Het is opvallend als je oude Catechismussen en de Bijbel erop naslaat dat er met geen woord wordt gerept over klimaatverandering en ook niet in de Traditie. Wel wordt iets gezegd hoe wij de dieren etc. moeten behandelen, en wat moreel geoorloofd is en wat niet (zie daarvoor de nummers 2415-2418, 2456 in de Catechismus voor de Katholieke Kerk). Deze nummers gaan over dieren, planten, de onbezielde wezens en het benutten van de minerale, plantaardige en dierlijke hulpbronnen.
Maar klimaatverandering? Daar zegt de CKK en de H.Schrift helemaal niets over. Het staat de Paus natuurlijk vrij om daar iets over te zeggen (Laudato Si), maar ook hier moet het bestuur in de Kerk oppassen niet dezelfde fout te maken als in de tijd van Galilei, waarbij het geocentrische wereldbeeld van Ptolemaeus als enige juiste werd gezien en het Copernicaans stelsel van planeten die om de zon draaien werd bekritiseerd. Door een persoonlijk conflict is het vervolgens tussen de toenmalige Paus en Galilei spaak gelopen waardoor er aan beide kanten verliezers optraden: voor de wetenschapper Galilei als voor de Kerk.
Die fout moet we niet nog een keer maken.
We moeten oppassen dat klimaatverandering - vooral door de mens - wordt voorgesteld als een wetenschappelijk bewezen feit. Er zijn op wetenschappelijk niveau beslist kritische en ook relevante vragen over gesteld die je niet zomaar kunt wegpoetsen. Er is onlangs een kritisch rapport over die klimaatverandering gepubliceerd (hier te downloaden) waarbij volgens de auteurs van het rapport een rekenmethode is gebruikt, waarbij de oude hittegolven uit de Nederlandse KNMI-statistieken zijn verdwenen, maar de huidige hittegolven bleven bestaan. Hierdoor leek het net alsof het in onze tijd warmer is geworden dan vroeger.
Om die reden moet het bestuur in de Kerk extra voorzichtig zijn niet in een oude valstrik van de 16e eeuw terecht te komen. Hoe schitterend de resultaten ook moge zijn: de wetenschap is namelijk niet onfeilbaar en kan dus fouten maken. Wat in de wetenschap 'bewijs' wordt genoemd, stoelt heel vaak op de axiomatiek: een stelling die niet bewijsbaar is. De wetenschappelijke wereld kan hier goed mee werken, maar het blijven axioma's en dus moeten we wat aan de voorzichtige kant blijven. Als morgen iemand kan aantonen dat die axioma's niet waar zijn, dan kun je alle voorgaande kennis de daar opvolgende dag gewoon in de prullenbak gooien.
En wie beweert dat de Amerikaanse democraat Al Gore met zijn An Inconvenient Truth over de klimaatverandering door de mens de Nobelprijs heeft gekregen, moet er wel bijzeggen dat dit geen wetenschappelijke prijs was van het Karolinska Instituut. Niet zelden wordt de Nobelprijs voor de Vrede toegekend aan politici, en volgens sommigen, met een politiek doel. Maar een echte wetenschappelijke prijs is de Nobelprijs voor de Vrede niet. Het is dus op zijn zachtst gezegd nogal prematuur om met een klimaatmars te beginnen en te beweren dat het anders moet.
Laten wetenschappers maar eerst op één lijn komen voordat we eindconclusies trekken.
