Tweede Zondag van de Advent

In het Missaal van de Buitengewone Vorm van de Romeinse Liturgie, voor de Tweede Zondag van de Advent staat een mooi stukje als introductie van het Epistel van de Heilige Apostel Paulus aan de Romeinen (15;4-13). Er staat het volgende geschreven: Wij moeten elkaar liefhebben om door deze eensgezindheid de Vader te verheerlijken. Op deze wijze immers volgen wij Christus na, die niet alleen - terwille van de beloften aan de vaderen - de Verlosser is geworden van de Joden, maar ook - uit barmhartigheid - van de heidenen. Dit laatste bewijst de Apostel uit het Oude Testament. In de Advent overwegen wij, hoe de Heer gekomen is om geheel de wereld tot de Vader te brengen, en hoe wij door zijn ontferming uit de heidenen zijn geroepen.

Het is daarom van het grootste belang dat ons Christendom, en het Geloof dat wij belijden, geen technisch Christendom wordt, zoals sommigen onlangs hebben gedaan. Zo vertelde iemand eens dat hij wel zijn familieleden had vergeven (wegens een dispuut), maar diep in zijn hart haatte. Kijk, dan kan dus niet: hoe kun je iemand liefhebben als je hem haat? Als wij dus vergiffenis schenken, dan moeten wij dat uit de grond van ons hart doen, zoals Jesus dat zelf in het H.Evangelie ons geleerd heeft. En als je zelf geen kracht genoeg hebt om dit te doen, bid dan tot onze Heer om hulp! Als je werkelijk meent wat je zegt, dus met een oprecht hart bidt, dan zal Hij je zeker verhoren. Dat kost soms geduld en tijd, maar wie op de Deur blijft kloppen, die Deur zal zeker worden opengedaan. We moeten daarom nooit wanhopen. 

Zowel in het Missaal van de Buitengewone Vorm als de Gewone Vorm, treedt Johannes de Doper als voorloper op van de Messias, onze Verlosser. Johannes predikte een doopsel van bekering. Met de komst van Christus Jesus werden door Hem de instellingen van de Heilige Sacramenten mogelijk gemaakt. Nu hebben wij dankzij de grote liefde van Christus die Hij ons betoond heeft, het Heilig Sacrament van het Doopsel ontvangen. 

Het Heilig Doopsel geeft de Eerste Heiligmakende Genade, waardoor de erfzonde en zonodig alle andere zonden worden uitgewist. Het vergeeft alle straffen van die zonden. Het geeft ons het Christelijk merkteken, en het maakt ons tot kinderen van God, tot leden van de Heilige Kerk en erfgenamen van de Hemel. Het stelt ons in staat om de andere Heilige Sacramenten te ontvangen. Het is dus daarom van het allergrootste belang dat kleine kinderen worden gedoopt en van de erfzonde worden verlost.

Eerste Zondag van de Advent

Uit de Onderrichtingen van de heilige Cyrillus, bisschop van Jeruzalem († 348)

De tweevoudige komst van Jesus Christus.

Wij verkondigen de komst van Christus. Niet alleen zijn eerste komst, maar ook de tweede, die veel heerlijker zal zijn dan de eerste. Want de eerste stond in het teken van de beproeving, de tweede voert de kroon van de goddelijke heerschappij.

Want bij onze Heer Jesus Christus verloopt alles meestal op tweevoudige wijze: een tweevoudige geboorte, de ene uit God vóór alle tijden, de andere uit de Maagd bij de volheid van de tijden; een tweevoudige nederdaling, de ene onmerkbaar, zoals de dauw op de vacht van Gideon, de tweede in volle klaarheid, die nog moet komen.

Bij zijn eerste komst werd Hij in doeken gewikkeld in een kribbe, bij zijn tweede is Hij met licht bekleed als met een mantel. Bij de eerste doorstond Hij de beproeving van het kruis en gaf Hij niet om vernedering en smaad, bij de tweede komt hij omstuwd door een legerschaar van engelen, in heerlijkheid.

Daarom houden wij het niet alleen bij zijn eerste komst, maar zien wij ook uit naar de tweede. Bij zijn eerste komst hebben wij geroepen: ‘Gezegend de Komende in de naam des Heren’ (Mt. 21, 9), bij de tweede zullen wij weer hetzelfde roepen. Met de engelen zullen we Hem tegemoet trekken, voor Hem knielen en roepen: ‘Gezegend de Komende in de naam des Heren’. De Verlosser zal dan komen, niet om zich opnieuw te laten vonnissen, maar om vonnis (*) te spreken over hen die Hem hebben gevonnist. De eerste keer zweeg Hij, toen men Hem veroordeelde. Maar dan zal Hij de misdadigers die Hem bij zijn kruisgang onmenselijk hebben behandeld, aan hun daden herinneren en zeggen: ‘Zou ik dan zwijgen als gij zo iets doet?’ (Ps. 50 (49), 21). Eerst kwam Hij, volgens het heilsplan, om de mensen met aandrang te onderrichten, maar dan zullen zij zich noodgedwongen aan zijn heerschappij onderwerpen, zelfs tegen hun wil.

Over die beide komsten spreekt de profeet Maleachi: ‘Plotseling zal de Heer in zijn heiligdom binnentreden, de Heer die gij zoekt’ (Mal. 3, 1). Dat betreft zijn eerste komst. Maar dan spreekt Maleachi over zijn tweede komst: ‘De bode van het verbond, naar wie gij met vreugde uitziet. Zie, Hij komt, de Heer van de machten. Maar wie verdraagt de dag van zijn komst? Wie blijft er staande, als Hij verschijnt? Want Hij is als het vuur van de smelter, als het loog van de blekers. Hij zal zich neerzetten, Hij die het zilver smelt en reinigt’ (Mal. 3, 1-3).

Ook Paulus verwijst naar deze dubbele komst van de Heer, wanneer hij aan Titus schrijft: ‘De genade van God, bron van heil voor alle mensen, is op aarde verschenen. Zij leert ons goddeloosheid en wereldse begeerten te verzaken en bezonnen, rechtvaardig en vroom te leven in deze tijd, terwijl wij uitzien naar de zalige vervulling van onze hoop, de openbaring van de heerlijkheid van onze grote God en Heiland, Christus Jezus’ (Tit. 2, 11-13). Ziet gij hoe Paulus spreekt over een eerste komst die hij dankbaar gedenkt, én over een tweede waarnaar wij uitzien?

Daarom is de inhoud van het geloof dat wij belijden, aldus overgeleverd: wij geloven in Hem ‘die opgestegen is ten hemel en zit aan de rechterhand van de Vader, die zal weder komen in heerlijkheid, om te oordelen de levenden en de doden, en aan zijn rijk komt geen einde’. Onze Heer Jezus Christus zal dus uit de hemel komen. Bij het einde van deze wereld zal Hij komen in heerlijkheid, op de laatste dag. Want aan deze wereld zal een einde komen, en deze geschapen wereld zal weer nieuw geschapen worden.

Bron: Nederlands Getijdengebed, Lezingendienst.

Post Scriptum: (*) Het is daarom altijd raadzaam om ons geweten te onderzoeken en ons af te vragen wat wij verkeerd gedaan hebben tegen Jesus. Gelukkig heeft de Kerk het Heilig Sacrament van Boete en Verzoening ontvangen van de Heer, die Hij in de privé-openbaring van Zuster Faustina de Poort van zijn Barmhartigheid noemt. Wijs daarom nooit en te nimmer Gods barmhartigheid af! En het maakt niet uit hoe groot je zonden zijn al heb je misschien de meest verschrikkelijkste dingen gedaan, want Gods Barmhartigheid is oneindig en Hij vergeeft werkelijk alle zonden, welke dat ook moge zijn. Dat moeten we nooit vergeten!

Problemen Heer Kardinaal?

Er lijkt wel een soort veenbrand bezig te zijn in de Kerk als het gaat over Maria als Co-Redemptrix. Het stukje van Bisschop Mutsaerts onlangs is het lezen waard en ik raad iedereen dit even te doen (zie de link hierboven). Natuurlijk vindt men niets nieuws uit als het over de Moeder van God gaat, want Medeverlosseres is door de eeuwen heen altijd geloofd, maar kennelijk tot op heden nog niet theologisch goed geconcretiseerd. Ja, dat kan natuurlijk altijd. Het kost namelijk tijd voor theologen om de dingen in ons Katholiek geloof duidelijk te maken. Maar dat wil nog niet zeggen, dat we de titel Medeverlosseres opeens moeten verwerpen. 

We moeten namelijk niet vergeten dat zonder Maria, Christus nooit in deze wereld was gekomen. Had Maria inplaats van Ja, Neen gezegd tegen de engel, dan zouden wij tot op de dag van vandaag in onze zonden gestorven zijn, zonder enige hoop op redding. Dankzij Maria kwam Jesus in onze wereld en kon het Goddelijke plan om de Kerk te stichten en de H.Sacramenten mogelijk te maken worden verwezenlijkt. Dat mogen we nooit vergeten. Dus het is volkomen passend om haar de titel Medeverlosseres toe te kennen. Dat geldt trouwens ook voor de titel Advocatrix (Voorspreekster). We zien al in de H.Schrift hoe zij bij haar Zoon deze Voorsprekersfunctie vervulde tijdens de bruiloft in Kana (zie het Evangelie naar Johannes hoofdstuk 2). De bedienden gingen niet eerst naar Jesus toe, maar eerst naar Maria omdat er geen wijn meer was. Vervolgens komt ze haar Zoon Jesus vragen om hulp. En hoewel de tijd voor Jesus nog niet gekomen was, heeft Hij haar verzoek direct ingewilligd. Kennelijk waren de bedienden zeer goed op de hoogte van het feit dat zij ook Voorspreekster was. Anders waren ze wel naar Jesus zelf gegaan.

