Verraad is de weg van de lafaard – het komt voort uit een zwakte, een gebrek aan ruggengraat, een verlangen naar een gemakkelijkere weg. In de kern is verraad uitverkoop – willens en wetens iets van grotere waarde inruilen voor iets van mindere waarde voor persoonlijk gewin – bijvoorbeeld de Zoon van God inruilen voor 30 zilverlingen. Verraad is een deelname aan het kwaad, omdat het iemand verandert van een onbaatzuchtige liefde die gericht is op het welzijn van anderen, in een egoïstisch verlangen dat anderen negeert en de verrader boven alles verheft. Het veracht wat goed is.
In Dantes Inferno plaatst de auteur verraad in het bevroren centrum van de hel. In plaats van vuur stelt hij zich verraad voor als ijs – een plek waar volledig gebrek is aan trouw, liefde en warmte – met in het midden de duivel als de grootste verrader uit de geschiedenis.
Ook Judas is de ultieme menselijke verrader. Hij verraadde onze Heer en deed dat met een kus. Wat een pijn moet dit Christus Jesus hebben gedaan, die zoveel van hem hield! De overweldigende consensus door de afgelopen twee millennia heen is dat Judas tot de verdoemden behoorde, behoort en zal blijven behoren vanwege zijn verraad en zijn falen om berouw te tonen over dat verraad voordat hij zichzelf van het leven beroofde. Jesus sprak een oordeel over hem uit: “Wee degene door wie de Mensenzoon verraden wordt. Het ware beter voor hem, dat hij niet geboren was” (Mt. 26, 24).
Judas was één van de twaalf – hij had een intieme relatie met Onze Heer Jesus Christus. Dat is de essentie van zijn verraad – hij verraadde Degene die hem het meest intiem kende en die meer van hem hield dan wie dan ook. Judas wees de trouwe, onbaatzuchtige en levendgevende liefde van Christus af voor een schamele financiële beloning. Helaas gaat dit verraad van Onze Heer zelfs vandaag de dag nog door. En waar is dit duidelijker te zien dan in het verraad van zovelen in de hiërarchie van de Kerk van Onze Heer.
In de afgelopen eeuw is de katholieke kerk stilletjes maar methodisch geïnfiltreerd en deze aanval heeft geresulteerd in tientallen jaren van zwakke, gecompromitteerde en zwijgende geestelijken – verraders. Hebt u gemerkt dat we in de tijd van de zwijgende herders zijn – want ze spreken nooit een woord. Voor velen bestaat hun verraad in de vorm van stille apathie, omdat het lijkt alsof er niets is waar ze genoeg van houden om te handelen – of niets waar ze genoeg van houden om te roepen of te proberen het verraad te stoppen.
We kunnen duidelijk de vingerafdrukken van Satan zien in het massale verraad van de Heer en zijn Kerk in de seksueel misbruik crisis die de Kerk zo op zijn grondvesten heeft doen schudden sinds tenminste het begin van de jaren 2000. Nergens was het verraad in de vorm van het beschermen en promoten van misbruikers duidelijker dan in het geval van de voormalige kardinaal Theodore McCarrick. Zijn verhaal is een voorbeeld van verraad op een ongekende schaal. De mensen in machtsposities in de hiërarchie van de kerk leefden het leven aan de top, misbruikten seminaristen en betaalden zwijggeld. Het is nu duidelijk dat het Vaticaan al in de jaren negentig berichten ontving over McCarrick en zijn ongewone interesse in seminaristen en zijn misbruikend gedrag. Maar degenen die dit kwaad hadden kunnen stoppen, knepen een oogje dicht en McCarrick ging door met het misbruiken van meer slachtoffers, terwijl hij tegelijkertijd steeds meer gezag kreeg in de Kerk.
