De nadelen van de getrouwde priester

Onlangs heeft Aartsbisschop Mgr. De Kesel in België gepleit voor het niet-celibataire priesterschap. Zoiets wat je ook bij de Oosterse kerken aantreft. Tegenwoordig lijkt dat bijna een panacee voor het oplossen van elk probleem in de Rooms Katholieke Kerk, maar men vergeet dat er ook heel veel nadelen kleven aan niet-celibataire (getrouwde) priesters. Die nadelen zijn soms uit en te na beschreven bij de zusterkerken, zoals bij de Anglicaanse Kerk. Jaren terug hebben de Anglicanen daarover eens diep van gedachten gewisseld. De nadelen van getrouwde priesters liegen er soms niet om.

Hieronder volgt een kleine opsomming van bekende feiten:

1. Getrouwde priesters kunnen ook overspel plegen en worden makkelijker prooi voor zaken als ontucht en onkuisheid. Hierdoor zullen de schandalen in de Kerk alleen maar toenemen en zeker niet afnemen, zoals de voorstanders wel altijd vaak hebben beweerd. 
2. Getrouwde priesters moeten bij een scheiding een omgangsregeling treffen inzake de kinderen (dat kan nog leuk worden!)
3. Getrouwde priesters kunnen het pastorale werk 24/7 totaal niet combineren met een gezin, zoals dat in de Anglicaanse Kerk (te) vaak is voorgekomen waardoor de priesterhuwelijken weer op 'breken' stonden (ja, het is echt waar: wij verzinnen dit niet). 
4. Getrouwde priesters zullen bij een kerkvervolging eerst voor hun gezin kiezen (logisch ook) en pas daarna voor hun schapen en de parochie. Hierdoor staan de gelovigen makkelijker buiten spel dan bij celibataire priesters.
5. Getrouwde priesters voeren de Wil en bedoelingen van de Heer niet uit volgens het Evangelie, die juist gevraagd heeft alles te verlaten omwille van het Koninkrijk der Hemelen. En dat geldt dus ook voor het huwelijk. Van de priester wordt zeker verwacht dat hij Jesus radicaal navolgt. Onze Heer was immers ook niet getrouwd. 
6. Getrouwde priesters die overspel plegen en dagelijks de H.Eucharistie opdragen, is vragen om problemen bij de Heer zelf. Hij accepteert zeker niet een priester die zijn handen vuil maakt en het Lichaam van Christus ook nog durft aan te raken.

Daarbij zal men willen opmerken dat de Apostelen (althans sommigen) getrouwd waren, maar dan vergeet men dat het in de Oude Kerk gewoon was dat iedereen met een hogere wijding in kuisheid diende te leven. Het eerste Concilie dat zich daarmee bezighield was het Concilie van Elvira in de 4e eeuw, dat in Canon 33 voor hogere wijdingen het celibaat definitief verplicht stelde. Dit is later in andere Concilies in de daarop volgende eeuwen opnieuw plechtig bevestigd. 

Dit zijn maar een aantal aspecten van het celibaat die wij hier naar voren brengen en het antwoord waarom getrouwde priesters meer nadelen dan voordelen opleveren.