Maar kennelijk zijn er sommigen bij het Kardinalaat die dat maar niet willen begrijpen, zoals bisschop Rob Mutsaerts in zijn stukje beschrijft. En misschien is het waar dat een volledige theologische concretisatie nog ver weg ligt, maar feit is dat de titels, waar ik het in dit stukje over heb, wel degelijk terug te vinden zijn in de H.Schrift en bij de Heiligen en de Pausen die erover gesproken hebben. Het is bovendien waar dat Christus de enige Verlosser is die wij mochten verwachten in onze wereld. Daar wordt hier niets aan afgedaan. Maar het bagatelliseren of zelfs ontkennen van Maria als Medeverlosseres gaat nogal ver. Eigelijk een beetje té ver als je het mij vraagt. 

Het Derde Geheim van Fatima

Paus Johannes Paulus II heeft het Derde Geheim van Fátima officieel bekendgemaakt op 13 mei 2000 tijdens zijn pelgrimstocht naar Fátima, in Portugal. De volledige tekst en de officiële interpretatie werden op 26 juni 2000 gepubliceerd door het Vaticaan, via de Congregatie voor de Geloofsleer, onder leiding van kardinaal Joseph Ratzinger (de latere paus Benedictus XVI). Het document draagt de titel "De boodschap van Fátima" (Il Messaggio di Fatima).

Het geheim beschrijft een visioen van een "bisschop in het wit" die wordt neergeschoten, wat het Vaticaan interpreteerde als een verwijzing naar de aanslag op Johannes Paulus II op 13 mei 1981 – precies 64 jaar na de eerste verschijning in Fátima.

Maar er zijn in de loop van de jaren geruchten opgedoken dat dit maar een deel van het Derde Geheim betrof, vooral omdat de Heilige Maagd Maria opgedragen had het Geheim vóór 1960 bekend te maken. Hierdoor zijn er nogal wat speculaties ontstaan vlak na 1960 over het Tweede Vaticaans Concilie dat geopend werd onder leiding van Paus Johannes XXIII. 

En om het mysterie groter te maken: zuster Lúcia de Jesus Rosa dos Santos heeft in een bijbelcommentaar gezegd dat de aanslag op de Paus in de Apocalyps beschreven stond. Men is toen in de hoofdstukken gaan kijken en er is één opvallend hoofdstuk in de Apocalyps dat deze aanslag beschrijft. En hier ligt nu een ander probleem: mogelijk zijn er twee hoofdstukken in de Apocalyps betrokken bij het Derde Geheim, en dat zou weer betekenen dat het Derde Geheim maar slechts ten dele is geopenbaard door de H.Stoel. Was de opmerking van Paus Paulus VI over "de rook van Satan is het heiligdom binnengedrongen" soms een onderdeel van dit Geheim? Feit is wel dat zuster Lucia dos Santos Paus Paulus VI persoonlijk waarschuwde voor een "diabolische opstand" in de Kerk. 

Hoewel sommigen beweren dat het Tweede Vaticaans Concilie zelf niets te maken had met het Derde Geheim, is het nog maar de vraag of er geen problemen waren bij sommige kardinalen en bisschoppen die aan het Concilie deelnamen. En het antwoord is waarschijnlijk: ja. Men is er achter gekomen dat sommige prelaten mogelijk van het geloof waren afgevallen of dat men zich schuldig had gemaakt aan ketterij. Ook zijn er meldingen van prelaten die in het geheim vrijmetselaar waren, die later door de Paus zijn verwijderd. Ik zeg hier 'mogelijk' omdat zoiets wel bewijsbaar moet zijn. Maar anderzijds is het niet zomaar een vaag verzonnen hypothese. De vraag is of deze geestelijken inderdaad twijfelden aan de geopenbaarde waarheid of dat deze prelaten zelfs het Katholiek geloof "hardnekkig ontkenden", een van de voorwaarden van ketterij. Dat is nu op dit moment moeilijk na te gaan.

We moeten er volgens mij wel degelijk rekening mee houden dat het Derde Geheim uitgebreider was dan Paus Johannes Paulus II aan de wereld bekend gemaakt heeft, gezien wat zuster Lucia dos Santos hier zelf over gezegd heeft en het feit dat het Geheim vóór 1960 bekend gemaakt moest worden. Waren bepaalde delen van het Derde Geheim soms te schokkend, en heeft men het daarom achter gehouden? Op dit moment weten we het niet. 

Allerheiligen en Allerzielen

Op 1 november vieren wij het Hoogfeest van Allerheiligen. In Nederland is het een verplichte feestdag waarbij de gelovigen de H.Mis bij dienen te wonen. Ze zijn op deze dag echter wel gedispenseerd voor werken en bezigheden. Aan de verbreiding van dit feest zijn verschillende vormen van vieringen voorafgegaan, waarbij de geestelijke raadslieden van Karel de Grote en Lodewijk de Vrome de jaarlijkse viering propageerden van alle zielen in de hemel. De kloosters hebben de laatst genoemde herdenking (op 1 november) overal in Europa verbreid. Onze viering van 1 november Allerheiligen gaat daarop rechtstreeks terug. 

Op Allerheiligen eren we allen die nu leven bij God, of zij nu heilig zijn verklaard of niet. Zij vormen de ontelbare menigte die de heilige Apostel Johannes zag rondom het Lam en voor de Troon van God. Zij zijn de voorsprekers voor de Lijdende en Strijdende broeders en zusters. Daarom is het gepast om hier op aarde te bidden en aflaten aan te bieden voor de Lijdende Kerk in het Purgatorium (vagevuur). 

Onze Heer Jesus Christus liet zuster Maria Faustina het volgende daarover weten: "Al deze zielen (in het vagevuur) heb Ik zeer lief. Zij schenken genoegdoening aan Mijn rechtvaardigheid. Het is in jouw macht hen verlichting te brengen. Benut alle aflaten uit de schat van mijn Kerk en bied die ten behoeve van hen aan. O, als je wist welke kwellingen zij ondergaan, dan zou je voortdurend geestelijke aalmoezen voor hen opdragen en hun schuld aan Mijn rechtvaardigheid willen afbetalen." (uit: Boodschap van Jesus aan de wereld. Over de Barmhartigheid van zijn Goddelijk Hart).

Op 2 november volgt de gedachtenis van Allerzielen, waarbij als dag van gebed voor allen wordt gebeden die uit dit leven zijn heengegaan en nog niet voor altijd bij de Heer zijn. Dit gebruik gaat terug op het gebruik van de Middeleeuwse kloostergemeenschappen om de gestorven dierbaren op bijzondere wijze Liturgisch te gedenken. In sommige landen wordt er door de priester-religieuzen het Getijdengebed gebeden voor de overledenen op de kerkhoven zelf. Wij kunnen deze zielen verlichting schenken, door onze gebeden aan God op te dragen en aflaten voor hen te verdienen. Vandaar ook dat de maand November in het teken staat van de Lijdende Kerk. Het is een daad van naastenliefde die wij verschuldigd zijn. Laten we deze zielen dus niet vergeten!

Post Scriptum: Wie onder het octaaf van Allerheiligen het kerkhof bezoekt kan een volle aflaat verdienen. Deze aflaten zijn ook toepasbaar op de lijdende zielen in het Vagevuur. 

De Willibrord vertaling deugt gewoon niet

Bij het lezen van het Breviergebed staat er vandaag in de voormiddag een stukje Evangelie waar ik even over stond na te denken. Het gaat om de Brief van de Heilige Apostel Paulus aan de Romeinen die in het Brevier in het Nederlands is vertaalt. 

Mijn wenkbrauwen gingen weer eens fronzen, want ik las iets waar Protestanten graag mee schermen: de zogenaamde 'Solas' (Sola Scriptura etc). In de Willibrordvertaling stond de tekst van Romeinen hoofdstuk 1 vers 17 zo beschreven:

Want daarin openbaart zich Gods gerechtigheid, die de mens rechtvaardigt door het geloof en het geloof alleen.

Door het Geloof alleen, dacht ik? Maar is dat de grondtekst wel? Want dit lijkt verdacht veel op een vertaaltechniek om naar de 'Solas' van het Protestantisme op te schuiven. In feite doe je dan de tekst geweld aan, en dus ook de interpretatie. Want met de Bijbel in de hand wordt dan even door de leek verwezen naar die tekst, en dus kan het stukje tekst ook gebruikt worden als een soort aanklacht tegen de Katholieke Kerk. 

Ik besloot daarom de Grondtekst in het Latijn en het Grieks te raadplegen. 

In het Grieks staat het zo:

δικαιοσύνη γὰρ θεοῦ ἐν αὐτῷ ἀποκαλύπτεται ἐκ πίστεως εἰς πίστιν.

In het Latijn staat de tekst beschreven die wij vinden in de Vulgaat:

Iustitia enim Dei in eo revelatur ex fide in fidem.

