De afgelopen 50 jaar is zowat alles ondernomen om de Huiskerk in Nederland kapot te maken. Tegenwoordig zijn er maar weinig Rooms Katholieke ouders meer die in de lijn van het Evangelie leven. Hoeveel machthebbers hebben de afgelopen decennia geen maatregelen uitgevaardigd die in feite een doodsteek bleken te zijn voor de Huiskerk in ons land? Voorbeelden zijn er genoeg: moeders die volgens onze regering moesten werken, evenals vaders, waardoor de kinderen in een of andere "opvang" terecht kwamen. En dan hebben we het niet over de enorme kosten die ouders voor de kinderopvang kwijt zijn. Ook de kerkgang wordt gefrustreerd doordat werken op zondag een heel "normaal" verschijnsel is geworden. Wie weigert als Christen op zondag te werken wordt niet zelden door werkgevers in een sollicitatiegesprek bij voorbaat al afgewezen. Waarom kan de overheid niet eens stimuleringsmaatregelen voor gelovige gezinnen met kinderen lanceren? Of is dat soms te moeilijk? En waarom wordt de Huiskerk steeds ondergraven door allerlei maatregelen?
Daarom moeten wij hopen op een moedige getuigenis van al die gezinnen met kinderen die ook echt "nee" zeggen tegen ondergravende maatregelen en waarvan die maatregelen niet zelden het gezin op de korrel lijken te nemen. Volgens het Tweede Vaticaans Concilie is het gezin de ecclesia domestica, waar de ouders door woord en voorbeeld voor hun kinderen de eerste geloofsverkondigers zijn. Hieruit kunnen weer de roepingen te voorschijn komen voor het priesterschap en het religieuze leven.
Gelukkig bestaan ze nog: goede Rooms Katholieke gezinnen die zich niet willen conformeren naar de waan van de dag en Christus als leidraad willen nemen voor hun leven en niet een of andere afgod die door seksuele revolutionairen is uitgedacht. Zij willen wél graag hun kinderen gelovig en authentiek opvoeden en er voor zorgen dat ze een fatsoenlijke kerkgang kennen. Daarom moet het authentiek gezin worden bevorderd. Als het gezin immers in orde is, zal het met de maatschappij ook goed gaan.
