De parabels op de 23ste Zondag door het Jaar is om over na te denken. In het Evangelie lezen we dat er talloze mensen met Jesus Christus meetrokken. Maar dat 'meetrekken' moet niet een doelloos meetrekken worden, want in Lucas 14;25-33 zien we dat er aan het volgen van Jesus wel enige voorwaarden zijn gesteld. We moeten God boven alles beminnen (Eerste Tafel der Wet) en dat betekent dus dat we ons moeten onthechten aan alles wat onze relatie met God in de weg staat; dus inclusief onze bezittingen en familieleden. Dat klinkt nogal veeleisend als men dat zegt en dat is het natuurlijk ook. Kijk maar eens hoe een kloosterzuster achter tralies haar familie voorgoed vaarwel zegt bijvoorbeeld. Als de clausuur wordt gesloten is dat het laatste wat de familieleden van haar gezien hebben. Het Evangelie is gewoon ontzettend radicaal in de navolging van Christus. Zou dat het niet zijn, dan wordt het al snel zoutloos zout om weggeworpen te worden. Dan dreigt een aanpassing aan de wereld, en daar is het Christendom niet voor bedoeld.
De parabels van de torenbouwer en de koning die ten oorlog wil trekken laten zien dat een goede voorbereiding essentieel is om het juiste doel te bereiken. Het gaat in deze parabels natuurlijk om de les die Jesus geeft. Hij geeft aan dat als wij Hem willen volgen en Hem volmaakt willen dienen, bereid moeten zijn om alles voor Hem op te offeren, en dit met volharding. Een dergelijke belangrijke onderneming eist ernstige voorbereiding en een edelmoedige wil. Bij het volmaakt volgen van Jesus past dus geen halve maatregelen en dat hebben de eerste leerlingen en de Apostelen ook ervaren.
Zomaar Jesus volgen is dus zinloos, zoals de Heer opmerkt in de eerste regel van het Evangelie en dus geeft Onze Heer ons via de wijsheid inzicht hoe wij Hem wél moeten volgen in de volmaaktheid.
1e lezing: Wijsh.9,13-18b
2e lezing: Filem.9b 10.12-17
Evangelie: Lc.14,25-33
Jaar: C. Kleur: Groen.