Er staat dus zowel in het Grieks als in het Latijn letterlijk: uit geloof tot geloof. Maar volgens de Bijbeluitleggers die de vertaling van de PC-Bijbel hebben mogelijk gemaakt is dit een hebraïsme voor een geloof dat steeds krachtiger wordt. Het is dus een verkeerde vertaling door te beweren: door het Geloof alleen, zoals de Willibrord doet. De PC-Bijbel heeft een veel betere vertaling van de Brief van Paulus.

Ik weet niet wat nu precies de redenen zijn geweest van de groep van vertalers die de Willibrordvertaling van 1975 hebben mogelijk gemaakt door zulke vertaalfouten te maken. De vertalers van de Willibrord Bijbel kunnen wat mij betreft zeker niet beweren vertaald te hebben vanuit de Grondtekst, want dat klopt gewoon niet. En dit is echt niet het enige wat ik ben tegen gekomen in de Willibrord. 

Mijn vraag is daarom: wanneer krijgen we nu een vertaling van de H.Schrift in ons taalgebied die beter in overeenstemming is met de Grondtekst? 

Post Scriptum: De aandachtige lezer zal al hebben opgemerkt dat ik in een eerder stadium aandacht had besteed aan dit Bijbelvers in een bijdrage op dit blog. Bij een andere gelegenheid kwam ik in de Willibrord meer zaken tegen die de nodig vraagtekens oproepen, zoals via deze pagina. 

Al met al vind ik dat er gewoon een betere vertaling moet komen van de Schrift die beter aansluit bij de Griekse en Latijnse Grondtekst. Een vertaling mag namelijk niet de bedoeling hebben de Katholieke gelovige naar het moeras te sturen. De gelovige moet er op kunnen vertrouwen dat er geen discussies zijn over de teksten die wij in de H.Schrift vinden.

Moedwillige liturgische verwarring

Vergissen is menselijk zeggen we wel eens, maar als het komt tot een opzettelijke daad, dan kun je niet bepaald van een ongelukje spreken. Ik heb het hier over een moedwillige daad die in de Liturgie in Nederland zijn intrede heeft gedaan. 

Laatst kwam ik een parochie tegen waar de gelovigen - tot mijn verbazing - de Consecratiewoorden aan het meebidden waren. Deze verkeerde praktijk werd toegepast in een 8-mei bijeenkomst waar het aanwezige publiek (ik vermijd hier het woord gelovigen) delen van de H.Mis uitspraken. Dit gebeurde in de jaren 80 van de vorige eeuw. Opvallend was dat dit evenement via de radio werd aangekondigd door de niet zo katholieke radio omroep in Nederland en waarbij de betreffende journalist angstvallig de context wegliet wat er zou gaan gebeuren. En dat is logisch, want de Nederlandse bisschoppen zouden dit immers niet gepikt hebben. Later kom je er dan achter dat niet de priester, maar het aanwezig volk de Consecratiewoorden uitsprak, waardoor de Transsubstantiatie ongeldig was. Want alleen de geldig gewijde priester in de Katholieke Kerk kan geldig Consacreren in de H.Mis waardoor de Transsubstantiatie daadwerkelijk plaatsvindt. Er was dus ook al verwarring over het priesterschap. Er is namelijk een verschil tussen het Ambtelijk Priesterschap en het gemeenschappelijk priesterschap van de gedoopten. Maar de 8-mei beweging vond dat ze de kerk even opnieuw moest uitvinden, net zoals die prachtige Reformatie dat gedaan heeft. 

Op een andere keer sloeg de liturgische verwarring toe bij een parochie die de Geloofsbelijdenis (12 Artikelen van het Geloof of de Geloofsbelijdenis van Constantinopel Nicea) volledig wegliet en een zelf verzonnen tekstje liet horen. Ik weet nog goed dat ik het hier niet mee eens was en heb toen in stilte zelf maar de 12 Artikelen opgezegd. De vraag is natuurlijk: hoe kon hier de liturgische verwarring zo toeslaan dat zelfs de 12 Artikelen van het Geloof werden weggelaten? Dan zit je met angst en beven maar te hopen dat ze niet meer hebben weggelaten...

Weer een andere parochie liet via de priester met nadruk weten dat we vooral allemaal: "door Hem, en met Hem, en in Hem, zal Uw Naam geprezen zijn", moesten meebidden. En dat terwijl dit onderdeel van de H.Mis alleen aan de priester is voorbehouden. Wie had dát nu weer uitgevonden? In een goed missaal staat het juist aangegeven en wat de gelovigen moeten doen of niet doen. En dan heb ik het nog niet over de kleding van sommigen alsof het lijkt dat ze net van een verbouwing zijn teruggekeerd. Weer anderen komen met vuil besmeurde handen de H.Communie in de hand ontvangen. Dan zeg ik: kom je zó naar de H.Mis? Men gaat mij toch niet vertellen dat men zo ook op een feest of een trouwerij durft te verschijnen? Waarom dan wel tijdens een Heilige Eucharistieviering?

Over de Heilige Engelen van God

Nog niet zo lang geleden was een gelovige in de Kerk de Heilige Mis aan het bijwonen, toen -voordat het H.Evangelie gelezen werd - het Alleluia werd ingezet. Deze gelovige liet weten dat uit volle borst en met groot geloof dit Alleluia gezongen werd. Tegenover deze persoon stond een beeltenis van een van de Heilige Aartsengelen. En het bijzondere nu was dat deze persoon in de geest opeens gewaar werd dat die H.Aartsengel verbaasd was dat er met zo'n grote vurigheid werd gezongen. Iets wat deze Engel nog niet eerder gezien had. Ook de Heilige Engelen kijken dus mee en zien onze verrichtingen. 

In het Boek Tobias (Oude Testament) wordt er verhaald van de Heilige Aartsengel Rafaël die de zoon van Tobit begeleid op zijn weg. Het staat in hoofdstuk 4 t/m 12 en hier kunnen we de wonderlijke ingreep van God lezen in het leven van Tobias. Maar evenzo beschermen de engelen ons in dit leven voor gevaren. Wie de H.Schrift thuis heeft moet beslist deze hoofdstukken eens lezen. Persoonlijk vind ik dit boek een boek van troost. We weten immers dat God ook zo goed is dat Hij ons beschermt in dit leven. 

Binnenkort vieren wij het feest van de H.Aartsengelen (Michaël, Gabriël en Rafaël) op 29 september en daaropvolgend 2 oktober de gedachtenis van de Heilige Engelbewaarders (Kalender Novus Ordo). Het is dus goed om onze H.Engelbewaarders aan te roepen, en zeker in een periode van gevaar of problemen. Zelf heb ik het meegemaakt dat mijn leven werd gered van een plotselinge dood, doordat mijn H.Engelbewaarder mij gelukkig waarschuwde voor het gevaar dat op punt stond te gebeuren. Had ik zijn waarschuwing niet opgevolgd, dan had ik dit artikel niet kunnen schrijven.

Roep dus vaak uw H.Engelbewaarder aan om u te beschermen en te leiden in dit leven. En dank hem vooral voor alles wat uw H.Engelbewaarder voor u gedaan hebt. 

Is de wereld wel zo beter geworden?

Vandaag zat ik te denken aan het Pausbezoek dat van 11 tot 14 mei 1985 in Nederland plaatsvond, compleet met posters in de Amsterdamse Ferdinand Bolstraat met de oproep om de Paus te vermoorden. Op de poster stond de Paus waar een hakenkruis op de mouw was aangebracht. Waarom werd die moordoproep gedaan? Bepaalde links activistische groepen wilden namelijk niet dat mensen zich bekeerden en de Katholieke Leer zouden omarmen. Jammer voor die linkse groepen: er zijn namelijk wel degelijk bekeringen gemeld n.a.v. het Pausbezoek. Hier ziet men weer eens, dat de mens wikt, maar God beschikt.

De oproep tot moord op de Paus mislukte. Er waren wel aanslagen (Huis Paus Comité) waar linkse activisten inbraken en het interieur sloopten: voor 10.000 gulden werd er schade aangericht. We kregen bedreigingen van het 'Noordelijk Terreur Front' te verwerken (wat dat ook moge zijn) en dagelijks werd het komende bezoek van de Paus belachelijk gemaakt door een Nederlandse Socialistische Omroep. Zelfs een dagblad als de Telegraaf vond deze aanvallen op de Paus en Kerk te gortig en nam het voor de Katholieke Kerk op. Naar aanleiding van die poster schreef de Telegraaf over het hakenkruis; "Een merkwaardige gedachtenkronkel. Geen land heeft zó geleden als Polen. Bovendien zat Karol Wojtyla in het verzet."

Maar wie denkt dat onze tijd beter geworden is? Een aantal dagen geleden hoor je van een moordaanslag op een Amerikaanse man die een conservatief standpunt innam. Dat was alleen al voldoende om het slachtoffer een "fascist" te noemen dat uit de weg moest worden geruimd. Want zo denkt het links activisme al gauw. Dezelfde methode werd eerder in 2002 toegepast op politicus Pim Fortuyn, die door activistisch links de "Hollandse Haider" werd genoemd. Zo werd Fortuyn bij links opzettelijk in de rascistische hoek gedreven. Milieu-terrorist Volkert van der Graaf vond net als de moordenaar van Charlie Kirk dat alleen nog kogels de zaak konden oplossen.

