Uit de geschriften van de heilige priester Thomas van Aquino († 1274)
O kostbare en wonderlijke maaltijd!
Omdat
de eniggeboren Zoon van God ons deelachtig wilde maken aan zijn eigen
wezen, heeft Hij ons bestaan op zich genomen: Hij is mens geworden om de
mensen te vergoddelijken. Bovendien heeft Hij wat Hij van ons heeft
genomen, weer geheel aan ons geschonken omwille van ons heil. Want op
het altaar van het kruis bood Hij God de Vader zijn lichaam aan als
offer voor onze verzoening. Zijn bloed vergoot Hij als losprijs en
tevens als een waterbad om ons te verlossen uit de ellende van de
slavernij en ons te reinigen van alle zonden.
De
gedachtenis aan zo’n grote weldaad heeft Hij onder ons levend willen
houden voor altijd. Daarom liet Hij zijn getrouwen zijn Lichaam na als
voedsel en zijn Bloed als drank in de gedaante van brood en wijn. O
kostbare en wonderlijke maaltijd, heilzaam en zoet van smaak! Immers,
wat kan er kostbaarder zijn dan deze maaltijd waarin niet het vlees van
kalveren en bokken, zoals vroeger onder de Wet, maar Christus zelf,
waarachtig God, ons als voedsel wordt gegeven? Wat is er wonderlijker
dan dit sacrament?
Geen sacrament ook is
heilzamer dan dit, want het verwijdert de zonden, vermeerdert de deugden
en verrijkt ons diepste wezen met een overvloed van geestelijke gaven.
Het
wordt in de gemeenschap van de gelovigen voltrokken voor levenden en
doden. Zo komt aan allen ten goede wat voor het heil van allen is
ingesteld.
Hoe zoet van smaak tenslotte dit
sacrament is, kan niemand onder woorden brengen. Hier proeft men immers
de geestelijke zoetheid aan haar bron zelf, hier gedenkt men de alles
overtreffende liefde waarvan Christus in zijn lijden heeft getuigd.
Welnu,
om de onmetelijkheid van die liefde dieper in het hart van zijn
volgelingen in te prenten, heeft de Heer bij het laatste avondmaal dit
sacrament ingesteld, toen Hij - na de viering van het pascha met zijn
leerlingen - uit deze wereld heenging naar de Vader.
Zo
heeft Hij als blijvend aandenken aan zijn lijden en dood dit sacrament
nagelaten, de vervulling van de vroegere voorafbeeldingen, het grootste
van zijn wonderwerken en een uitzonderlijke troost voor hen die zouden
treuren over zijn afwezigheid.
