Je komt het vaak genoeg tegen: verkeerde opvattingen die via de media over de Katholieke Kerk worden geventileerd. Heel vaak wordt de Kerk (en ook bepaalde gelovigen die volgens de geboden van God leven) verweten rigoristisch te zijn, weer anderen vinden dat de Kerkleden zelf wel mogen uitmaken welke kant ze op willen door ze als 'vrije gemeenschap' voor te stellen. Maar beiden interpretaties zijn fout, en daar is ook een goede reden voor. Christus zegt in Johannes 15;16: Niet gij hebt Mij uitgekozen, maar Ik u en Ik heb u de taak gegeven op tocht te gaan en vruchten voort te brengen, die blijvend mogen zijn.
Dit gegeven heeft verregaande consequenties. Allereerst betekent dit dat de Kerk altijd op de Heer moet terugvallen. Het betekent echter ook dat het God zelf is die haar verschijnen bepaalt. Het is dus van wezenlijk belang dat Christus, de Herder ons voorop gaat, en de schapen (de gelovigen) die Hij heeft uitgekozen, Hem moeten volgen, niet uit dwang of ogendienst, maar via de vrije wil. Dat sluit een vrije gemeenschap uit die zelf wel bepaalt welke richting ze op moet. Want als dat waar is, dan hadden we immers Christus niet nodig als onze Herder van de kudde.
De Kerk dient gezien te worden als een gemeenschap die met elkaar verbonden is met dezelfde Vader, Zoon en Heilige Geest. De Stichter bepaalt wie wordt geroepen (denken we maar eens aan de roeping van de Apostelen), maar dat waren nou niet altijd voor ons mensen die de meest deskundige personen waren. Ze waren niet altijd een toonbeeld van onverschrokken geloof (Thomas), ze stonden Christus niet in alle gevallen ter zijde (de verloochening door Petrus) en ook speelde verraad een belangrijke rol (30 zilverlingen van Judas).
Het is dus de Heer die roept en verzamelt en de Kerk heeft dus niets te maken met een of andere leerstelling, die een verkeerde interpretatie is van haar inrichting en streven; waar die dan ook vandaan mag komen.
Omdat Christus zijn schapen roept in zijn Schaapstal (de Kerk), bestaat er ook niet zoiets als een "meerderheidsbesluit" dat door de leden en afgevaardigden worden uitgesproken om het een of ander te regelen, zoals bij andere kerkgenootschappen wel gebeurt. Christus kwam immers niet om een democratie of een parlement te stichten, maar Hij kwam om de Kerk te stichten. En dat is wezenlijk wel iets anders!
Omdat de Heer dit alles bepaalt, is de Kerk ook geen rigoristisch en star instituut dat alleen maar functionele betekenis heeft waar alleen maar lege regeltjes zouden bestaan. Het is ook geen "service-instituut" en helemaal geen "supermarkt" waar men naar believen de "spullen" eruit kan halen voor eigen gemak en al het andere - wat men niet gebruiken kan - geen blik waardig hoeft te keuren. De liefde van Christus voor ons was immers ook niet partieel, maar Zijn liefde voor ons was totaal.
Dus als men verhalen hoort over een rigoristische pastoor of men hoort over een Katholieke Kerk die naar alle kanten mee moet waaien, omdat de tijdgeest dat nu eenmaal vraagt, dan weet u tenminste als gelovige hoe het wél zit.