Ik zeg er duidelijk bij dat ik het soms verregaand oneens ben met mensen en dat er soms behoorlijke discussies zijn. Maar mijn opponenten leven tenminste nog. Wie zou mij als belijdend Rooms Katholiek die volledig achter de Katholieke Leer staat het recht geven iemand om zijn politieke standpunten te vermoorden? Wie die weg inslaat, slaat al snel de weg van Kaïn in die zijn broeder Abel vermoordde. En die weg zal ik zeker niet inslaan!

Onvoorstelbare Hypocrisie!

Ik dacht even dat bij mij alle stoppen doorsloegen toen ik las dat de organisatie Dolle Mina opeens tégen FEMICIDE bleek te zijn. Let wel, het is dezelfde organisatie in de jaren zestig die het doden van kinderen in de moederschoot (abortus) probeerden gelegaliseerd te krijgen in Nederland.

 

Dolle Mina is dus vóór INFANTICIDE, en nu beweert men opeens tégen FEMICIDE te zijn?

Kan het nog gekker? Het antwoord is ja; dat kan in onze maatschappij. En dan vooral door organisaties die aan de propaganda-wieg van de georganiseerde abortuspraktijk hebben gestaan kan het inderdaad nog gekker!

Als je verder de teksten gaat onderzoeken dan sta je werkelijk verbaasd hoe krom er wordt geredeneerd om via immorele wetgeving immoreel gedrag moreel goed te praten. De advocaten van de dood laten wat dat betreft niets onbeproefd om hun gelijk te krijgen, hoe krom hun redenatie ook is.

Krommer en gekker wordt het pas als je abortusfiele redenaties volgt (link), zoals Paarse Pepers in zijn stuk zo mooi heeft beschreven. Een stukje op het internet dat het lezen beslist de moeite waard is.

Nooit echter heb ik gedacht dat Dolle Mina deze onvoorstelbare hypocrisie heeft durven te produceren. Recht is bij hun opeens krom en krom wordt nog krommer in hun gedachten!

Maar eens, komt er een Laatste Oordeel geachte organisatoren. En dan zal iedereen verantwoording moeten afleggen aan de Hoogste Rechter in het Heelal. Het is maar dat u het weet!

 

Post Scriptum: De foto is een beeldje van een foetus van 12 weken oud. 

Trouwe kerkgangers?

Nog niet zolang geleden was ik in een andere parochiekerk om de H.Eucharistie te ontvangen dus ik wachtte totdat de H.Mis zou beginnen. Maar tot mijn niet geringe verbazing zat er op het gedeelte waar je je handen rust tijdens het knielen allemaal tekens in het hout gesneden. Tot mijn verbazing bleek het de naam van de plaatselijke voetbalclub te zijn die met een scherp voorwerp erin gekerfd was. Andere tekens en woorden kon ik niet thuisbrengen. Een groot deel van die kerkbank zat er vol mee.

Aan de slijtage van de tekens was het duidelijk dat dit niet recent was ingekerfd, maar dat dit lang geleden moet hebben plaatsgevonden. En dan denk ik: "kwam je daarvoor naar de Kerk?" En dan heb ik het nog niet over de beschadiging van kerkelijke goederen. Wie gaat er nu met een mes het hout van een kerkbank zitten toetakelen? 

Maar vervelender vond ik de constatering dat men kennelijk niet vrijwillig naar de Kerk was gekomen, en ook niet om het Evangelie of de Preek te beluisteren en de H.Communie waardig te ontvangen. Laat staan dat men graag als Christen van de Katholieke Kerk wilde leven en de zich de Leer van de Kerk wilde eigen maken. Nee, men was immers meer geïnteresseerd in de plaatselijke voetbalclub. Misschien was ook nog ergens de plaatselijke schaakclub in het hout gesneden? Je weet maar nooit. 

Ik kan mij voorstellen dat Jesus al deze profane 'houtsnijders' persoonlijk goed kent. Hij moet elke daad van hen in het kerkgebouw gezien hebben. Want denkt men werkelijk dat als God ons de ogen heeft gegeven, zelf niet zou zien?

De gevolgen zijn natuurlijk niet uitgebleven. Deze 'houtsnijders' verdwenen na het Concilie voergoed uit de Kerk, want anders zou je wel updates van hun houtsnijwerk hebben gezien. Ik sluit niet uit dat het Jesus zelf is geweest die deze 'trouwe kerkgangers' de deur heeft gewezen. 

Post Scriptum: Foto ter illustratie. Dus niet het betreffende kerkgebouw waar dit speelde.

De Martelaren van Afrika.

Ik was toevallig wat aan het zoeken op het internet, totdat ik een wat ouder bericht tegenkwam van een paar jaar geleden. Het gebeurde in Nigeria, waarbij een parochie werd aangevallen door criminelen (in het bericht wordt er gesproken over bandieten), die de aanwezige priester op gruwelijke wijze hebben vermoord. De zoektocht ging via Artificial Intelligence, en die maakt het volgende hieronder bekend (foto: Vader Isaac Achi).

De moord op Vader Isaac Achi, een katholieke priester in Kafin-Koro, deelstaat Niger, Nigeria, vond plaats op 15 januari 2023. Volgens berichten van de website SaharaReporters werd hij in de vroege ochtend door bandieten in brand gestoken in zijn pastorie, terwijl zijn assistent, Vader Collins Omeh, gewond raakte door schoten maar wist te ontsnappen. De lokale politie bevestigde het incident, maar bij aankomst van de politie waren de daders al gevlucht. Tot op heden is er geen informatie beschikbaar in de geraadpleegde bronnen die bevestigt dat de daders van de moord op Vader Isaac Achi zijn geïdentificeerd of gearresteerd. De politie meldde dat de aanvallers waren ontsnapt voordat de autoriteiten ter plaatse arriveerden, en er zijn geen updates in de beschikbare bronnen die wijzen op een doorbraak in het onderzoek.

Ontwikkelingen rond de moord

Reactie van de gemeenschap: Drie dagen na de moord, op 17 januari 2023, braken rellen uit in Kafin-Koro. Vrouwen en jongeren, voornamelijk van de katholieke kerk en de Evangelical Church Winning All (ECWA), verzamelden zich op het terrein van de verbrande pastorie om te bidden. Toen de politie arriveerde om de menigte te beschermen, leidde de frustratie over het falen van de politie om de moord te voorkomen tot een gewelddadige reactie. De lokale politiepost in Kafin-Koro werd in brand gestoken door een boze menigte.

Context van geweld tegen christenen: 

De moord op Vader Isaac Achi past in een bredere golf van geweld tegen christenen in Nigeria, met name in het noorden en centrale regio’s. Organisaties zoals Open Doors rapporteren dat Nigeria een van de gevaarlijkste landen is voor christenen, met duizenden doden en ontvoeringen door groepen zoals Boko Haram, ISWAP (Islamitische Staat West-Afrika) en militante Fulani-herders. In 2022 werden in Nigeria vier priesters vermoord, en in de eerste drie maanden van 2023 vonden al honderden aanvallen plaats op christelijke gemeenschappen.

Gebrek aan vervolging: Bronnen wijzen op een cultuur van straffeloosheid in Nigeria, waarbij daders van geweld tegen christenen zelden worden vervolgd. Dit wordt toegeschreven aan een lakse houding van de autoriteiten en soms zelfs aan medeplichtigheid van veiligheidsdiensten. Er is geen specifieke melding van voortgang in het onderzoek naar de moord op Achi, wat in lijn is met deze bredere trend.

Conclusie

Er is geen bewijs in de beschikbare bronnen dat de daders van de moord op Vader Isaac Achi zijn gevonden of vervolgd. De lokale gemeenschap heeft gereageerd met woede en protest, wat leidde tot het in brand steken van een politiebureau, maar dit heeft niet geleid tot gerapporteerde arrestaties of verdere ontwikkelingen in de zaak. Het incident onderstreept de aanhoudende problematiek van religieus geweld en straffeloosheid in Nigeria, zoals gerapporteerd door meerdere bronnen.

Post Scriptum: Natuurlijk kunnen wij wél iets doen voor de Christenen in Afrika, en in Nigeria. De H.Rozenkrans is het machtigste wapen wat wij hebben om het kwaad te bestrijden. Daar zijn in de geschiedenis talloze voorbeelden van terug te vinden. Laten wij daarom de Martelaren van Afrika niet vergeten. Het zijn er inmiddels zovelen die vermoord zijn omwille van het Geloof!

Hoogfeest Maria Ten Hemelopneming

Op 15 augustus 2025 wordt het Hoogfeest van Maria Ten Hemelopneming gevierd in de Nederlandse Kerkprovincie en ook daarbuiten. Voor de katholieken is het een verplichte Zondag, waarbij men dus de verplichting heeft de H.Mis bij te wonen. Voor Nederland geldt echter een dispensatie voor werken en bezigheden. Het Dogma van de Ten Hemelopneming van Maria, met ziel en lichaam, is al vanaf de oudste kerkelijke tijden geloofd. Hieronder de Apostolische Constitutie van Paus Pius XII ter overweging van dit Mysterie.

 

Uit de apostolische constitutie van paus Pius XII († 1958) over de tenhemelopneming van Maria "Uw lichaam is heilig en straalt van glorie".

