Jesus zegt in de parabel dat de zaaier langs kwam en het goede zaad uitstrooide over de aarde. Maar terwijl de mensen sliepen kwam een vijand en zaaide onkruid tussen de tarwe en ging heen. Volgens Augustinus is de vijand niet alleen de duivel, maar zijn dit ook ketters en slecht levende katholieken die in eerste instantie een verborgen leven leiden, waarbij het lijkt of het onkruid en de tarwe dezelfde zijn. Ze vormen dus één gemeenschap. Maar aangezien de Heer Jesus de aarde niet als de Kerk interpreteert, maar als de wereld, kunnen we er vanuit gaan dat ketters en de goede gelovigen in deze wereld vermengd zijn. Het is volgens Augustinus niet meteen te verwachten dat elke ketter of schismaticus fysiek van de Kerk wordt gescheiden, want de Kerk draagt immers velen die hun valse meningen niet zo publiekelijk verdedigen om zo niet de aandacht te trekken. Zouden ze dat wél doen, dan worden ze immers weggestuurd uit de Kerk. Ook deelt Kerkvader Chrysostomus dezelfde mening door te stellen dat ketters zich eerst in de schaduw ophouden.
De Heer Jesus legt uit dat er niet meteen wordt opgetreden om alles wat kwaad is uit het veld te verwijderen. Daartoe geeft hij de opdracht om eerst te wachten tot de oogst. Maar is bij het naderen van de oogst het onkruid niet veel beter te onderscheiden tussen de tarwe? Het antwoord is natuurlijk ja. Dan weten we dus daaruit dat we de tijd van de oogst naderen, dus op het moment als het onkruid zich overduidelijk manifesteert. Zien wij deze tekenen niet vandaag? Hoe de zonde in de wereld zover blijkt voor te woekeren dat ze duidelijk en onmiskenbaar zichtbaar is geworden? Met andere woorden: naderen wij niet de tijd van de oogst (een symbool voor het Laatste Oordeel)?
Zijn de dienstknechten soms diegenen die de Heer de maaiers noemt? Augustinus geeft hierop het commentaar dat die maaiers de engelen zijn, maar zegt er óók bij dat tegelijkertijd niemand durft te beweren dat de engelen onwetend waren wie het onkruid heeft ingezaaid. Dus moeten we begrijpen dat hier de gelovigen als de dienstknechten worden voorgesteld.
De conclusie is dus, dat ondanks de buitengewone kwaadaardigheid en geslepenheid van de duivel om onkruid tussen de tarwe te zaaien, het Laatste Oordeel een totale nederlaag voor het kwade zal betekenen. Het onkruid wordt verzameld en in het vuur gegooid (een symbool voor de Hel). De tarwe wordt ook verzameld, maar blijft behouden in de schuur (een symbool voor de Hemel).
1e lezing Wijsh.12,13.16-19
2e lezing Rom.8,26-27
Evangelie Mt.13,24-43 of 24-30
Kleur: Groen. Jaar: A.
