Vaak hoor je mensen zeggen dat je barmhartig moet zijn voor een ander, en dat is natuurlijk ook zo. We moeten oppassen niet te snel te willen oordelen over iemand zijn zonden en we moeten zeker oppassen al helemaal niet op de stoel van de Rechter te willen gaan zitten. Uiteindelijk is God de Rechter en niet wij. Helaas merk ik ook dat er tegenwoordig een tendens is om de barmhartigheid zo uit te strekken zonder de mensen te willen adviseren om hun leven te verbeteren. Maar is dat soms barmhartig? Dan begin je eerder aan een politicus te denken die snel de witte vlag uitsteekt, bang om te worden aangesproken. Maar zo handelde Jesus zeker niet. Hij reageert barmhartig op de overspelige vrouw, maar roept haar direct op haar leven te verbeteren en niet meer te zondigen. Jesus geeft aan de vrouw goede raad om op te volgen.
Vooral dat laatste lijkt te worden vergeten en dat zie je vooral vandaag. Er wordt wel over de barmhartigheid gepreekt, maar het mag opeens geen consequenties hebben. Heeft onze Heer Jesus dit ons zo geleerd? Nee, zeker niet. Maar het is zeker waar dat de oproep tot bekering wel vol liefde moet gebeuren en mag zeker niet op een barse manier worden uitgevoerd. Dan is de kans heel groot dat de arme zondaar extra gekwetst wordt door je opmerkingen en niet meer wil luisteren.
Maar het kwaad niet benoemen is geen teken van echte barmhartigheid. Een arts zou immers het kwaad van de ziekte niet kunnen genezen als hij dit kwaad opeens niet benoemen mag (diagnose). En zonder goede diagnose is er ook geen genezing mogelijk. Daarom moet de priester het kwaad van de zonde benoemen opdat de mensen hun best doen om zich te verbeteren.
Barmhartigheid zonder consequenties mondt uit in slappigheid en kan de ander juist er toe aanzetten zijn leven niet te verbeteren. Men denkt immers: "die barmhartigheid komt elke keer toch om de hoek kijken aangezien ik zelf niets hoef te doen." Maar dat is natuurlijk een schijngenezing waar een arme zondaar niets aan heeft. Terecht zal God dit soort officieel aangestelde "geneesheren" op het matje roepen en ze niet alleen verwijten dat ze hun werk niet hebben gedaan, maar ook de aan hen toevertrouwde "patiënten" in de steek te hebben gelaten.
1e lezing: Jes.43,16 - 21
2e lezing: Fil.3,8 - 14
Evangelie: Joh.8,1 - 11
Kleur: Paars. Jaar: C.
