Op de vierentwintigste Zondag door het Jaar lezen we over het Evangelie van de verloren zoon en hoe de vader zijn verloren zoon in zijn goedheid en zijn barmhartigheid verwelkomt. Je zal dan zeggen: mensen in de Kerk nemen dit Evangelie serieus en handelen er ook naar.
Maar helaas kom je ook gelovigen tegen die keihard optreden tegen hun medebroeders, vooral als deze medebroeders te kennen hebben gegeven tot de 'Traditionele tak' te behoren. En wie het ongeluk heeft te leven in een orde of congregatie met Traditionele "trekjes", krijgt tegenwoordig geheid bezoek van een of andere hoge kerkelijke functionaris die met een paar slagen de orde of congregatie tot de grond toe afbreekt.
Dit gebeurde o.a. met de Franciscanen van de Onbevlekte, met de Cisterciënzers der Strenge Onderhouding in Mariawald in Duitsland. Het gebeurde in Frankrijk met de Kleine zusters van Maria en het gebeurde ook met Familia Christi in Italië. Maar onlangs is er (weer) een incident gebeurd waarbij dit keer de vrouwelijke religieuzen van de Heilige Dominicus in Toscane in Italië het slachtoffer zijn geworden van een ingreep van 'bovenaf' (lees: het Vaticaan).
Het is opvallend dat voor deze religieuzen opeens geen barmhartige vader ze staat op te wachten, maar een of andere kerkelijke functionaris gewapend met een vlijmscherp mes om de laatste restjes van het Traditionalisme direct om zeep te helpen. Voor ons Christenen van de Katholieke Kerk is het heel gewoon om barmhartig voor een ander te zijn, ook al deel je iemand zijn gedachtengoed niet en al doet de andere kant soms kwaad. Maar dat men religieuzen die goed doen, zó bestraft, is meer dan verwerpelijk. In feite kun je van totaal onchristelijk gedrag spreken. Wel altijd zelf om barmhartigheid vragen, maar je medebroeder die ook om die barmhartigheid vraagt dit weigeren te geven. Men spreekt intussen wel heel vaak over barmhartigheid, maar als het aankomt op concrete daden, dan laat men het afweten.
Het is wel duidelijk geworden dat een ordinaire geloofsvervolging binnen de Rooms Katholieke Kerk aan de gang is, en dat die voorlopig niet zal ophouden. De tekenen wijzen er juist op dat het nog erger zal worden en ik sluit niet uit dat alles wat Traditioneel wordt genoemd de nieuwe Ondergrondse Kerk zal gaan worden. Misschien zal iemand mij verwijten dat ik nogal negatief daarover denk, maar ik zie geen tekenen van herstel en al helemaal niet zie ik een verbetering optreden bij die prelaten en instanties die plotseling de volmacht krijgen om even "orde op zaken te komen stellen".
Intussen hopen en bidden wij dat de Almachtige en Barmhartige Vader ons zal helpen om deze tijd van nood snel te boven te komen. Hij is nog de enige die hier iets aan kan doen.
1e lezing: Ex.32,7 11.13-14
2e lezing: 1 Tim.1,12-17
Evangelie: Lc.15,1-32 of: 1-10
Jaar: C. Kleur: Groen.
