Vergissen is menselijk zeggen we wel eens, maar als het komt tot een opzettelijke daad, dan kun je niet bepaald van een ongelukje spreken. Ik heb het hier over een moedwillige daad die in de Liturgie in Nederland zijn intrede heeft gedaan.
Laatst kwam ik een parochie tegen waar de gelovigen - tot mijn verbazing - de Consecratiewoorden aan het meebidden waren. Deze verkeerde praktijk werd toegepast in een 8-mei bijeenkomst waar het aanwezige publiek (ik vermijd hier het woord gelovigen) delen van de H.Mis uitspraken. Dit gebeurde in de jaren 80 van de vorige eeuw. Opvallend was dat dit evenement via de radio werd aangekondigd door de niet zo katholieke radio omroep in Nederland en waarbij de betreffende journalist angstvallig de context wegliet wat er zou gaan gebeuren. En dat is logisch, want de Nederlandse bisschoppen zouden dit immers niet gepikt hebben. Later kom je er dan achter dat niet de priester, maar het aanwezig volk de Consecratiewoorden uitsprak, waardoor de Transsubstantiatie ongeldig was. Want alleen de geldig gewijde priester in de Katholieke Kerk kan geldig Consacreren in de H.Mis waardoor de Transsubstantiatie daadwerkelijk plaatsvindt. Er was dus ook al verwarring over het priesterschap. Er is namelijk een verschil tussen het Ambtelijk Priesterschap en het gemeenschappelijk priesterschap van de gedoopten. Maar de 8-mei beweging vond dat ze de kerk even opnieuw moest uitvinden, net zoals die prachtige Reformatie dat gedaan heeft.
Op een andere keer sloeg de liturgische verwarring toe bij een parochie die de Geloofsbelijdenis (12 Artikelen van het Geloof of de Geloofsbelijdenis van Constantinopel Nicea) volledig wegliet en een zelf verzonnen tekstje liet horen. Ik weet nog goed dat ik het hier niet mee eens was en heb toen in stilte zelf maar de 12 Artikelen opgezegd. De vraag is natuurlijk: hoe kon hier de liturgische verwarring zo toeslaan dat zelfs de 12 Artikelen van het Geloof werden weggelaten? Dan zit je met angst en beven maar te hopen dat ze niet meer hebben weggelaten...
Weer een andere parochie liet via de priester met nadruk weten dat we vooral allemaal: "door Hem, en met Hem, en in Hem, zal Uw Naam geprezen zijn", moesten meebidden. En dat terwijl dit onderdeel van de H.Mis alleen aan de priester is voorbehouden. Wie had dát nu weer uitgevonden? In een goed missaal staat het juist aangegeven en wat de gelovigen moeten doen of niet doen. En dan heb ik het nog niet over de kleding van sommigen alsof het lijkt dat ze net van een verbouwing zijn teruggekeerd. Weer anderen komen met vuil besmeurde handen de H.Communie in de hand ontvangen. Dan zeg ik: kom je zó naar de H.Mis? Men gaat mij toch niet vertellen dat men zo ook op een feest of een trouwerij durft te verschijnen? Waarom dan wel tijdens een Heilige Eucharistieviering?