Tientallen jaren zijn voorbijgegaan en toch is er weinig veranderd. In feite leven we nu onder een pausschap waarin misbruikende geestelijken niet alleen gedijen, maar vaak worden beloond en zelfs gevierd. In feite zijn er veel gevallen van priesters die vandaag de dag nog steeds in functie zijn, ook al hebben ze ernstige immorele daden begaan – priesters zoals Marko Rupnik, een jezuïet die uit de orde werd gezet na tientallen jaren van seksueel misbruik van vrouwelijke religieuzen. Rupnik is beschuldigd van seksueel misbruik van ongeveer 30 religieuze zusters. Hij is momenteel echter nog steeds een actieve priester (nu opgenomen in het bisdom Koper, Slovenië na zijn ontslag bij de Jezuïeten), en hij woont en werkt in Rome als directeur kunst en decaan theologie in het Centro Aletti.
Sommige van de gruwelijke en heiligschennende beschuldigingen tegen Rupnik omvatten incidenten van seksueel misbruik die naar verluidt plaatsvonden terwijl hij kunstwerken ontwierp en creëerde, en toch sieren zijn kunstwerken nog steeds enkele van de meest heilige en eerbiedige locaties in de Kerk, zoals de Basiliek van de Onbevlekte Ontvangenis in Lourdes, Frankrijk – een plaats van genezing en geloof die eer zou moeten brengen aan onze Heilige Moeder. Die kunst is blijven staan, ook al hebben minstens vijf vrouwen die beweren misbruikt te zijn door Rupnik, en wiens beweringen de Jezuïeten geloofwaardig achtten, brieven gestuurd naar katholieke bisschoppen over de hele wereld met het verzoek om Rupniks kunstwerken uit deze kerken en heiligdommen te verwijderen. De hoogste communicatiefunctionaris van het Vaticaan verdedigde het gebruik van de afbeeldingen en hield vol dat ze geen schade toebrachten aan de slachtoffers. Het is ontmoedigend om te weten dat Rupnik slechts één voorbeeld is van vele “verraders” die de volledige bescherming van het Vaticaan blijven ontvangen terwijl vele andere trouwe priesters, bisschoppen en kardinalen het zwijgen wordt opgelegd, afgezet en verwijderd.
Hoe zit het met het verraad van ketterij? Er is op dit moment wijdverspreid verraad aan de gang in de Kerk, omdat de katholieke leer en de katholieke doctrine aan de kant worden geschoven om plaats te maken voor de leer van de wereld. Zo’n verraad betreft homoseksualiteit. Homoseksualiteit is tegenwoordig “de olifant in de kamer” in de Kerk. Hoewel we terecht erkennen dat we als trouwe katholieken altijd van onze naaste moeten houden (wat natuurlijk ook geldt voor mensen met aantrekkingskracht tot mensen van hetzelfde geslacht), leert de katholieke kerk dat homoseksuele handelingen intrinsiek ongeordend zijn en altijd een schending van de goddelijke en natuurlijke wet zijn. Daarom moeten we duidelijk zijn dat het nooit toelaatbaar is om aan deze handelingen deel te nemen, en geestelijken mogen hun volgelingen nooit misleiden door dergelijke handelingen goed te keuren of de ernstige aard ervan te bagatelliseren. In plaats daarvan moeten we mensen altijd wegroepen van de zonde en naar Christus leiden, en naar de vergeving die Hij biedt door berouw en bekering. We hebben nu echter een situatie waarin velen op hoge posities in de kerk deze levensstijl, die zielen wegleidt van Christus, vieren en zelfs verheerlijken. De hoofdredacteur van het jezuïetenblad America, pater James Martin, een voorstander van deze perversie, is een van de meest prominente woordvoerders in de Kerk van vandaag en hij wordt vaak gevraagd als adviseur voor het Vaticaan. Het document Fiducia Supplicans heeft de verwarring enorm vergroot door de deur open te zetten voor mogelijke zegeningen van homoseksuele relaties, een uitkomst die 50 jaar geleden nog ondenkbaar was. Het document is een open uitnodiging aan de duivel om achter zielen aan te gaan die verward zijn door een Kerk waarin veel geestelijken niet langer verankerd zijn in het de Heilige Geloofsschat, maar in plaats daarvan de leer proberen te moderniseren om moderne oren te paaien.
