Tegenwoordig viert de Paus het feest in de open lucht vóór de basiliek van Sint Jan van Lateranen, daarna wordt in de voetsporen van Paus Urbanus IV het Heilig Sacrament in een plechtige processie naar de Basiliek Santa Maria Maggiore gebracht. De stoet trekt anderhalve kilometer verderop over de Via Merulana.
In de katholieke parochies wordt na de H.Mis het H.Sacrament in een Monstrans in een korte processie door de kerkgebouwen gedragen, voorafgegaan door acolieten die bellen rinkelen en wierook dragen. De acolieten lopen achterwaarts, dus met hun gezichten naar het H.Sacrament gekeerd.
Er zijn tegenwoordig Christenen die het Lichaam en Bloed van onze Heer Jesus Christus loochenen door te beweren dat dit "symbolisch" moet worden uitgelegd. Probleem is echter dat Jesus nergens iets zegt over een symbolisch lichaam in de H.Evangeliën. In tegendeel: een groot deel van zijn leerlingen willen zelfs niets te maken hebben met de woorden die Jesus heeft geleerd (zie daarvoor Johannes hoofdstuk 6, verzen 51-71) en deze groep verlaat zelfs het gezelschap. Zij konden niet accepteren dat Jesus zélf het Eucharistisch Brood was dat gegeten moest worden. Daaruit blijkt dat de woorden van Jesus zeker niet symbolisch moeten worden uitgelegd, anders verlaat je - geshockeerd als men was - zijn gezelschap niet. Het is dus daarom onjuist om van een symbolisme te spreken, ook omdat wij inmiddels weten dat via de taal van die dagen - het Aramees - dergelijke woorden nooit symbolisch konden worden uitgelegd, maar een letterlijke interpretatie betekende. Als de geldig gewijde priester tijdens de H.Mis de Consecratiewoorden uitspreekt, treedt er Transubstantiatie op, waarbij het brood en de wijn daadwerkelijk veranderen in het Hoogheilig Lichaam en Bloed des Heren. Dat het Lichaam en Bloed van de Heer in de H.Eucharistie daadwerkelijk en substantieel aanwezig zijn, is een Geloofspunt.
De instelling van het hoogfeest van Sacramentsdag hebben we in belangrijke mate te danken aan Juliana van Cornillon, die onverklaarbare visioenen ontving. Deze visoenen werden door haar omschreven als een stralende maan die door een zwarte band in twee gelijke delen was verdeeld. Omdat Juliana geen uitkomst wist vroeg ze aan onze Heer zelf wat dit te betekenen had. Als antwoord kreeg ze dat in de Kerk een feest ontbrak. Het tegenwoordige Sacramentsdag. Aan Juliana werd gevraagd zich in te spannen voor de instelling van dit feest in de Kerk. Het is de Aartsdiaken Jacques Pantaléon die in Luik met Sacramentsdag in aanraking kwam. Het college van Kardinalen wees later Jacques Pantaléon aan als de nieuwe Paus (Paus Urbanus IV). Met de bul: Transiturus de hoc mundo bepaalde Paus Urbanus IV op 11 augustus 1264 dat Sacramentsdag voortaan in de gehele Kerk gevierd moest worden. Deze bepaling geldt nog tot op de dag van vandaag.
1e lezing: Ex.24,3-8
2e lezing: Hebr.9,11-15
Evangelie: Mc.14,12-16.22-26
