Hoe indrukwekkend is het aanhoren van het lijdensverhaal van Jesus. Het is inderdaad passend om na de passage van de kruisdood enkele ogenblikken van stilte te houden. “Het is volbracht”. In geloof weten we dat het dode lichaam van Jesus, op de derde dag zal verrijzen. Dit onbeschrijfelijk gebeuren kan onze droefheid verzachten. God is geen God van doden maar van levenden.
Ons geloof is geen dood geloof maar een geloof in het leven. Dat maakt het lijden van Jesus niet minder. Wij kunnen onmogelijk weten wat Jesus heeft doorstaan, wij kunnen onmogelijk weten welk een onbeschrijfelijk groot offer Hij heeft gebracht. Het lijden van Jesus is meer geweest dan zijn lichamelijk lijden, hoe ongelofelijk verschrikkelijk dit ook is geweest. Wat kan een mens een ander mens aandoen? Wanneer komt er toch eens een einde aan alle wrede martelingen van mensen? Het lijden en sterven van Jezus was ook daarom zo verschrikkelijk, omdat Hij de Zoon van God is. In feite heeft men God vermoord.
Hoe verschrikkelijk eenzaam moet Hij zijn geweest. Hij heeft alle zonden van de hele wereld op zich genomen. De reikwijdte daarvan kunnen wij niet bevatten. In dankbaarheid kunnen we daarom slechts de Heilige Eucharistie vieren, waarin zijn lijden, dood en verrijzenis present wordt gesteld. Het is het vieren van een lof-, dank- en zoenoffer tegelijk. Laten we daarom vol overgave en overtuiging dit grote mysterie gaan vieren!
Bron: Bezinning op het Woord.
Post Scriptum: Aanstaande vrijdag in de Goede Week op Goede Vrijdag dus, begint weer de Noveen tot de Goddelijke Barmhartigheid die de Heer aan zuster Maria Faustina heeft meegedeeld. Deze Noveen staat sinds kort aan de rechterkant van dit blog, inclusief de gebeden die erbij horen. De betreffende Nederlandse gebeden en deze devotie hebben het Nihil Obstat en de Imprimatur van de Kerk meegekregen, waardoor we zeker weten dat de vertaalde versie van deze devotie vrij is van doctrinaire en zedelijke dwalingen.