 
In hun homilieën die de heilige Vaders en de grote leraars op het feest van de tenhemelopneming van de Moeder Gods voor het volk hebben gehouden, hebben zij hierover gesproken als over een gegeven dat onder de gelovigen bekend en aanvaard is.
Zij hebben deze waarheid verduidelijkt en verklaard. Zij zijn hierbij dieper ingegaan op de betekenis en op het wezenlijke. Daarbij hebben zij vooral het volgende meer in het licht gesteld: op dit feest wordt niet alleen herdacht dat het ontzielde lichaam van de heilige maagd Maria het bederf niet heeft gekend, maar ook dat zij de overwinning op de dood heeft behaald en in de hemel verheerlijkt is naar het voorbeeld van haar eniggeboren Zoon, Jesus Christus.

Zo vergelijkt de heilige Johannes van Damascus - de verkondiger bij uitstek van deze overgeleverde waarheid - de lichamelijke tenhemelopneming van de verheven Moeder Gods met haar andere gaven en voorrechten, en hij verklaart met grote welsprekendheid: ‘Het kon niet anders of zij die bij het baren haar maagdelijkheid ongeschonden had behouden, zou ook na de dood haar lichaam behouden zonder aantasting door het bederf. Zij die haar Schepper als kind in haar schoot had gedragen, moest wel in Gods woontent verblijven. Het kon niet anders of de bruid die door de Vader ten huwelijk was gegeven, zou in het hemelse bruidsvertrek wonen. Zij die haar Zoon aan het kruis had aanschouwd en die in haar hart het zwaard had gevoeld van de pijn waarvoor zij bij het baren gevrijwaard was gebleven, moest wel haar Zoon aanschouwen, Jesus, zittend aan de rechterhand van de Vader. Het kon niet anders of de Moeder van God zou bezitten wat haar Zoon bezat en zou door ieder schepsel vereerd worden als moeder en dienstmaagd van God.’

Volgens de heilige Germanus van Constantinopel is het feit dat het lichaam van de Moeder Gods en maagd Maria het bederf niet heeft gekend en naar de hemel is overgebracht, niet alleen in overeenstemming met haar goddelijk moederschap, maar ook met de bijzondere heiligheid van dit maagdelijk lichaam: ‘Gij verschijnt in schoonheid, zoals er geschreven staat. Uw maagdelijk lichaam is in zijn geheel heilig en zuiver en de woonstede van God, met als gevolg dat het niet meer tot ontbinding en stof kan overgaan. Het is veranderd en als menselijk lichaam overgegaan tot een hoger leven waarin geen bederf heerst. Het is levend en straalt van glorie, het is gaaf, behouden en deelt in het volmaakte leven.’
Een andere schrijver uit oude tijden getuigt: ‘Als glorievolle moeder van Christus, onze God en Verlosser, de schenker van leven en onsterfelijkheid, wordt zij door Hem ten leven gewekt om voor eeuwig onbederfelijk van lichaam te zijn, zoals Hij haar ook uit het graf heeft doen opstaan en bij zich heeft opgenomen op een wijze die Hij alleen kent.’

Al deze argumenten en overwegingen van de heilige vaders steunen op de heilige Schrift als hun uiteindelijk fundament. Want de heilige Schrift stelt ons de verheven Moeder Gods voor ogen als ten nauwste verbonden met haar goddelijke Zoon wiens lot zij altijd deelt.

Bovenal moet het volgende vermeld worden: reeds vanaf de tweede eeuw wordt de maagd Maria door de heilige vaders voorgesteld als de nieuwe Eva, die, hoewel aan de nieuwe Adam onderworpen, toch ten nauwste met Hem verbonden is in de strijd tegen de helse vijand. En deze strijd zou, overeenkomstig de voorspelling in het proto-evangelie (vgl. Gen. 3, 15), uitlopen op de volledige overwinning op zonde en dood, die in de geschriften van de Apostel der heidenen altijd samengaan. Daarom geldt: zoals de glorievolle opstanding van Christus een wezenlijk deel en de laatste trofee van deze overwinning was, zo moest de strijd van de heilige Maagd samen met haar Zoon besloten worden met de verheerlijking van haar maagdelijk lichaam. Zo zegt immers dezelfde apostel: ‘Wanneer dit sterfelijke met onsterfelijkheid is bekleed, zal het woord in vervulling gaan: de dood is verslonden, de zege is behaald’ (1 Kor. 15, 54).

Daarom kunnen wij zeggen: de gezegende Moeder van God, op grond van een en hetzelfde voorbeschikkingsplan van alle eeuwigheid op geheimvolle wijze met Jesus Christus verbonden, onbevlekt in haar ontvangenis, volkomen maagd in haar goddelijk moederschap en edelmoedige gezellin van de goddelijke Verlosser die de volledige overwinning heeft behaald op de zonde en haar gevolgen, de heilige maagd Maria, heeft uiteindelijk, als hoogste bekroning van haar voorrechten, verkregen dat zij gevrijwaard bleef voor het bederf van het graf. Naar het voorbeeld van haar Zoon mocht zij, na de overwinning op de dood, met lichaam en ziel tot de hoogste glorie van de hemel opvaren, om daar als koningin te schitteren aan de rechterhand van haar Zoon, de onsterfelijke Koning der eeuwen.

 

Post Scriptum: De protestanten loochenen dat Maria een heilige was, maar hoe kan iemand die niet-heilig is een Heilige Vrucht (Christus) geboren laten worden? Aan de vruchten herkent men toch immers de boom, zoals de Heer ons in het Evangelie heeft uitgelegd?

Vakantie - Vacare Deo

Dit is niet de plaats waar ik nu ben, (zie foto) maar de vakantie periode breekt ook voor mij aan. Het wordt een tijd van nadenken, bezinnen, H.Sacramenten ontvangen en ook rust die we allemaal wel eens nodig hebben. Vooral als we een druk bestaan hebben en onze accu's moeten worden bijgeladen. Het is echter geen vrijheid zonder grenzen. Het is een vrijheid waar we ons vrij maken voor God en ons zo vrijmaken dat we geen slaaf van de zonde worden. Ook een vrijheid om Hem te danken voor alles waar Hij ons voorziet en ons beschermt tegen alle kwaad. Dit gecomplementeerd met werkelijk schitterend mooi weer. 

 

Dit blog zal dus een aantal weken niet worden geactualiseerd. Ik wens u allen een hele fijne vakantie toe en hoop dat iedereen daar zijn voordeel mee kan doen. Vooral geestelijk dan wel te verstaan. Vacare Deo!

Hoogfeest Heilig Hart Jesus

Overweging: Wij kunnen nooit beweren dat Jesus tekort is geschoten in zijn liefde tot ons, maar wel dat wij tekort zijn geschoten in de liefde tot Hem. Daaruit volgt dat Jesus niets te verwijten valt. Niemand kan ooit beweren dat Hij ons niet heeft lief gehad. En zijn liefde was totaal: op het Kruis heeft Hij zich volledig weggeschonken uit liefde tot ons, om ons te verzoenen met God. Zijn offer was zo totaal als mogelijk. Niemand kan daarom beweren dat Hij ooit een onrechtvaardige daad naar ons gedaan heeft.  

Daarom zal bij het Laatste Oordeel de verdoemden beweren dat de Heer niet rechtvaardig was voor hen. Niet omdat het waar is, maar om hun eigen onrechtvaardigheid te kunnen goed praten, om hun eigen schuld op onze Heer te kunnen werpen. Maar als het Oordeel is uitgesproken zullen zelfs de verdoemden moeten erkennen met smart in hun hart, dat het Oordeel van God zeer rechtvaardig is geweest. Zelf zullen ze het immers uitspreken op die Dag: "Rechtvaardig zijt Gij, o Heer" (Psalm 119;137) 

Sacramentsdag - Corporis Christi

In Nederland wordt Sacramentsdag niet op donderdag (na de Heilige Drie-eenheid), maar op de Zondag erna gevierd, althans in de Gewone Vorm van de Romeinse Liturgie. Hieronder een stuk uit de geschriften van de grote Theoloog de H. Thomas van Aquino. Dit stuk staat ook te lezen in de Lezingendienst van het Nederlandstalig Breviergebed van de betreffende Zondag.

 

Uit de geschriften van de heilige priester Thomas van Aquino († 1274)

O kostbare en wonderlijke maaltijd!

Omdat de eniggeboren Zoon van God ons deelachtig wilde maken aan zijn eigen wezen, heeft Hij ons bestaan op zich genomen: Hij is mens geworden om de mensen te vergoddelijken. Bovendien heeft Hij wat Hij van ons heeft genomen, weer geheel aan ons geschonken omwille van ons heil. Want op het altaar van het kruis bood Hij God de Vader zijn lichaam aan als offer voor onze verzoening. Zijn bloed vergoot Hij als losprijs en tevens als een waterbad om ons te verlossen uit de ellende van de slavernij en ons te reinigen van alle zonden. 

De gedachtenis aan zo’n grote weldaad heeft Hij onder ons levend willen houden voor altijd. Daarom liet Hij zijn getrouwen zijn Lichaam na als voedsel en zijn Bloed als drank in de gedaante van brood en wijn. O kostbare en wonderlijke maaltijd, heilzaam en zoet van smaak! Immers, wat kan er kostbaarder zijn dan deze maaltijd waarin niet het vlees van kalveren en bokken, zoals vroeger onder de Wet, maar Christus zelf, waarachtig God, ons als voedsel wordt gegeven? Wat is er wonderlijker dan dit sacrament?

 

Geen sacrament ook is heilzamer dan dit, want het verwijdert de zonden, vermeerdert de deugden en verrijkt ons diepste wezen met een overvloed van geestelijke gaven.

