Op de eerstvolgende Zondag, 15 juni 2025, viert de Kerk het Feest van de Heilige Drievuldigheid. Deze feestdag werd door Paus Johannes XXII in 1334 definitief in de Romeinse Liturgie ingevoerd. Deze viering is niet zomaar een vrome devotie, waartoe de gelovigen zich al of niet voelen aangetrokken. Deze verering immers is de opperste taak van de Kerk: de lof van Gods Drievuldigheid, het meest centrale geheim van het Christendom en is de uiteindelijke taak van alle gebed, een mysterie dat door de grootste theoloog niet te doorgronden is.
We beginnen met op waardige wijze het Kruisteken te maken als de H.Mis begint of als wij onze Rozenkrans willen bidden. Tijdens het maken van het Kruisteken, spreken wij de naam van God de Vader, God de Zoon en God de Heilige Geest uit.
Wij willen God danken dat Hij ons in Christus Jesus dit diepste geheim van zijn Wezen heeft willen openbaren. Die openbaring is nodig om Christus werkelijk te kennen ("Gij zijt de Zoon van de Levende God!", zoals Petrus verklaarde). Christus geeft als antwoord dat Petrus zalig is en dat niet vlees en bloed dit hebben geopenbaard "maar mijn Vader die in de Hemel is". Zonder deze openbaring die van God komt, kunnen we niet weten wie Christus werkelijk is. En wie het toch probeert, komt bedrogen uit. Dan verschijnen antwoorden als: "Hij is een van de profeten". Tegenwoordig wordt Christus' ware identiteit op dezelfde manier geloochend, omdat men denkt dit zelf te kunnen uitmaken wie Hij is. Maar zo werkt dat natuurlijk niet. We hebben net als Petrus de openbaring nodig van God de Vader wie zijn Eniggeboren Zoon werkelijk is en niet wat de mensen ervan willen maken. De openbaring die wij nodig hebben wordt onderwezen door de Kerk. Voor het heil van de zielen, moeten we daarom naar de Kerk luisteren die ons het geheim van deze openbaring aan ons meedeelt en die wij nodig hebben voor onze verlossing.
Ik wens u allen een zalige Drievuldigheidszondag toe!