Elfde Zondag na Pinksteren

Op de Elfde Zondag na Pinksteren lezen we over een bijzondere gebeurtenis, waarin Jesus, de Zoon van God een zieke genas die niet kon praten en horen. De bijzonderheid ligt in het feit dat deze genezing in de Dekápolis plaatsvond. Dit is een gebied dat in de tijd van Jesus niet tot Israel behoorde, maar tot het grondgebied van de heidenen. De Heer liet zijn gevolg en zijn Apostelen inzien dat het heil niet alleen voor de Joden, maar ook voor de heidenen zou aanbreken. 

De Dekápolis was een tienstedenbond in Syrië waar Jesus met zijn gevolg het Evangelie verkondigde en de mensen van hun kwalen genas. Het buitengewone van de genezing van de zieke die niet kon praten en horen ligt in het feit dat dit het beeld is van het Heilig Doopsel. Ook tot ons heeft de Heer bij ons H.Doopsel de woorden: "Effeta", "wordt geopend" uitgesproken. Een duidelijke verwijzing dat ook het heil voor de heidenen zou aanbreken en dat ook zij op Sacramentele wijze in zijn Kerk zouden worden opgenomen. 

Dat de Heer dus in de streek van de Dekápolis en Sydon rondging, had dus een diepe zin en heeft ook voor ons - via de eerste onfeilbare uitspraak van de H.Petrus (zie Handelingen 10; 44-48) - grote gevolgen gehad. Het gevolg is ook, dat de lezer die dit stukje leest, nu ook op een bepaalde manier zijn zicht terugkrijgt. Jesus geneest nog altijd.

In de H.Mis van de Buitengewone Ritus van de Romeinse Liturgie zijn de lezingen als volgt:

Epistel: 1 Kor. 15, 1-10

Evangelie: Marcus 7; 31-37

Liturgische kleur: Groen.