Het wordt in de gemeenschap van de gelovigen voltrokken voor levenden en doden. Zo komt aan allen ten goede wat voor het heil van allen is ingesteld.

 

Hoe zoet van smaak tenslotte dit sacrament is, kan niemand onder woorden brengen. Hier proeft men immers de geestelijke zoetheid aan haar bron zelf, hier gedenkt men de alles overtreffende liefde waarvan Christus in zijn lijden heeft getuigd.

 

Welnu, om de onmetelijkheid van die liefde dieper in het hart van zijn volgelingen in te prenten, heeft de Heer bij het laatste avondmaal dit sacrament ingesteld, toen Hij - na de viering van het pascha met zijn leerlingen - uit deze wereld heenging naar de Vader.

Zo heeft Hij als blijvend aandenken aan zijn lijden en dood dit sacrament nagelaten, de vervulling van de vroegere voorafbeeldingen, het grootste van zijn wonderwerken en een uitzonderlijke troost voor hen die zouden treuren over zijn afwezigheid.

Sanctissimæ Trinitatis

Op de eerstvolgende Zondag, 15 juni 2025, viert de Kerk het Feest van de Heilige Drievuldigheid. Deze feestdag werd door Paus Johannes XXII in 1334 definitief in de Romeinse Liturgie ingevoerd. Deze viering is niet zomaar een vrome devotie, waartoe de gelovigen zich al of niet voelen aangetrokken. Deze verering immers is de opperste taak van de Kerk: de lof van Gods Drievuldigheid, het meest centrale geheim van het Christendom en is de uiteindelijke taak van alle gebed, een mysterie dat door de grootste theoloog niet te doorgronden is. 

We beginnen met op waardige wijze het Kruisteken te maken als de H.Mis begint of als wij onze Rozenkrans willen bidden. Tijdens het maken van het Kruisteken, spreken wij de naam van God de Vader, God de Zoon en God de Heilige Geest uit.

 

Wij willen God danken dat Hij ons in Christus Jesus dit diepste geheim van zijn Wezen heeft willen openbaren. Die openbaring is nodig om Christus werkelijk te kennen ("Gij zijt de Zoon van de Levende God!", zoals Petrus verklaarde). Christus geeft als antwoord dat Petrus zalig is en dat niet vlees en bloed dit hebben geopenbaard "maar mijn Vader die in de Hemel is". Zonder deze openbaring die van God komt, kunnen we niet weten wie Christus werkelijk is. En wie het toch probeert, komt bedrogen uit. Dan verschijnen antwoorden als: "Hij is een van de profeten". Tegenwoordig wordt Christus' ware identiteit op dezelfde manier geloochend, omdat men denkt dit zelf te kunnen uitmaken wie Hij is. Maar zo werkt dat natuurlijk niet. We hebben net als Petrus de openbaring nodig van God de Vader wie zijn Eniggeboren Zoon werkelijk is en niet wat de mensen ervan willen maken. De openbaring die wij nodig hebben wordt onderwezen door de Kerk. Voor het heil van de zielen, moeten we daarom naar de Kerk luisteren die ons het geheim van deze openbaring aan ons meedeelt en die wij nodig hebben voor onze verlossing. 

 

Ik wens u allen een zalige Drievuldigheidszondag toe! 

Pinksteren - De Nederdaling van de Heilige Geest

Uit een Preek van de heilige paus Leo de Grote († 461)

De werken van de heilige Geest.

Allen die in de Heer Jesus geloofden, bezaten de heilige Geest die hun was geschonken. Ook hadden de apostelen de macht om zonden te vergeven reeds ontvangen, toen de verrezen Heer over hen had geblazen en gezegd: ‘Ontvangt de heilige Geest. Van wie gij de zonden vergeeft, hun zijn ze vergeven, en van wie gij de zonden niet vergeeft, hun zijn ze niet vergeven’ (Joh. 20, 22-23).

 

Maar vanwege de vervolmaking die nog aan de leerlingen moest worden geschonken, wachtte hen een veel grotere genade en een veel rijkere gave van de heilige Geest. Aldus zouden zij krijgen wat ze nog niet hadden ontvangen, en wat zij hadden ontvangen, zouden zij op een nog betere wijze bezitten. Daarom had de Heer gezegd: ‘Nog veel heb Ik u te zeggen, maar gij kunt het nu niet verdragen. Wanneer Hij echter komt, de Geest van de waarheid, zal Hij u tot de volle waarheid brengen. Hij zal niet uit zichzelf spreken, maar spreken al wat Hij hoort en u de komende dingen aankondigen’ (Joh. 16, 12-14).

 

Reeds eerder had Jesus verklaard: ‘Ik heb u alles meegedeeld wat Ik van de Vader heb gehoord’ (Joh. 15, 15). Maar waarom zegt Hij dan, als Hij de heilige Geest belooft: ‘Nog veel heb Ik u te zeggen, maar gij kunt het nu niet verdragen. Wanneer Hij echter komt, de Geest van de waarheid, zal Hij u tot de volle waarheid brengen’ (Joh. 16, 12-13)? Wilde de Heer soms te verstaan geven dat zijn eigen kennis minder was of dat Hij niet zoveel van de Vader had vernomen als de heilige Geest? Toch is Hijzelf de waarheid, toch kan zonder het Woord de Vader niets zeggen en de heilige Geest niets meedelen. Er staat immers geschreven: ‘De Geest zal van Mij ontvangen’ (Joh. 16, 15). Want wat de Geest ontvangt, wordt gegeven door de Vader, en de Zoon geeft dit op zijn beurt.

 

Het ging er dus niet om een andere waarheid mee te delen of een andere leer te verkondigen, maar het bevattingsvermogen van de leerlingen te vergroten en de standvastigheid van hun liefde te versterken. Dan zou de vrees worden uitgedreven (vgl. 1 Joh. 4, 18) en zouden zij niet bang hoeven te zijn voor de woede van hun vervolgers. Nadat de apostelen opnieuw en nog overvloediger de heilige Geest hadden ontvangen, zijn zij dan ook vuriger gaan verlangen naar dit ideaal en hebben zij dit ook inderdaad verwezenlijkt. Want van de kennis van de leer kwamen zij tot het verdragen van lijden: onbevreesd bij storm en ontij, stonden zij voortaan door de kracht van hun geloof boven de golven van de wereld en boven de woelingen van de geschiedenis, en verkondigden zij met ware doodsverachting aan alle volken het evangelie van de waarheid.

 

Wat ons betreft, geliefden, wij moeten deze hoogheilige feestdag vieren met een eredienst in geest en waarheid en met oprechte vreugde. Wij zijn immers wedergeboren en vernieuwd door de heilige Geest, aangenomen als kinderen van God en bestemd voor een eeuwig geluk naar ziel en lichaam. Laten wij vandaag met de heilige apostel Paulus belijden dat de Heer Jesus Christus is opgestegen naar den hoge, gevangenen heeft meegevoerd en gaven geschonken aan de mensen (vgl. Ef. 4, 8). Want God heeft gewild dat in alle talen van de mensheid het evangelie wordt verkondigd en iedere tong belijdt dat de Heer Jesus Christus in de heerlijkheid van God de Vader is (vgl. Fil. 2, 11 - Vulg.).

 

Bron: Nederlands Getijdengebed, Lezingendienst Pinksteren. 

Telegraaf moet ophouden geruchten te verspreiden

Vandaag lees ik toevallig een stuk uit het Nederlands dagblad "De Telegraaf" dat het bezoek van Kardinaal Pietro Parolin aan het Bisdom Amsterdam-Haarlem bracht en een belofte inloste om te komen. Vervelend is evenwel dat de kop boven de tekst luidt: "Bijna-paus kardinaal Parolin verrast door jongeren in Amsterdam en Haarlem". Maar het slaat helemaal nergens op om Pietro Parolin tot "bijna Paus" te bombarderen, aangezien we het hier hebben over geruchten die nergens kunnen worden geverifieerd, laat staan dat er bewijzen voor deze stelling bestaan.

 

Zelfs A.I. geeft het zelfde antwoord als wat ik hierboven heb beschreven. A.I. zegt het volgende hierover: 

Er zijn geen geverifieerde aanwijzingen dat Kardinaal Pietro Parolin bijna paus werd gekozen. Dit soort geruchten of speculaties circuleren soms, maar er is geen concreet bewijs dat hij dicht bij het worden van paus stond. Parolin is een invloedrijke diplomaat en de huidige staatssecretaris van de Heilige Stoel, maar hij is geen kandidaat die officieel werd genoemd of die aanzienlijk dichter bij het pausschap kwam dan andere kardinalen.

Kortom: het idee dat hij bijna paus werd, lijkt meer op speculatie of gerucht dan op feitelijke informatie.

Maar intussen wordt het zoveelste gerucht via de officiële nieuwsmedia en de kranten verspreid. Beste Telegraaf Media Groep: Houd eens op hiermee a.u.b. En probeer niet de zogenaamde geïnformeerde media uit te hangen, want dat zijn jullie toch niet! 

Post Scriptum: Morgen, 29 mei 2025 is het Hemelvaartsdag, een verplichte zondag. Op deze dag moeten wij de H.Mis bezoeken en ons onthouden van verboden werken. Wie in staat van heiligmakende genade is kan de H.Communie ontvangen. Ik wens u allen alvast een fijne Zondag toe!

Laten we terugkeren naar Christus en zijn Leer!

