Rechteloosheid in Rusland

Op de persconferentie, na zijn vrijlating, vertelde Vladimir Kara-Murza (foto links) dat het bijwonen van een kerkdienst hem werd geweigerd tijdens zijn gevangenschap in Rusland. En dan denk je: hoe kan het, dat de machthebbers in Rusland wel de prachtigste kerken laten bouwen, zelf deelnemen aan de Orthodoxe Liturgie met de prachtige gezangen, waarbij Vladimir Poetin ook nog zelf deelneemt, maar politieke gevangenen verbieden om een kerkdienst bij te wonen. Hoe rechteloos ben je dan in Rusland eigenlijk? 

En dat zijn echt niet de meest schrikwekkende berichten over mensenrechtenschendingen die je te horen krijgt.

Jaren terug zag ik eens op de televisie een reportage van een Communistische leider in Zuid-Amerika die op de boekenplank van zijn werkkamer een Crucifix had staan. De journalist, die een interview wilde afnemen, stond daarover verbaasd. Hoe kan iemand die Communist is, een Crucifix in zijn werkkamer hebben staan? Natuurlijk zou de 'conclusie' kunnen zijn geweest dat de man niet zo een erge Communist was, maar de gelovige toeschouwer die het zag, kreeg het rare gevoel bedrogen te worden. Wie zegt immers niet dat die Crucifix daar om tactische of politieke redenen was neergezet? Want met politici weet je het niet altijd zo zeker. Ze hebben immers het volk nodig en in andere landen waar de democratie heerst, mag men in sommige gevallen de Christenen niet over het hoofd zien wegens aankomende verkiezingen. 

 

Ik moet erbij zeggen dat ik wel altijd een slag om de arm houd. Maar wat je nu in Rusland ziet (en hoort) is ook iets dat je niet zou gauw vergeet: met grote pracht en praal immers nemen Poetin en de zijnen deel aan de Liturgie, maar in de kerkers van Rusland worden de meest basale religieuze mensenrechten gewoon vertrapt. Zei de Heer niet dat wij de boom aan zijn vruchten herkennen?