Na alle misbruikverhalen, fantasieverhalen over misbruik en soms regelrechte manipulatie van informatie, vooral door journalisten uitgedacht, is het nu eens tijd om alle Paters, Priesters (wereldheren), mannelijke en vrouwelijke religieuzen en vrouwelijke als mannelijke leken van de Rooms Katholieke Kerk te bedanken voor het vele werk wat zij jarenlang belangeloos voor de gehele gemeenschap hebben gedaan, en nóg doen. Toevallig valt 10 mei vandaag op een dag waarop veel kloosters in Nederland een Open Dag houden en waar iedereen welkom is, zodat men een kijkje kan nemen achter de echte kloostermuren. We willen vooral bedanken, de priesters en religieuzen (en dat is toch de meerderheid!) die zich wél hielden aan de kerkelijke wetten, zich wél hielden aan hun celibataire verplichtingen en die nooit enig kwaad in hun leven tegen hun naasten hebben gedaan, die zich nooit schuldig hebben gemaakt aan misbruik in welke vorm dan ook. Zij kregen wél de verwijten van misbruik ook over zich heen gegooid (met dank aan de pers!) en dat terwijl dit volstrekt ten onrechte is gebeurd. In de kranten leek het vooral een poging om de Kerk als geheel 'koud te stellen'. In veel kranten werd er immers geen onderscheid gemaakt tussen goeden en kwaden en werd niet zelden door een suggestieve schrijfstijl de hele Kerk beschuldigd van dit kwaad. Een grotere zonde tegen de Rechtvaardigheid is niet denkbaar!
Nog steeds zijn er oudere generaties die vandaag nog steeds dankbaar zijn voor de opleiding die ze kregen op scholen (waardoor ze nu een goed betaalde baan hebben) en die door religieuzen werden gerund. Er zijn er die hun leven te danken hebben aan de religieuzen die vroeger in de ziekenzorg en ziekenhuizen volstrekt belangeloos het werk voor hun naasten deden. Hoe vaak is het niet gebeurd dat zij in de bres sprongen voor de zieken en de verpleging, terwijl niemand die verpleging wilde oppakken? Wie stonden op de eerste rij om de arme leprozen bij te staan? Wie waste de doodzieke patiënten die niemand uit angst maar zelfs durfde te naderen?
Het zijn maar een paar voorbeelden in een hele lange reeks van eeuwen van zorg en ziekenzorg. Een zorg voor de jeugd, voor jonge vrouwen, een zorg voor zieken en uitgestotenen. En dat werk wordt nog steeds tot op de huidige dag voortgezet. In stilte, in zelfverloochening, in constant gebed, levend vanuit de H.Eucharistie...
Daarom een hart onder de riem voor iedereen in de Kerk die zich als priester, missionaris, religieus of als leek verdienstelijk heeft gemaakt. Want dit mag ook eens gezegd worden!