Kardinaal William Goh van Singapore uitte in recente toespraken zijn bezorgdheid dat de ambiguïteit in de pauselijke leer, met name onder Amoris Laetitia, en de nadruk op synodaliteit, tot verwarring onder bisschoppen en verdeeldheid onder leken hebben geleid. Deze opmerking is niet ongegrond. Veel gelovige katholieken – zowel geestelijken als leken – hebben de afgelopen jaren moeite gehad om de heldere leer van de Kerk te doorgronden te midden van een stortvloed aan tegenstrijdige signalen.

Toch moet ook erkend worden dat kardinaal Goh zelf soms aan deze ambiguïteit heeft bijgedragen. Hoewel hij moedig het natuurrecht verdedigde in zijn verzet tegen de intrekking van Singapore anti-sodomie wetten, hebben zijn latere uitspraken waarin hij de Kerk aanspoorde om degenen die een zondige levensstijl leiden te "omarmen", en zijn onzekere standpunt over de Heilige Communie voor gescheiden en hertrouwde mensen, geleid tot begrijpelijke desoriëntatie. De herder moet de schapen niet alleen kennen, maar ze ook met een zekere stem leiden. Dit is geen kwestie van persoonlijkheden of voorkeuren. Het gaat om trouw aan Jesus Christus, die gisteren, vandaag en voor altijd dezelfde is. De Kerk is niet geroepen om waarheid te scheppen, maar om die te ontvangen, te bewaken en onvervalst te verkondigen. In een tijd waarin tolerantie belangrijker is dan waarheid, komen veel leiders in de verleiding de grens tussen barmhartigheid en moreel compromis te vervagen. Maar ware barmhartigheid laat de waarheid nooit in de steek. Zoals paus Benedictus XVI ooit zei: "Liefde zonder waarheid is blind."

We bevinden ons in een tijd die veel lijkt op die van de profeet Amos, toen de Heer verklaarde dat Hij een paslood te midden van zijn volk zou plaatsen. Een paslood verandert niet met de wind. Het buigt niet mee met de publieke opinie. Het onthult simpelweg wat recht is en wat niet. We moeten terugkeren naar het paslood – dat wil zeggen, naar Christus Zelf en naar Zijn onveranderlijke Leer. Het conclaaf is inmiddels voorbij en hoewel het nieuwe pontificaat is begonnen, blijven velen waakzaam. We zoeken geen tekenen in publieke optredens of slogans, maar in de heldere en ondubbelzinnige belijdenis van het katholieke geloof. Waar we nu voor bidden, terwijl we vooruitkijken naar de komende dagen, is dat paus Leo XIV alles mag beoordelen volgens de maatstaf van de timmerman: waarheid, naastenliefde en doctrinaire integriteit.

Laten we bidden om de genade om trouw te blijven, zelfs wanneer veel stemmen – of die nu uit Rome komen of elders – geen geluid laten horen. Laten we vasthouden aan wat is overgeleverd, en aan de waarheid dat Onze Heer, die beloofd heeft altijd met zijn Kerk te zijn, haar nu niet zal verlaten. "Wie niet met Mij is, is tegen Mij; en wie niet met Mij samenbrengt, verstrooit" (Lucas 11:23).

Bisschop J. Strickland in Social Media “X”.

Vertaling door Google Translate.

Fantasieverhalen over het Conclaaf

Vlak na de keuze van de nieuwe Paus verschenen er artikelen in kranten en zelfs internetfilmpjes die in geuren en kleuren vertelden wat er allemaal tijdens het laatste Conclaaf was gebeurd. Eén krant ging zelfs zover, door de hele stemronde te publiceren, welke kandidaten zich tijdens de stemming terugtrokken ten gunste van wie, en welke kandidaat daardoor de meeste stemmen kreeg. Maar dit soort berichten is puur uit de duim gezogen. Misschien dat filmmakers zonder werk kwamen te zitten en dat krantenredacties niets anders te doen hadden dan het produceren van fantasieverhalen over het Conclaaf, daarover moet ik het antwoord schuldig blijven.
In de Constituties van de Kerk staat namelijk precies aangegeven wat mag gebeuren en - op straffe van excommunicatie - wat zeker niet mag gebeuren tijdens de keuze van de nieuwe Paus.

Ten eerste moeten alle kiesgerechtigde Kardinalen een persoonlijke eed voor volledig stilzwijgen afleggen wat met de keuze van de nieuwe Paus te maken heeft. Ook de aanwezige personeelsleden die niet kiezen moeten een eed afleggen. Niet alleen tijdens, maar ook na het Conclaaf moet gezwegen worden, op straffe van excommunicatie Latae Sententiae die aan de Heilige Stoel alleen is voorbehouden.

De aanwezige kieskardinalen moeten niet alleen volledig zwijgen, maar mogen ook geen informatie ontvangen op welke wijze dan ook. De kardinalen die kiezen worden volledig van de buitenwereld afgesloten, kunnen geen televisie, radio of krantenberichten ontvangen. 

Zolang als de verkiezingshandelingen gaande zijn, moeten de kieskardinalen zich onthouden van alle schriftelijke correspondentie, gesprekken, telefoongesprekken, of de radio, met personen die niet wettelijk zijn toegelaten tot de betreffende gebouwen waar de verkiezing plaatsvindt.

Kieskardinalen dienen zich eveneens te onthouden van het ontvangen of versturen van berichten van welke aard dan ook buiten Vaticaanstad. Het is ook verboden dat legitieme personen dergelijke berichten afleveren. 

De kieskardinalen zijn verboden om informatie te verstrekken, aan wie dan ook, direct als indirect over de stemming en over zaken die daar besproken of besloten zijn. Deze geheimhouding geldt ook voor kardinalen die niet kunnen kiezen, maar die deelnemen aan de Algemene Congregaties overeenkomstig artikel 7 van de betreffende Constitutie Universi Dominici Gregis.

Verder worden de kieskardinalen geboden geheimhouding te bewaren over zaken, ook nadat de verkiezing van de nieuwe Paus heeft plaatsgehad. En dit geheim mag onder geen voorwaarde door de kardinalen worden verbroken, tenzij er speciale en uitdrukkelijke toestemming is verleend door de Paus zelf.

Met andere woorden: de kieskardinalen zwijgen als het graf en zullen zeker niet een excommunicatie van rechtswege willen oplopen alleen maar omdat een of andere journalist graag een artikeltje wil schrijven in een plaatselijke krant of iemand een YouTube filmpje op het internet wil plaatsen.

Verhalen en YouTube filmpjes over hoe die stemmingen zijn geschied en wat daar allemaal wel of niet is besproken, kan men gerust naar het rijk der fabelen verwijzen. 

 

Ik moet daarbij stellen dat dit niet de eerste keer is dat dergelijke verhalen opduiken: ik ben ze vaker bij een verkiezing van de Paus tegengekomen, dus nieuw is dit verschijnsel niet. 

Maar als katholiek moet je tegenwoordig oppassen wat de kranten schrijven. Veel mensen geloven de krant op voorhand, maar aan de voorbeelden die ik hier gegeven heb, blijkt wel dat het niet altijd zuivere koffie is wat men in de kranten aantreft. 

Paus Leo XIV is opvolger van Petrus, niet van Franciscus

Ter overweging: uit het Blog van Bisschop Mutsaerts. 

 

De Rooms Katholieke Kerk bezit een innerlijke levenskracht die niet van deze wereld is. Zij is als een levend organisme dat zich aanpast zonder zichzelf te verloochenen, en als een rots die de tand des tijds doorstaat. De Kerk zelf is gebouwd op een rots, op Petrus en zijn opvolgers. We hebben een nieuwe opvolger van Petrus: paus Leo XIV. De hele wereld keek mee. Ja, we doen er nog steeds toe. Het is een teken van hoop, hoop dat het goed komt. 

 

Wat zaten ze er allemaal weer naast met hun voorspellingen over de kanshebbers wie de nieuwe paus zou worden. Dat heeft een reden. Media denken in politieke termen, in progressief en conservatief, in liberaal en behoudend. Maar zo werk dat in de katholieke kerk niet. Paus Leo XIV is niet de opvolger van paus Franciscus, maar van Sint Petrus. Zijn taak is dezelfde als die van Petrus: de verrezen Christus verkondigen en de implicaties daarvan voor onze tijd duidelijk maken, en bedenken hoe dat in onze tijd het beste kan worden vormgegeven. Christus Vincit, Christus regnat, Christus imperat. Viva Christo Re!

Habemus Papam, Papa Leo XIV !

De Paus is vandaag gekozen! Het is de eerste Amerikaanse Paus in de geschiedenis van de Katholieke Kerk. Zelf ken ik hem niet, maar ik hoop en misschien wel velen met mij dat er wat zaken gaan veranderen, zoals het terugdraaien van een aantal besluiten die bisschoppen en priesters veel leed hebben bezorgd onder Paus Franciscus.

 

Wat mij wel overigens opviel was dat - voordat de deuren van de loggia opengingen - een aantal hoge geestelijken van Amerikaanse afkomst helemaal beneden vooraan stonden (zelfs buiten het hekwerk) en ik ben mij toen gaan afvragen of het geen Amerikaanse Paus zou gaan worden. Dat bleek dus een goede gok te zijn, want toen de deuren opengingen stond daar de nieuwe Amerikaanse Paus op het bordes. 

