In de gezangen van deze Achtiende Zondag na Pinksteren overwegen wij het geheim van de heilige Kerk. Zoals de profeten hebben voorspeld, moge de Heer de Kerk vrede geven (
Introïtus). Zij is de sterk stad van onze blijdschap, de woning van de Heer die de geroepenen uit de heidenen hebben leren dienen (Graduale). Daar staat het altaar opgericht en wordt het waarachtige offer opgedragen, dat door de offers van Moses's wet werd voorafgebeeld (
Offertorium). Laat ons bij het offermaal God aanbidden en danken voor zo een grote weldaad (
Communio). Bij het
Offergebed overdenken wij, hoezeer de viering van de Eucharistie met het mysterie van de Menswording des Heren is verbonden. Bij de Menswording heeft Christus onze stoffelijke natuur aangenomen om ons tot de hoogte van de Goddelijke natuur te verheffen. Bij het offer heeft krachtens de geheimen van het heilswerk van de Heer eenzelfde "verheven uitwisseling" plaats; wij zonderen stoffelijke gaven af voor de dienst van God, en ontvangen ze terug als gaven die ons aan de Godheid deelachtig maken. Zo hebben de gelovigen van de Kerk deel aan de Verlossing in Christus. Mogen zij haar niet slechts als een waarheid kennen, maar haar belijden en bezitten door Christus na te volgen in een heilig leven.
In het Epistel van deze Zondag worden wij rijk en sterk door Christus' genade en worden wij vrij van schuld, wachtend op Christus Wederkomst, aldus beschrijft de H.Apostel Paulus aan de Korinthiers.
In het Evangelie beschrijft de waarachtigheid van het grotere wonder van de vergeving der zonde door het wonder van de genezing van de lamme. De Joden verheerlijkten daarop God omdat Hij zo een grote macht aan de mensen heeft gegeven. Hoeveel groter is dan onze plicht om God te prijzen, daar wij de wonderwerken van de Mensgeworden Zoon van God hebben leren kennen, en geloven dat wij door de bediening van mensen in de Kerk allen aan deze wonderwerken deel hebben.
Epistel: 1 Korinthiërs 1; 4-8
Evangelie: Mattheus 9; 1-8
Laatste Evangelie: Johannes; 1;1-14
Liturgische kleur: Groen.
