In de Buitengewone Ritus van de Romeinse Liturgie lezen we op de Dertiende Zondag na Pinksteren ook een verhaal over dankbaarheid. Het mooie verhaal gaat dit keer over de tien melaatsen die Jesus om genezing vragen. Merkwaardig genoeg komen niet tien voormalige melaatsen terug om onze Heer te danken, maar slechts één. Nota bene een Samaritaan. Heel netjes en diplomatiek weet de H.Schrift ons te vertellen dat Samaritanen geen omgang hadden met Joden. Maar het mooiste komt nog in het Evangelie als Jesus tegen de genezen Samaritaan zegt: "uw geloof heeft u redding gebracht." Jesus spreekt over het geloof dat ons doet redden. Doen wij dat ook? Geloven wij ook echt dat Jesus ons genezen en redden kan? Vertrouwen wij echt op God voor onze genezing? En als wij maar weinig vertrouwen hebben, wel willen, maar te zwak zijn...zoeken wij dan ook echt hulp bij Hem? Vragen wij ook om die hulp? Elke dag weer? Wonderen bestaan en door ons geloof kunnen deze wonderen een belangrijke rol in ons leven spelen. Maar het belangrijkste is: dankbaarheid.
Als wij morgen naar de H.Mis gaan, laten wij na het ontvangen van de H.Communie niet vergeten om Jesus te danken. Hij heeft immers zoveel voor ons geleden en zichzelf volledig weggeschonken om ons het Eeuwig Leven te geven. Laten wij dat nooit vergeten. Laten wij daarom altijd God danken!
De lezingen in de Buitengewone Vorm zijn:
Epistel: Galaten 3; 16-22.
Evangelie: Lucas 17; 11-19.
Liturgische kleur: Groen.