Te midden van dit klimaat van verraad begint het 10e Nationaal Eucharistisch Congres in Indianapolis, Indiana, ten koste van een bedrag van ongeveer 14 miljoen dollar. Als katholieken, weten we dat de Eucharistie het centrum is van het katholieke leven omdat de Eucharistie niets minder is dan Jezus Christus zelf. Onze Heer is aanwezig – lichaam en bloed, ziel en godheid – in de Heilige Eucharistie. Jezus liet de apostelen niet alleen achter met een boek of wat vage verzekeringen van zijn hulp – Hij liet hen, en ons, achter met Zichzelf! Hij bracht hen samen en veranderde gewoon brood en gewone wijn in zijn goddelijke, verheerlijkte lichaam en bloed, aanwezig in elke Heilige Mis. Zijn woorden, “Dit is mijn lichaam … Dit is mijn bloed … Doe dit om mij te gedenken” waren zijn bevestiging aan hen dat dit eeuwig zou duren en dat Hij altijd bij hen zou blijven. Zo hebben wij zijn verzekering dat de Eucharistie die we vandaag vieren dezelfde Jesus is die die nacht het brood brak met zijn apostelen, en dat Hij nog steeds volledig aanwezig is onder ons bij elke Heilige Mis. De teloorgang van het eucharistisch geloof in de Kerk is epidemisch en verwoestend geweest voor ons katholiek geloof; daarom is een eucharistisch congres een goede zaak.
Toch vraag ik me af … als priesters die zich schuldig hebben gemaakt aan gruwelijke daden van immoraliteit nog steeds de Mis mogen opdragen en de heilige eucharistie in hun handen mogen houden … zegt Christus dan tegen niet hen …. “Judas verraadt gij de Mensenzoon met een kus? “ Lc 22, 47.
Wat mij misschien het meest verontrust in deze dagen van verwarring en verraad is dat ik vrees dat de tijd opraakt en dat we snel een tijd naderen waarin het koord van Barmhartigheid uit de Hemel wordt teruggetrokken en in plaats daarvan het koord van Gerechtigheid snel zal neerdalen. Het is noodzakelijk dat we ons in deze tijd voorbereiden met veel biechten, een frequente mis en het ontvangen van de Heilige Eucharistie, en veel liefdadigheid voor anderen, zodat we Onze Heer Jesus mogen begroeten met een kus van liefde, niet met een kus van verraad.
En zei hij tegen zijn leerlingen: Het is onmogelijk dat er geen schandalen komen. Wee degene door wie ze komen! Het was beter voor hem dat een molensteen om zijn nek werd gehangen en dat hij in zee werd geworpen, dan dat hij een van deze kleinen ergernis zou geven.” Lc. 17, 1-2
Onze Lieve Heer blijft u allen zegenen en moge Onze Heilige Moeder altijd voor u bemiddelen en u altijd naar haar Eeuwige Zoon leiden.
Joseph E. Strickland
Emeritus Bisschop
Bron: Fortes in fides
Post Scriptum: Toevalligerwijze viel de ontdekking van deze tekst van Bisschop Strickland samen met een opvallende lezing in de Novus Ordo van de Profeet Jeremia. Die waarschuwt de herders die hun schapen laten omkomen en verloren laten lopen (zie Jeremia 23; 1-6). Een duidelijke waarschuwing van de Heer dat de herders gewoon hun werk moeten doen. Helaas, zoals Mgr Strickland hier uitlegt, is de situatie buitengewoon ernstig geworden. Zo ernstig zelfs, dat de Barmhartigheid in deze wereld dreigt te worden weggenomen om plaats te gaan maken voor de Goddelijke Gerechtigheid. Een waarschuwing voor de Kerkleiding en de herders om onmiddellijk terug te keren van de heilloze weg die men nu heeft ingeslagen. En niet alleen geldt dit voor de herders, maar ook voor de leken die aan dit verraad hebben meegewerkt.
