt

Het is al weer enige jaren geleden dat aartsbisschop Robert Zöllitsch, toenmalig voorzitter van de Duitse Bisschoppenconferentie in een televisie-interview vlak voor de Goede Week zei dat het idee van de kruisdood als offer van verzoening niet langer houdbaar was. Nee, God had geen zoenoffer nodig. De moderne visie op het lijden van Christus was dat Deze naast ons en speciaal naast de lijdende mens was gaan staan; dat hij tot in de dood solidair met ons was geworden. Dit is een aperte ketterij die op een centraal punt regelrecht ingaat tegen de leer van de Kerk.

Het modernisme dat sinds (en mede door) het Concilie in de Kerk is doorgebroken, heeft moeite met de begrippen zonde, oordeel, veroordeling, vagevuur en hel. Daarom worden deze begrippen in de prediking en catechese verzwegen en verdonkeremaand. Uiteraard verdwijnen dan ook ideeën als een rechtvaardige en straffende God, een God die verzoend moet worden, en een mens die niet tot die verzoening in staat is en dus verlossing nodig heeft, achter de horizon van de menselijke kortzichtigheid en eigengereidheid. Dan zit men in zijn maag met het verzoenend kruisoffer van Christus en met de eucharistie als Misoffer.

Er zijn genoeg theologen aan de katholieke instituten die dit ongestraft leren en een andere, heterodoxe draai geven aan de duidelijke Bijbelteksten rond deze thema’s. Maar dat bisschoppen zoals Zöllitsch dat openlijk zeggen, is eerder zeldzaamheid dan regel. De meer liberale bisschoppen willen, om alle moeilijkheden te vermijden, toch liefst binnen de lijntjes kleuren en zullen zich dan rond deze thema’s hullen in handig stilzwijgen. Dat stilzwijgen wordt dan soms modieus algemeen en niemand heeft het er nog over. Daarmee verdwijnen deze noties ongemerkt uit het geloofsleven van de gemiddelde gelovige.

Nu wat het verzoenend offer van Christus betreft en al wat daarmee samenhangt. Laten we vooropstellen dat de evangelische boodschap helder is. Ik laat hier enkele Bijbelteksten volgen die door vele andere zouden kunnen worden aangevuld:

Want dit is mijn Bloed van het Verbond, dat voor velen vergoten wordt tot vergeving van zonden. (Mt. 26, 28)

Daarom heeft Hij ons bestaan willen delen, om door zijn dood de vorst van de dood, de duivel, te onttronen, en te bevrijden hen die door de vrees voor de dood heel hun leven aan onvrijheid onderworpen waren. (Hebr. 2, 14-15)

Hij hoeft ook niet, zoals de hogepriesters, elke dag opnieuw eerst voor zijn eigen zonden offers op te dragen en daarna voor die van het volk, want dit heeft Hij eens voor al gedaan, toen Hij zichzelf ten offer bracht. (Hebr. 7, 27)

Door de eeuwige Geest heeft Hij zichzelf aan God geofferd als een smetteloos offer, dat onze ziel zuivert van dode werken om de levende God te eren. En daarom is Hij middelaar van een nieuw verbond: er heeft een sterven plaatsgehad dat bevrijding brengt van de zonden die onder het eerste verbond zijn bedreven. (Hebr. 9 14-15)

Want allen hebben gezondigd en allen zijn verstoken van de goddelijke heerlijkheid. En allen worden zij om niet door zijn genade gerechtvaardigd, krachtens de verlossing die in Christus Jezus is. Hem heeft God voor wie gelooft aangewezen als zoenoffer door zijn bloed. (Rom. 3, 21-25)

Die verzoenende kruisdood van Christus wordt door enkelen ontkend en door velen verzwegen waardoor dit geloofspunt uit het besef van de gelovigen wegglijdt. Dat blijkt uit het feit dat in het Paasmysterie tegenwoordig de nadruk ligt op de verrijzenis, terwijl de verrijzenis “slechts” de vrucht is van het Paasmysterie. Het hart van het Paasmysterie is het kruis waardoor Christus ons verlost heeft en de verrijzenis heeft mogelijk gemaakt. Het hart van de eucharistie is niet de Communie. De Communie is “slechts” de vrucht van het Misoffer. Het hart van de viering is de Consecratie, het moment waarop het verzoenend offer voltrokken wordt.

Onder invloed van het hardnekkig zwijgen hierover de laatste vijftig jaar, vinden mensen dat het alleen maar zin heeft aan de eucharistie deel te nemen, als je te communie kunt gaan en vinden veel mensen (niet alleen leken) dat een communiedienst een vervanging is van de Mis waarvoor ze ook met een gerust hart intenties opgeven en aannemen. Ook de intenties zijn dus losgemaakt van hun verzoenende betekenis en betekenen nu alleen nog het publiek noemen van de naam en een inkomstenbron voor de parochie.

Bovenstaande gedachten kwamen bij mij op toen ik in de “BisdomNieuwsbrief” onder het kopje Pasen 2019  “God is onvoorwaardelijk trouw” een overigens mooi stukje van onze bisschop las, maar het vertoonde wel min of meer de boven beschreven mankementen. Ik lees daar “Jezus leeft volkomen vanuit zijn biddende relatie met de Vader en kan zo zijn roeping waarmaken: leven voor God en de naaste. Hij is gevende en vergevende liefde tot op het kruis van Golgotha. Op de Paasmorgen wordt die liefde voor kwetsbare en falende mensen bevestigd. De gestorven Christus is niet in de dood achtergebleven.” Dat is waar en mooi maar het is niet de diepste werkelijkheid van ons geloof: van de mens die in Christus en door diens kruisdood met God verzoend wordt; van de mens die aan die verzoening deel krijgt in het doopsel en zo voor God gerechtvaardigd wordt. Pas vanuit die verzoening en rechtvaardiging wordt de verrijzenis begrijpelijk. Ik zeg niet dat de bisschop dit ontkent of bewust zou verzwijgen. Ik constateer dat na Vaticanum II in de Kerk breed een sfeer is gegroeid waardoor men er niet meer over praat, tot je plotseling schrikt van een Zöllitsch die het dogma botweg ontkent en dan blijkt de ketterij ongemerkt de Kerk te zijn binnengeslopen.

Bron: Fortes in Fide, auteur: C.Mennen pr.