 |
| Vincent Lambert |
Op de vijftiende zondag door het Jaar lezen we over de Barhartige Samaritaan die een zwaar gewonde man helpt die in de handen van rovers was gevallen en die na zijn beroving meer dood dan levend was achtergelaten. Maar helaas gebeurt dit ook vandaag nog, zij het in een iets andere setting.
Een triest maar waar gebeurd verhaal, van Vincent Lambert die in Frankrijk in 2008 na een verschrikkelijk motorongeluk in het hospitaal belandde en waar de grote Nederlandse dagbladen melding van maakten. De medische toestand van Vincent was dermate ernstig dat hij zonder medische zorg zou komen te overlijden. Een deel van de familie was voor euthanasie, de vader en moeder van Vincent wilde echter dat hun zoon bleef leven. Een jarenlange juridische strijd tot in de hoogste rechtsinstanties was het gevolg. Uiteindelijk werd de knoop doorgehakt waarbij het Europese Hof van de Rechten van de Mens geheel onverwacht duidelijk maakte dat de behandeling van Vincent Lambert gestaakt moest worden. In de tussentijd werd er voor Vincent gebeden en vele H.Missen opgedragen en veel katholieken namen het op voor de ouders die vochten voor het leven van hun kind.
De beslissing om de behandeling te staken werd uitgevoerd door Vincent Lambert van honger en dorst te laten omkomen. En als u nu zegt: "als je je hond op deze manier laat omkomen, dan word je opgepakt door de politie wegens dierenmishandeling en in de gevangenis gegooid in bepaalde landen", die heeft dan volkomen gelijk, want zo behandel je zelfs een dier niet. Maar...tegenwoordig is het leven van een hond meer waard dan het leven van een mens. Dit dankzij de onbarmhartige instelling van nogal wat mensen die vinden dat iemand maar "dood" moet als deze in vegetatieve stadium terecht komt. Het probleem is echter dat deze euthanasie-voorstanders niet beseffen dat zij nu zelf ook op de 'dodenlijst' terecht zijn gekomen, want zodra zij zelf in die vegetatieve staat terecht komen, wordt gegarandeerd, en zonder enige barmhartigheid of medelijden, de stekker finaal ook voor hen uit het stopcontact getrokken. Dat is het gevolg van de onbarmhartigheid, de verblindheid die in deze anti-Christelijke maatschappij welig tiert. Het is jammer om het te moeten zeggen, maar deze maatschappij staat op dit moment nog lager aangemerkt dan in de tijd van de - oh zo verfoeide - Middeleeuwen. Die mensen hadden tenminste nog een geweten en staakten nooit de behandeling omdat ze zogenaamd het lijden van de zieke patiënt niet konden verdragen.
We mogen maar wát blij zijn dat de Heilige Lidwina van Schiedam niet in onze eeuw werd geboren, want dan was de stekker ook na 10 jaar voor haar eruit getrokken en dan hadden we nu een heilige en voorspreekster minder gehad.
Wij Christenen van de Katholieke Kerk kunnen met recht blij zijn dat Onze Heer Jesus Christus precies het tegenovergestelde heeft geleerd dan wat onze maatschappij voor billijk acht. Bij Jesus bestaat er geen "recht op sterven", maar wel een recht en een plicht op verplegen van de zieken en lijdenden onder ons.
Deze maatschappij en zeker ook de Franse moet zich ontzettend diep schamen over het niveau waartoe het zelf is afgegleden. Met recht en reden kan je spreken van het ontbreken van welk beschavingsniveau dan ook. En dat moet maar eens luidop en keihard gezegd worden!
1e lezing: Deut. 30, 10 – 14
2e lezing: Kol. 1, 15 – 20
Evangelie: Lc. 10, 25 – 37
Kleur: Groen. Jaar: C.
