Bij het lezen van de Schriftgedeelten waar de Apostel Paulus (zie icoon hiernaast) zijn bekering meldt, zal het de gelovigen misschien opgevallen zijn dat er in de Handelingen van de Apostelen de ontmoeting met de Heer vlak bij Damascus, op zeker twee plaatsen is opgeschreven. Wanneer je die twee gedeelten (Handelingen 9;7 en Handelingen 22;9) naast elkaar legt dan vallen er een paar bijzonderheden op, waardoor het lijkt of de Schrift op deze verschillende plaatsen elkaar tegenspreekt. De Kerkvaders hebben hier ook aandacht aan besteed, en het is Kerkvader Johannes Chrysostomus geweest die hier zijn licht over deze twee pasages heeft laten schijnen.
Johannes Chrysostomos zegt daarover in een Bijbelcommentaar: “Maar ergens anders zegt hij: hij hoort de stem, maar zagen niemand (Handelingen 9;7). Dit is niet in tegenspraak (met Handelingen 22;9): er waren twee stemmen, die van Paulus en de stem van de Heer. Op die plaats bedoelt de schrijver de stem van Paulus.” Dus de buitenstaanders hoorden wel de stem van Paulus maar niet de stem van Diegene waar hij tegen sprak, waardoor ze verwonderd toekeken. Dat blijkt wel uit Handelingen 22;9 waar er staat: “Mijn metgezellen zagen wel het licht maar hoorden niet de stem van Hem die mij toesprak.” Door Handelingen 9;7 met Handelingen 22;9 bij elkaar te leggen, lijkt het alsof de Schrift in tegenspraak is, maar dat is dus hier zeker niet het geval.
Een andere 'tegenspraak' (die dus niets te maken heeft met het bovenstaande) gebeurde bij het noemen van de afstamming waar Josef de man van Maria wordt genoemd. In Matteüs 1;16 wordt Josef de zoon van Jacob genoemd, maar in Lucas 3;23 wordt hij de zoon van Eli genoemd. Er zijn aanvallers van het geloof geweest die dit schijnbare verschil hebben misbruikt om de betrouwbaarheid van de Schrift zelf aan te vallen. Maar het zit iets anders in elkaar dan men denkt. Volgens een oude overlevering waren Eli en Jacob halve broers uit dezelfde moeder. De eerste overleed kinderloos. Toen nu Jacob volgens de verplichting van de Joodse Wet zijn weduwe huwde, gold de eerste zoon uit dit huwelijk als de wettelijke zoon van Eli. Vandaar dus de verschillen in afstamming in Matteüs en Lucas.
Het bijzondere van het verschil in die afstamming zit dus in het feit dat de afstamming van Josef juist meer compleet wordt gemaakt. Maar omdat de aanvallers van het geloof mogelijk niets wisten van de Wet van Moses en waarschijnlijk ook niets wisten van het ‘waarom’ van deze ‘verschillen’ werd de Schrift voor hen juist een soort struikelblok en zeker niet het Woord van God die hen de ogen deed openen. En dat is ook de reden voor deze uitleg, want té vaak kom ik mensen tegen die menen dat er allemaal ‘fouten’ in de Schrift staan.
Helaas voor deze criticasters kennen ze gewoon de Schrift niet.