Een valse pastoraal leidt altijd naar de ondergang

Blijkbaar waren er in de tijd van Jesus ook al godsdienstige leiders, die - zoals Mozes - ‘om pastorale redenen’ wat gemakkelijker wilden omgaan met de onverbreekbaarheid van het huwelijk. Heel slim en met geveinsde oprechtheid vragen de Farizeeën daarom aan Jesus of een man zijn vrouw mag verstoten. Uiteraard doorziet Jesus hun opportunisme en hun ware bedoelingen. Daarom vraagt Hij bewust naar wat Mozes daarover heeft voorgeschreven. Als zij dan antwoorden, dat Mozes heeft toegestaan om een scheidingsbrief op te stellen en te gaan scheiden, dan komt er een duidelijk en niet mis te verstaan antwoord van Jesus. 

Die zogenaamde ‘pastorale’ oplossing van Mozes was het gevolg van de hardheid van het mensenhart. En Jesus doelt daarmee niet alleen op het mensenhart ten tijde van Mozes, maar ook rechtstreeks op de hardheid van de Farizeeën die Hem de vraag voorlegden. Ook het mensenhart van alle tijden en dus ook van onze tijd wordt door Jesus daarmee aangesproken. 

Jesus maakt hiermee principieel elke ‘pastorale’ tolerantie die ingaat tegen Gods bedoelingen tot een vorm van eigenzinnige hardheid. Wat God immers in zijn goedheid vanaf het allereerste begin van de schepping heeft verbonden, dat mag een mens nooit scheiden.

Daarom is en blijft elke echtscheiding een bron van verdriet, gebrokenheid en dus zonde. Ook de leerlingen ondervroegen Jesus daarover thuis nog eens, omdat het in de praktijk blijkbaar een moeilijk te aanvaarden gegeven is. Toch doet Jesus er niets aan af en zijn Gods bedoelingen met de eenheid van man en vrouw blijkbaar zo heilvol, dat misschien zelfs de minste pastorale afwijking daarvan er afbreuk aan zou doen.

Er is bij een valse pastoraal niet alleen sprake van hardheid, maar je zou ook kunnen spreken van een vorm van wreedheid, aangezien deze mensen moedwillig in de Duisternis worden gegooid en hun daardoor het eeuwig leven wordt ontnomen. Dat zouden de priesters ook wel eens kunnen overwegen als zij opzettelijk de H.Communie uitreiken aan gescheiden-hertrouwden die niet de intentie hebben in onthouding te willen leven, zoals de Kerk dat vraagt.

Lezingen: 1e lezing: Gen.2,18-24. 2e lezing: Hebr.2,9-11. Evangelie: Mc.10,2-16 of 2-12.

Bronnen: Bezinning op het Woord en Liefde en Trouw aan de Kerk.

Post Scriptum: Op zondag 7 oktober, op gedachtenis van Onze Lieve Vrouw van de Rozenkrans, wordt om 15.00 uur gestart met het Rozenkransgebed en gehouden in 44 landen over de gehele wereld. Meer informatie vindt men hier. Iedereen wordt uitgenodigd aan het Rozenkransgebed mee te doen. Deze gedachtenis is ingesteld door Paus Pius V op de verjaardag van de zeeslag bij Lepanto op 7 oktober 1571 waarin een Islamitische strijdmacht werd verslagen. Dit gebeurde na een massale oproep aan de Christenheid om de Heilige Rozenkrans te bidden voor de overwinning. Uiteraard hebben we gezien de situatie te maken met een diabolische aanval op de Kerk van ongekende omvang en de Moeder van God heeft ons de overwinning beloofd van haar Onbevlekt Hart. Zij zal zelf de kop van de Slang vertrappen, zoals al is aangekondigd in het Boek Genesis. Het Rozenkransgebed zal gehouden worden op het Sint Pietersplein bij de obelisk en zal om 15.00 uur beginnen. Doet u ook mee?