Op de negentiende zondag door het Jaar, lezen we in het Epistel over de Profeet Elia die onvoldoende kracht heeft om zijn reis in de woestijn met succes af te sluiten. Deze reis gaat zijn krachten te boven. Elia moet vluchten voor Izébel die plannen heeft gesmeed om de Profeet om te brengen. Daarom moet Elia vluchten. We lezen dit verhaal in het Eerste Boek Koningen, hoofdstuk 19 verzen 3 tot 8. Hieronder het stukje Epistel:
Toen werd hij bevreesd, en ging haastig heen om zijn leven te redden. Te Bersabe in Juda aangekomen, liet hij daar zijn knecht achter, en trok zelf een dagreis ver de woestijn in. Hier zette hij zich onder een bremstruik neer en bad om de dood. Hij verzuchtte: nu is het genoeg Heer! Neem mij het leven; want ik ben niet beter dan mijn vaderen. En hij legde zich onder de bremstruik neer en sliep in. Maar opeens stiet een engel hem aan en sprak tot hem: Sta op en eet. Hij keek op en daar stond aan zijn hoofdeinde een geroosterd brood en een kruik water! Hij at en dronk, en sliep weer in. Maar opnieuw stiet de engel van de Heer hem aan en sprak: Sta op en eet; want anders is de reis u te lang. Nu stond hij op, at en dronk; en door de kracht van die spijs liep hij veertig dagen en veertig nachten tot hij de Godsberg Horeb bereikte.
Deze tekst in het Epistel is niet zomaar gekozen, vooral niet als je het Evangelie naar Johannes leest (hoofdstuk 6; 41-51). In bepaalde Bijbelcommentaren kun je lezen hoe 1Kon.19;3-8 als een beeld wordt gezien van het Brood des Levens, het Hoogheilig Lichaam en Bloed van Onze Heer Jesus Christus in de H.Eucharistie. Kort gezegd kunnen wij onze eigen levensreis niet voltooien zonder de kracht van de H.Eucharistie, een reis die de profeet maakt in de woestijn. De woestijn kun je zien als een beeld voor het gebrek aan Godsdienstig leven, en de Christen van de Katholieke Kerk moet nu - zeker in deze tijd - zwemmen en roeien tegen de stroom in, in de oceaan van het uitgedoofde geloof in God. Vandaag is het nóg zwaarder dan vroeger: nu op dit moment is onze samenleving - die je als een woestijn kunt beschrijven - een samenraapsel van ketterijen, dwalingen, onzuiverheden en walgelijke immorele wanstaltigheden die zeer snel in staat zijn om via een doodzonde de genade en de verdiensten bij een gelovige weg te nemen.
Tegenwoordig lijkt het er steeds meer op dat de Hel zijn gender-dwalingen en zelfs afgoderij over onze Christelijke maatschappij heeft uitgestort, en dan wordt het moeilijk om als Christen zonder het Heilig Sacrament van de Eucharistie overeind te blijven. Maar gelukkig hoeven wij niet alleen te strijden! Onze Heer staat namelijk aan onze zijde, zoals dat voor onze eeuw is geprofeteerd door Onze Lieve Vrouw van Goed Succes in de 16de eeuw.
Het kostbare licht van het Geloof mag dan in de wereld zijn uitgedoofd, maar de rechtvaardigen hoeven niets te vrezen. Zij zullen door de Hemel zelf worden ondersteund, net zoals dat gebeurde bij de Profeet Elia.