Gedurende het Conclaaf hebben velen katholieken in de wereld gebeden en werden H.Missen opgedragen voor de nieuwe Pauskeuze. Laten we hopen en bidden dat dit keer een goede kandidaat is gekozen door de kardinalen. De Kerk heeft dat hard nodig op dit moment. De gekozen naam Leo is wel bijzonder. We hebben Pausen gezien die de naam Leo droegen en een krachtiger bestuur nastreefden. Zo speelde Leo I een belangrijke rol met zijn geschriften in het Concilie van Chalcedon in 451 waarin de twee Naturen Leer van Christus werd gedefinieerd. Paus Leo XIII is vooral bekend geworden door de Sociale Leer. Misschien dat we bij de nieuwe Paus een krachtiger bestuur kunnen waarnemen? 

 

Maar dat is nu nog afwachten.

Na de duisternis volgt altijd het Licht!

Er tekent zich een opmerkelijke ommekeer af in de Kerk op dit moment. Het is weliswaar klein begonnen, zoals een mosterdzaadje, maar de groei van de Kerk in delen van West-Europa is duidelijk waarneembaar. We zien dat in de toename van het aantal doopsels in de Kerk gedurende de Paasnacht in 2025. De Heer wekt nog steeds mensen naar zijn Kerk!

 

In Frankrijk hebben dit jaar maar liefst 17.800 mensen het H.Doopsel ontvangen en het zijn vooral jongeren. Niet alleen in Frankrijk, maar ook in Nederland, België en het Verenigd Koninkrijk zien wij een opleving. In Nederland zijn er dit jaar 147 mensen Katholiek geworden. 

 

In België zijn er veel meer nieuwe gelovigen dan in Nederland (enkele honderden), en ook daar lijkt het een begin van een opleving te zijn. De Fransen bisschoppen signaleren bovendien een grote toename van het aantal Vormelingen. Het zijn gelovigen die weliswaar al eerder gedoopt werden, maar pas op latere leeftijd het H.Vormsel wilden ontvangen (ik behoorde zelf tot die groep).

Opmerkelijk is dat de nieuwe Katholieken hebben aangegeven dat de social media een belangrijke rol heeft gespeeld bij de ontdekking en verdieping van het Katholiek Geloof. Dat is op zijn zachts gesproken wel heel uitzonderlijk. Als er namelijk ergens een media is die negatief werd beoordeeld, dan is het de social media wel. En die media blijkt nu juist een belangrijk instrument te zijn om Katholiek te worden. In de social media zullen vele leken maar ook priesters en Bisschoppen zijn geweest die hierin een actieve rol hebben gespeeld en zonder zelfs maar een vermoeden te hebben gehad wat de gevolgen waren. Wie had dat kunnen denken?

 

In het Afrikaanse continent is een forse groei van de Kerk aanwezig en daar zie je cijfers waar je alleen maar hoopt dat die ook in West-Europa zouden kunnen plaatsvinden. Wie weet wat de toekomst hier nog voor ons zal brengen?

Ook in Engeland wordt een toename gesignaleerd in de belangstelling van de Katholieke Kerk. De Anglicaanse Kerk heeft de laatste jaren een behoorlijke verlies aan populariteit voor de kiezen gekregen. Het ziet er naar uit dat bij bepaalde groepen het Katholiek Geloof daar zo langzamerhand de Anglicaanse Kerk voorbij is gestreefd. Ook dat is in hoge mate onverwacht.

Het gaat langzamerhand dus de goede kant op in West Europa. We zullen overigens wel veel geduld moeten hebben voordat het aantal gelovigen weer een beetje op normaal niveau is beland. Maar het begin is er, en dat is heel verheugend!

Eeuwig durende Aanbidding Heilig Sacrament

 

Op Barmhartigheidszondag heeft Jesus gevraagd om voor het H.Sacrament de Barmhartigheid van God af te smeken voor de wereld. Hier vindt u een LIVE stream van het H.Sacrament in Melbourne. Voor diegenen die deze zondag de Heer niet kunnen aanbidden in het H.Sacrament, kunnen ook van deze optie gebruik maken.

Zondag van de Goddelijke Barmhartigheid

Op Zondag 27 april 2025 wordt het Feest van de Goddelijke Barmhartigheid gevierd. Het is de Heer Jesus zelf die de instelling van dit Feest gewild heeft en kenbaar gemaakt heeft aan de Poolse zuster Maria Faustina Kowalska (zie foto). Paus Johannes Paulus II heeft een heel belangrijke rol gespeeld in de verdediging van het werk van Maria Faustina toen hij nog in Polen leefde. Terecht mag de pauskeuze van de Pool Karol Wojtyla gezien worden als een werk van de Goddelijke Voorzienigheid. Vermeldenswaard is echter dat een deel van het werk van zuster Maria Faustina ook in het Nederlands is vertaald en het is de Heer zelf die de gelovigen oproept om een Noveen van de Barmhartigheid te houden. Zij begint op Goede Vrijdag en eindigt op de zaterdag vlak voor de Barmhartigheidszondag (Beloken Pasen). De noveen tot de Goddelijke Barmhartigheid vindt u aan de rechterkant van deze site.

Op de eerste zondag na Pasen (Beloken Pasen) zegt de Heer het volgende:

De ziel die te Biechten gaat en de H.Communie ontvangt zal volledig vergiffenis krijgen van zonden en straffen. Laat niemand bevreesd zijn Mij te naderen, ook al zijn zijn zonden rood als scharlaken.

De Heer schrijft het volgende voor:

1)  Het ontvangen van de H.Communie op die zondag,
2) Het naderen tot het Sacrament van de Biecht in verband met de H.Communie, enige dagen voor of na die zondag.

Vervolgens beveelt de Heer aan:

Op mijn feest - het Feest van de Barmhartigheid - moet je in de geest heel de wereld aflopen en alle zielen die gezondigd hebben naar de bron van mijn Barmhartigheid voeren. Ik zal hen genezen en sterken. Ik verlang dat er hier Aanbidding plaatsvindt (uitstelling H.Sacrament) voor de intentie, de Barmhartigheid af te smeken voor de wereld.

Voor de gelovige Katholiek is dit na Pasen een belangrijke zondag in de Liturgische Kalender en iedereen die graag volledige vergiffenis wil krijgen (hoe groot zijn zonden ook zijn!) is altijd welkom bij de Biechtvaders. Vrees dus niet, want het is Jesus zelf die op u wacht in de Biechtstoel. 

Kranten die er niets van begrijpen

De laatste Paus is nog niet overleden, of de kranten zijn al druk bezig om de opvolgers van de overleden Paus aan ons te presenteren. Lachwekkend, maar ook pathetisch in een aantal gevallen. Sinds wanneer kunnen de kranten zich opeens bezighouden met de opvolger van Petrus? En als je de kandidaten bekijkt waar die journalisten warm van worden, nou, dan lopen de rillingen al over je rug. Van sommige 'kandidaten' ken ik hun verleden maar al te goed. Liefst zie ik die niet op de Cathedra van Petrus zitten! 

En dan de opmerking dat er wel een 'andere wind zal gaan waaien uit Rome'. Wat mij overigens opviel was dat 'die andere wind' niet in verband werd gebracht met de Derde Persoon van de Goddelijke Drie-eenheid. Ze zullen wel een wereldse 'wind' in gedachten hebben gehad, met liefst een eigen gebrouwen evangelie naar eigen links-wereldse smaak ingevuld en vooral wars van de waarheid die van God komt.

Wat die kranten doen is gelukkig niet zo belangrijk (aangezien ze er toch weinig van snappen), maar wat wel belangrijk is dat er een goede opvolging komt en dat er sprake is van een goede Paus, die orthodox is in de Leer en geen loopje neemt met de Goddelijke Openbaring, het Leergezag of de Apostolische Traditie. Dan komt het de gehele Kerk ten goede en kunnen we weer meer roepingen tegemoet zien in het Priesterschap het Diaconaat en het Religieuze leven. En ik hoop dat er ruim baan wordt gegeven voor de Buitengewone Vorm van de Romeinse Liturgie.

 

Laten wij dus allen bidden tot de H.Geest met onze Rozenkransen in deze Paastijd voor een goede Paus!

Paus Fransiscus 1936 - 2025

Vanmorgen, op 21 april 2025 Tweede Paasdag, bereikte mij het bericht dat - geheel onverwacht - Paus Fransiscus was overleden. 

 

Opvallend is wel dat er meteen vooral buitenstaanders en ongelovigen opstaan om op de stoel van de rechter te gaan zitten en een finaal oordeel over zijn handelen te willen geven en dat vaak zonder enige dossierkennis. Maar die weg is niet bedoeld voor ons. 

We moeten vooral bidden dat God zijn Barmhartigheid mag geven ook aan de grootste zondaar of zondares. Jesus wil immers niet de dood van de zondaar, maar Hij wil dat iedereen gered wordt en tot het licht van de waarheid gebracht wordt. Ook hier wordt voor de redding van elke ziel gestreden. Wie het ook mag zijn. Het laatste woord, het laatste oordeel is aan God en zeker niet aan ons.

 

Daarom sluit ik mij als belijdend Katholiek aan bij diegenen die voor de ziel van de paus willen bidden. Graag nodig ik u allen uit dit te doen met de Rozenkrans van de Goddelijke Barmhartigheid of met de gebeden van de gewone Rozenkrans. 

CHRISTUS RESURREXIT VERE ALLELUJA!